Pactis conventis Michała, i Jana III. Królów 10 Ma Szlachcic Polski Privilegiũ aby non captivetur, nisi iure victus z Konstytucyj Jagiełłą, i Kazimierza, Jagiełłowicza Królów, chybaby na ciężkim był złapany kryminale, na przykład Kradzieży, Rozbójstwie, etc. 11. Samej Szlachcie w Polsce wolny aditus do Biskupstwa, Opactwa, Kanonii i do Senatorskiej Godności, a to z Przywilejem JANA Albrachta, Aleksandra Zygmotna I, Zygmonta Augusta, Zygmonta III. Nulla tamen regula sine exceptione, bo wielu z podłej Kondycyji w pierwszych Insułach eluxerunt, szczęścia lub cnot Suffragio 12. Szlachcić Zabójca nie garłem, lecz workiem płacić powinien życie zabitego, chybaby pars Laesa
Pactis conventis Michała, y Iana III. Krolow 10 Ma Szlachcic Polski Privilegiũ aby non captivetur, nisi iure victus z Konstytucyi Iagiełłą, y Kazimierza, Iagiełłowicza Krolow, chybaby na cieżkim był złapany kryminale, na przykład Kradzieży, Rozboystwie, etc. 11. Samey Szlachcie w Polszcze wolny aditus do Biskupstwa, Opactwa, Kanonii y do Senatorskiey Godności, a to z Przywileiem IANA Albrachta, Alexandra Zygmotna I, Zygmonta Augusta, Zygmonta III. Nulla tamen regula sine exceptione, bo wielu z podłey Kondycyii w pierwszych Insułach eluxerunt, szczęścia lub cnot Suffragio 12. Szlachcić Zaboyca nie garłem, lecz workiem płacić powinien życie zabitego, chybaby pars Laesa
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 377
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
. Wyjednałem
mu był kanoniję gnieźnieńską i wyprawiłem go na rezydenciję. Pomieszkawszy tam trzy niedziele odbieżał jej. Widząc to ja uprosiłem go, że wnuka naszego Andrzeja Olszowskiego za koadjutora wziął. Teraz jest brat twój ksiądz Olszowski kanclerzem u ks. arcybiskupa gnieźnieńskiego Łubieńskiego, któremu za instanciją moją, jeszcze żyjąc ustąpił tej kanonii. Umarł w plebanii swojej, leży w Księżeniach, bo i probostwa był ustąpił w Przecławiu.
Trzeci syn Mikołajów Adam. Ten bezżenny umarł; w dobrej kompanij, na myślistwie żywot swój strawił; w Piotrkowie na lekach umarł, pochowałem go w Koniecpolu.
Czwarty syn Mikołajów ja Zygmunt, urodziłem się roku 1588
. Wyjednałem
mu był kanoniję gnieźnieńską i wyprawiłem go na rezydenciję. Pomieszkawszy tam trzy niedziele odbieżał jej. Widząc to ja uprosiłem go, że wnuka naszego Andrzeja Olszowskiego za koadjutora wziął. Teraz jest brat twój ksiądz Olszowski kanclerzem u ks. arcybiskupa gnieźnieńskiego Łubieńskiego, któremu za instanciją moją, jeszcze żyjąc ustąpił tej kanonii. Umarł w plebanii swojej, leży w Księżeniach, bo i probostwa był ustąpił w Przecławiu.
Trzeci syn Mikołajów Adam. Ten bezżenny umarł; w dobrej kompanij, na myślistwie żywot swój strawił; w Piotrkowie na lekach umarł, pochowałem go w Koniecpolu.
Czwarty syn Mikołajów ja Zygmunt, urodziłem się roku 1588
Skrót tekstu: KoniecZRod
Strona: 193
Tytuł:
Rodowód
Autor:
Zygmunt Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
katolickiej pamiętny zelant, karności kościelnej przestrzegal: na kanoników hojny, którym zasługi ich kompensując, do stołu swego dobra należące puszczał: kościoły jedne, dziesięcinami uposażał, drugie z gruntu erygował. Mansyonarzów w Pleszowie fundował. Z Winnic w dobrach swoich Uniejowie rozrodzonych, cztery beczki wina co rok, do katedry Gnieźnieńskiej naznaczył: Kolacją Kanonii Kaliskiej na Chełmicy fundowanej, Biskupom Poznańskini przywłaszczył, kościół Kanoników Regularnych Lateraneński, u Z. Mikołaja w Kaliszu, w Kolegiatę wyniósł, Pierwszemu Opatowi Trzemeszyńskiemu infułę na głowę włożył: katedrę Gnieźnieńską w bogaty od pereł i złota aparat przystroił, i siebie przed Bogiem, do którego poszedł po zapłatę 1448. A że go z
katolickiey pamiętny zelant, karności kościelney przestrzegal: ná kánonikow hoyny, ktorym zasługi ich kompensuiąc, do stołu swego dobra należące puszczał: kościoły iedne, dźiesięcinami uposażał, drugie z gruntu erygował. Mansyonarzow w Pleszowie fundował. Z Winnic w dobrách swoich Unieiowie rozrodzonych, cztery beczki winá co rok, do kátedry Gnieźnieńskiey náznaczył: Kollácyą Kánonii Káliskiey ná Chełmicy fundowáney, Biskupom Poznańskini przywłaszczył, kościol Kánonikow Regularnych Lateraneński, u S. Mikołáiá w Káliszu, w Kollegiatę wyniosł, Pierwszemu Opátowi Trzemeszyńskiemu infułę ná głowę włożył: kátedrę Gnieźnieńską w bogaty od pereł y złota apparat przystroił, y siebie przed Bogiem, do ktorego poszedł po zapłatę 1448. A że go z
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 54
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
toż i on uczynił, trzykroć benedykcją dając. Myśmy na dole z drugimi patrzali na to, bo z nas żaden ani Karłem piątym nie był, ani tak wiele bitew, jako królewic z pogany, nie wygrał. Przyniesiono potem królewiczowi przywilej in forma na kanonią, który ją przyjął, ale potem odjeżdżając renuncjował tej kanonii i przywilej oddał.
31. W kościele był alla madona dela Vittoria. Tamże w klasztorze karmelitańskim z generałem się ich widział, i z ojcem Dominikiem, który ma opinią o sobie świątobliwości, i snać cuda czyni, chociaj temu cesarzowa teraźniejsza nie do końca dowierza; bom słyszał kiedy wspominała przed królewiczem, że obiecował
toż i on uczynił, trzykroć benedykcyą dając. Myśmy na dole z drugimi patrzali na to, bo z nas żaden ani Karłem piątym nie był, ani tak wiele bitew, jako królewic z pogany, nie wygrał. Przyniesiono potém królewicowi przywiléj in forma na kanonią, który ją przyjął, ale potém odjéżdżając renuncyował téj kanonii i przywiléj oddał.
31. W kościele był alla madona dela Vittoria. Tamże w klasztorze karmelitańskim z generałem się ich widział, i z ojcem Dominikiem, który ma opinią o sobie świątobliwości, i snać cuda czyni, chociaj temu cesarzowa teraźniejsza nie do końca dowierza; bom słyszał kiedy wspominała przed królewicem, że obiecował
Skrót tekstu: PacOb
Strona: 129
Tytuł:
Obraz dworów europejskich
Autor:
Stefan Pac
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Kazimierz Plebański
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zygmunt Schletter
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1854
