na blasze, w ramkach czarnych, sub No 558.
Ś. Jan z Dukli, papirowy, na deszczułce przyklijony, sub No 542.
Relikwiarz, na dnie białym, obrazkami wystrzyganimi wyklijony, w ramkach podwójnych wyzłacanych, sub No 565.
Ś. Jan Nepomucen, na deszczułce, sub No 302.
Ś. Jagnieszka, za szkłem, w ramkach rzniętych, wyzłacanych, sub No 284.
Ś. Bazyli, za szkłem, nie numerowany.
Ittem ś. Bazyli z ś. Józefem, za szkłem, także nie numerowany.
Ołtarzyk Najś. Panny z relikwiami, nie numerowany.
Najś. Panna z materii, za szkłem
na blasze, w ramkach czarnych, sub No 558.
Ś. Jan z Dukli, papirowy, na deszczułce przyklijony, sub No 542.
Relikwiarz, na dnie białym, obrazkami wystrzyganimi wyklijony, w ramkach podwójnych wyzłacanych, sub No 565.
Ś. Jan Nepomucen, na deszczułce, sub No 302.
Ś. Jagnieszka, za szkłem, w ramkach rzniętych, wyzłacanych, sub No 284.
Ś. Bazyli, za szkłem, nie numerowany.
Ittem ś. Bazyli z ś. Józefem, za szkłem, także nie numerowany.
Ołtarzyk Najś. Panny z relikwiami, nie numerowany.
Najś. Panna z materii, za szkłem
Skrót tekstu: ZamLaszGęb
Strona: 43
Tytuł:
Opis zamku w Laszkach Murowanych
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Laszki Murowane
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1748
Data wydania (nie wcześniej niż):
1748
Data wydania (nie później niż):
1748
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
Jednak widząc cię na jej szaty kraju Tuszę, żeś stróżem nie piekła, lecz raju; Zaś kiedy siędziesz podle niej na ławie, A mnie jej oczy palą w popiół prawie, Nowy astrolog, tak wierzę do końca, Że kanikuła siadła podle słońca. OGRODNICZKA
Nie wiem, skąd nad swój zwyczaj litościwa Zemdlałe zioła Jagnieszka polewa I chłodzi ogród lipcem upalony; Na co ja patrząc rzekłem zamyślony: Nie wodę na was ta panienka toczy, Ale was z banie łzami mymi moczy. Szczęśliwe zioła, wam się łzy dostały, Które okrutną dziewkę miękczyć miały; Pójdziecie bujno, kiedy swoich oczy Nad wami blaski słoneczne roztoczy Oraz nad zwykłe mając
Jednak widząc cię na jej szaty kraju Tuszę, żeś stróżem nie piekła, lecz raju; Zaś kiedy siędziesz podle niej na ławie, A mnie jej oczy palą w popiół prawie, Nowy astrolog, tak wierzę do końca, Że kanikuła siadła podle słońca. OGRODNICZKA
Nie wiem, skąd nad swój zwyczaj lutościwa Zemdlałe zioła Jagnieszka poléwa I chłodzi ogród lipcem upalony; Na co ja patrząc rzekłem zamyślony: Nie wodę na was ta panienka toczy, Ale was z banie łzami mymi moczy. Szczęśliwe zioła, wam się łzy dostały, Które okrutną dziewkę miękczyć miały; Pójdziecie bujno, kiedy swoich oczy Nad wami blaski słoneczne roztoczy Oraz nad zwykłe mając
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 173
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
na swojej pieczy, Której-em tak swe niezwiędłej pamięci Wiersze poświęcił, jako oddał chęci; A jakoś we mnie wznieciła pochodnie, Tak daj, żebym mógł śpiewać twą cześć godnie, Żeby wszytek świat usłyszał oboje; Okowy moje i zwycięstwo twoje. NA CHOROBĘ
Postrzeż się, Wenus! Co się dzieje z tobą? Jagnieszka leży złożona chorobą! Gaśnie pochodnia, tępieją twe strzały, Których się ziemia, niebo, piekło bały, Królestwo twoje traci ozdoby I po tym razie nie wiem tego, kto by Śmiał ci poufać; ja-ć służbę wypowiem, Kiedy nie umiesz szafować swym zdrowiem. Ocknij się, porzuć z Marsem twe zabawy, A obróć
na swojej pieczy, Której-em tak swe niezwiędłej pamięci Wiersze poświęcił, jako oddał chęci; A jakoś we mnie wznieciła pochodnie, Tak daj, żebym mógł śpiewać twą cześć godnie, Żeby wszytek świat usłyszał oboje; Okowy moje i zwycięstwo twoje. NA CHOROBĘ
Postrzeż się, Wenus! Co się dzieje z tobą? Jagnieszka leży złożona chorobą! Gaśnie pochodnia, tępieją twe strzały, Których się ziemia, niebo, piekło bały, Królestwo twoje traci ozdoby I po tym razie nie wiem tego, kto by Śmiał ci poufać; ja-ć służbę wypowiem, Kiedy nie umiesz szafować swym zdrowiem. Ocknij się, porzuć z Marsem twe zabawy, A obróć
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 262
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
dała złote manele Jej Mość Pani Anna Wolska, kasztelana sierpskiego Goślickiego córka. — —
