sed saepè bibendo. Proverb. 23. v. 20. seq. Sir. 19. v. I. Proverb. 27. v. 17. Engelgrav. in coelest. Panth. seu coelo novo, etc. sup. Fest. Matth. p. m. 70.
Mamy ludzi takich miedzy naszymi Krześciany/ którzyby swoję sztukę chleba/ żywność i wychowanie słuszne tak długo/ póki żyją/ mieć mogli; Lecz gębie cuglów popuszczając brzuchy swe ustawnie nalewają/ przez co nie tylko do ubóstwa/ ale i do wielkiego niebezpieczeństwa i upadku przychodzą; co się z tego przykładu pokazuje.
Niektóra Zona miała Męża srogiego Pijanicę który co
sed saepè bibendo. Proverb. 23. v. 20. seq. Sir. 19. v. I. Proverb. 27. v. 17. Engelgrav. in coelest. Panth. seu coelo novo, etc. sup. Fest. Matth. p. m. 70.
Mamy ludźi tákich miedzy nászymi Krześćiány/ ktorzyby swoję sztukę chlebá/ żywność y wychowánie słuszne ták długo/ poki żyją/ mieć mogli; Lecz gębie cuglow popusczájąc brzuchy swe ustáwnie nálewáją/ przez co nie tylko do ubostwá/ ále y do wielkiego niebespieczeństwá y upadku przychodzą; co śię z tego przykłádu pokázuje.
Niektora Zoná miáłá Mężá srogiego Pijánicę ktory co
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 26.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
/ które w Niemczech/ a osobliwie przy dworach Pańskich barzo górę bierze/ rozmawiać jęli. Miedzy onymi Książęty jeden Pan pobożny Książę Lundeburskie rzekł do D. Lutera: Co się wam zda X. Doktorze/ kto tego przyczyną/ że obżarstwo i pijaństwo tak barzo pospolite i zwyczajne jest na świecie? Wszyscy chcemy być dobrymi Krześciany/ ale oźralstwa i opilstwa nie chcemy poprzestać. Na co D. Luterus odpowiedział: Wy Panowie mielibyście do tego czynić. Rzekł Pan pomieniony: Mam za to/ że My Panowie do tego czyniemy: gdybyśmy bowiem do tego nie czynili: dawnoby już było upadło pijaństwo. cit. M. Schneid
/ ktore w Niemczech/ á osobliwie przy dworách Páńskich bárzo gorę bierze/ rozmawiáć jęli. Miedzy onymi Kśiążęty jeden Pan pobożny Kśiążę Lundeburskie rzekł do D. Luterá: Co śię wam zda X. Doktorze/ kto tego przyczyną/ że obżárstwo y pijáństwo ták bárzo pospolite y zwyczáyne jest ná świećie? Wszyscy chcemy bydź dobrymi Krześćiány/ ále oźrálstwá y opilstwá nie chcemy poprzestáć. Ná co D. Lutherus odpowiedźiał: Wy Pánowie mielibyśćie do tego czynić. Rzekł Pan pomieniony: Mam zá to/ że My Pánowie do tego czyniemy: gdybysmy bowiem do tego nie czynili: dawnoby już było upádło pijáństwo. cit. M. Schneid
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 39.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
przebił. A gdy Matka jego w nocy słysząc wielki na ulicy wrzask do tego przybieżała; ali i onę zabił/ nie wiedząc prze wielkim opilstwem/ że to Matka jego była.
Toć to jest/ co jeden powiedział: quod non ebrietas designat? Ach czegoż pijaństwo nie broi?
A tak/ żeby pijaństwo miedzy Krześciany góry nie brało: Rodzicy zaraz z młodu dziatki swoje od niego odwodzić/ a do mierności i skromności w życiu prowadzić powinni. M. Albr. im And. Th. Geistl. Evangel. Schaβ-Kam. in Domin. I. p. Trinit. Conc. III. f. m. 69.
Poczuwali się
przebił. A gdy Mátká jego w nocy słysząc wielki ná ulicy wrzask do tego przybieżáłá; áli y onę zábił/ nie wiedząc prze wielkim opilstwem/ że to Mátká jego byłá.
Toć to jest/ co jeden powiedźiał: quod non ebrietas designat? Ach czegoż pijáństwo nie broi?
