Panie. AKCELERACJA
A kiedym biegła, ja uboga służka, Do tej stajenki, aliści pastuszka Chciał mnie wyprzedzić z swymi multankami, Jednak ja przecię z mymi skrzypeczkami
Zagrałam pierwej skoczno, weseluchno. Panienka na mnie spojrzała miluchno Trzymając w ręku śliczną Dziecineczkę. Jam Jej podała z chlebem gomółeczkę.
Przyniosłam także jabłuszek w koszyczku, Racz se to przyjąć, moja gębusiczku. Będę ja śpiewać i będę Tobie grać, Jeżeli raczysz mnie mile posłuchać.
O robaczeńku miluchny, ściśniony, Czemuż to w żłobie leżysz położony? Cóż Cię związało tymi pieluszkami I porównało wespół z bydlątkami?
Miłość Twa wielka i Twe poniżenie, Abyś nam
Panie. AKCELERACJA
A kiedym biegła, ja uboga służka, Do tej stajenki, aliści pastuszka Chciał mnie wyprzedzić z swymi multankami, Jednak ja przecię z mymi skrzypeczkami
Zagrałam pierwej skoczno, weseluchno. Panienka na mnie spojrzała miluchno Trzymając w ręku śliczną Dziecineczkę. Jam Jej podała z chlebem gomółeczkę.
Przyniosłam także jabłuszek w koszyczku, Racz se to przyjąć, moja gębusiczku. Będę ja śpiewać i będę Tobie grać, Jeżeli raczysz mnie mile posłuchać.
O robaczeńku miluchny, ściśniony, Czemuż to w żłobie leżysz położony? Cóż Cię związało tymi pieluszkami I porównało wespół z bydlątkami?
Miłość Twa wielka i Twe poniżenie, Abyś nam
Skrót tekstu: KolBar_II
Strona: 666
Tytuł:
Kolędy
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
kolędy i pastorałki
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1721
Data wydania (nie wcześniej niż):
1721
Data wydania (nie później niż):
1721
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
.
Tu wnidą pięknie do sopy i klękną
JANTOS Witaj, Duszko nadobny, witaj, Boże prawy, Witaj, Dziecię szlachetne z panieńskiej ustawy! Przed tobą na kolana swe dziś upadamy, Święty, święty zastępów Pan Bóg wyznawamy. Zatym podarunkiem małym cię uraczę, Gdyż w niedostatku wielkim leżącego baczę. Weźże tych znamienitych jabłuszek koszycek Ode mnie, który z trzodą w lesie jestem wszystek. Przyjmi od pastuchów twoich te dary ubogie, Nad cię nie ma nic świat droższego, Dziecię drogie.
STACHNIK Kwiatku nie naruszony panieńskiej czystości, Witaj k nam grzesnym, odpuść nasze nieprawości. Dalej tekst urwany
.
Tu wnidą pięknie do sopy i klękną
JANTOS Witaj, Duszko nadobny, witaj, Boże prawy, Witaj, Dziecię ślachetne z panieńskiej ustawy! Przed tobą na kolana swe dziś upadamy, Święty, święty zastępów Pan Bóg wyznawamy. Zatym podarunkiem małym cię uraczę, Gdyż w niedostatku wielkim leżącego baczę. Weźże tych znamienitych jabłuszek koszycek Ode mnie, który z trzodą w lesie jestem wszystek. Przyjmi od pastuchów twoich te dary ubogie, Nad cię nie ma nic świat droższego, Dziecię drogie.
STACHNIK Kwiatku nie naruszony panieńskiej czystości, Witaj k nam grzesnym, odpuść nasze nieprawości. Dalej tekst urwany
Skrót tekstu: DialDzieńOkoń
Strona: 135
Tytuł:
Dialog na dzień Narodzenia
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1641 a 1643
Data wydania (nie wcześniej niż):
1641
Data wydania (nie później niż):
1643
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
Dzicię szlachetne z panieńskiej ustawy! Przed tobą na kolana swe dziś upadamy, Święty Książę zastępów, Pan Bóg wyznawamy. Zaczym też i podarkiem małym cię uraczę,
Gdyż w niedostatku wielkim leżeć cię dziś baczę. Nie pogardzaj, proszę cię, miodem znamienitym, Który dotąd chowałem w jaśczyku zakrytym; Także też i czerwonych jabłuszek koszyczek, Darujęć jeszcze serek, tylko sam zjadł wszytek. Przymiej od swych pasterzów dary te ubogie: Nad cię nic świat droszego nie ma, Dziecię drogie.
MATYS A ja jak cię mam witać, Dziecię namilejsze, Nad wszelakie lilije i róże śliczniejsze? Wumienitych mów nie umiem, widzisz mnie prostego, Ale cię przecie
Dzicię ślachetne z panieńskiej ustawy! Przed tobą na kolana swe dziś upadamy, Święty Książę zastępow, Pan Bog wyznawamy. Zaczym też i podarkiem małym cię uraczę,
Gdyż w niedostatku wielkim leżeć cię dziś baczę. Nie pogardzaj, proszę cię, miodem znamienitym, Który dotąd chowałem w jaśczyku zakrytym; Także też i czerwonych jabłuszek koszyczek, Darujęć jeszcze serek, tylko sam zjadł wszytek. Przymiej od swych pasterzow dary te ubogie: Nad cię nic świat droszego nie ma, Dziecię drogie.
MATYS A ja jak cię mam witać, Dziecię namilejsze, Nad wszelakie lilije i róże śliczniejsze? Wumienitych mów nie umiem, widzisz mnie prostego, Ale cię przecie
Skrót tekstu: DialChrysOkoń
Strona: 168
Tytuł:
Dialog na Narodzenie Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
