z tąd się Emblemata wydają barzo kosztowne. Drzwi albo wrota Kościelne/ są spizowe. Tuż zaraz/ przy wielkich drzwaich/ stoi czworo koni/ spizowych/ dobrym złotem pozłoczonych/ pamiątkę Cesarza Barbarossy wyrażających/ na lewy ręce wszedszy do Kościoła/ jest Crucyfiks na Ołtarzu/ na który (jako powiadają) miał jeden Grać albo kartownik cisnąć kamieniem/ tak dalecze że się krwią zalał/ i jeszcze do tych czas/ każdego Roku/ gdy ten dzień przyjdzie/ krew z siebie wydaje. Przed wielkim Ołtarzem/ ziemia jest poszacka z wielkiego kamienia/ w kwadrat mieszanego marmuru położona/ na kształt wody/ naturalnym sposobem uczyniony/ także na pamiątkę Barbarossy i z
z tąd się Emblemata wydáią bárzo kosztowne. Drzwi álbo wrotá Kośćielne/ są spizowe. Tuż záraz/ przy wielkich drzwáich/ stoi czworo koni/ spizowych/ dobrym złotem pozłoczonych/ pámiątkę Cesárzá Bárbárossy wyrażáiących/ ná lewy ręce wszedszy do Kośćiołá/ iest Crucyfix ná Ołtarzu/ ná ktory (iáko powiádáią) miáł ieden Gráć álbo kártownik ćisnąć kámieniem/ ták dálecze że się krwią zálał/ y ieszcze do tych czas/ káżdego Roku/ gdy ten dźień przyidźie/ krew z śiebie wydáie. Przed wielkim Ołtarzem/ źiemiá iest poszacka z wielkiego kámienia/ w kwádrat mieszánego mármuru położona/ ná kształt wody/ náturálnym sposobem vczyniony/ tákże ná pámiątkę Bárbárossy y z
Skrót tekstu: DelicWłos
Strona: 23
Tytuł:
Delicje ziemie włoskiej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
a iż już sam grać nie mógł/ Przyjaciółom swym/ co go w chorobie nawiedzali/ grać kazał/ i onym się grającym przypatrował. O przeklęte granie/ które człowieka do tego przywodzisz/ że więcej o tobie/ a niżeli o Bogu myśli/ i dla ciebie do ubóstwa i nędze przychodzi! Czego doznał on (Kartownik/Ko- stera) który wszystko/ co miał/ przez granie utracił; a nie mając nic jedno Chałupę biedną/ dachówkę z niej pozdejmował i przedał/ aby tylko pieniądze na grę był mieć mógł. Bernardynus Senensis Serm. 42. Kwadrag. powiada: Didici á fide digno relatore, etc. Zrozumiałem z jednego
á iż iuż sam gráć nie mogł/ Przyiaćiołom swym/ co go w chorobie náwiedzáli/ gráć kazał/ y onym śię gráiącym przypátrował. O przeklęte gránie/ ktore człowieká do tego przywodźisz/ że więcey o tobie/ á niżeli o Bogu myśli/ y dla ćiebie do ubostwá y nędze przychodźi! Czego doznał on (Kártownik/Ko- sterá) ktory wszystko/ co miał/ przez gránie utráćił; á nie máiąc nic iedno Cháłupę biedną/ dáchowkę z niey pozdeymował y przedał/ áby tylko pieniądze ná grę był mieć mogł. Bernardinus Senensis Serm. 42. Quadrag. powiáda: Didici á fide digno relatore, etc. Zrozumiałem z iednego
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Uv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
