Żałośna postać Korony Polskiej, wojennemi rozterkami utrapionej, z utracenia synów bohatyrskich, a osobliwie świętej pamięci jaśnie oświeconego i wielmożnego Pana, Jego Mści Pana Aleksandra na Koniecpolu Koniecpolskiego, wojewody sendomierskiego, państwa rzymskiego książęcia. Pereasławskiego, korsuńskiego, kaniowskiego, dolińskiego etc. starosty. Rymem słowieńskim przez księdza Walentego Odymalskiego, komendarza na ten czas secemińskiego wyrażona. W Krakowie, u wdowy i dziedz. Fr. Cezarego.
Jaśnie oświeconemu i wielmożnemu Panu, Jego Mości Panu Stanisławowi na Koniecpolu Koniecpolskiemu, wojewodzicowi sendomierskiemu, państwa rzymskiego książęciu, staroście dolińskiemu, swemu wielce miłościwemu panu
Żałośna postać Korony Polskiej, wojennemi rosterkami utrapionej, z utracenia synów bohatyrskich, a osobliwie świętej pamięci jaśnie oświeconego i wielmożnego Pana, Jego Mści Pana Alexandra na Koniecpolu Koniecpolskiego, wojewody sendomierskiego, państwa rzymskiego xiążęcia. Pereasławskiego, korsuńskiego, kaniowskiego, dolińskiego etc. starosty. Rymem słowieńskim przez xiędza Walentego Odymalskiego, komendarza na ten czas secemińskiego wyrażona. W Krakowie, u wdowy i dziedz. Fr. Cezarego.
Jaśnie oświeconemu i wielmożnemu Panu, Jego Mości Panu Stanisławowi na Koniecpolu Koniecpolskiemu, wojewodzicowi sendomierskiemu, państwa rzymskiego xiążęciu, staroście dolińskiemu, swemu wielce miłościwemu panu
Skrót tekstu: OdymWŻałKoniec
Strona: 316
Tytuł:
Żałośna postać Korony Polskiej
Autor:
Walenty Odymalski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1659
Data wydania (nie wcześniej niż):
1659
Data wydania (nie później niż):
1659
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
Zadnieprzanie krom samego Sameżeńka nie rebelizują/ i o Niżyńskim i o Czerniechowskim Pułkach słychać/ że już powrócili/ i jedno trzymają z Chmielnickim. Merkuriusz Polski,
W tejże Radzie było Consilium, jako Moskwę wyprowadzić z Horodów. Non deerant, którzy obiecowali osobliwie z Pereasławia wyrznąć ich/ ale conclusum ruszyć zarazem Pułku Czehryńskiego i Kaniowskiego część/ i Przyłuski/ Pułtawski/ i Mirogrodzki wszytek pod Pereasław. Do NIżyńców także i Czerniehowcom wskazali i posłali/ aby wszelakim sposobem starali się o wyprowadzeniu Moskwy. Upraszali I. M. P. Wojewody/ aby perswadował I. M. P. Marszałkowi Koronnemu/ żeby Ordę zarazem dysponował za Dniepr pod Pereasław/
Zadnieprzánie krom sámeg^o^ Sámeżeńká nie rebelizuią/ y o Niżyńskim y o Czerniechowskim Pułkách słycháć/ że iuż powroćili/ y iedno trzymáią z Chmielnickim. Merkuryusz Polski,
W teyże Rádźie było Consilium, iáko Moskwę wyprowádźić z Horodow. Non deerant, ktorzy obiecowáli osobliwie z Pereásłáwiá wyrznąć ich/ ále conclusum ruszyć zárázem Pułku Czehryńskiego y Kániowskiego cżęść/ y Przyłuski/ Pułtáwski/ y Mirogrodzki wszytek pod Pereásłáw. Do NIżyńcow tákże y Czerniehowcom wskazáli y posłáli/ áby wszelákim sposobem stáráli się o wyprowádzeniu Moskwy. Vpraszáli I. M. P. Woiewody/ áby perswádował I. M. P. Márszałkowi Koronnemu/ żeby Ordę zárázem dysponował zá Dniepr pod Pereásław/
Skrót tekstu: MerkPol
Strona: 24
Tytuł:
Merkuriusz polski ordynaryjny
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1661
Data wydania (nie później niż):
1661
Porucznikowi memu że by się starał o Towarzysza na moje miejsce oczym dowiedziawszy się Wojewoda kazał Mężyńskiemu Porucznikowi swemu traktować zemną że bym pod jego chorągiew podjechał conclusum tedy zem dał rękę.
