śmy skrzynkę z prawami naszemi wsi Krowodrzy zamkniętą u sławetnego P. Walentego Pierzchalskiego mieszczanina Krakowskiego i kaczmarza starszego i ladwigi małżonków w kamienicy ichże w fancie pomienionej sumy 200 zło. oraz i z kluczem, którą to obligacja pod zakładem takowej sumy na siebie dajemy, forum w niedosycuczynieniu Prałata IM. Pana i Dobrodzieja naszego w konwencie Krakowskim S Ducha zakładając i naznaczając. Na co się, nie umiejąc pisać, podpisujemy krzyżykami. Działo się w Kamienicy pp. Pierzchalskich d. 11 Stycznia R. P. 1717. — Jan Tymbarski M. K. swoim i małżonki swojej ladwigi imieniem; Kazimierz Widawski wójt Krowoderski, Antoni Sasin ławnik Krowoderski, Jan
śmy skrzynkę z prawami naszemi wsi Krowodrzy zamkniętą u sławetnego P. Walentego Pierzchalskiego mieszczanina Krakowskiego y kaczmarza starszego y ladwigi małżonkow w kamienicy ichże w fancie pomienioney summy 200 zło. oraz y z kluczem, ktorą to obligacya pod zakładem takowey summy na siebie daiemy, forum w niedosycuczynieniu Prałata IM. Pana y Dobrodzieia naszego w konwencie Krakowskim S Ducha zakładaiąc y naznaczaiąc. Na co się, nie umieiąc pisać, podpisuiemy krzyżykami. Działo się w Kamienicy pp. Pierzchalskich d. 11 Stycznia R. P. 1717. — Ian Tymbarski M. K. swoim y małżonki swoiey ladwigi imieniem; Kazimierz Widawski woyt Krowoderski, Antoni Sasin ławnik Krowoderski, Ian
Skrót tekstu: KsKrowUl_3
Strona: 648
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Krowodrza, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Krowodrza
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1701 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1701
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
, a Gwardian z Towarzyszami został dla zamknięcia grobu. Taką Kardynał relacją czynił Jakubowi Opatowi, będąc w tedy chory, i zaraz tejże nocy umarł.
Szósty Papież MikołaJ IV. oglądał tego Z. Patriarchę, tak stojącego jeszcze będąc Generałem Franciszkańskim Roku 1288. Siódmy Ociec Święty MikołaJ V. Roku 1449. mieszkając w Konwencie Asyskim widział właśnie eô sitû jak się mówiło dopiero też Z. Ciało. Dostało się tego Honoru Jerzemu Karyllowi Kardynałowi, iż był tego cudu spektatorem, i legował na Fabrykę 40. Tysięcy Czerwonych złotych. Miała to szczęście i Ekubea Swesana Królowa Cypru Insuły, i tam sobie obrała grób, by Świętemu i po śmierci służyła
, á Gwardyan z Towarzyszami został dla zamknięcia grobu. Taką Kardynał relacyą czynił Iakubowi Opatowi, będąc w tedy chory, y zaraz teyże nocy umarł.
Szosty Papież MIKOLAY IV. oglądał tego S. Patryarchę, tak stoiącego ieszcze będąc Generałem Franciszkańskim Roku 1288. Siòdmy Ociec Swięty MIKOLAY V. Roku 1449. mieszkaiąc w Konwencie Assyskim widział własnie eô sitû iak się mowiło dopiero też S. Ciało. Dostało się tego Honoru Ierzemu Karyllowi Kardynałowi, iż był tego cudu spektatorem, y legował na Fabrykę 40. Tysięcy Czerwonych złotych. Miała to szczęście y Ekubea Swesana Kròlowa Cypru Insuły, y tam sobie obrała grob, by Swiętemu y po śmierci służyła
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 9
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
rozumiały go. O amory jednego strofując, z pistoletu miał być zabity; ale pistolet w Krucyfiks przemienił się cudownie. Stracone rzeczy mówiąc 10 razy Magnificat znajdował. Przy śmierci jego gdy umierał Roku 1581. głos słyszany z Nieba. Euge serve bone et fidelis etc. intra in gaudium Domini tui. Leży w Walencyj w Konwencie Z. Wincentego Ferrarieńskiego. Jest Patronem nowej Granady w nowym śmiecie.
