Tomasza, Jakuba Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Szymona, Tadeusza, Macieja, Barnaby Apostołów; Łukasza, Marka Ewangelistów; Z. Anny Matki N. MARYJ, Maryj Magdaleny, Szczepana, Wawrzyńca, Sebastiana, Rocha, Hieronima, Jana Chrzyzostoma, Grzegorza Cudotworce, Kajetana, Antoniego Padewskiego, Piotra z Alkantary, Feliksa Kapucyna, Katarzyny, Łucyj, Agnieszki, Apllonii Panien i Męczenniczek SS. kości. Prócz tych, są jeszcze Z. Franciszka Serafickiego, i Z. Klary Panny z sukien, i Z. Franciszka Ksawerego wnętrzności części. Tych wszystkich Relikwii jest prawdziwe świadectwo Najprzewielebniejszych Alderana Cybo Z: Kolegium Dziekana, i Franciszka Barberyna Z.
Tomasza, Iakuba Filippa, Bartłomieia, Mateusza, Szymona, Tadeusza, Macieia, Barnaby Apostołòw; Łukasza, Marka Ewangelistòw; S. Anny Matki N. MARYI, Maryi Magdaleny, Szczepana, Wawrzyńca, Sebastyana, Rocha, Hieronyma, Iana Chrzyzostoma, Grzegorza Cudotworce, Kaietana, Antoniego Padewskiego, Piotra z Alkantary, Felixa Kapucyna, Katarzyny, Łucyi, Agnieszki, Appllonii Panien y Męczenniczek SS. kości. Procz tych, są ieszcze S. Franciszka Serafickiego, y S. Klary Panny z sukien, y S. Franciszka Xawerego wnętrzności części. Tych wszystkich Relikwii iest prawdziwe swiadectwo Nayprzewielebnieyszych Alderana Cybo S: Kollegium Dziekana, y Franciszka Barberina S.
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 100
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
. Franciszek Król tameczny na monecie z jednej strony swój Królewski dał portret, na drugiej Z. Franciszka de Paula z napisem: Regiae stirpis Propagatori. Ciało jego w Turonie Kalwini po lat 55. całe spalili. Hyacinthus Amat de Graveson in Historia Eccles: Tom. 6. Colloquio 6.
FELIKsA Z. à Cantalitio Kapucyna Laika 8. Maja. Był synem Sanktusa i Sankty, sam też Sanctus. Umarł w Rzymie Roku 1507. tam leży u swoich. W sakwy gdy mu pieniądz wrzucono krzyknął: Coluber in pera. Tak Święci brzydzili się mamoną.
FIDELISA a Sigmarynga Błogosławionego, Zakonu WW. OO. Kapuc ynów Męczennika 24. Kwietnia
. Franciszek Krol tamecżny na monecie z iedney strony swoy Krolewski dał portret, na drugiey S. Franciszka de Paula z napisem: Regiae stirpis Propagatori. Ciało iego w Turonie Kalwini po lat 55. całe spalili. Hyacinthus Amat de Graveson in Historia Eccles: Tom. 6. Colloquio 6.
FELIXA S. à Cantalitio Kapucyna Laika 8. Maia. Był synem Sanktusa y Sankty, sam też Sanctus. Umarł w Rzymie Roku 1507. tam leży u swoich. W sakwy gdy mu pieniądz wrzucono krzyknął: Coluber in pera. Tak Swięci brzydzili się mamoną.
FIDELISA á Sigmaringa Błogosławionego, Zakonu WW. OO. Kapuc ynow Męcżennika 24. Kwietnia
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 143
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
. Pierwszą mszę miał Dominikanin obserwant, Skopowski, drugą kapucyn, Włoch, na którego mszy to praesagium przyszłej wikoryji było: gdy albowiem przy dokończeniu zamiast „Ite, missa est" wymówił „Vinces Joannes". Na której mszy komunikował Król i krzyżem leżał i błogosławieństwo brał. Po skończeniu mszy i odejściu od ołtarza tego kapucyna mówią niektórzy z panów do niego to włoskim, to łacińskim językiem, bo po polsku nic nie umiał: „A że Pan Bóg da, że profecja twoja, ksjęże kapelanie, weźmie swój skutek". Włoch pyta się: „Jaka profecja?" Pytającemu odpowiadają: „Żeś zamiast »Ite, missa
. Pierwszą mszę miał Dominikanin obserwant, Skopowski, drugą kapucyn, Włoch, na którego mszy to praesagium przyszłej wikoryji było: gdy albowiem przy dokończeniu zamiast „Ite, missa est" wymówił „Vinces Joannes". Na której mszy komunikował Król i krzyżem leżał i błogosławieństwo brał. Po skończeniu mszy i odejściu od ołtarza tego kapucyna mówią niektórzy z panów do niego to włoskim, to łacińskim językiem, bo po polsku nic nie umiał: „A że Pan Bóg da, że profecyja twoja, księże kapelanie, weźmie swój skutek". Włoch pyta się: „Jaka profecyja?" Pytającemu odpowiadają: „Żeś zamiast »Ite, missa
Skrót tekstu: DyakDiar
Strona: 57
Tytuł:
Diariusz wiedeńskiej okazji
Autor:
Mikołaj Dyakowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki, relacje
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1717 a 1720
Data wydania (nie wcześniej niż):
1717
Data wydania (nie później niż):
1720
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef A. Kosiński, Józef Długosz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Ministerstwo Obrony Narodowej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1983
księżno, to od sługi, Czym płaci swoje niezliczone długi, Z tym upewnieniem, że-ć nie pochlebujeTen, co-ć się z pracą swą nie prezentuje, Lecz z cienia tylko na tak okazały Patrzy jasności blask i Twojej chwały. Te Emblemata i z tymi napisami krótkimi nad nimi napisane od jednego Kapucyna, a potym na rozkazanie Księżny Imci polskie wiersze na nie, to jest na same Emblemata i te napisy nad nimi krótkie, napisane. EMBLEMA 1
Człowiek od srogich zwierzów obskoczony woła o ratunek do Nieba
Napis: Nie podawaj zwierzom dusze mojej. Psalm 73, 19.