15. Roku 1621, Jej Mć Panna Katarzyna Skarbkówna tablicę srebrną.
16. Anno 1622, 3 januarii, J.M.P. Krzysztof Wesel, herbu Rogala, dał nóżkę srebrną, odlewaną. — A Jej Mć Pani Jagnieszka Krasińska, Jej Mć. Pani Nowomiejska, Jej Mć. Pani Elżbieta Pawłowska, oddały tablice srebrne. — Eodem anno, 13 januarii, Jej Mć Panna Witoslawska, z fraucymeru Królowej Jej Mci, dała pereł kop 9.
17. Anno 1623. Admod Reverendus Dominus Stanisłaus Dria praepositus S.
dała złote manele Jej Mość Pani Anna Wolska, kasztellana sierpskiego Goślickiego córka. — —
15. Roku 1621, Jej Mć Panna Katarzyna Skarbkówna tablicę srebrną.
16. Anno 1622, 3 ianuarii, J.M.P. Krysztof Wesel, herbu Rogala, dał nóżkę srebrną, odlewaną. — A Jej Mć Pani Jagnieszka Krasińska, Jej Mć. Pani Nowomiejska, Jej Mć. Pani Elżbieta Pawłowska, oddały tablice srebrne. — Eodem anno, 13 januarii, Jej Mć Panna Witoslawska, z fraucymeru Królowej Jej Mci, dała pereł kop 9.
17. Anno 1623. Admod Reverendus Dominus Stanislaus Dryja praepositus S.
Skrót tekstu: WotSierpGęb
Strona: 303
Tytuł:
Spis wotów przy figurze cudownej w kościele w Sierpcu z 1652 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Sierpc
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1652
Data wydania (nie wcześniej niż):
1652
Data wydania (nie później niż):
1652
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
. ofiarowano mu Kasztelanią Kamieniecką, ale jej przyjąć niechciał: w Dobrach swoich Borszczów nazwanych, otrzymał skład win i miodów Wołoskich, przez Konstytucją 1635: fol: 37. W tychże dobrach kościół i zamek wymurował, wałem opasał i ozdobił, mąż wymowy gładkiej, ludzkości osobliwszej, z Lubienieckij zostawił córkę Wołucką. Jagnieszka Dedyńska Przecława Minockiego Stolnika Sandomierskiego Baran: Dedyńska Pisarzowna Sanocka Jana Borejka Kasztelana Brzezińskiego, małżonki. Barbara, Anna, Dorota, Jadwiga, Katarzyna zakonne sobie życie obrały we Lwowie u Wszystkich SS. Barbara na świecie Panieńskie życie prowadząc, kościół Jarosławski MRYJ Panny bogato przystroiwszy umarła 1643. Histor: Coll: Mary. Jakub z
. ofiarowano mu Kásztelánią Kámieniecką, ale iey przyiąć niechciał: w Dobrách swoich Borszczow nazwánych, otrzymał skład win y miodow Wołoskich, przez Konstytucyą 1635: fol: 37. W tychże dobrách kościoł y zámek wymurował, wałem opasáł y ozdobił, mąż wymowy gładkiey, ludzkości osobliwszey, z Lubienieckiy zostáwił corkę Wołucką. Jágnieszka Dedyńska Przecłáwa Minockiego Stolnika Sendomirskiego Baran: Dedyńska Pisarzowna Sanocka Janá Boreyka Kásztelána Brzeźińskiego, małżonki. Bárbára, Anna, Dorota, Jádwiga, Kátárzyna zakonne sobie życie obrały we Lwowie u Wszystkich SS. Bárbára ná świecie Pánieńskie życie prowádząc, kościoł Járosłáwski MRYI Pánny bogato przystroiwszy umárłá 1643. Histor: Coll: Mari. Jákub z
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 36
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
jeść uczyni, ba, i pocałuje.
CZWARTY
A ja nie wiem, jak się swej ukazać Rejinie, Już ja to wiem, że kłopot pewnie mnie nie minie. Rada-ć pije gorzałkę, muszę ją upoić, Azaby się wżdy mogła rychło uspokoić.
PIĄTY
Ba, nie masz gorszej kurwy, jak moja Jagnieszka! Ledwo ja z konia zsiędę, a ona do mięszka. Muszę go skryć i mówić, że mi go urzniono, Aż mi kopy na strawę było pożyczono.
SZÓSTY
Nie masz diabła gorszego, jak moja Dorota, Aże mdleje, kiedy się rozgniewa niecnota. Jeno gdy będzie łajać, ja ją zbędę żartem, A
jeść uczyni, ba, i pocałuje.
