o gębę i w pułnocy. Ab incursu et daemonio meridiano od jawnej i w pół dnia białego napadającej morowej śmierci/ ochronił cię. Gdy drudzy toną/ ciebie i po rozbitym okręcie na suchą kępę wywiódł. Skarze Pan Bóg kogo nie skrowitą żoną/ ale wżdy będzie uczciwa; da szpetne/ koszlawe dzieci/ ale będą karne/ pojętne/ dowcipne/ etc. Taka jest dobroć Boska/ że nie tylko nam dobrodziejstwy swymi/ tak hojnie dobrze czyni: ale też karząc/ i trudności przepuszczając/ a większą cięgę dać mogąc/ tak wiele zasłużonego karania ujmuje/ wybacza/ łaskami swojemi miękko przeplata/ sam (iż tak rzeknę) korbacz/ w
o gębę y w pułnocy. Ab incursu et daemonio meridiano od iáwney y w puł dnia białego nápádaiącey morowey śmierći/ ochrońił ćię. Gdy drudzy toną/ ćiebie y po rozbitym okręćie ná suchą kępę wywiodł. Skárze Pan Bog kogo nie skrowitą żoną/ ále wżdy będźie uczćiwa; da szpetne/ koszláwe dźieći/ ále będą kárne/ poiętne/ dowćipne/ etc. Táka iest dobroć Boska/ że nie tylko nam dobrodźieystwy swymi/ ták hoynie dobrze czyni: ále też karząc/ y trudnośći przepuszczaiąc/ á większą ćięgę dać mogąc/ ták wiele zasłużonego kárániá uymuie/ wybácza/ łaskámi swoiemi miękko przepláta/ sam (iż ták rzeknę) korbacz/ w
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 375
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
i napełnona miłością była moja. Część wtóra/ Ćwiczenie 32.
8. Ofiarujęc też i ciało twoje niewinne/ ze wszytkimi tak wnętrznymi jako i zwierzchnymi zmysłami twoimi/ a przy nich wszytko ciało moje ze wszytkimi zmysłami jego/ aby twego ciała niewinnością/ stało się niewinne i moje/ i zmysłów twoich karnością i skromnością/ karne też i skromne stały się moje/ i do służby twojej stały się zawsze sposobne.
9. Przyjmiże już najdostojnieszy JEzu tę dobrą wolą i tę dobrowolnie tobie przy samym tobie/ ofiarowaną/ i oddaną istotę moję/ a zażywaj mię zawsze i wiecznie/ na wszytko najświętsze upodobanie swoje/ przyjmi ten lichy a prawie zły
i nápełnona miłośćią byłá moiá. Część wtora/ Cwiczenie 32.
8. Ofiáruięc też i ćiáło twoie niewinne/ ze wszytkimi ták wnętrznymi iáko i zwierzchnymi zmysłámi twoimi/ á przy nich wszytko ćiáło moie ze wszytkimi zmysłámi iego/ áby twego ćiáłá niewinnośćią/ stáło się niewinne i moie/ i zmysłow twoich kárnośćią i skromnośćią/ kárne też i skromne stáły się moie/ i do służby twoiey stáły się záwsze sposobne.
9. Przyymiże iuż naydostoynieszy IEzu tę dobrą wolą i tę dobrowolnie tobie przy sámym tobie/ ofiárowáną/ i oddáną istotę moię/ á záżyway mię záwsze i wiecznie/ ná wszytko nayświętsze vpodobánie swoie/ prziymi ten lichy á práwie zły
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 253
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
