jałowych. Przyrodzenie.
CHłodzi i wysusza we wtórym stopniu. Spaja/ zwiera/ wywodzi. Moc i Skutki. przepukłym
Tym/ którym kiszki w moszna wyciekają/ wielkim i doświadczonym jest lekarstwem/ nasienie tego ziela/ przez długi czas z winem pijąc. Kamień krszy.
Kamień nyrkowy potężnie krszy/ i moczem wywodzi/ (Holery.) przez czas niemały prochem w winie go używając. mocz gwałtowny pędzi.
Ziele ze wszytkim/ to jest/ z liściem/ z nasieniem/ na proch miałko utarte/ a z winem pite. Mocz zatrzymany/ abo ciężko odchodzący/ potężnie/ i wielkim pędem wywodzi. Rozsądek.
O tym zielu nic nam Dioscorydes
iáłowych. Przyrodzenie.
CHłodźi y wysusza we wtorym stopniu. Spaia/ zwiera/ wywodźi. Moc y Skutki. przepukłym
Tym/ ktorym kiszki w moszná wyćiekáią/ wielkim y doświádczonym iest lekárstwem/ naśienie tego źiela/ przez długi czás z winem piiąc. Kámien krszy.
Kámień nyrkowy potężnie krszy/ y moczem wywodźi/ (Holeri.) przez czás niemáły prochem w winie go vżywáiąc. mocz gwałtowny pędzi.
Ziele ze wszytkim/ to iest/ z liśćiem/ z naśieniem/ ná proch miáłko vtárte/ á z winem pite. Mocz zátrzymány/ ábo ćięszko odchodzący/ potężnie/ y wielkim pędem wywodźi. Rozsądek.
O tym źielu nic nam Dyoscorides
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 325
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
jego, i taż nieszczęśliwa Zniewaga; płaszczem wstydu, i jego nakrywa. RODERYK SCENA VI.
DIEGO, RODERYK. DIEGO RODERYKU! czy mążeś ty? RODERYK gdyby pytał o to Nie Ociec, doświadczyłby! DIEGO o wdzięczna ochoto! O godny gniewie! w którym żale me spokoję, Z tej chwalebnej holery poznawam krew moję! I młodość mi się wraca, z tej rzeskiej ochoty: Podź mój synu, moja krwi, wywiedź mię z sromoty! Podź, zemścji się? RODERYK A czego? DIEGO ostatniej zniewagi, Która śmiertelne dała sławie naszej plagi; Pogębku mnie danego, dałcibybył garło, Gdyby chęć moję, słabe
iego, y taż nieszczęśliwa Zniewága; płászczem wstydu, y iego nákrywa. RODERIK SCENA VI.
DIEGO, RODERIK. DIEGO RODERIKU! czy mążeś ty? RODERIK gdyby pytáł o to Nie Ociec, doświádczyłby! DIEGO o wdzięczná ochoto! O godny gniewie! w ktorym żale me spokoię, Z tey chwalebney holery poznáwam krew moię! Y młodość mi się wracá, z tey rzeskiey ochoty: Podź moy synu, moia krwi, wywiedź mię z sromoty! Podź, zemścii się? RODERIK A czego? DIEGO ostátniey zniewági, Ktorá smiertelne dáłá słáwie nászey plági; Pogębku mnie dánego, dáłcibybył gárło, Gdyby chęć moię, słábe
Skrót tekstu: CorMorszACyd
Strona: 118
Tytuł:
Cyd
Autor:
Pierre Corneille
Tłumacz:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
Supraśl
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
