— minucyj nie piszę. Słowik dawno nie śpiewa, a to dudka słyszę.” 291. DOBREJ RZECZY NIE WADZI POWTÓRZYĆ SZCZODRY KSIĄDZ ZE MSZĄ
Jadę przez wieś, aż kościół jeszcze nie zamknięty; A było to w niedzielę czy w inszy dzień święty.
Pytam, jeśli już po mszy. „Już — odpowie sługa Kościelny — ale będzie, jeśli trzeba, druga.” „Cóż, albo tu dwóch księży?” „Nie, lecz dla tych, którzy W drodze są, rad ksiądz pleban dobrą rzecz powtórzy.” 292. CZEMU WDOWY ZA MĄŻ IDĄ
Inszej przyczyny wdowa zamęścia nie szuka, Tylko ją na woźnicę składa i hajduka
— minucyj nie piszę. Słowik dawno nie śpiewa, a to dudka słyszę.” 291. DOBREJ RZECZY NIE WADZI POWTÓRZYĆ SZCZODRY KSIĄDZ ZE MSZĄ
Jadę przez wieś, aż kościół jeszcze nie zamknięty; A było to w niedzielę czy w inszy dzień święty.
Pytam, jeśli już po mszy. „Już — odpowie sługa Kościelny — ale będzie, jeśli trzeba, druga.” „Cóż, albo tu dwóch księży?” „Nie, lecz dla tych, którzy W drodze są, rad ksiądz pleban dobrą rzecz powtórzy.” 292. CZEMU WDOWY ZA MĄŻ IDĄ
Inszej przyczyny wdowa zamęścia nie szuka, Tylko ją na woźnicę składa i hajduka
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 315
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Trójce przenaświętszej. W słońcu jasność/ ciepło/ i promienie mające moc ożywiającą/ wszytkie te rzeczy na ziemi rodzące się. W ogniu Motum, lucem, et feruorem. W świecy/ knot/ ogień i wosk. I inszych podobieństw co niemiara. Lecz osobliwie z Pliniusza przywodzi podobieństwo wielkie naszych czasów zacny Skryptor i Historyk kościelny/ a Ojczyzny naszej ozdoba wielka Abraham Bzowski/ o kamieniu drogim Opalusie rzeczonym Dyskurs swój czyniąc. O którym to kamieniu tak Plinius pisze mówiąc: Między kamieńmi powiada drogiemi/ pierwsze miejsce ma karbunkuł/ bo się świeci jako wągiel rozżarzony od ognia/ jakoby żółtawo trochę/ i kiedy go w nocy omacko ruszy/ tedy blask
Troyce przenaświętszey. W słońcu iásność/ ćiepło/ y promienie máiące moc ożywiáiącą/ wszytkie te rzeczy ná źiemi rodzące się. W ogniu Motum, lucem, et feruorem. W świecy/ knot/ ogień y wosk. Y inszych podobieństw co niemiárá. Lecz osobliwie z Pliniuszá przywodźi podobieństwo wielkie nászych czásow zacny Skryptor y Historyk kośćielny/ á Oyczyzny nászey ozdobá wielka Abráham Bzowski/ o kámieniu drogim Opaluśie rzeczonym dyszkurs swoy czyniąc. O ktorym to kámieniu ták Plinius pisze mowiąc: Między kámieńmi powiáda drogiemi/ pierwsze mieysce ma kárbunkuł/ bo się świeći iáko wągiel rozżarzony od ogniá/ iákoby żołtáwo trochę/ y kiedy go w noćy omacko ruszy/ tedy blásk
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 4
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
viuit. Pocieszony ocieć z wraca się z radością do domu/ alić mu zabieża na drogę słudzy jego powiadając/ iż Pan młody już zdrów prawie dobrze/ jakby nigdy niechorował. Pyta ich Pan: In qua hora melius habuerit. Odpowiedzą. Heri hora septima reliquit eum febris. Uważa ten cud Pański Doktor jeden Kościelny i mówi. . Czemu? Temu powiada iż liczba siedmioraka/ naprzód w sobie ma liczbę czworaką/ która znaczy cztery Elementa z których jest człowiek złożony. Potym ma w sobie liczbę trojaką/ która znaczy trzy osoby w Panu Bogu naszym/ Ojca/ Syna/ i Ducha świętego. . Łatwie tedy stąd każdy domyślić się