LUDWIKA Z. Króla Francuskiego 25. Sierpnia. Trzech ubogich miał zawsze u stołu. O Ziemię Świętą wielkim kosztem O SS. Relikwiach
wojując, był w niewoli Saraceńskiej, z niej wykupił się. Znowu pod Tunet do Afryki poszedłszy, umarł na powietrze
rozumiały go. O amory iednego strofuiąc, z pistoletu miáł bydź zabity; ále pistolet w Krucifix przemienił sie cudownie. Stracone rzeczy mowiąc 10 razy Magnificat znáydowáł. Przy śmierći iego gdy umierał Roku 1581. głos słyszány z Nieba. Euge serve bone et fidelis etc. intra in gaudium Domini tui. Leży w Walencyi w Konwencie S. Wincentego Ferrárieńskiego. Iest Patronem nowey Granady w nowym śmiecie.
LUDWIKA S. Krolá Fráncuzkiego 25. Sierpnia. Trzech ubogich miał záwsze u stołu. O Ziemię Swiętą wielkim kosztem O SS. Relikwiach
woiuiąc, był w niewoli Saraceńskiey, z niey wykupił się. Znowu pod Tunet do Afryki poszedłszy, umárł ná powietrze
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 173
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
/ i z domem zacnym spowinowaconego. Mają Relikwją zacną i znaczną ś. Orszule/ i insze/ Kościół z eleemozyny z gruntu wymurowany: w którym odpoczywa ciało B. Bonifaciusa Konwersa Niemca/ życia świątobliwego/ Konwentu Wiedeńskiego. Umarł ten miłosierny/ posłuszny/ i ostro żyjący Brat Roku 1633. dnia 17. Maja w Konwencie Zebrzydowskim/ tego ciało dla pewnych przyczyn/ przywieżono do Krakowa/ gdzie odpoczywa jeszcze do tąd całe: Za umarłych/ którzy u tych Bonifratrów umierają/ z powinności Zakonnej ci Zakonnicy odprawują ś. Rożańce/ a Kapłani Msze ś. w Infirmariej jest Obraz Panny Naświętszej barzo piękny nade drzwiami/ od którego głos słyszany był mówiący
/ y z domem zacnym spowinowáconego. Máią Reliquią zacną y znáczną ś. Orszule/ y insze/ Kośćioł z eleemozyny z gruntu wymurowány: w ktorym odpoczywa ćiáło B. Bonifáciusá Konwersá Niemcá/ żyćia świątobliwego/ Konwentu Wiedeńskiego. Vmárł ten miłośierny/ posłuszny/ y ostro żyiący Brát Roku 1633. dniá 17. Máiá w Konwenćie Zebrzydowskim/ tego ćiáło dla pewnych przyczyn/ przywieźono do Krákowá/ gdźie odpoczywa ieszcze do tąd cáłe: Zá vmárłych/ ktorzy v tych Bonifratrow vmieráią/ z powinnośći Zakonney ći Zakonnicy odpráwuią ś. Rożáńce/ á Kápłáni Msze ś. w Infirmáryey iest Obraz Pánny Naświętszey bárzo piękny náde drzwiámi/ od ktorego głos słyszány był mowiący
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 32
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
. Tam pótężna Sala do traktamentów służąca: klatki dla różnych zwierząt, w których też actu są zwierzęta.
W tymże Saskim Elektoracie jest Miasto WITTEMBERG Stolica Księstwa Saskiego nad Elbą rzeką; gdzie Jan Fryderyk Elektor Saski fundował wspaniały Konwent OO. Augustynianów, który potym dostał się tamecznej Akademii, i do niej przyłączony. Przy Konwencie tym, jest blisko Zamek, na którego Bramie napisano było:
Struximus haec Divis, et nostrae cuncta saluti, Et pro Saxonicae Posteritate Domûs, 1518.
Założył podobno, czyli też nazwał od swego imienia tę Wittenbergę Wittichindus Książę, czyli też wzieła imię od jasnej i białej góry. Oszpecił tameczny Konwent Augustyniański, i
. Tam pótężná Sala do tráktamentow służąca: klatki dla rożnych zwierząt, w ktorych też actu są zwierzęta.
W tymże Sáskim Elektorácie iest Miasto WITTEMBERG Stolica Xięstwá Saskiego nad Elbą rzeką; gdźie Ian Fryderik Elektor Saski fundował wspaniáły Konwent OO. Augustynianow, ktory potym dostáł się tameczney Akademii, y do niey przyłączony. Przy Konwencie tym, iest blisko Zámek, ná ktorego Brámie nápisano było:
Struximus haec Divis, et nostrae cuncta saluti, Et pro Saxonicae Posteritate Domûs, 1518.
