trefiło się, iż książę chciał królowi ukazać owce swoje, i jako owczarze płoty owcze z miejsca na miejsce dla pastwy owcom przenoszą. Wyjachał król w pole z książęciem dlatego, a iżby książę tym większą wdzięczność królowi pokazał, rozkazał w pole wywieść strzelbę ognistą. Tam gdy już król i owce i płoty i insze gospodarstwo książęce oglądał, i ku miastu jachać miał, kazało książę ogniste kule z moździerzów wypuszczać, puszkarz zapalił raz i drugi, skąd ogień do cyntlochu dojść miał; nie doszedł ogień raz i drugi; posłało zatym książę do puszkarza z gniewem, że tak nierządnie tę strzelbę nagotował, a iż go o to karać chciał. Puszkarz
trefiło się, iż książę chciał królowi ukazać owce swoje, i jako owczarze płoty owcze z miejsca na miejsce dla pastwy owcom przenoszą. Wyjachał król w pole z książęciem dlatego, a iżby książę tym większą wdzięczność królowi pokazał, rozkazał w pole wywieść strzelbę ognistą. Tam gdy już król i owce i płoty i insze gospodarstwo książęce oglądał, i ku miastu jachać miał, kazało książę ogniste kule z moździerzów wypuszczać, puszkarz zapalił raz i drugi, skąd ogień do cyntlochu dojść miał; nie doszedł ogień raz i drugi; posłało zatym książę do puszkarza z gniewem, że tak nierządnie tę strzelbę nagotował, a iż go o to karać chciał. Puszkarz
Skrót tekstu: GórnDzieje
Strona: 173
Tytuł:
Dzieje w Koronie Polskiej
Autor:
Łukasz Górnicki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1637
Data wydania (nie wcześniej niż):
1637
Data wydania (nie później niż):
1637
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła wszystkie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Piotr Chmielowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Salomon Lewental
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1886
vulpecula, cum quo ludat: Nie wie Liszka z kim gra. O jednym Książęciu powiadają/ że gdy mu Cyrulik brzytwą brodę golił/ a gardziela palcem się dotknąwszy żartując rzekł: Panie nie jaden smaczny kąsek tą drogą szedł; a ta ścieżka mogłaby wnet być zagrodzona: Tedy zaraz po robocie Figlarza tego na rozkazanie Książęce na szubienicy podwyższono. Johan. Wern. Gebhart, in Furstlichen Lisch-Reden/ Lib. III. Cap. 12. p. 210. 211. Wencesl. Hagecius in Chron. Bohem. Par. II. p. 171.
Roku po Narodzeniu Pańskim 1461. Król Czeski Georgius z niektórymi dworzany swymi z dworu swego
vulpecula, cum quo ludat: Nie wie Liszká z kim gra. O iednym Xiążęćiu powiádáią/ że gdy mu Cyrulik brzytwą brodę golił/ á gardźielá pálcem śię dotknąwszy żártuiąc rzekł: Pánie nie iaden smáczny kąsek tą drogą szedł; á tá śćieszká mogłáby wnet bydź zágrodzona: Tedy záraz po roboćie Figlarzá tego ná roskazánie Xiążęce ná szubienicy podwyższono. Iohan. Wern. Gebhart, in Fürstlichen Lisch-Reden/ Lib. III. Cap. 12. p. 210. 211. Wencesl. Hagecius in Chron. Bohem. Par. II. p. 171.
