rozkazał Pan. Poszedł też znim i Lot. A było Abramowi siedmdziesiąt lat i pięć lat/ gdy wyszedł z Haranu. 5. Wziął też Abram Sarai żonę swoje/ i Lota syna brata swego/ i wszystkę swą majętność/ której nabyli/ i dusze których nabyli w Haranie: i wyszli aby szli do ziemie Kananejskiej/ i przyszli do ziemie Kananejskiej. 6. Tedy przeszedł Abram ziemię onę aż do miejsca Sychem/ i aż do równiny Morech/ a Kananejczyk na ten czas był wonej ziemi. 7.
I ukazał się Pan Abramowi i rzekł: Nasieniu twemu dam ziemię tę/ i zbudował tam ołtarz Panu który mu się ukazał.
roskazał Pan. Poszedł też znim y Lot. A było Abrámowi śiedmdźieśiąt lat y pięć lat/ gdy wyszedł z Háránu. 5. Wźiął też Abrám Sárai żonę swoje/ y Lotá syná brátá swego/ y wszystkę swą májętność/ ktorey nábyli/ y dusze ktorych nábyli w Háránie: y wyszli áby szli do źiemie Kánánejskiey/ y przyszli do źiemie Kánánejskiey. 6. Tedy przeszedł Abrám źiemię onę áż do miejscá Sychem/ y áż do rowniny Morech/ á Kánáneyczyk ná ten czás był woney źiemi. 7.
Y ukazał śię Pan Abrámowi y rzekł: Naśieniu twemu dam źiemię tę/ y zbudował tám ołtarz Pánu ktory mu śię ukázał.
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 11
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
nim i Lot. A było Abramowi siedmdziesiąt lat i pięć lat/ gdy wyszedł z Haranu. 5. Wziął też Abram Sarai żonę swoje/ i Lota syna brata swego/ i wszystkę swą majętność/ której nabyli/ i dusze których nabyli w Haranie: i wyszli aby szli do ziemie Kananejskiej/ i przyszli do ziemie Kananejskiej. 6. Tedy przeszedł Abram ziemię onę aż do miejsca Sychem/ i aż do równiny Morech/ a Kananejczyk na ten czas był wonej ziemi. 7.
I ukazał się Pan Abramowi i rzekł: Nasieniu twemu dam ziemię tę/ i zbudował tam ołtarz Panu który mu się ukazał. 8. A przeszedł stamtąd do
nim y Lot. A było Abrámowi śiedmdźieśiąt lat y pięć lat/ gdy wyszedł z Háránu. 5. Wźiął też Abrám Sárai żonę swoje/ y Lotá syná brátá swego/ y wszystkę swą májętność/ ktorey nábyli/ y dusze ktorych nábyli w Háránie: y wyszli áby szli do źiemie Kánánejskiey/ y przyszli do źiemie Kánánejskiey. 6. Tedy przeszedł Abrám źiemię onę áż do miejscá Sychem/ y áż do rowniny Morech/ á Kánáneyczyk ná ten czás był woney źiemi. 7.
Y ukazał śię Pan Abrámowi y rzekł: Naśieniu twemu dam źiemię tę/ y zbudował tám ołtarz Pánu ktory mu śię ukázał. 8. A przeszedł ztámtąd do
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 11
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
Uczynił dosyć posłuszny syn ojcowskiej woli. Nawet i ten sam wicereks egipski od braci swojej pod przysięgą to wymógł, że gdy przy łasce Bożej z jarzma faraonowego za czasem wybiją się, aby potomkowie ich kości jego z sobą wziąwszy do ojczystego zaprowadzili grobowca. I tak potem pod dyrekcyją Mojżesza z niewoli egipskiej kości obudwu do ziemi kananejskiej zaprowadzone i tam pogrzebione były. Wziął Mojżesz kości Józefowe (mówi Pismo Święte) z sobą i zaprowadził je i pogrzebł w Jeruzalem dlatego, że Józef poprzysiągł synów izraelskich, aby kości jego w Egipcie nie zostawowały.
Ten zwyczaj starodawny zakroczył aż do wieków chrześcijańskiej religii. Tak uczynił światło ono Galiej świątobliwością i odwagami przeciwko Saracenom
Uczynił dosyć posłuszny syn ojcowskiej woli. Nawet i ten sam wicereks egipski od braci swojej pod przysięgą to wymógł, że gdy przy łasce Bożej z jarzma faraonowego za czasem wybiją się, aby potomkowie ich kości jego z sobą wziąwszy do ojczystego zaprowadzili grobowca. I tak potem pod dyrekcyją Mojżesza z niewoli egipskiej kości obudwu do ziemi kananejskiej zaprowadzone i tam pogrzebione były. Wziął Mojżesz kości Józefowe (mówi Pismo Święte) z sobą i zaprowadził je i pogrzebł w Jeruzalem dlatego, że Józef poprzysiągł synów izraelskich, aby kości jego w Egipcie nie zostawowały.
Ten zwyczaj starodawny zakroczył aż do wieków chrześcijańskiej religiej. Tak uczynił światło ono Galiej świątobliwością i odwagami przeciwko Saracenom
Skrót tekstu: JemPam
Strona: 444
Tytuł:
Pamiętnik dzieje Polski zawierający
Autor:
Mikołaj Jemiołowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1683 a 1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1693
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Dzięgielewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"DIG"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2000
