Mieście, Widawie, w Białej Książąt Radziwiłłów, w Chełmży, we Lwowie, i innych około 40.
Zamojska Akademia nie dependuje od Krakowskiej, bo ma swego Rektora, Doktorów, Profesorów, i równemi szczyci się Przywilejami. RZĄD DUCHOWNY O AKADEMII WILEŃSKIEJ.
WIdząc Walerian Protasowicz Biskup Wileński, iż Heretycy zamyślali dla pomnożenia swego Kacerstwa publiczne otworzyć w Wilnie Szkoły, owszem jakąś ufundować Akademią, wszelkiego dołożył starania, aby ich zamysły uprzedził i złamał, a idąc za przykładem Kardynała Hozjusza Biskupa Warmińskiego, oraz za radą Kardynała także Franciszka Komendona, i Wincentego Portici Nuncjusza Papieskiego wprowadził Jezuitów do Wilna, dobra nadał, przy Kościele Parochialnym Z. Jana osadził,
Mieśćie, Widawie, w Białey Xiążąt Radźiwiłłów, w Chełmży, we Lwowie, i innych około 40.
Zamoyska Akademia nie dependuje od Krakowskiey, bo ma swego Rektora, Doktorów, Professorów, i równemi szczyći śię Przywilejami. RZĄD DUCHOWNY O AKADEMII WILENSKIEY.
WIdząc Waleryan Protasowicz Biskup Wileński, iż Heretycy zamyślali dla pomnożenia swego Kacerstwa publiczne otworzyć w Wilnie Szkoły, owszem jakąś ufundować Akademią, wszelkiego dołożył starania, aby ich zamysły uprzedźił i złamał, á idąc za przykładem Kardynała Hozyusza Biskupa Warmińskiego, oraz za radą Kardynała także Franciszka Kommendona, i Wincentego Portici Nuncyusza Papieskiego wprowadźił Jezuitów do Wilna, dobra nadał, przy Kośćiele Parochialnym S. Jana osadźił,
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 196
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
mandata śmiertelne i Kościoła waszego głowy/ nad nie/ przekładacie. Gdzież do owych jeszcze i inne przesławne Chrystusowe żołnierstwo/ które się on na wszystkich powszechnych i partikularnych Synodach zastawiając/ stale przy prawdzie świętej dusze swe pokładało/ prawdziwi/ mówię/ prawdziwego Pisma Bożego wykładacze: aby dzisiejszym swego Ducha pełnym mędrellom/ Nestoriańskiego mówię Kacerstwa naśladowcom/ także Stoicam fatalem euentuum necessitatem w Cerkiew Bożą w prowadzającym/ i przyczyną grzechu i zginienia ludzkiego Boga być bluźniersko twierdzącym/ z Ewanielskim mieczem od owiec Chrystusowych drogę zastępowali. Gdzież nad to jeszcze i one jasnogórające/ Zachodniej Cerkwie/ Lampy/ Gelazius i Lew świątobliwi Rzymscy Biskupowie/ aby wysokością Majestatu swego w Cerkiewnych
mándatá śmiertelne y Kośćiołá wásze^o^ głowy/ nád nie/ przekłádáćie. Gdźież do owych ieszcże y inne przesławne Chrystusowe żołnierstwo/ ktore się on ná wszystkich powszechnych y pártikulárnych Synodách zástáwiáiąc/ stale przy prawdźie świętey dusze swe pokładáło/ prawdźiwi/ mowię/ prawdźiwego Pismá Bożego wykłádácże: áby dźiśieyszym swego Duchá pełnym mędrellom/ Nestoriáńskiego mowię Kácerstwá násladowcom/ tákże Stoicam fatalem euentuum necessitatem w Cerkiew Bożą w prowadzáiącym/ y przycżyną grzechu y zginienia ludzkiego Bogá być bluźniersko twierdzącym/ z Ewánielskim miecżem od owiec Chrystusowych drogę zástępowáli. Gdzież nád to ieszcże y one iásnogoráiące/ Zachodniey Cerkwie/ Lámpy/ Gelázius y Lew świątobliwi Rzymscy Biskupowie/ áby wysokośćią Máiestatu swego w Cerkiewnych
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 5v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
