1. Aleksego Angela 4. 12. Cud w Najświętszym Sakramencie. 13. Wzywanie Świętych pomocne. 14. Skutek modlitwy za umarłych, i Czyściec cudownie utwierdzony. 15. Cud w miłosierdziu na ubogich. 16. Heretycy Waldenses, i ich błędy.
Panowały tych czasów w Aquitanii i w inszych Francuskiego Państwa Prowincjach różne Kacerstwa/ jako to Waldenses/ którzy na Concilium XI. za Aleksandra III. Papieża byli potępieni. Ci prócz tego że/ jako i insi Heretycy/ cześć Świętych i wzywanie/ obrazy/ Święta/ Kościoły/ Sakrament Bierzmowania/ Pozdrowienie Anielskie/ spowiedź sekretną/ odpusty/ Zakony/ śpiewanie kościelne/ i ostatniego pomazania Sakrament odrzucali
1. Alexego Angela 4. 12. Cud w Nayświętszym Sákrámenćie. 13. Wzywánie Swiętych pomocne. 14. Skutek modlitwy zá umárłych, i Czyśćiec cudownie utwierdzony. 15. Cud w miłośierdźiu ná ubogich. 16. Heretycy Wáldenses, i ich błędy.
Pánowały tych czásow w Aquitanii i w inszych Fráncuskiego Páństwá Prowincyách rożne Kacerstwá/ iako to Waldenses/ ktorzy ná Concilium XI. zá Alexándrá III. Papieżá byli potępieni. Ci procz tego że/ iáko i inśi Heretycy/ cześć Swiętych i wzywanie/ obrázy/ Swiętá/ Kośćioły/ Sákráment Bierzmowania/ Pozdrowienie Anielskie/ spowiedź sekretną/ odpusty/ Zakony/ śpiewánie kośćielne/ i ostatniego pomazánia Sakráment odrzucali
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 4
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
zdał być swarliwym; my takiego obyczaju nie mamy/ ani Zbory Boże. 17. A To opowiadając/ nie chwalę/ że się nie ku lepszemu ale ku gorszemu schodzicie. 18. Abowiem naprzód gdy się wy schodzicie we Zborze/ słyszę iż rozerwania bywają miedzy wami; i poniekąd wierzę. 19. Bo muszą być kacerstwa miedzy wami/ aby ci którzy są doświadczeni/ byli jawnymi miedzy wami. 20. Gdy się wy tedy wespół schodzicie/ nie jest to używać Wieczerzy PAńskiej. 21. Abowiem każdy wieczerzą swoję pierwej zjada/ i jeden łaknie/ a drugi jest pijany. 22. Azaż domów nie macie do jedzenia i do picia
zdał być swárliwym; my tákiego obycżáju nie mamy/ áni Zbory Boże. 17. A To opowiádájąc/ nie chwalę/ że śię nie ku lepszemu ále ku gorszemu zchodźićie. 18. Abowiem naprzod gdy śię wy zchodźićie we Zborze/ słyszę iż rozerwánia bywáją miedzy wámi; y poniekąd wierzę. 19. Bo muszą być kácerstwá miedzy wámi/ áby ći ktorzy są doświádcżeni/ byli jáwnymi miedzy wámi. 20. Gdy śię wy tedy wespoł zchodźićie/ nie jest to używáć Wiecżerzy PAńskiey. 21. Abowiem káżdy wiecżerzą swoję pierwey zjada/ y jeden łáknie/ á drugi jest pijány. 22. Azaż domow nie maćie do jedzenia y do pićiá
Skrót tekstu: BG_1Kor
Strona: 184
Tytuł:
Biblia Gdańska, Pierwszy list do Koryntian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
śmierć płakała, kładąc go na mary. Rzewnił ją rzadki dowcip i w bogatej głowie żywa pamięć, że Febus równej mu nie powie;
rzewnił ją miód w języku, ambrozyją wonne rzewniło niemniej pióro i do Muzy skłonne; rzewnił w Starym i w Nowym Przymierzu tak biegły, że wnet zoczył, kędy ich kacerstwa odbiegły. I już znowu przy zdrowiu zostawić go chciała, lecz wyroku Jehowy przestąpić nie śmiała. O uczony sam w dolskim kościele kapłanie, bodajżeś rówienników w twoim dość miał stanie. 2. Tegoż Cień do Czytelnika
Język, pióro i cytrę dała mi Talia, ale kielich On sam, co Panna Go powija,
śmierć płakała, kładąc go na mary. Rzewnił ją rzadki dowcip i w bogatéj głowie żywa pamięć, że Febus równéj mu nie powie;
rzewnił ją miód w języku, ambrozyją wonne rzewniło niemniej pióro i do Muzy skłonne; rzewnił w Starym i w Nowym Przymierzu tak biegły, że wnet zoczył, kędy ich kacerstwa odbiegły. I już znowu przy zdrowiu zostawić go chciała, lecz wyroku Jehowy przestąpić nie śmiała. O uczony sam w dolskim kościele kapłanie, bodajżeś rówienników w twoim dość miał stanie. 2. Tegoż Cień do Czytelnika
Język, pióro i cytrę dała mi Talija, ale kielich On sam, co Panna Go powija,
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 317
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
