żeby co wskórał, podkopywał miny, lecz jegoż ludzi bieły te ruiny.
137 Już tylko w człeka czterdziestu się strzelał mężny komendant, już z zburzonej studni łyżką żołnierzom kęs wody rozdzielał, a im mu cieśniej, im rzeczy szły trudniej, miał tyle serca, że się i ośmielał wypadać w kilku junaków, bo ludniej nie mógł; tak ciężkie wytrzymawszy szturmy, napchał pogaństwa bezpiecznego w turmy.
138 Nie właszczcież sami, cudzoziemcy, sobie obrony fortec! próżna, próżna wasza presumpcja, bo w tej widzicie probie, że i polskiego serca nie ustrasza. Owszem, zysk wiecznej sławy kładzie w grobie, kiedy tak długo mężną ręką znasza
żeby co wskórał, podkopywał miny, lecz jegoż ludzi bieły te ruiny.
137 Już tylko w człeka czterdziestu się strzelał mężny komendant, już z zburzonej studni łyżką żołnierzom kęs wody rozdzielał, a im mu cieśniej, im rzeczy szły trudniéj, miał tyle serca, że się i ośmielał wypadać w kielku junaków, bo ludniéj nie mógł; tak ciężkie wytrzymawszy szturmy, napchał pogaństwa beśpiecznego w turmy.
138 Nie właszczcież sami, cudzoziemcy, sobie obrony fortec! próżna, próżna wasza presumpcyja, bo w tej widzicie probie, że i polskiego serca nie ustrasza. Owszem, zysk wiecznej sławy kładzie w grobie, kiedy tak długo mężną ręką znasza
Skrót tekstu: PotMuzaKarp
Strona: 52
Tytuł:
Muza polska
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
panegiryki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Adam Karpiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1996