Rzymskiego dworu/ powiadają pochlebcy) Arcybiskup, wszystkich Kościołów, wszelkich narodów uniuersalnym zezwoleniem jest głowa, tak że żadne przeciw temu szemraniu miejsce niezbożnym kacerzom nie zostaje: Troistej korony liczbą doskonałość w sobie Kościelnej władzej pokazując, którą Chrystusów Namiestnik nad insze Kościelne Biskupy jest wywyższony. Któryby dobrze sam i Heretykiem był, żadnego jednak Kacerstwa kościołowi ku wierzeniu podać nie może. Którego władza jest nad wszystkie insze stworzone władzy nawiętsza: a po włądzy Chrystusowej od części rozciąga się, ku niebieskim, ziemskim i podziemnym. Ze o nim prawdziwie to co o Chrystusie Panu rzeczono jest, rzec się może, wszystko poddałeś pod nogi jego, owce i woły wszystki
Rzymskiego dworu/ powiádáią pochlebcy) Arcybiskup, wszystkich Kośćiołow, wszelkich narodow vniuersalnym zezwoleniem iest głowá, ták że żadne przećiw temu szemrániu mieysce niezbożnym kácerzom nie zostáie: Troistey korony licżbą doskonałość w sobie Kośćielney władzey pokázuiąc, ktorą Chrystusow Namiestnik nád insze Kośćielne Biskupy iest wywyższony. Ktoryby dobrze sam y Heretykiem był, żadnego iednák Kácerstwá kośćiołowi ku wierzeniu podáć nie może. Ktorego władza iest nád wszystkie insze stworzone władzy nawiętsza: á po włądzy Chrystusowey od cżęśći rozćiąga się, ku niebieskim, ziemskim y podźiemnym. Ze o nim prawdźiwie to co o Chrystuśie Pánu rzecżono iest, rzec się może, wszystko poddałeś pod nogi iego, owce y woły wszystki
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 32v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
pomówisko. Cóż rzekę o Wtórym/ Trzecim/ i Czwartym? Nie inszego co za jest/ tylko to com i o pierwszym rzekła. Abowiem jako za czasów przeklętego Ariusza/ czystą i niepokalaną od tego bluźnierstwa święta Wschodnia Cerkiew siebie zachowała/ tak też i za czasów niezbożnego Nestoriusza/ Eutichesa/ Macedoniusza/ którzy Kacerstwa wichrem Cerkiew Bożą turbowali/ będąc czystą i niepodeyźrzaną/ koronę zwycięstwa nad nieprzyjacioły Chrystusowemi otrzymała. Nie onolito wielebne Wschodniej Cerkiwię Synów zebranie/ wespół z Zachodniego Kościoła Leona Papieża posłańcami/ Eutichesa/ i Dioscora zwyciężyło/ Anatolius Carogródski/ Maksymus Antiocheński/ i Juuenalis Hierosolimski/ Pasterze i Nauczyciele? Nie onli to chwały godny/ wschodniej
pomowisko. Coż rzekę o Wtorym/ Trzećim/ y Cżwartym? Nie inszego co zá iest/ tylko to com y o pierwszym rzekłá. Abowiem iáko zá cżásow przeklętego Ariuszá/ cżystą y niepokaláną od tego bluźnierstwá święta Wschodnia Cerkiew śiebie záchowáłá/ ták też y zá czásow niezbożnego Nestoriuszá/ Eutichesá/ Mácedoniuszá/ ktorzy Kácerstwá wichrem Cerkiew Bożą turbowáli/ będąc cżystą y niepodeyźrzáną/ koronę zwyćiestwá nád nieprzyiaćioły Chrystusowemi otrzymáłá. Nie onolito wielebne Wschodniey Cerkiwię Synow zebránie/ wespoł z Zachodniego Kośćiołá Leoná Papieżá posłáńcámi/ Eutichesá/ y Dioscorá zwyćiężyło/ Anátolius Cárogrodski/ Máximus Antiocheński/ y Iuuenális Hierosolimski/ Pásterze y Náucżyćiele? Nie onli to chwały godny/ wschodniey
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 87v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
, czyniąc chęci cnemu Ludu młodemu.
