Sapiehom sto tysięcy talerów bitych. Odrzekł się Moskal wszystkiego, a car Piotr Aleksiejewicz, nie będąc kontent, że się Menżyk wywozi za granicę — gdyż i Horyhorki kupił, i gdy się do niego Menżykowie, szlachta litewscy, przyznali, który Menżyk, faworyt carski, przedtem pirogi po ulicach nosząc przedawał, a odkrywszy konspiracją przeciwko carowi, do faworów jego przyszedł, był starostą orszańskim, nie dbał o to — rozesłał jednak ten dekret trybunalski po różnych akademiach cudzoziem-
skich do trutyny. Większa część decydowała, że było iudicium sine iudicio.
Co zaś do popularności i poufałości z szlachtą, minąwszy niezliczone relacje, jednę położę, iż Samuel Trębicki Brześcianin
Sapiehom sto tysięcy talerów bitych. Odrzekł się Moskal wszystkiego, a car Piotr Aleksiejewicz, nie będąc kontent, że się Menżyk wywozi za granicę — gdyż i Horyhorki kupił, i gdy się do niego Menżykowie, szlachta litewscy, przyznali, który Menżyk, faworyt carski, przedtem pirogi po ulicach nosząc przedawał, a odkrywszy konspiracją przeciwko carowi, do faworów jego przyszedł, był starostą orszańskim, nie dbał o to — rozesłał jednak ten dekret trybunalski po różnych akademiach cudzoziem-
skich do trutyny. Większa część decydowała, że było iudicium sine iudicio.
Co zaś do popularności i poufałości z szlachtą, minąwszy niezliczone relacje, jednę położę, iż Samuel Trębicki Brześcianin
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 69
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
. W Antwerpie 18. Iulii/ koło południa uderzył Piorun na tamteczny bardzo śliczny i kostowny Jezuicki Kościół/ i spalił go aż do Murów ostatnich/ sieła bardzo ludzi potłukł/ i nakaleczył. Sam jednak Jezuicki Klasztor wćale został/ i bardzo piekna wielka i kosztowna wnim Biblioteca. W Anglii odkryto nader wielką i okropną Konspiracją/ przeciwko Królowi/ Londynowi/ i całemu Królestwu przez nie jakiego Kapitana Lenarda który w Gravesend/ był dla tego przyaresztowany. Z Bruksele piszą/ że dnia 19. Iulii/ Pospólstwo zbuntowane tysiącami Stanęło/ gwałtów i szkód nieoszacowanych narobiło/ tak że zaledwie Ojcowie Kapucynowie tameczne Archiwum ratowali; a lubo się to już trochę uśmierzeło
. W Antwerpie 18. Iulii/ koło połudńia uderzył Piorun ná támteczny bárdzo slićzny y kostowny Iezuicki Kośćioł/ y spalił go asz do Murow ostátnich/ sieła bárdzo ludźi potłukł/ y nákálećzył. Sam iednák Iezuicki Klasztor wćále został/ y bárdzo piekna wielka y kosztowna wnim Bibliothecá. W Angliey odkryto náder wielką y okropną Conspirátią/ przeciwko Krolowi/ Londynowi/ y całemu Krolestwu przez nie iákiego Cápitaná Lenárdá ktory w Gravesend/ był dla tego przyáresztowany. Z Bruxelle pisżą/ że dńia 19. Iulii/ Pospolstwo zbuntowáne tyśiącámi stáneło/ gwałtow y szkod nieoszácowánych nárobiło/ ták że záledwie Oycowie Kápucynowie támećzne Archiwum rátowáli; á lubo śię to iusz trochę uśmierzeło
Skrót tekstu: PoczKról
Strona: 7
Tytuł:
Poczta Królewiecka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Królewiec
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1718
Data wydania (nie wcześniej niż):
1718
Data wydania (nie później niż):
1718
/ drugim na przykory/ nieprzyjacielowi na pożytek/ Panu swemu na ohydę/ szkodę/ i praeiudicium, z pustoszeniem całych Prowincyj. Potym do skutku złe zamysły przywodząc 12. Stycznia/ Roku 1634. wszystkich Oficjerów swoich peremptoriè do Pilzny zwoławszy/ przeciwko Cesarzowi I. M. fałszywemi i skrytymi pretekstami/ bez żadnej przyczyny Konspiracją podniósł/ i do podpisu onej przymusił. Na co się jedni zdumiewali/ a drudzy wiedząc o przedsięwzięciu jego/ chętnie podpisali: owi zaśktórzy przymuszeni byli/ całą wiarę i poddaństwo na sercu Cesarzowi I. M. zachowująć/ co musieli/ choć nieradzi/ uczynili. Dopiąwszy podpisów Obersterskich Wallenstein/ upatrował sposoby/ jakoby