A ták/ żeby pijáństwo miedzy Krześćiány gory nie bráło: Rodźicy záraz z młodu dźiatki swoje od niego odwodźić/ á do miernośći y skromnośći w żyćiu prowádźić powinni. M. Albr. im And. Th. Geistl. Evangel. Schaβ-Kam. in Domin. I. p. Trinit. Conc. III. f. m. 69.
Poczuwáli śię
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 41.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
consvetudinem missum est, ut jam non putetur esse peccatum, t. j. Gdyż opilstwo jest ciężki (gruby) występek/ Bogu brzydliwy i omierzły (Bóg bowiem pijaństwa nienawidzi/ i nim się wielmi brzydzi) otoż tak po wszystkim świecie niemal u wszystkich ludzi jest zwyczajne/ ba pospolite/ i tak się zawzięło między Krześciany/ że go teraz zgoła nie poczytają za grzech. A indziej pisze: Qui credit, ebrietatem esse parvum peccatum, si se non emendârit, et pro ipsâ ebrietate poenitentiam non egerit, cum adulteris et homicides aeterna sine remedio illum poena cruciabit, t. j. Kto wierzy/ że pijaństwo jest mały i podły grzech
consvetudinem missum est, ut jam non putetur esse peccatum, t. j. Gdyż opilstwo jest ćięszki (gruby) występek/ Bogu brzydliwy y omierzły (Bog bowiem pijáństwá nienáwidźi/ y nim śię wielmi brzydźi) otoż ták po wszystkim świećie niemal u wszystkich ludźi jest zwyczáyne/ bá pospolite/ y ták śię záwźięło między Krześćiány/ że go teraz zgołá nie poczytáją zá grzech. A indźiey pisze: Qui credit, ebrietatem esse parvum peccatum, si se non emendârit, et pro ipsâ ebrietate poenitentiam non egerit, cum adulteris et homicides aeterna sine remedio illum poena cruciabit, t. j. Kto wierzy/ że pijáństwo jest máły y podły grzech
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 46.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
Z. rozdawane bywa/ za mnie na śmierć wydał/ a właśnie tę krew/ którą Chrześcijanie przy Komunijej piją/ na odpuszczenie grzechów moich wylał. Dlategoż Ja taką wiarę mając duchownie ciała i krwie Krystusowej pożywam/ i jestem tego pewien/ że to przed Bogiem tak ważno/ jakobym w kościele będąc z innymi Krześciany do stołu Bożego przystępował. To dlatego przypominam/ jeśliby kto na takim miejscu miejszkał/ gdzieby Wieczerzy Pańskiej wedle nabożeństwa swego mieć nie mógł: abyłby albo prześladowany/ albo pojmany/ albo na ostatek chorobą śmiertelną złożony/ aby na słowa Augustyna Z. Crede, et manducasti: Wierz/ a jużeś pożywał/
S. rozdawáne bywa/ zá mie ná śmierć wydał/ á właśnie tę krew/ ktorą Chrześciánie przy Kommuniiey piią/ ná odpusczenie grzechow moich wylał. Dlategoż Ia táką wiárę máiąc duchownie ćiáłá y krwie Krystusowey pożywam/ y iestem tego pewien/ że to przed Bogiem ták ważno/ iákobym w kośćiele będąc z innymi Krześćiány do stołu Bożego przystępował. To dlatego przypominam/ ieśliby kto ná tákim mieyscu mieyszkał/ gdźieby Wieczerzy Páńskiey wedle nabożeństwá swego mieć nie mogł: ábyłby álbo prześládowány/ álbo poymány/ álbo ná ostátek chorobą śmiertelną złożony/ áby ná słowá Augustyná S. Crede, et manducasti: Wierz/ á iużeś pożywał/
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Eii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
kiedy włosy noszą? Co i jakoby się na tę kwestyją odpowiedzieć miało/ powiedziałem o tym in biga Quaestionum Torunii excusarum, miedzy którymi ta in ordine druga jest: Jeśli te słowa Apostoła Z. Azaż samo przyrodzenie was nie naucza tego? Iż Mąż/ gdyby włosy zapuszczał/ jest jemu ku zelżywości/ nas Krześciany (Duchowne i Polityki) tak obowięzują/ że Mężczyżnie zgoła włosów zapuszczać nie wolno? Co Bóg o ludziach pierwszego świata powiedział: Ludzie nie chcą się więcej dać karać Duchowi mojemu/ to i o ludziach wieku niniejszego nie zdróżnie rzec się może; a zwłaszcza/ co się pychy przeklętej tycze: Tę sobie ludzie światowi tak
kiedy włosy noszą? Co y iákoby śię ná tę kwestyią odpowiedźieć miáło/ powiedźiałem o tym in biga Quaestionum Torunii excusarum, miedzy ktorymi tá in ordine druga iest: Ieśli te słowá Apostołá S. Azaż sámo przyrodzenie was nie náucza tego? Iż Mąż/ gdyby włosy zápusczał/ iest iemu ku zelżywośći/ nas Krześćiány (Duchowne y Polityki) ták obowięzuią/ że Męsczyżnie zgołá włosow zápusczáć nie wolno? Co Bog o ludźiách pierwszego świáta powiedział: Ludźie nie chcą śię więcey dáć karáć Duchowi moiemu/ to y o ludźiách wieku ninieyszego nie zdrożnie rzec śię może; á zwłasczá/ co śię pychy przeklętey tycze: Tę sobie ludźie świátowi ták
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Hii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
/ a oni dla ucisków poddanych swoich ledwo z ciała wychodzą/ zaraz się w piekle nurzają/ i przez tyraństwo i okrucieństwo swoje wiecznymi Czarta niewolnikami się stawają!