Oczywisty świadek, KS. WOJGIECH DEMBOŁĘCKI, z Konojad Franciszkan, z rozkazu O. Ś. kapelan. Elearów polskich. ROZDZIAŁ I. O PRZYCZYNIE ZACIĄGU ELEARÓW POLSKICH NA CESARSKĄ. Miłosierdzie boskie w zaciągnieniu Elearów na obronę kościoła ś. przeciw kacerzom, boskim i cesarskim rebelizantom. Skutki kacerstwa. Jako cesarza obiegli. Ucisk cesarski, świątobliwość cesarska, jedyna potucha cesarska. Przyczyny dla czegoby Pan Bóg tak wiele kacerzów dopuścił. Cierpliwość, niegdy chwały, a niegdy nagany godna.
Stojąc na niepochybnej prawdzie słów bożych, iż bez niego nic nie możemy, jemu samemu w Trójcy ś. jedynemu naprzód przyczytać się
, czyniąc chęci cnemu Ludu młodemu.
Oczywisty świadek, KS. WOJGIECH DEMBOŁĘCKI, z Konojad Franciszkan, z rozkazu O. Ś. kapelan. Elearów polskich. ROZDZIAŁ I. O PRZYCZYNIE ZACIĄGU ELEARÓW POLSKICH NA CESARSKĄ. Miłosierdzie boskie w zaciągnieniu Elearów na obronę kościoła ś. przeciw kacerzom, boskim i cesarskim rebelizantom. Skutki kacerstwa. Jako cesarza obiegli. Ucisk cesarski, świątobliwość cesarska, jedyna potucha cesarska. Przyczyny dla czegoby Pan Bóg tak wiele kacerzów dopuścił. Cierpliwość, niegdy chwały, a niegdy nagany godna.
Stojąc na niepochybnej prawdzie słów bożych, iż bez niego nic nie możemy, jemu samemu w Trójcy ś. jedynemu naprzód przyczytać się
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 7
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
, których więc złośliwy Od katolickiej rozdzielał jedności Upór i którzy w ciemne wpadszy błędy, Zwykli kościelne znieważać obrzędy.
W bitwach imane Turki i Tatary, Mahometańskie niewierne pogany Do katolickiej przysposabiał wiary, I pobożne z nich czyniąc chrześcijany, Bogu przyjemne oddawał ofiary. Nie jeden także przezeń pozyskany Do społeczności kościoła świętego, Jadem kacerstwa zarażony złego.
W duchownym stanie kapłany żyjące Czcił jako prawe boskie służebniki, I w dobrowolnem ubóstwie żyjące, Pod posłuszeństwem starszych, zakonniki, W różnych potrzebach u siebie będące Przy chlebie swoim miewał stołowniki, Wszystkich szanował, wszystkim swej ludzkości Znaki oświadczał i szczodrobliwości.
Na ubogich wzgląd miemał litościwy, Którym naznaczał jałmużny obfite W
, których więc złośliwy Od katolickiej rozdzielał jedności Upór i którzy w ciemne wpadszy błędy, Zwykli kościelne znieważać obrzędy.
W bitwach imane Turki i Tatary, Mahometańskie niewierne pogany Do katolickiej przysposabiał wiary, I pobożne z nich czyniąc chrześciany, Bogu przyjemne oddawał ofiary. Nie jeden także przezeń pozyskany Do społeczności kościoła świętego, Jadem kacerstwa zarażony złego.