viuit. Poćieszony oćieć z wraca się z rádośćią do domu/ álić mu zábieża ná drogę słudzy iego powiádáiąc/ iż Pan młody iuż zdrow práwie dobrze/ iákby nigdy niechorował. Pyta ich Pan: In qua hora melius habuerit. Odpowiedzą. Heri hora septima reliquit eum febris. Vważa ten cud Páński Doktor ieden Kośćielny y mowi. . Czemu? Temu powiáda iż liczbá śiedmioráka/ naprzod w sobie ma liczbę czworáką/ ktora znáczy cztyry Elementá z ktorych iest człowiek złożony. Potym ma w sobie liczbę troiáką/ ktora znáczy trzy osoby w Pánu Bogu nászym/ Oycá/ Syná/ y Duchá świętego. . Łatwie tedy stąd káżdy domyślić się
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 15
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
czyja mowa nie kole/ ale słuchacze łekce i cieszy: ta mowa nie jest mądra. Tenże do Nepocjana pisząc: Gdy każesz (mowi) w Kościele/ nie ma być w Kościele żaden wrzask ludu/ ma być raczej wzdychanie: łzy słuchaczów chwały twoje niechaj będą. I na innym miejscu: Ten jest Kaznodzieja kościelny/ który porusza łez nie śmiechu: który karze grzesznych: który nikogo nie zowie błogosławionym/ nikogo szczęśliwym. Na te słowa/ na takie upominki mają pomnieć Kaznodzieje: są Trąbami/ są ustami Bożymi; niechajże nie przestają wołać; niechaj jako Trąby wynoszą głos swój; niechaj opowiedają ludowi Bożemu ich zbrodnie/ i domowi
czyiá mowá nie kole/ ále słuchácze łekce y ćieszy: tá mowá nie iest mądra. Tenże do Nepocyaná pisząc: Gdy każesz (mowi) w Kośćiele/ nie ma być w Kościele żaden wrzask ludu/ ma być ráczey wzdychánie: łzy słucháczow chwały twoie niechay będą. I ná innym mieyscu: Ten iest Káznodźieiá kośćielny/ ktory porusza łez nie śmiechu: ktory karze grzesznych: ktory nikogo nie zowie błogosłáwionym/ nikogo szczęśliwym. Ná te słowá/ ná tákie vpominki máią pomnieć Káznodźieie: są Trąbámi/ są vstámi Bożymi; niechayże nie przestáią wołáć; niechay iáko Trąby wynoszą głos swoy; niechay opowiedáią ludowi Bożemu ich zbrodnie/ y domowi
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 65
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
, w której Miesiąc, i gwiazd mnóstwo świeci.
Dwudziesta czwarta Zagadka.
Nicem nie winien, wiszę; gdzie drugich zwoływam, Choć mię tam ciągną sznurem, tam nigdy nie bywam. Serce się tłucze we mnie: a to mię nie boli, Puls mój burze poczuwszy, ustają powoli.
Znaczy się tu Dzwon Kościelny. Dwudziesta piąta Zagadka.
Dom mną głośny, bezpieczny, mną się Pan pochlubi Bom mu jest wiernym, sam mię zwierz, złodziej, nie lubi. Znaczy Psa stróża dobrego, który od zwierza i złodzieja strzeże.
Dwudziesta /zosta zagadka
Mam kożuch wyśmienity, lecz tchorzem podszyty, Turcy bardzo mię lubią, i wróg
, w ktorey Miesiąc, y gwiazd mnostwo świeci.
Dwudziesta czwarta Zagadka.
Nicem nie winien, wiszę; gdzie drugich zwoływam, Choć mię tam ciągną sznurem, tam nigdy nie bywam. Serce się tłucze we mnie: a to mię nie boli, Puls moy burze poczuwszy, ustaią powoli.
Znaczy się tu Dzwon Kościelny. Dwudziesta piąta Zagadka.
Dom mną głośny, bespieczny, mną się Pan pochlubi Bom mu iest wiernym, sam mię zwierz, złodziey, nie lubi. Znaczy Psa stroża dobrego, ktory od zwierza y złodzieia strzeże.