A tak pragniecieli Wy Panowie (Szlachcicy) aby Bóg łaskaw na was był: I Wy takież miłosiernymi i łaskawymi na poddanych waszych bądźcie! Zaczym prawdziwymi Krześciany będziecie; gdyż/ jako Augustyn Z. uczy: August. lib. de vit. Christian.
to jest: Ten jest prawdziwym Chrześcijaninem/ mówi AugustynUS, który wszystkim miłosierdzie czyni: który na żadną krzywdę nic nie dba; który cudzy żal/ smutek i frasunek jako swój własny czuje; od którego stołu żaden Ubogi
/ á oni dla ućiskow poddánych swoich ledwo z ćiáłá wychodzą/ záraz śię w piekle nurzáią/ y przez tyráństwo y okrućieństwo swoie wiecznymi Czártá niewolnikámi śię stawáią!
A tak prágniećieli Wy Pánowie (Szláchćicy) áby Bog łáskaw ná was był: Y Wy tákież miłośiernymi y łáskáwymi ná poddánych wászych bądźćie! Záczym prawdźiwymi Krześciány będźiećie; gdyż/ iáko Augustyn S. uczy: August. lib. de vit. Christian.
to iest: Ten iest prawdźiwym Chrześciáninem/ mowi AUGUSTINUS, ktory wszystkim miłośierdźie czyni: ktory ná żadną krzywdę nic nie dba; ktory cudzy żal/ smutek y frásunek iáko swoy własny czuie; od ktorego stołu żaden Ubogi
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: K
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
nov. Krymin. Part. II. Kwest. LXX. n. 38. seqq. f. m. 163. i inni o tej Materyjej dowodnie Dyskurowali.
Biada tedy Wam tak zacnego jak i podłego stanu Nałożnikom Wiedzcie/ że żyjąc w Konkubinacie (w Nałożnictwie) chlubić się nie możecie/ żeście prawdziwymi Krześciany i Dziatkami Bożymi: Chocia bowiem do kościoła czasem chodzicie/ wszakże nabożeństwo wasze Bogu zgoła się nie po- doba; lubo też na spowiedzi bywacie /i do stołu Bożego/ (do którego was Księża waszy z obrazą sumnienia przypuszczają) drudzy przystępujecie/ to jednak wszystko próżno i darmo czynicie: W niebie Boga łaskawego nie
nov. Crimin. Part. II. Quaest. LXX. n. 38. seqq. f. m. 163. y inni o tey Máteryiey dowodnie dyszkurowáli.
Biádá tedy Wam ták zacnego iák y podłego stanu Náłożnikom Wiedzćie/ że żyiąc w Konkubinaćie (w Nałożnictwie) chlubić śię nie możećie/ żeśćie prawdźiwymi Krześciány y Dźiatkámi Bożymi: Choćia bowiem do kośćiołá czásem chodźićie/ wszákże nabożeństwo wásze Bogu zgołá śię nie po- doba; lubo też ná spowiedźi bywaćie /y do stołu Bożego/ (do ktorego was Xięża wászi z obrázą sumnienia przypusczáią) drudzy przystępuiećie/ to iednák wszystko prożno y dármo czynićie: W niebie Bogá łáskáwego nie
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Niiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