W duchownym stanie kapłany żyjące Czcił jako prawe boskie służebniki, I w dobrowolnem ubóstwie żyjące, Pod posłuszeństwem starszych, zakonniki, W różnych potrzebach u siebie będące Przy chlebie swoim miewał stołowniki, Wszystkich szanował, wszystkim swej ludzkości Znaki oświadczał i szczodrobliwości.
Na ubogich wzgląd miemał litościwy, Którym naznaczał jałmużny obfite W
Skrót tekstu: OdymWŻałKoniec
Strona: 353
Tytuł:
Żałośna postać Korony Polskiej
Autor:
Walenty Odymalski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1659
Data wydania (nie wcześniej niż):
1659
Data wydania (nie później niż):
1659
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
cnotę ludzką nakrywały, zaniechaliśmy, bośmy privata odia Rzpltej szkodliwe baczyli, które oni rozmnażać usiłowali. Prawdać jest, że tymi, które starożytną religią katolicką i kaznodzieje jej zniżały, pogardziliśmy, jako właśni onych Polaków potomkowie, co się o kościół i krzywdę jego gniewali, którą oni porównać z każdym błędem najwiętszego kacerstwa pozwalali. Ale insze wszystkie, które bez rankoru i prywatnych odia prawem być mogły, wszystkie plac i miejsce miały, a czyniliśmy to cum ea auctoritate izby poselskiej, że nie pod rządem marszałków koronnych albo W. k. Litewskiego posłowie się być zdali, ale pod dyrekcją marszałka poselskiego, który i propozycje zaczynał i
cnotę ludzką nakrywały, zaniechaliśmy, bośmy privata odia Rzpltej szkodliwe baczyli, które oni rozmnażać usiłowali. Prawdać jest, że tymi, które starożytną religią katolicką i kaznodzieje jej zniżały, pogardziliśmy, jako właśni onych Polaków potomkowie, co się o kościół i krzywdę jego gniewali, którą oni porównać z każdym błędem najwiętszego kacerstwa pozwalali. Ale insze wszystkie, które bez rankoru i prywatnych odia prawem być mogły, wszystkie plac i miejsce miały, a czyniliśmy to cum ea auctoritate izby poselskiej, że nie pod rządem marszałków koronnych albo W. k. Litewskiego posłowie się być zdali, ale pod dyrekcyą marszałka poselskiego, który i propozycye zaczynał i
Skrót tekstu: RespCenzCz_III
Strona: 321
Tytuł:
Respons przeciwko niejakiemu cenzorowi
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1607
Data wydania (nie wcześniej niż):
1607
Data wydania (nie później niż):
1607
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
rychlej P. M. wygra: a jeśli tak/ tocby je słuszniej zwać Mahometany. Wszakże ktoby chciał pewną przyczynę wiedzieć/ czemu się Ariani na jedno wyznanie nie mogą zgodzić? nie trzeba tego daleko szukać/ już to dawno zgadł Atanazjusz ś. Nauczcie się powiada/ tego/ iż on który wymyśla i wynajduje kacerstwa diabeł/ bojąc się aby się smrodem swym nie wydał/ słów pisma ś. używa/ aby będąc nimi pokryty/ te które zaraził swoim jadem/ oszukał etc. On to tedy diabeł Ariański broi/ kiedy go raz poślakują/ wnetże się w inszą postawę przewierzga/ jakoby nie onże ale inszy był: a
rychley P. M. wygra: á iesli tak/ tocby ie słuszniey zwáć Máhometany. Wszakże ktoby chćiał pewną przyczynę wiedźieć/ czemu się Aryani ná iedno wyznánie nie mogą zgodźić? nie trzeba tego dáleko szukáć/ iuż to dawno zgadł Athánazyusz ś. Náuczćie się powiáda/ tego/ iż on ktory wymyśla y wynayduie kacerstwá dyábeł/ boiąc się áby się smrodem swym nie wydał/ słow pismá ś. vżywa/ áby będąc nimi pokryty/ te ktore zaráźił swoim iádem/ oszukał etc. On to tedy dyabeł Aryáński broi/ kiedy go raz poślákuią/ wnetże się w inszą postáwę przewierzga/ iákoby nie onże ále inszy był: á
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 19
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
bluźniersko Heretycy: nie jest błędnej nauki Promotorem, Fautorem, owszem Jej Ekstirpatorem, nigdy nie wzruszonym jako Opoka: Rogavi pro Te ut non deficiat Fides tua. Luc: 22. Inne Katedry Patriarchalne różnemi zarażone były Herezjami, to jest Aleksandryjska, Antiocheńska, Carogrodzka, Jerozolimska, teste Bellarmino, sama Rzymska, sine macula kacerstwa. Może Papież legitimus articulos Fidei cum Concilio stanowić; Herezje Dogmata falsa, podejzrzane potępiać; Sakramentów jednak więcej nad siedm stanowić nie może, bo im infallibilem gratiam alligare nie mógł by, według dowodniejszej Teologów nauki i Sentencyj. EUROPA. O Papieżu Ścienda.