Dwudziesta /zosta zagadka
Mam kożuch wyśmienity, lecz tchorzem podszyty, Turcy bardzo mię lubią, y wrog
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1205
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
50 Liturgii, to właściwych u tych Nacyj, to pospolitych. A zaś Eusebius Renaudotius w Dysertacjach w Paryżu wydanych jeszcze więcej Liturgii wylicza Orientalnych. A na Zachodzie oprócz Mszy Z: Łacińskiej Rzymskiej, wszędzie od Katolików zażywanej, jest Missa Ambrosiana w Mediolanie w Ligurrii zażywana, której Autorem Z. Ambroży tameczny Biskup, Doktor Kościelny. Druga Misa Mez Arabica, którą Katolicy w Hiszpanii z Maurów i Arabów zmieszani, mieli in usu; ale potym Rzymską przyjęli z Konstytucyj Grzegorza VII Papieża. Trzecia była Misa starodawna Gallica do Mez Arabicznej podobna, ale zniesiona. O czym pięknie i dowodnie P. Graveson w Historyj Kościelnej.
Wtej Greckiej Liturgii,
50 Liturgii, to właściwych u tych Nacyi, to pospolitych. A zaś Eusebius Renaudotius w Disertacyach w Paryżu wydanych ieszcze więcey Liturgii wylicza Orientalnych. A na Zachodzie oprucz Mszy S: Łacińskiey Rzymskiey, wszędzie od Katolikow zażywaney, iest Missa Ambrosiana w Mediolanie w Ligurrii zażywana, ktorey Autorem S. Ambroży tameczny Biskup, Doktor Kościelny. Druga Misa Mez Arabica, ktorą Katolicy w Hiszpanii z Maurow y Arabow zmieszani, mieli in usu; ale potym Rzymską przyieli z Konstytucyi Grzegorza VII Papieża. Trzecia była Misa starodawna Gallica do Mez Arabiczney podobna, ale zniesiona. O czym pięknie y dowodnie P. Graveson w Historii Kościelney.
Wtey Greckiey Liturgii,
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 47
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
Mezopotamii, między Mojżeszem i Saforą, gdy szli z Egiptu? A jak się w Królestwie, Prowincyj, Mieście jakim zgody, jedności, pokoju spodziewać, gdzie nie jedność Wiary? Nam ubi Haeresis, ibi superbia; ibi dissensio, mówi Becanus in Compendio Manuali lih. 5. cap. 15. Świadczy Euzebiusz Historyk Kościelny o Janie Z. Ewangeliście. iż on w Efezie Mieście kompiąc się w łaźni, gdy tam zajzrzał Corinta Heretyka, wyskoczył stamtąd zawoławszy. Fugiamus hinc, ne et ipsa balnea curruant, in quibus Corintus lavat, inimicus veritatis. Z. Policarpus Uczeń tegoż Apostoła, Marciona Heretyka tytułuje, Primogenitum diaboli. Tak Pismo
Mezopotamii, między Moyżeszem y Saphorą, gdy szli z Egyptu? A iak się w Krolestwie, Prowincyi, Mieście iakim zgody, iedności, pokoiu spodziewać, gdzie nie iedność Wiary? Nam ubi Haeresis, ibi superbia; ibi dissensio, mowi Becanus in Compendio Manuali lih. 5. cap. 15. Swiadczy Euzebiusż Historyk Kościelny o Ianie S. Ewangeliście. iż on w Efezie Mieście kompiąc się w łaźni, gdy tam zayzrzał Corinta Heretyka, wyskoczył ztamtąd zawoławszy. Fugiamus hinc, ne et ipsa balnea curruant, in quibus Corintus lavat, inimicus veritatis. S. Polycarpus Uczeń tegoż Apostoła, Marciona Heretyka tytułuie, Primogenitum diaboli. Tak Pismo
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 393
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
- Tekla Helena z Ossolińskich, żona Aleksandra Lubomirskiego, w roku 1685 była „zakonnicą pod regułą św. Teresy” (Niesiecki).
(Strofa 224). Nuncjuszem w Polsce był w r. 1669 Galeazzo Marescotti (od r. 1668—1670).
(Strofa 231). Sąd oficjalski to znaczy sąd kościelny pod przewodnio twem oficjała.
(Strofa 264). Taranty - konie maści czarnej nakrapiane biało.
(Strofa 269). Tego co już przeznaczyły nieba - był nim Jan Zbigniew Oleśnicki, rotmistrz J. K. M., syn podkomorzego sandomierskiego Jana Oleśnickiego i Joanny z Kurdwanowskich.