Dobry Pasterzu stadka bezbronnego. Któryś duszę Twą
księżno, to od sługi, Czym płaci swoje niezliczone długi, Z tym upewnieniem, że-ć nie pochlebujeTen, co-ć się z pracą swą nie prezentuje, Lecz z cienia tylko na tak okazały Patrzy jasności blask i Twojej chwały. Te Emblemata i z tymi napisami krótkimi nad nimi napisane od jednego Kapucyna, a potym na rozkazanie Księżny Imci polskie wiersze na nie, to jest na same Emblemata i te napisy nad nimi krótkie, napisane. EMBLEMA 1
Człowiek od srogich źwierzów obskoczony woła o ratunek do Nieba
Napis: Nie podawaj źwierzom dusze mojej. Psalm 73, 19.
Dobry Pasterzu stadka bezbronnego. Któryś duszę Twą
Skrót tekstu: MorszZEmbWyb
Strona: 280
Tytuł:
Emblemata
Autor:
Zbigniew Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
emblematy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1658 a 1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1658
Data wydania (nie później niż):
1680
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wybór wierszy
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Pelc
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1975
do najmniejszego punktu ustawnie pilnując Chorągwi, wszystkie bez mruczenia odbywał Zołnirskie powinności, w Marszach nieszarpał, wszędzie w posłuszeństwie Oficjerowi ochoczym, wczystości i trzeźwości; w cnotach Chrześcijańskich i nabożeństwie żył Taki i tą intencją uzbrojony w Duchu i naciele Żołnierz, dotego na rany i na śmierć gotowy; pytam się jeśli Kapucyna nie zrówna? jako to jest według Duchownego i Świeckiego Prawa prawda; tak quis est hic kto jest taki? niech się wcałym Wojsku znajdzie i popisze. Ale ja tam rigide Żołnierza nie biorac, ani sumnienia wsparawach ich szarpaninach nie cenzurując, które są oczywiste grzechy śmiertelne, tylko do tego idę, czego Żołnierze za grzechy
do naymnieyszego punktu ustawnie pilnuiąc Chorągwi, wszystkie bez mruczenia odbywał Zołnirskie powinnośći, w Marszach nieszarpał, wszędzie w posłuszeństwie Officyerowi ochoczym, wczystości y trzeźwości; w cnotach Chrześćianskich y nabożenstwie żył Taki y tą intencyą uzbroiony w Duchu y naciele Zołnierz, dotego na rany y na śmierć gotowy; pytam się ieśli Kapucyna nie zrowna? iako to iest według Duchownego y Swieckiego Prawa prawda; tak quis est hic kto iest taki? niech się wcałym Woysku znaydzie y popisze. Ale ia tam rigide Zołnierza nie biorac, ani sumnienia wsparawach ich szarpaninach nie censuruiąc, ktore są oczywiste grżechy śmiertelne, tylko do tego idę, czego Zołnierze za grzechy
Skrót tekstu: JabłSkrup
Strona: 67
Tytuł:
Skrupuł bez skrupułu w Polszcze
Autor:
Jan Stanisław Jabłonowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1730
Data wydania (nie wcześniej niż):
1730
Data wydania (nie później niż):
1730
wizytami królewiczowemi, tem się ekskuzując, że na krótki bardzo czas do Rzymu przyjachawszy, musiałby wszystek ważyć na przyjmowanie i oddawame nawiedzin, a zatemby musiał odjechać z Rzymu nic nie widziawszy, nabożeństwa gwoli którego przyjachał nie uczyniwszy, i tak sobie pokój uczynił, tylko z synowcem papieskim, a z bratem (którego z kapucyna kardynałem papież uczynił był) widując
się, i to rzadko na pałacu papieskim. Tamże go brat przystawa naszego kardynał Magalloti przywitał.
21. Rano u jezuitów mszy wysłuchawszy jechaliśmy do kościoła dominikanów, który zową Alla Minerua. Odprawował się tam akt jeden foremny: sądzono przy śmierci, przy asystencji wszystkich kardynałów, onego nieboszczyka
wizytami królewicowemi, tém się exkuzując, że na krótki bardzo czas do Rzymu przyjachawszy, musiałby wszystek ważyć na przyjmowanie i oddawame nawiedzin, a zatémby musiał odjechać z Rzymu nic nie widziawszy, nabożeństwa gwoli którego przyjachał nie uczyniwszy, i tak sobie pokój uczynił, tylko z synowcem papieskim, a z bratem (którego z kapucyna kardynałem papież uczynił był) widując
się, i to rzadko na pałacu papieskim. Tamże go brat przystawa naszego kardynał Magalloti przywitał.
21. Rano u jezuitów mszy wysłuchawszy jechaliśmy do kościoła dominikanów, który zową Alla Minerua. Odprawował się tam akt jeden foremny: sądzono przy śmierci, przy assystencyi wszystkich kardynałów, onego nieboszczyka
Skrót tekstu: PacOb
Strona: 124
Tytuł:
Obraz dworów europejskich
Autor:
Stefan Pac
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Kazimierz Plebański
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zygmunt Schletter
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1854