CZWARTY
A ja nie wiem, jak sie swej ukazać Rejinie, Już ja to wiem, że kłopot pewnie mnie nie minie. Rada-ć pije gorzałkę, muszę ją upoić, Azaby sie wżdy mogła rychło uspokoić.
PIĄTY
Ba, nie masz gorszej kurwy, jak moja Jagnieszka! Ledwo ja z konia zsiędę, a ona do mięszka. Muszę go skryć i mówić, że mi go urzniono, Aż mi kopy na strawę było pożyczono.
SZÓSTY
Nie masz diabła gorszego, jak moja Dorota, Aże mdleje, kiedy sie rozgniewa niecnota. Jeno gdy będzie łajać, ja ją zbędę żartem, A
Skrót tekstu: SynMinKontr
Strona: 226
Tytuł:
Synod ministrów
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pisma religijne, satyry
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1611
Data wydania (nie wcześniej niż):
1611
Data wydania (nie później niż):
1611
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Kontrreformacyjna satyra obyczajowa w Polsce XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Zbigniew Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Gdańsk
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Gdańskie Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1968
/ jeśli mię chcecie przyjąć/ będę wam wiernie służyła. A odstałaś też z dobrą wolą od twojej pirwszej Paniej? Odstałam miła Pani/ możecie się dowiadywać/ jakom się tam zachowała. A jako cię zową? * jakoż ci dzieją) * jakoż ci imię.) Imię moje jest Sczesna/ Jagnieszka/ Bogumiła. A cóżci mam dać na pułroka? Wszak wiecie dobrze/ co obyczaj. Cztery grzywny pieniędzy/ dwie parzbotów/ a szaty jako przystoi. Więc skosztuję ztobą/ oto masz świętojańskie. Panie Boże daj szczęście. A kiedy chcesz przystać? Skoro u swojej Paniej dosłużę/ dwie niedzieli po wielkiej
/ jesli mię chcećie przyjąć/ będę wam wiernie służyłá. A odstáłáś też z dobrą wolą od twojey pirwszey Pániey? Odstáłám miłá Páni/ możećie się dowiádywáć/ jákom się tám záchowáłá. A jáko ćię zową? * jákoż ći dźieją) * jákoż ći imię.) Imię moje jest Scżesna/ Iágnieszká/ Bogumiłá. A cożći mam dáć ná pułroká? Wszák wiećie dobrze/ co obycżay. Cżtery grzywny pieniędzy/ dwie parzbotow/ á száty jáko przystoi. Więc skosztuię ztobą/ oto masz swiętojánskie. Pánie Boże day szcżęśćie. A kiedy chcesz przystáć? Skoro u swojey Pániey dosłużę/ dwie niedźieli po wielkiey
Skrót tekstu: VolcDial
Strona: 97
Tytuł:
Viertzig dialogi
Autor:
Nicolaus Volckmar
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
rozmówki do nauki języka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
dyscyplin takowych. Wielki post na samej jarzynie trzy dni odprawowała: a drugie dni trzy na chlebie i wodzie. A przez rok dni trzy w tydzień pościła. Żywot B. Siostry Benewenuty.
Chroniła się konwersacji/ dla tegoż zawsze się zamykała w komórce swojej. Tam jednego dnia nawiedziły ją Święta Katarzyna/ ś. Jagnieszka/ i ś. Małgorzata Męczenniczki/ i gdy z niemi rozmawiała/ usłyszy Ociec/ i chcąc wiedzieć kto tam jest/ otworzy/ i nikogo nie obaczy: zdumiawszy się/ począł o niej dobrze rozumieć. W tej komórce/ gdzie i Siostra z nią mieszkała/ widywała Siostra jej i czeladź wielką światłość/ gdy się
dyscyplin tákowych. Wielki post ná sámey iárzynie trzy dni odpráwowáłá: á drugie dni trzy ná chlebie y wodźie. A przez rok dni trzy w tydźień pośćiłá. Zywot B. Siostry Benewenuty.
Chroniła się conwersácyey/ dla tegoż záwsze się zámykáłá w komorce swoiey. Tám iednego dniá náwiedźiły ią Swięta Káthárzyná/ ś. Iágnieszká/ y ś. Máłgorzátá Męczenniczki/ y gdy z niemi rozmawiáłá/ vsłyszy Oćiec/ y chcąc wiedźieć kto tám iest/ otworzy/ y nikogo nie obaczy: zdumiawszy się/ począł o niey dobrze rozumieć. W tey komorce/ gdźie y Siostrá z nią mieszkáłá/ widywáłá Siostrá iey y czeladź wielką świátłość/ gdy się
Skrót tekstu: OkolNiebo
Strona: 51
Tytuł:
Niebo ziemskie aniołów w ciele
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Okolski
Drukarnia:
Drukarnia Jezuitów
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
