ptastwa zaczepiajcie: Ni pióry uganiajcie jeleniów strasznemi: Ni wędek natykajcie powaby chytremi. Bijcie które się przykrzą; ale tylko bijcie/ A nie jedźcie obrokiem przyzwoitym żyicie. Takiemi więc inszemi słowy przeczwiczony/ Wrócił się do ojczyzny: gdzie wielmi proszony Numa ludu Włoskigo/ władzą przyjął prawą. Ten szczęśliw Nimfą żoną/ za cnych Kamen sprawą W nabożeństwo je włomił/ i naród do boju Zwyczajny/ do lubeg o naciągnął pokoju. Ten gdy lat/ i dokonałkrolestwa dordzały/ Gmin/ ojcowie/ niewiasty/ zmarłęgo płakały Numy Latskie: bo z miasta wyciekszy w dolinie Aryczyńskiej żona się tłukła po szelienie; Orestijskiej Diany przeszkadzając mnogiem Narzekaniem ofiarom/ i bieganiem srogiem
ptástwá záczepiayćie: Ni piory vgániayćie ieleniow strásznemi: Ni wędek nátykayćie powaby chytremi. Biyćie ktore się przykrzą; ále tylko biyćie/ A nie iedźćie obrokiem przyzwoitym żyićie. Tákiemi więc inszemi słowy przeczwiczony/ Wroćił się do oyczyzny: gdźie wielmi proszony Numá ludu Włoskigo/ władzą przyiął práwą. Ten szczęśliw NYmphą żoną/ zá cnych Kámen spráwą W nabożeństwo ie włomił/ y narod do boiu Zwyczáyny/ do lubeg o náćiągnął pokoiu. Ten gdy lat/ y dokonałkrolestwá dordzáły/ Gmin/ oycowie/ niewiásty/ zmárłęgo płákáły Numy Látskie: bo z miástá wyćiekszy w dolinie Aryczynskiey żoná się tłukłá po szelienie; Orestiyskiey Diány przeszkadzáiąc mnogiem Nárzekániem ofiárom/ y biegániem srogiem
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 389
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
Muz Polskich: Twardowski z Skrzypnei/ tu spoczywa. Rzućcie Laur na jego Grób: rzućcie Amaranty/ Dziedziczki Helikońskie/ wiecznej sławy Fanty. Rzuć i krusz grot twój Marsie/ twa to trąba była/ Iliadę Polskich Dzieł co światu głosiła. Cóż słyszę? z Gur Aońskich dźwięk się jakiś jawi/ Który/ śród możnych Kamen/ Kalliope prawi. Zła śmierci/ niechlub mego Kochanka się zbiorem/ Żyje on/ i pod Niebo mądrym wzlata piórem.
Lukrecytia. SNadź jedna poniewolnie wstyd swój ukochany/ Przez żelazo dała wziąć/ i śmiertelne rany: Lecz też Cnotę wstydowym ogrodzoną płotem/ Wiele wolnie dały wziąć/ zniewolone złotem.
Na jedn. Trasont
Muz Polskich: Twárdowski z Skrzypnei/ tu spoczywa. Rzuććie Laur ná iego Grob: rzuććie Amáránthy/ Dźiedźiczki Helikonskie/ wieczney sławy Fánty. Rzuć i krusz grot twoy Márśie/ twá to trąbá byłá/ Iliádę Polskich Dźieł co świátu głośiłá. Cosz słyszę? z Gur Aonskich dźwięk się iákiś iáwi/ Ktory/ środ możnych Kámen/ Kálliope práwi. Zła śmierći/ niechlub mego Kochánká się zbiorem/ Zyie on/ y pod Niebo mądrym wzláta piorem.
Lukrecytia. SNadź iedná poniewolnie wstyd swoy vkochány/ Przez żelázo dáłá wźiąć/ y śmiertelne rány: Lecz tesz Cnotę wstydowym ogrodzoną płotem/ Wiele wolnie dały wźiąć/ zniewolone złotem.
Ná jedn. Thrásont
Skrót tekstu: GawDworz
Strona: 114
Tytuł:
Dworzanki albo epigramata polskie
Autor:
Jan Gawiński
Drukarnia:
Balcer Smieszkowicz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1664
Data wydania (nie wcześniej niż):
1664
Data wydania (nie później niż):
1664
szanują: Zart i uciechy jednak tu swe marzą/ Które/ umarli/ tej Minerwie darzą; Sąli te płoche? i wolniejsze kędy/ Ten zaszczyt mają. Zart ma miejsce wszędy.
Manumissio ich. IDźcie na Świat Dworzanki/ drugie w Domu jeszcze Pozostańcie: te o was wszakże będą wieszcze/ Foebus ten drugich Kamen niechaj będzie Goniec. (Tytyr mię dawno woła) teraz tych tu KONIEC.
szánuią: Zárt y vćiechy iednak tu swe marzą/ Ktore/ vmárli/ tey Minerwie darzą; Sąli te płoche? y wolniejsze kędy/ Ten zasczyt máią. Zart ma mieysce wszędy.
Manumissio ich. IDźćie ná Swiát Dworzánki/ drugie w Domu iescze Pozostańćie: te o was wszákże będą wiescze/ Phoebus ten drugich Kámen niechay będzie Goniec. (Tytyr mię dawno woła) teraz tych tu KONIEC.
Skrót tekstu: GawDworz
Strona: 120
Tytuł:
Dworzanki albo epigramata polskie
Autor:
Jan Gawiński
Drukarnia:
Balcer Smieszkowicz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1664
Data wydania (nie wcześniej niż):
1664
Data wydania (nie później niż):
1664
