pokoj ziemi śpiewają Dworzanie Sławę z chwałą niebiescy tobie wieczny Panie. Zaczym każdy mieszkaniec w tym ziemskim kieracie/ Dziś bądź ochotnym: a ty gospodarzu bracię Rozkaż wina nalewać: my śpiewać będziemy Nowe pieśni Dzieciątku i rozkołyszemy. Symfonia Wtóra.
ACh zła Ewa nabroiła/ kłopotu nas nabawiła. Z wężem sama rozmawiała/ I jabłuszka skosztowała/ Nabroiła. Adam z Raju wypędzony/ Zostawił płód zarażony. Ale go z kłopotu tego Matka Syna przedwiecznego Wybawiła. Robak chytry zwiódł mężatkę/ Za tę winę sam wpadł w klatkę. Bo mu głowę podeptała/ Która od wieku przyść miała/ Białagłowa. Czego dawno pożądali/ Cni Ojcowie oglądali: I już dziś
pokoy źiemi śpiewáią Dworzánie Sławę z chwałą niebiescy tobie wiecżny Pánie. Zácżym káżdy mieszkániec w tym żiemskim kieraćie/ Dźiś bądź ochotnym: a ty gospodarzu bráćię Roskaż winá nálewáć: my śpiewáć będźiemy Nowe pieśni Dźiećiątku y roskołyszemy. Symphonia Wtora.
ACh zła Ewá nábroiłá/ kłopotu nas nábawiłá. Z wężem sámá rozmawiáłá/ I iábłuszká skosztowáłá/ Nábroiłá. Adám z Ráiu wypędzony/ Zostáwił płod záráżony. Ale go z kłopotu tego Mátká Syná przedwiecznego Wybáwiłá. Robak chytry zwiodł mężátkę/ Zá tę winę sam wpadł w klatkę. Bo mu głowę podeptáłá/ Ktora od wieku przyść miáłá/ Białagłowá. Czego dawno pożądáli/ Cni Oycowie oglądáli: I iusz dźiś
Skrót tekstu: ŻabSymf
Strona: A2v
Tytuł:
Symfonie anielskie
Autor:
Jan Żabczyc
Drukarnia:
Marcin Filipowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1631
Data wydania (nie wcześniej niż):
1631
Data wydania (nie później niż):
1631
i żądłem swoim wszytkich którzyby je albo z wolności z łupić/ albo Kacerstwy i Herezjami zwędzić/ i zgnoić chcieli odpędzi: a całe i nienaruszone da Pan Bóg/ jednemu z Najaśniejszych potomków zmarłego Pana naszego poda/ i rzecze Omnia poma noua et vetera seruaui tibi dilecte mi. A toż masz kochanku mój wszytkie Jabłuszka Państw Korony Polskiej/ i dawno i niedawno nabyte/ całe nie obłupione/ nie zwiędłe/ nie zgniłe. Weś/ wąchaj/ zażywaj szczęśliwie. Uważajciesz jaką mądrość sam Herb opiekuna tego representuje. Szczęśliwa tedy Korona nasza/ szczęśliwe sieroctwo/ szczęśliwe Interregnum, bo mądrego ma opiekuna i dobry warunek bezpieczeństwa swojego. Matth.
y żądłem swoim wszytkich ktorzyby ie álbo z wolnośći z łupić/ álbo Kácerstwy y Herezyámi zwędźić/ y zgnoić chćieli odpędźi: á cáłe y nienáruszone da Pan Bog/ iednemu z Naiáśnieyszych potomkow zmárłego Páná nászego poda/ y rzecze Omnia poma noua et vetera seruaui tibi dilecte mi. A toż masz kochanku moy wszytkie Iabłuszká Państw Korony Polskiey/ y dawno y niedawno nábyte/ cáłe nie obłupione/ nie zwiędłe/ nie zgniłe. Weś/ wąchay/ záżyway szczęśliwie. Vważayćiesz iáką mądrość sam Herb opiekuná tego representuie. Sczęśliwa tedy Koroná nászá/ szczęśliwe śieroctwo/ szczęśliwe Interregnum, bo mądrego ma opiekuná y dobry wárunek beśpieczenstwá swoiego. Matth.
Skrót tekstu: MijInter
Strona: 12
Tytuł:
Interregnum albo sieroctwo apostolskie
Autor:
Jacynt Mijakowski
Drukarnia:
Paweł Konrad
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
twoje!
ALCYMEDON Święte Dziecię, od wielu wieków pożądane, Na ożywienie świata i okup nam dane, Szczęśliwie się nam narodź, daj nam cnoty święte, Niebo otwórz, a piekło już zamkni przeklęte!
PALEMON Coć za tę miłość damy, żeś nam podłym swoje Narodzenie objawił i jasłeczka twoje?!
Jać te jabłuszka daję z ogrodu podłego: Choć są błahe, nie wzgardzisz umysłu szczyrego.
DAMON Ode mnie, Dziecię małe, przyjm te gomołeczki! Gdy mi jagniąt narodzą w mym stadzie owieczki, Oddam ci trzech baranków, oddam i z owcami, Tylko je sam rozmnażaj, a racz mieszkać z nami.
ALCYMEDON Serek i ten podpłomyk
twoje!
ALCYMEDON Święte Dziecię, od wielu wiekow pożądane, Na ożywienie świata i okup nam dane, Szczęśliwie się nam narodź, daj nam cnoty święte, Niebo otwórz, a piekło już zamkni przeklęte!
PALEMON Coć za tę miłość damy, żeś nam podłym swoje Narodzenie objawił i jasłeczka twoje?!
Jać te jabłuszka daję z ogrodu podłego: Choć są błahe, nie wzgardzisz umysłu szczyrego.
DAMON Ode mnie, Dziecię małe, przyjm te gomołeczki! Gdy mi jagniąt narodzą w mym stadzie owieczki, Oddam ci trzech baranków, oddam i z owcami, Tylko je sam rozmnażaj, a racz mieszkać z nami.
ALCYMEDON Serek i ten podpłomyk
Skrót tekstu: MiczSynOkoń
Strona: 72
Tytuł:
Synchrama na uroczyste przedwiecznego syna bożego narodzenie ...
Autor:
Sebastian Miczyński
Drukarnia:
Antoni Wosiński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1624
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1624
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