/ drugim ná przykory/ nieprzyiaćielowi ná pożytek/ Pánu swemu ná ochydę/ szkodę/ y praeiudicium, z pustoszeniem całych Prowincyi. Potym do skutku złe zamysły przywodząc 12. Stycznia/ Roku 1634. wszystkich Officyerow swoich peremptoriè do Pilzny zwoławszy/ przećiwko Cesárzowi I. M. fałszywemi y skrytymi praetextámi/ bez żadney przyczyny Conspirácyą podniosł/ y do podpisu oney przymuśił. Ná co się iedni zdumiewali/ á drudzy wiedząc o przedśięwźięćiu iego/ chętnie podpisáli: owi záśktorzy przymuszeni byli/ cáłą wiárę y poddáństwo ná sercu Cesárzowi I. M. záchowuiąć/ co muśieli/ choć nierádźi/ vczynili. Dopiąwszy podpisow Obersterskich Wállenstein/ vpátrował sposoby/ iákoby
Skrót tekstu: RelWall
Strona: Av
Tytuł:
Krótka ale prawdziwa relacja rzeczy, które [...] z Olbrachtem Wallensteinem [...] na świat się pokazały
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia wdowy po Janie Rossowskim
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Gatunek:
relacje
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1634
Data wydania (nie wcześniej niż):
1634
Data wydania (nie później niż):
1634
, ani to o nim trzymam, ani życzę. Częścią że Rzeczpospolita ab extra dość agitata infortuniis, cóż po nowych burzach? które nie do szczęśliwego Ojczyznę propellunt brzegu, ale in Syrtes et Charibdes. Częścią że vanae sine viribus irae. Zaczym roztropniejsza jest pati tempestatem, której ominąć nie podobna, a niżeli przeciwnych duchów konspiracją decumanos Ojczyznę przyczyniać fluctus. Do tego sive vinci, sive vincere w Domowej wojnie ingloriosum est. Podobne też faedera u Narodów postronnych ludibriis Polski naród propinarunt, gdy albo evanuerunt in suis cogitationibus, w swoich ustawszy zamachach, albo post ingentes montium partus, natus ridiculus mus. A co większa, iż laesa Majestas takiemi rebeliami
, áni to o nim trzymam, áni życzę. Częśćią że Rzeczpospolita ab extra dosć agitata infortuniis, coż po nowych burzách? ktore nie do szczęśliwego Oyczyznę propellunt brzegu, ále in Syrtes et Charibdes. Częśćią że vanae sine viribus irae. Záczym rostropnieysza jest pati tempestatem, ktorey ominąć nie podobna, á niżeli przećiwnych duchow konspirácyą decumanos Oyczyznę przyczyniáć fluctus. Do tego sive vinci, sive vincere w Domowey woynie ingloriosum est. Podobne też faedera u Národow postronnych ludibriis Polski národ propinarunt, gdy álbo evanuerunt in suis cogitationibus, w swoich ustawszy zámáchách, álbo post ingentes montium partus, natus ridiculus mus. A co większa, iż laesa Majestas tákiemi rebelliámi
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: Ev
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
Fedymie, a jako w początkach miłości, trudno się postrzec. Książęta nie poznali że kochają, aż w ten czas, kiedy się nie mogli odjąć tej miłości, i gdyby się okazja niepodała, podobnoby się nie deklarowali tak prędko. W opisaniu Greckim znajduje się jedna Historia, że człowiek jeden nazwany Intafern podniósł konspiracją przeciwko Dariuszowi i jego Państwu, nie udały mu się zamysły, a dla przykładu w dalszy czas osądzono go na śmierć, ze czworgiem dzieci i bratem żony jego, bo Sędziowie rozumieli, że familia tak złego poddanego nie mogła być niewinna. Zona Itaferna usłyszawszy ten surowy Dekret, udała się do Dariusza, a lubo
Fedymie, á iako w początkách miłośći, trudno się postrzedz. Xiążęta nie poznali że kochaią, aż w ten czas, kiedy się nie mogli odiąć tey miłośći, y gdyby się okázya niepodałá, podobnoby się nie deklarowali ták prętko. W opisaniu Greckim znáyduie się iedná Historya, że człowiek ieden nazwány Intafern podniosł konspirácyą przećiwko Daryuszowi y iego Páństwu, nie udáły mu się zamysły, á dlá przykłádu w dalszy czás osądzono go ná śmierć, ze czworgiem dźieći y brátem żony iego, bo Sędźiowie rozumieli, że familiá ták złego poddánego nie mogłá być niewinná. Zona Itaferná usłyszáwszy ten surowy Dekret, udáła się do Daryuszá, á lubo
Skrót tekstu: ScudZawiszHist
Strona: B
Tytuł:
Historia książęcia Ariamena królewica perskiego
Autor:
Madeleine de Scudéry
Tłumacz:
Maria Beata Zawiszanka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Gatunek:
romanse
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1717
Data wydania (nie później niż):
1717
), co trybunałowi zlecono sub poenis contra convulsores legum sancitis. A tym sposobem uszli rygoru strasznego dekretów w tym roku.
