wesele. Więc z taką wiarą, padszy na kolana, Do Ojca swego zawołajmy, Pana:
(Piotr się modli; i on, i wszyscy klękną.)
O świata i co w nim jest Stwórco niepojęty, Pojrzy na swój kościół w tym kąciku zamknięty, Pojrzy na niemowiątko i rybaki one, Kiedyś chciał mędrce świata mieć upośledzone! Oto książęta możne i całe narody Na twego Pomazańca uczyniły zwody, Oto umarł na krzyżu przez okrutne razy; Lecz Ty swemu świętemu nie dasz uznać skazy. Jeszczeć się nieprzyjaciel i tym nie uśmierzył, I nas szuka do mordu, którym-eś się zwierzył Skarbu tajemnic swoich. Lecz kiedyś
wesele. Więc z taką wiarą, padszy na kolana, Do Ojca swego zawołajmy, Pana:
(Piotr się modli; i on, i wszyscy klękną.)
O świata i co w nim jest Stwórco niepojęty, Pojźry na swój kościół w tym kąciku zamknięty, Pojźry na niemowiątko i rybaki one, Kiedyś chciał mędrce świata mieć upośledzone! Oto książęta możne i całe narody Na twego Pomazańca uczyniły zwody, Oto umarł na krzyżu przez okrutne razy; Lecz Ty swemu świętemu nie dasz uznać skazy. Jeszczeć się nieprzyjaciel i tym nie uśmierzył, I nas szuka do mordu, którym-eś się zwierzył Skarbu tajemnic swoich. Lecz kiedyś
Skrót tekstu: PotZmartKuk_I
Strona: 618
Tytuł:
Dialog o zmartwychwstaniu pańskim.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