Roku po Národzeniu Páńskim 1461. Krol Czeski Georgius z niektorymi dworzány swymi z dworu swego
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Ziiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
ordynans ochotnie i potężnie, a niemniej odważnie i z swymi ludźmi i z województwy niektórymi pod swój regiment zleconymi, prosto na tabor kozacki jeszcze nieustanowiony uderzył. A lubo Kozacy pierwszy impet wytrzymali i Tatarowie im w posiłku natychmiast przybyli, sukursy potężne Kozakom dając i na wojska nasze na prawym skrzydle następując żarliwie, atoli wytrzymało impet książęce serce i inszych do odważnej animowało utarczkiej. Tymczasem w tył Tatarom, na lewe skrzydło wyuzdanym, prawe skrzydło tropem z armatą i piechotami następowało, z dział kule i granaty ogniste na nieprzyjaciela wypusczając. Co jako Tatarowie postrzegli zmieszawszy się i tak wielkie wojsko lackie obaczywszy, o którym im Chmielnicki powiedział, ale twierdził, że
ordynans ochotnie i potężnie, a niemniej odważnie i z swymi ludźmi i z województwy niektórymi pod swój regiment zleconymi, prosto na tabor kozacki jescze nieustanowiony uderzył. A lubo Kozacy pierwszy impet wytrzymali i Tatarowie im w posiłku natychmiast przybyli, sukursy potężne Kozakom dając i na wojska nasze na prawym skrzydle następując żarliwie, atoli wytrzymało impet książęce serce i inszych do odważnej animowało utarczkiej. Tymczasem w tył Tatarom, na lewe skrzydło wyuzdanym, prawe skrzydło tropem z armatą i piechotami następowało, z dział kule i granaty ogniste na nieprzyjaciela wypusczając. Co jako Tatarowie postrzegli zmieszawszy się i tak wielkie wojsko lackie obaczywszy, o którym im Chmielnicki powiedział, ale twierdził, że
Skrót tekstu: JemPam
Strona: 81
Tytuł:
Pamiętnik dzieje Polski zawierający
Autor:
Mikołaj Jemiołowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1683 a 1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1693
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Dzięgielewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"DIG"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2000
zwierząt nierozumnych. Lecz najdują się fantastycy, którzy każą nazywać działa Piotr, Paweł, Marcin, a nie wiedzą, że te zbytnie imiona czynią konfuzyją prostemu puszkarzowi, bo jako imiona są rozmaite i działa także bywają ani to, ani owo i widzi się oczywisto, że nie obserwowano inszy reguły formując je, tylko pragnienie książęce albo pańskie, że tak chciał, lubo był nieumiejętny ludwisarz. Ażebyś poznał, będę mianował cokolwiek.
Smeriglio A nosi uncyj 6 aż do 12 kula, używa się do pola, prowadzą ją na dwu albo 4 kołach, ciągną jednym albo dwima końmi. A rebadokina B jest niejaka sztuka między smeriglem i sokolikiem,
zwierząt nierozumnych. Lecz najdują się fantastycy, którzy każą nazywać działa Piotr, Paweł, Marcin, a nie wiedzą, że te zbytnie imiona czynią konfuzyją prostemu puszkarzowi, bo jako imiona są rozmaite i działa także bywają ani to, ani owo i widzi się oczywisto, że nie obserwowano inszy reguły formując je, tylko pragnienie książęce albo pańskie, że tak chciał, lubo był nieumiejętny ludwisarz. Ażebyś poznał, będę mianował cokolwiek.
Smeriglio A nosi uncyj 6 aż do 12 kula, używa się do pola, prowadzą ją na dwu albo 4 kołach, ciągną jednym albo dwima końmi. A rebadokina B jest niejaka sztuka między smeriglem i sokolikiem,
Skrót tekstu: AquaPrax
Strona: 78
Tytuł:
Praxis ręczna działa
Autor:
Andrzej Dell'Aqua
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1639
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1639
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Tadeusz Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1969
Luna Ottomanica, quae mẽdico defungi solet obsequio, caedibus et cruore infamis, Attonita hic haerebit si suo lumini insistentem aduerterit Ossolinianam Asciam Pławiły się te TOPORY nie raz po krwawych brodach, które z piersi krzywoprzysięgłych Biszurmanców, Hardych Prusaków, rebeliżujących Kościołowi Krzyżaków, dzikich Kozaków lały się krynicami. Piękna to tedy farba, która twe książęce urodzenie i złotem od godności ozłociła, i krwią od męstwa zafarbowała. Magnorum haec gloria Principum et Tua quoq;, quia et Tu magnus cum tantus. Masz się nie mniej i z tym Spartanem Jaśnie Oświecone Książę stąd wynosic żeś takiego Domu, takiego Herbowego pola dziedzic, takiego Ojca syn, którego diuulgata per orbem
Luna Ottomanica, quae mẽdico defungi solet obsequio, caedibus et cruore infamis, Attonita hic haerebit si suo lumini insistentem aduerterit Ossolinianam Asciam Pławiły się te TOPORY nie raz po krwáwych brodach, ktore z pierśi krzywoprzyśięgłych Biszurmancow, Hardych Prusakow, rebelliżuiących Kośćiołowi Krzyżakow, dźikich Kozakow lały się krynicami. Piękna to tedy farbá, ktora twe kśiążęce vrodzenie y złotem od godnośći ozłoćiłá, y krwią od męstwá záfárbowáłá. Magnorum haec gloria Principum et Tua quoq;, quia et Tu magnus cum tantus. Masz się nie mniey y z tym Spártánem Iáśnie Oświecone Xiążę ztąd wynośic żeś tákiego Domu, takiego Herbowego pola dźiedźic, tákiego Oycá syn, ktorego diuulgata per orbem
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 5
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
