widzę na ziemi dziwnego: Jasność wielką, jakoby jenioła Bożego!
SIECZYPIWO Wszytko na mię z przestrachu wielkiego drży ciało! Przebóg! Cóż się tu z nami będzie dalej działo?!
GIEMZA Stanku, spisz ty czy czujesz? Cóż wżdy jest, dlaboga, Że jakaś moje serce ogarnęła trwoga?! Dusza jakaś, czy jenioł, mi się pokazała, Która pięknie gwarzyła i wdzięcznie śpiewała?!
STANIEK Dalibóg, że nie czułem, anim tego słyszał, Bom się zakrył mą gunią i pod niąmem dyszał.
CYCOŃ I jam słyszał, dalibóg, jakiesi śpiewanie, Jakby przez sen, i jakieś wdzięcniuchne gadanie!
MENALKA Jużci
widzę na ziemi dziwnego: Jasność wielką, jakoby jenioła Bożego!
SIECZYPIWO Wszytko na mię z przestrachu wielkiego drży ciało! Przebóg! Cóż się tu z nami będzie dalej działo?!
GIEMZA Stanku, spisz ty czy czujesz? Cóż wżdy jest, dlaboga, Że jakaś moje serce ogarnęła trwoga?! Dusza jakaś, czy jenioł, mi się pokazała, Która pięknie gwarzyła i wdzięcznie śpiewała?!
STANIEK Dalibóg, że nie czułem, anim tego słyszał, Bom się zakrył mą gunią i pod niąmem dyszał.
CYCOŃ I jam słyszał, dalibóg, jakiesi śpiewanie, Jakby przez sen, i jakieś wdzięcniuchne gadanie!
MENALKA Jużci
Skrót tekstu: DialPańOkoń
Strona: 245
Tytuł:
Dialog o Narodzeniu Pańskim
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1661
Data wydania (nie później niż):
1661
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
byś szedł nie wiem kędy.
PALIWODA Albo co, miły Kuba?
KUBA Toś nie słyszał tego, Co nam dziś powiedziano z nieba wysokiego?
PALIWODA Dalibóg, żem nie słyszał, co nam to powiadał, Ani wiem, kto to z wami albo o co gadał.
KUBA Zstąpił tu był na ziemię jenioł Boży z nieba, Mówiąc, iż do Betlejem iść nam prędko trzeba.
PALIWODA A po cóż?
KUBA Mesyjasza witać zrodzonego, Pana wszytkich, w stajence podłej leżącego. SCENA KwaRTA
Matys będzie trąbił na rogu
MATYS Ohej, bracia! Gdzieżeście, moi bracia mili?! Ozwicież się, gdzieżeście się tutak zaronili
byś szedł nie wiem kędy.
PALIWODA Albo co, miły Kuba?
KUBA Toś nie słyszał tego, Co nam dziś powiedziano z nieba wysokiego?
PALIWODA Dalibóg, żem nie słyszał, co nam to powiadał, Ani wiem, kto to z wami albo o co gadał.
KUBA Zstąpił tu był na ziemię jenioł Boży z nieba, Mówiąc, iż do Betlejem iść nam prędko trzeba.
PALIWODA A po cóż?
KUBA Mesyjasza witać zrodzonego, Pana wszytkich, w stajence podłej leżącego. SCENA QUARTA
Matys będzie trąbił na rogu
MATYS Ohej, bracia! Gdzieżeście, moi bracia mili?! Ozwicież się, gdzieżeście się tutak zaronili
Skrót tekstu: DialPańOkoń
Strona: 248
Tytuł:
Dialog o Narodzeniu Pańskim
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1661
Data wydania (nie później niż):
1661
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
Bydło wszytko uklękło i w niebo patrzyło. I rzekłem se: dziwnego coś się to zjawiło! Wtym mnie strach srogi zdejmie, że wszytko staranie Bydła Bogu oddawszy, nuż ja w uciekanie.
KUBA O mój miły Matysie, toć nas to strwożyło, Ale kiedy ci powiem, słuchać będzie miło. Był tu jenioł kilkakroć, kiedyśmy my spali: Wołał na nas, budził nas, ażebyśmy wstali. Baliśmy się, bo w wielkiej był barzo jasności, Nie mogliśmy się jego napatrzyć śliczności; Zwłaszcza że nam w Betlejem o Panu powiadał. Otóż cię tu przygnano, żebyś o tym wiedział. Teraz już tam
Bydło wszytko uklękło i w niebo patrzyło. I rzekłem se: dziwnego coś się to zjawiło! Wtym mie strach srogi zdejmie, że wszytko staranie Bydła Bogu oddawszy, nuż ja w uciekanie.
KUBA O mój miły Matysie, toć nas to strwożyło, Ale kiedy ci powiem, słuchać będzie miło. Był tu jenioł kilkakroć, kiedyśmy my spali: Wołał na nas, budził nas, ażebyśmy wstali. Baliśmy się, bo w wielkiej był barzo jasności, Nie mogliśmy się jego napatrzyć śliczności; Zwłaszcza że nam w Betlejem o Panu powiadał. Otóż cie tu przygnano, żebyś o tym wiedział. Teraz już tam
Skrót tekstu: DialPańOkoń
Strona: 251
Tytuł:
Dialog o Narodzeniu Pańskim
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1661
Data wydania (nie później niż):
1661
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