(Strofa 272). Sobieski po
- Tekla Helena z Ossolińskich, żona Aleksandra Lubomirskiego, w roku 1685 była „zakonnicą pod regułą św. Teresy” (Niesiecki).
(Strofa 224). Nuncjuszem w Polsce był w r. 1669 Galeazzo Marescotti (od r. 1668—1670).
(Strofa 231). Sąd oficjalski to znaczy sąd kościelny pod przewodnio twem oficjała.
(Strofa 264). Taranty - konie maści czarnej nakrapiane biało.
(Strofa 269). Tego co juz przeznaczyły nieba - był nim Jan Zbigniew Oleśnicki, rotmistrz J. K. M., syn podkomorzego sandomierskiego Jana Oleśnickiego i Joanny z Kurdwanowskich.
(Strofa 272). Sobieski po
Skrót tekstu: StanTrans
Strona: 218
Tytuł:
Transakcja albo opisanie całego życia jednej sieroty
Autor:
Anna Stanisławska
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1685
Data wydania (nie wcześniej niż):
1685
Data wydania (nie później niż):
1685
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ida Kotowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1935
się nie raz/ aby otrzymali takie komendy wiecznością/ i dawali dla tego summy wielkie złota Karłowi V. i Filipowi II. lecz oni obawiając się/ żeby ludzi ubogich nie ciemiężeli ci to Conquistatores, i żeby ciż dzierżawcy nie rebelizowali kiedy/ niechcieli nigdy na to się dać namówić. Księgi trzecie. Rząd kościelny.
W Nowym świecie są 4. Arcybiskupstwa: Jedno w ś. Dominiku/ drugie w Meksyku/ trzecie w Limie/ a czwarte w Świętej wierze nowego królestwa. Pierwsze ma pod sobą trzy Biskupstwa/ to jest w Porcie bogatym/ w Kubie/ i w Jamajce; a ten jest też Biskupem w Annello/ i
się nie raz/ áby otrzymáli tákie commendy wiecznośćią/ y dawáli dla tego summy wielkie złotá Kárłowi V. y Philippowi II. lecz oni obawiáiąc się/ żeby ludźi vbogich nie ćiemiężeli ći to Conquistatores, y żeby ćiż dźierżáwcy nie rebellizowáli kiedy/ niechcieli nigdy ná to się dáć námowić. Kśięgi trzećie. Rząd kośćielny.
W Nowym świećie są 4. Arcybiskupstwá: Iedno w ś. Dominiku/ drugie w Mexiku/ trzećie w Limie/ á czwarte w Swiętey wierze nowego krolestwá. Pierwsze ma pod sobą trzy Biskupstwá/ to iest w Porćie bogátym/ w Kubie/ y w Iámáyce; á ten iest też Biskupem w Annello/ y
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 67
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
słudzy przyszli/ nie znaleźli ich w więzieniu: co/ wróciwszy się/ oznajmili/ Mówiąc: 23. Więzienieć wprawdzie znaleźlismy zamknione ze wszelką pilnością/ i stróże na dworze przede drzwiami stojące: lecz otworzywszy/ żadnegośmy w nim nie znaleźli. 24. A gdy te słowa usłyszeli/ i Nawyższy kapłan/ i Hetman kościelny/ i Przedniejszy kapłani/ wątpili o nich coby to było. 25
. A Przyszedszy ktoś/ oznajmił im/ mówiąc: Oto/ mężowie któreście podali do więzienia/ stoją w Kościele/ a uczą lud. 26. Tedy poszedł Hetman z sługami i przywiódł je bez gwałtu; (bo się ludu bali/
słudzy przyszli/ nie ználeźli ich w więźieniu: co/ wroćiwszy śię/ oznájmili/ Mowiąc: 23. Więźienieć wprawdźie ználeźlismy zámknione ze wszelką pilnośćią/ y stroże ná dworze przede drzwiámi stojące: lecż otworzywszy/ żadnegosmy w nim nie ználeźli. 24. A gdy te słowá usłyszeli/ y Nawyższy kápłan/ y Hetman kośćielny/ y Przedniejszy kápłani/ wątpili o nich coby to było. 25
. A Przyszedszy ktoś/ oznájmił im/ mowiąc: Oto/ mężowie ktoreśćie podáli do więźienia/ stoją w Kośćiele/ á ucżą lud. 26. Tedy poszedł Hetman z sługámi y przywiodł je bez gwałtu; (bo śię ludu bali/
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 129
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