Záłożył podobno, czyli też názwał od swego imienia tę Wittenbergę Wittichindus Xiąże, czyli też wźieła imie od iasney y białey gory. Oszpecił tameczny Konwent Augustyniański, y
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 241
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
go pokryć/ wstydali się. Aż Huneryk sądem Bożym dotkniony od robaków mizernie roztoczony zdechł. Victor Vticen: de Vandalica persecutione, lib: 3. Ambicia. Ambicia. O potępieniu niektórych dla Ambiciej abo czci pożądania. Przykł. 14.
RZecz godną uważenia nie od rzeczy będzie tu przełożyć. Trafiło się w Neapolu w Konwencie naszym ś. Dominika (są bowiem tam/ oprócz tego/ sześć abo siedm Konwentów innych Zakonu naszego) iż po Komplecie wszedł do Refektarza ten który go miał w poruczeniu; on skoro pocznie wchodzić/ ujrzy go być wszytek bracią napełniony/ wszyscy w kapach/ jakoby godzina była Collaciej której czekali siedząc. Bieżał on wskok
go pokryć/ wstydáli sie. Aż Huneryk sądem Bożym dotkniony od robakow mizernie rostoczony zdechł. Victor Vticen: de Vandalica persecutione, lib: 3. Ambicia. Ambicia. O potępieniu niektorych dla Ambiciey ábo czći pożądánia. Przykł. 14.
RZecz godną vważenia nie od rzeczy będźie tu przełożyć. Tráfiło sie w Neápolu w Conuenćie nászym ś. Dominiká (są bowiem tám/ oprocz tego/ sześć abo śiedm Conuentow inych Zakonu nászego) iż po Complećie wszedł do Refektarzá ten ktory go miał w poruczeniu; on skoro pocznie wchodźić/ vyrzy go bydź wszytek bráćią nápełniony/ wszyscy w kápách/ iákoby godźiná byłá Colláciey ktorey czekáli śiedząc. Bieżał on wskok
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 24
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
umarły minoryta/ i gdy chwilę zsobą rozmawiali/ i niektóre mu rzeczy barzo dziwne przyszłęgo żywota powiedział: Aż naostatek i to/ iż w mękach czyscowych barzo ciężkich był. A na potwierdzenie tej prawdy co powiadał/ położył rekę na stolc/ i zaraz wyraziła się ognista ręka/ która podziś dzień w Amoreńskim konwencie trwa/ i zaraz zniknął. Antonius Senensis in Chronico prędicatorum ad annum 1218. pag: 32. Patrz otymże Tit. Upor Przyk. 3. Msza przy 1. i 2. Modlitwa przykł: 4. Niezgoda przykł: 5. Kaznodziea przykł:3. Skrucha przyk: 3. i 7. Pokuta
vmárły minoritá/ y gdy chwilę zsobą rozmawiáli/ y niektore mu rzeczy bárzo dźiwne przyszłęgo żywotá powiedźiał: Aż náostátek y to/ iż w mękách czyscowych bárzo ćiężkich był. A na potwierdzenie tey prawdy co powiádał/ położył rekę ná stolc/ y záraz wyráźiłá sie ognista ręká/ ktora podźiś dźień w Amoreńskim konwenćie trwa/ y záraz zniknął. Antonius Senensis in Chronico prędicatorum ad annum 1218. pag: 32. Pátrz otymże Tit. Vpor Przyk. 3. Msza przy 1. y 2. Modlitwá przykł: 4. Niezgodá przykł: 5. Káznodźieá przykł:3. Skruchá przyk: 3. y 7. Pokutá
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 190
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
dworskie władzy rezystencją do tych czas dawał i stawić się do dworu niechciał, ani inne z drugiemi kary podjimował, sąd teraźniejszy taką mu naznacza karę: plag 100 rozgami, w kościele przez mszy św. 7 razy krzyżem lezec; ultra hoc wszyscy prócz Kusia, który we dworze robi, powinni ćwierć roku komornego w konwencie robić. In posterum którykolwiekby się ważył ten ekscess popełnic, teraźniejszym dekretem naznaczamy, aby przez całą gromadą za pierwszym razem był na praszczenta puszczony, jeżeliby się zas toż samo drugi raz na kogo pokazać miało, teraźniejszym dekretem warujemy, ze jeżeliby był człek osiadły i miał swój zarębek albo jakiekolwiek dziedzictwo,