§. 2. Na wiosnę umarła carowa moskiewska rządząca w Moskwie po zmarłym carze, mężu jej, Piotrze Aleksiewiczu. Udawano, że ją mieli otruć niektórzy primores moskiewscy z racji, że ich o konspiracją przeciwko sobie kazała surowo sądzić; zaczem unikając ostrego deretu zadali jej trucizny przez subordynowane osoby. Była to powtórna żona carska stanu szlacheckiego z Inflantów, której ojcu zabrał dobra król szwedzki Karol XI, per abusum prawa reductionis bonorum; a że była uboga, poszła w stan małżeński za kaprala. Gdy zaś car r.
), co trybunałowi zlecono sub poenis contra convulsores legum sancitis. A tym sposobem uszli rygoru strasznego dekretów w tym roku.
§. 2. Na wiosnę umarła carowa moskiewska rządząca w Moskwie po zmarłym carze, mężu jej, Piotrze Aleksiewiczu. Udawano, że ją mieli otruć niektórzy primores moskiewscy z racyi, że ich o konspiracyą przeciwko sobie kazała surowo sądzić; zaczém unikając ostrego deretu zadali jéj trucizny przez subordynowane osoby. Była to powtórna żona carska stanu szlacheckiego z Inflantów, któréj ojcu zabrał dobra król szwedzki Karol XI, per abusum prawa reductionis bonorum; a że była uboga, poszła w stan małżeński za kaprala. Gdy zaś car r.
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 357
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
małym pośle do Cesarza Wyznawając go swym obrońcą przedniem, Za co powinne dzięki mu powtarza I prosi, aby nie miał go pośledniem Ale na wyspę co się przeciw zdarza Zszedł na rozmowę, w przyjaznej postaci Za posrzednictwem Senatu i Braci. CV. Tam bowiem Cesarz usłyszy dokładni Ze go nieszczęście, bardziej niż złość jaka W konspiracją wprowadziło zdradni Z inszemi, których wola była taka; Na co ów gniewny odpowie i zadni; Nie potrzebuje dzięk od zabijaka Ani tu jego obrona mię zwiodła Lecz żeby Anton nie dopinał godła. CVI. Jegom bić przyszedł jak Ojczyzny zdrajcę Żebym zaś miał co z Decymusem mówić Miłość mi broni, czcić tym Winowajcę I
małym posle do Cesarza Wyznawaiąc go swym obrońcą przedniem, Za co powinne dzięki mu powtarza I prosi, aby nie miał go posledniem Ale na wyspę co się przeciw zdarza Zszedł na rozmowę, w przyiazney postaci Za posrzednictwem Senatu y Braci. CV. Tam bowiem Cesarz usłyszy dokładni Ze go nieszczęscie, bardźiey niż złość iaka W konspiracyą wprowadziło zdradni Z inszemi, ktorych wola była taka; Na co ow gniewny odpowie y zadni; Nie potrzebuie dzięk od zabiiaka Ani tu iego obrona mię zwiodła Lecz żeby Anton nie dopinał godła. CVI. Iegom bić przyszedł iak Oyczyzny zdraycę Zebym zas miał co z Decymusem mowić Miłość mi broni, cżcic tym Winowaycę I
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 131
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693
