p. Trinit. Conc. III. f. m. 69.
Poczuwali się w tym Lacedemonczycy (Spartanczycy) którzy taki chwalebny zwyczaj mieli/ że/ chcąc dziatki swoje do miernego życia przywieść/ a od opilstwa odwieść: Służebniki (Niewolniki) swoje winem upajali/ i na rynek wywodzili/ gdzie opitymi będąc dziwne jesty (potępki) po sobie pokazowali: jeden wpadł w błoto: drugi womitował (zwracał) trzeci jaką inszą sromotę zbroił/ etc. I mówili do dziatek Rodzicy: Widzicie miłe Dziatki/ jaka to hańba i sromota/ kiedy się kto oźrze i opije. Vid. q. D. Affelm. P. II.
p. Trinit. Conc. III. f. m. 69.
Poczuwáli śię w tym Lacedemonczycy (Spártánczycy) ktorzy táki chwalebny zwyczay mieli/ że/ chcąc dźiatki swoje do miernego żyćia przywieść/ á od opilstwá odwieść: Służebniki (Niewolniki) swoje winem upajáli/ y ná rynek wywodźili/ gdźie opitymi będąc dźiwne jesty (potępki) po sobie pokázowáli: jeden wpadł w błoto: drugi womitował (zwracał) trzeći jáką inszą sromotę zbroił/ etc. Y mowili do dziatek Rodźicy: Widźićie miłe Dźiatki/ jáka to háńbá y sromotá/ kiedy śię kto oźrze y opije. Vid. q. D. Affelm. P. II.
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 42.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
Stabilimentum Rosyiskiej Monarchii jest Miles gnarus et obediens, et minus deliciarum noscens in vita. Prości u nich (tenacissimi zwyczajów starych) umarłego w trunnę włożywszy, w głowach kładą worek z ziemią i naczynie z trunkiem. Do grobu prowadząc tak zawodzą: Ha le! le! i prócz ty umerł? Kak ty miał szto jesty, pyty? A zaż ty nie miał charoszoj mołodycy i prócz ty umerł? etc. etc. Zona przez dni 40. w wieczor i rano nad grobem męża lamentuje. Kawaler u nich vulgò Kniaź, i Dama vulgò Kniechyni, nie widząc się, biorą się w Malżeństwo na rekomendacją Rodziców albo krewnych. Największe
Stabilimentum Rosyiskiey Monárchii iest Miles gnarus et obediens, et minus deliciarum noscens in vita. Prości u nich (tenacissimi zwyczaiow starych) umarłego w trunnę włożywszy, w głowách kłádą worek z ziemią y náczynie z trunkiem. Do grobu prowádząc ták záwodzą: Ha le! le! y procz ty umerł? Kak ty miał szto iesty, pyty? A zaż ty nie miał charoszoy mołodycy y procz ty umerł? etc. etc. Zoná przez dni 40. w wieczor y ráno nád grobem męża lámentuie. Kawáler u nich vulgò Kniaź, y Damá vulgò Kniechyni, nie widząc się, biorą sie w Malżeństwo ná rekommendacyą Rodźicow albo krewnych. Náywiększe
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 423
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