dworskie władzy resystencyą do tych czas dawał y stawic się do dworu niechciał, ani inne z drugiemi kary podyimował, sąd teraznieyszy taką mu naznacza karę: plag 100 rozgami, w kosciele przez mszy św. 7 razy krzyzem lezec; ultra hoc wszyscy procz Kusia, ktory we dworze robi, powinni cwierc roku komornego w konwencie robic. In posterum ktorykolwiekby sie wazył ten excess popełnic, teraznieyszym dekretem naznaczamy, aby przez całą gromadą za pierwszym razem był na praszczenta puszczony, iezeliby sie zas toż samo drugi raz na kogo pokazac miało, teraznieyszym dekretem waruiemy, ze iezeliby był człek osiadły y miał swoy zarębek albo iakiekolwiek dziedzictwo,
Skrót tekstu: KsKasUl_3
Strona: 397
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1702 a 1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1750
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
Aż się o Jasną górę oparł Obrazem Matki Bożej, i cudami sławną, której jego Generał Miller dobyć niemógł, i owszem od obleżenców postrzelony odstąpić musiał. Lecz to nie sile trzeba przypisać ludzkiej, według relacyj samych Szwedów, którzy to Czarom przypisując, pytali się Zakonników tamecznego miejsca, Co to tam jest w Waszym Konwencie za Czarownica, która w niebieskim płaszczu z Klasztora wyszedszy, po murach chodziła, a nieraz na wierzchu siedziała, na której wejrzenie wiele padało naszych trupem, tak dalece że gdy wychodziła w ziemię a nie na nią patrzycieźmy musieli; to zacni Oficjerowie tak się pytali: Pospolite zaś żołnierstwo powiadało że widzieli Niewiastę w Niebieskim odzieniu
Aż się o Iasną gorę oparł Obrazem Matki Bożey, y cudami sławną, ktorey iego Generał Miller dobyć niemogł, y owszem od obleżencow postrzelony odstąpić musiał. Lecz to nie sile trzeba przypisać ludzkiey, według relacyi samych Szwedow, którzy to Czarom przypisuiąc, pytali się Zakonnikow tamecznego mieysca, Co to tam iest w Waszym Konwencie za Czarownica, która w niebieskim płaszczu z Klasztora wyszedszy, po murách chodziła, á nieraz na wierzchu siedziałá, na ktorey weyrzenie wiele padało naszych trupęm, tak dalece że gdy wychodziła w zięmię á nie na nię patrzyćieźmy musieli; to zácni Officyerowie tak się pytali: Pospolite zaś żołnierstwo powiádało że widzieli Niewiastę w Niebieskim odzięniu
Skrót tekstu: KołTron
Strona: 178
Tytuł:
Tron ojczysty
Autor:
Augustyn Kołudzki
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1707
Data wydania (nie wcześniej niż):
1707
Data wydania (nie później niż):
1707
taki w komendy przyjedzie, Byle okrył sromotę; czym prędzej się krząta, Nie chciałaby zaprzątać panu ojcu kąta. 521. WYCIERPIAŁ KRZYŻ
Widząc krzyż rubinowy u panny na szyjej, Jeśli już na ostatniej była profesyjej, Pytam, i o regułę. Odpowie mi dama, Że jeszcze nie profeską świętego Adama; W tym konwencie, w tym zawrzeć ma wolą klasztorze. Znać po odpowiedzi, że bywała przy dworze. Cóż do tego zakonu po świętości takiej? Gdyż krzyż zamyka w sobie wszelakie niesmaki. Aleć nie trzeba nad ten szukać wizerunku, Bo nikt kłopotów, żalów nie znał i frasunków, Póki z żoną nie włożył tej pasyjej na
taki w komendy przyjedzie, Byle okrył sromotę; czym prędzej się krząta, Nie chciałaby zaprzątać panu ojcu kąta. 521. WYCIERPIAŁ KRZYŻ
Widząc krzyż rubinowy u panny na szyjej, Jeśli już na ostatniej była profesyjej, Pytam, i o regułę. Odpowie mi dama, Że jeszcze nie profeską świętego Adama; W tym konwencie, w tym zawrzeć ma wolą klasztorze. Znać po odpowiedzi, że bywała przy dworze. Cóż do tego zakonu po świątości takiej? Gdyż krzyż zamyka w sobie wszelakie niesmaki. Aleć nie trzeba nad ten szukać wizerunku, Bo nikt kłopotów, żalów nie znał i frasunków, Póki z żoną nie włożył tej pasyjej na
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 318
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