Papież KoncylIA GENERALIA konwokuje, aprobuje. Koncyliów Przedniejszych jest 4.
bluźniersko Heretycy: nie iest błędney nauki Promotorem, Fautorem, owszem Iey Extirpatorem, nigdy nie wzruszonym iako Opoka: Rogavi pro Te ut non deficiat Fides tua. Luc: 22. Inne Katedry Patryarchalne rożnemi zarażone były Herezyami, to iest Alexandryiska, Antyocheńska, Carogrodzka, Ierozolimska, teste Bellarmino, sama Rzymska, sine macula kacerstwá. Może Papież legitimus articulos Fidei cum Concilio stanowić; Herezye Dogmata falsa, podeyzrzane potępiać; Sakrámentow iednak więcey nád siedm stanowić nie może, bo im infallibilem gratiam alligare nie mogł by, według dowodnieyszey Teologow nauki y Sentencyi. EUROPA. O Papieżu Scienda.
PAPIEZ CONCILIA GENERALIA konwokuie, approbuie. Konciliow Przednieyszych iest 4.
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 131
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
? na co asekuracij od Duchowieństwa zasiągacie? już ją macie zdawna/ wolność wasza Szlachecka ta was od jurysdykcji Duchownych ochrania do tych czasów/ a przy sobie o jako wielkie wrota wszytkim zbrodniom otworzyła? Wiem o co wam idzie: o to podobno/ żeby Duchowieństwo Katolickie pochwaliło wam zbrodnie wasze przeklęte/ przywarę mówię sprosną kacerstwa i Egzorbitancij waszych: czego nigdy nie doczekacie/ za łaską Bożą. Chcecie je wiedzieć? te są: 1. Abowiem przewrotna Religia wasza wyszła od fałszywych proroków/ a tych wskrzesił czart/ chcąc w tej mierze na śladowcą być Boga; Ma on/ mówi/ Proroki/ bedę i ja miał. pełno tego szalbierstwa
? ná co ássekuráciy od Duchowieństwá zásiągaćie? iuż ią maćie zdáwná/ wolność wászá Szláchecka tá was od iurisdykcyey Duchownych ochrania do tych czásow/ á przy sobie o iáko wielkie wrotá wszytkim zbrodniom otworzyłá? Wiem o co wam idźie: o to podobno/ żeby Duchowieństwo Kátholickie pochwaliło wam zbrodnie wásze przeklęte/ przywárę mowię sprosną kácerstwá y Exorbitánciy wászych: czego nigdy nie doczekáćie/ zá łáską Bożą. Chcećie ie wiedźieć? te są: 1. Abowiem przewrotna Religia wászá wyszłá od fałszywych prorokow/ á tych wskrześił czárt/ chcąc w tey mierze ná śladowcą być Bogá; Ma on/ mowi/ Proroki/ bedę y ia miał. pełno tego szálbierstwá
Skrót tekstu: BirkEgz
Strona: 3
Tytuł:
O Egzorbitancjach kazania dwoje
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