Wojsko tedy poszedszy spód kobunia złączyło się z Hetmańskiemi, ale nie wszystkie Chorągwie bo królewskie jego samego i insze jako to zięciowskie starosty kaniowskiego tez, Niechciały się łączyć w kole tedy Jedneralnym wielki hałas, pro et contra Bo Hetmańskie Wojsko już było jako dudy nadęte i srogiego ducha miało do konfederacyjej. Nasi zaś byli in vivio bo i tu alliciebat dulcedo Chlebów i tu przecie zal było in eo passu wydzierać się ex obedientia Okazją rozprzestrzenienia granic żałowali niektórzy że
Porucznikowi memu że by się starał o Towarzysza na moie mieysce oczym dowiedziawszy się Woiewoda kazał Męzynskiemu Porucznikowi swemu traktować zęmną że bym pod iego chorągiew podiechał conclusum tedy zem dał rękę.
Woysko tedy poszedszy zpod kobunia złączyło się z Hetmanskiemi, ale nie wszystkie Chorągwie bo krolewskie iego samego y insze iako to zięciowskie starosty kaniowskiego tez, Niechciały się łączyć w kole tedy Iedneralnym wielki hałas, pro et contra Bo Hetmanskie Woysko iuz było iako dudy nadęte y srogiego ducha miało do konfederacyiey. Nasi zas byli in vivio bo y tu alliciebat dulcedo Chlebow y tu przecie zal było in eo passu wydzierać się ex obedientia Okazyią rozprzestrzenienia granic załowali niektorzy że
Skrót tekstu: PasPam
Strona: 115v
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jan Chryzostom Pasek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1688
, kontent nieźmiernie z jego znajomości jezdem, pragnąc świat cały naszego widzieć gatunku, o który mało nie jak o feniksów trudno. W domu tedy ich byłem solennie przyjęty przy hucznym dział biciu, gdzie do wieczora zabawiwszy, późnom powrócił. 16. Pocztę-m ekspediował, z której patuit, śmierć IWYM pana Potockiego starosty kaniowskiego, człeka przy ślicznym rozeznaniu niepoślednie, by było do buławy subiectum, co do serca i dyspozycji. Captitatur jednak confirmacio, którą niech Bóg najwyższy oddali. 17. Przybyli tu do mnie wielmożni ichmościowie Dąbscy, starosta winowrocławski z samą imością i z córką samego z Potulickiej zrodzoną, którym solennie rad będę, wzajemnością płacąc.
, kontent nieźmiernie z jego znajomości jezdem, pragnąc świat cały naszego widzić gatunku, o który mało nie jak o feniksów trudno. W domu tedy ich byłem solennie przyjęty przy hucznym dział biciu, gdzie do wieczora zabawiwszy, późnom powrócił. 16. Pocztę-m ekspediował, z której patuit, śmierć JWJM pana Potockiego starosty kaniowskiego, człeka przy ślicznym rozeznaniu niepoślednie, by było do buławy subiectum, co do serca i dyspozycji. Captitatur jednak confirmacio, którą niech Bóg najwyższy oddali. 17. Przybyli tu do mnie wielmożni ichmościowie Dąbscy, starosta winowrocławski z samą imością i z córką samego z Potulickiej zrodzoną, którym solennie rad będę, wzajemnością płacąc.
Skrót tekstu: RadziwHDiar
Strona: 126
Tytuł:
Diariusze
Autor:
Hieronim Radziwiłł
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1747 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1747
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
