główniami żywe furie czekają. Ojczyzna (ach!) nieszczęśliwa, Sil ostatnich z pod serca dobywa. 1627.
Kto jej byl sroższym, i na kogo barży W swem utrapieniu ciężkiem się uskarży! W diamencie to pokryła, Bieda jedna jej nic dokuczyła. Oto z Awernu blade, wyschłe jędze, Roztrzęsą na świat się lichoty i nędze. Wierzyćli wiek przyszły będzie? Chlebem rzęsa i leśne żołędzie. Tak na nie swoich zemdlony gmin nogachPadał lada gdzie po stegnach, po drogach. Chodzili by jakie mary, Zarzuceni forkom na ofiary. Jakie Merkury poczwary i cienie, Przez las podziemny cyprysowy żenie, Albo co za cera owych, W górach
głowniami żywe furye czekają. Ojczyzna (ach!) nieszczęśliwa, Sil ostatnich z pod serca dobywa. 1627.
Kto jej byl sroższym, i na kogo barży W swem utrapieniu ciężkiem się uskarży! W dyamencie to pokryła, Bieda jedna jej nic dokuczyła. Oto z Awernu blade, wyschłe jędze, Roztrzęsą na świat się lichoty i nędze. Wierzyćli wiek przyszły będzie? Chlebem rzęsa i leśne żołędzie. Tak na nie swoich zemdlony gmin nogachPadał lada gdzie po stegnach, po drogach. Chodzili by jakie mary, Zarzuceni forkom na ofiary. Jakie Merkury poczwary i cienie, Przez las podziemny cyprysowy żenie, Albo co za cera owych, W górach
Skrót tekstu: TwarSRytTur
Strona: 87
Tytuł:
Zbiór różnych rytmów
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1631 a 1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1631
Data wydania (nie później niż):
1661
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Drukarnia "Czasu"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1861
(Przez co, wybranych mięjsce Synów chciał Adama Znaczyć w Niebie) a bogacz z rozkosz obnażony, Był na okrutne męki ognia potępiony. Do którego Abraham tak rzekł z Nieba: Synu Odebrałeś na ziemi dobra, według czynu Teraz cierp: a Łazarz swe ponosił kłopoty, On się teraz weseli, ty znoś swe lichoty. O BARLAAMIE I JOZAFAĆIE ŚŚ Luce 16.
Znowu rzekł, być, Królestwo Niebieskie, Królowi Podobne, który sprawił swojemu Synowi Gody, przez które gody znaczył wielką w przyszłem Wieku radość, a ludzkim niepojętą zmysłem. Bo do ludzi humorem ziemnym napojonych Czyniąc słowa Niebieskie, od rzeczy stworzonych, Których mogli doświadczyć, przypowieści
(Przez co, wybránych mięysce Synow chćiał Adámá Znáczyć w Niebie) á bogacz z roskosz obnáżony, Był ná okrutne męki ogniá potępiony. Do ktorego Abráhám ták rzekł z Niebá: Synu Odebrałeś ná źiemi dobra, według czynu Teraz ćierp: á Łázarz swe ponośił kłopoty, On się teraz weseli, ty znoś swe lichoty. O BARLAAMIE Y IOZAFAĆIE ŚŚ Lucae 16.
Znowu rzekł, bydź, Krolestwo Niebieskie, Krolowi Podobne, ktory spráwił swoiemu Synowi Gody, przez ktore gody znáczył wielką w przyszłem Wieku rádość, á ludzkim niepoiętą zmysłem. Bo do ludźi humorem źiemnym nápoionych Czyniąc słowá Niebieskie, od rzeczy stworzonych, Ktorych mogli doświádczyć, przypowieśći
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 63
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
