żyłę”. I Bajardowi wodze puściwszy i razem Dawszy mu w bok ostrogi, tak go pchnął żelazem, Że i piersi i blachy obadwa przegnało I ostry koniec w grzbiecie tyłem ukazało. Leci, wszytkiej krwie próżny, z konia nieszczęśliwy I czołem ziemię bije Dardynel nieżywy.
CLIII.
Jako mdlejąc umiera, ostrem podjachany Lemięzem kwiat, na bujnej roli wychowany, Jako mak, wilgotnością zbytnią obciążony, Spuszcza głowę i spada na mokre zagony: Tak przyrodzonej krasy na on czas pozbywszy I pierwszą swoję barwę Dardynel straciwszy, Schyla głowę na ziemię i świat zostawuje; Afrykańskiego wojska serca strach zdejmuje. PIEŚŃ XVIII.
CLIV.
Jako ludzkiem dowcipem wody zgromadzone
żyłę”. I Bajardowi wodze puściwszy i razem Dawszy mu w bok ostrogi, tak go pchnął żelazem, Że i piersi i blachy obadwa przegnało I ostry koniec w grzbiecie tyłem ukazało. Leci, wszytkiej krwie próżny, z konia nieszczęśliwy I czołem ziemię bije Dardynel nieżywy.
CLIII.
Jako mdlejąc umiera, ostrem podjachany Lemięzem kwiat, na bujnej roli wychowany, Jako mak, wilgotnością zbytnią obciążony, Spuszcza głowę i spada na mokre zagony: Tak przyrodzonej krasy na on czas pozbywszy I pierwszą swoję barwę Dardynel straciwszy, Schyla głowę na ziemię i świat zostawuje; Afrykańskiego wojska serca strach zdejmuje. PIEŚŃ XVIII.
CLIV.
Jako ludzkiem dowcipem wody zgromadzone
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 74
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
