za beczkę co wskok się zakryje, Polna z nią, obiema serce z strachu bije. Wyszedł kuchmistrz z spiżarniej, co potrzeba wziąwszy, Myszy znowu w potrawy, z pod beczki wymknąwszy. Znowu po małej chwili do onegoż gmachu Tenże przyszedł, myszy zaś skryły się od strachu Pod bęben, w którym słodka małmazja była; Gdy zaś odszedł, po strachu każda się napiła. A nie odchodząc dalej, tam tę noc przespały, Ale barzo niesmaczno, bo się obawiały, Aby zaś kto nie przyszedł; co oczy zmrożyły, To je coraz od strachu znowu otworzyły.
Nazajutrz skoro słońce zwykłą światłość dało, Myszy polnej iść na wieś
za beczkę co wskok się zakryje, Polna z nią, obiema serce z strachu bije. Wyszedł kuchmistrz z spiżarniej, co potrzeba wziąwszy, Myszy znowu w potrawy, z pod beczki wymknąwszy. Znowu po małej chwili do onegoż gmachu Tenże przyszedł, myszy zaś skryły się od strachu Pod bęben, w którym słodka małmazya była; Gdy zaś odszedł, po strachu każda się napiła. A nie odchodząc dalej, tam tę noc przespały, Ale barzo niesmaczno, bo się obawiały, Aby zaś kto nie przyszedł; co oczy zmrożyły, To je coraz od strachu znowu otworzyły.
Nazajutrz skoro słońce zwykłą światłość dało, Myszy polnej iść na wieś
Skrót tekstu: VerdBłażSet
Strona: 54
Tytuł:
Setnik przypowieści uciesznych
Autor:
Giovanni Mario Verdizzotti
Tłumacz:
Marcin Błażewski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wilhelm Bruchnalski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1897
przyrodzenia własnego jest czyni/ dwa łoty korzenia Kuklikowego wziąwszy/ Cynamonu pół łota/ Gałganu/ Imbieru białego/ Gwoździków kramnych/ kwiatu Muszkatowego/ i Gałki po kwincie/ a przetłukszy wszystko we trzy abo we cztery baryły/ może i we dwie/ podług tego jako chce kto mieć mocne mosztu dobrego wpuścić/ i tak jako małmazja będzie wino/ które tylko naturam zimnym a starym służy/ młodym szkodzi dla zbytniego rozgrzewani. Wodka z Kukliku. Aqua stillatitia Cariophyllata.
Wodka z Benedyktu tym sposobem bywa dystylowana/ w Marcu abo w Kwietniu ma być kopany i z nacią/ a ochędożywszy go posiekać i przeciągnąć go przez Balneum maris, barzo wolnym ogniem:
przyrodzenia własnego iest czyni/ dwá łoty korzenia Kuklikoweg^o^ wźiąwszy/ Cynámonu puł łotá/ Gáłgánu/ Imbieru białego/ Gwoźdźikow kramnych/ kwiátu Muszkatowego/ y Gałki po kwinćie/ á przetłukszy wszystko we trzy ábo we cztery báryły/ może y we dwie/ podług tego iáko chce kto mieć mocne mosztu dobrego wpuśćić/ y ták iáko máłmázya będźie wino/ ktore tylko naturam źimnym á stárym służy/ młodym szkodźi dla zbytniego rozgrzewáni. Wodka z Kukliku. Aqua stillatitia Cariophyllata.
Wodká z Benediktu tym sposobem bywa distylowána/ w Márcu ábo w Kwietniu ma bydź kopány y z náćią/ á ochędożywszy go pośiekáć y przećiągnąć go przez Balneum maris, bárzo wolnym ogniem:
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 271
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
ich handle są w pszenicy/ i w winach: które wożą do Rusi/ i do Polski/ także skory wołowe/ koce/ woski/ miody/ czary z derenia/ które dla piękności ich rozumieją być ze drżenia: mięsa zaś suche wołowe/ jarzyny/ masła/ do Konstantynopola. Tamtędy też idzie Moszkatella/ i Małmazja z Kandiej do Polski/ i do Niemiec: skąd Wojewoda ma wielką Intratę. Zabawa przednia tam porodzonych ludzi/ jest furmanka. Pokazują w mowie/ iż idą od Rzymian/ bo mają mowę Łacińską/ acz barziej popsowaną/ a niż Włoszy. Konia zowią/ kallo; a Włoszy Kauallo: wodę: apa
ich hándle są w pszenicy/ y w winách: ktore wożą do Ruśi/ y do Polski/ tákże skory wołowe/ koce/ woski/ miody/ czáry z dereniá/ ktore dla pięknośći ich rozumieią być ze drżeniá: mięsá záś suche wołowe/ iárzyny/ másłá/ do Constántinopolá. Támtędy też idźie Moszkátellá/ y Máłmázya z Kándiey do Polski/ y do Niemiec: skąd Woiewodá ma wielką Intratę. Zabáwá przednia tám porodzonych ludźi/ iest furmánká. Pokázuią w mowie/ iż idą od Rzymian/ bo máią mowę Láćińską/ ácz bárźiey popsowáną/ á niż Włoszy. Koniá zowią/ kállo; á Włoszy Kauallo: wodę: apa
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 132
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
/ z wielkim nabożeństwem o pomoc wołają/ i śluby czynią/ aby ich szczęśliwie prowadzić raczył. Wojnę Trojańską rozumieli, kędy Bogowie bronili Trojej. Hom: Skąd Malea nazwana. Z. Michała kaplica. Małwazja Miasto.
Po końcu Malei/ jest miasto Malwazja/ gdzie się rodzi dobre wino/ człek pospolity rozumie/ że Małmazja/ ale się myli/ gdyż się ta w Krecie abo w Kandiej rodzi/ i w Motonie/ skąd ją wożą do Państw rozmaitych. Barzo się marynarze strzegą by do portu tej Małwazjej nie przyjechali/ gdyż tam jest lud/ jako powiedają/ barzo łotrowski/ prawie bez Boga i cnoty/ wolą się nawet przez
/ z wielkim nábożeństwem o pomoc wołáią/ y śluby czynią/ áby ich sczęśliwie prowádźić raczył. Woinę Troianską rozumieli, kedy Bogowie bronili Troiey. Hom: Skąd Málea nazwaná. S. Michałá káplicá. Máłwazyá Miasto.
Po końcu Málei/ iest miásto Málwazya/ gdźie sie rodźi dobre wino/ człek pospolity rozumie/ że Máłmázya/ ále sie myli/ gdyż sie tá w Krećie ábo w Kándyey rodźi/ y w Motonie/ skąd ią wożą do Państw rozmáitych. Bárzo sie márynarze strzegą by do portu tey Máłwázyey nie przyiecháli/ gdyż tám iest lud/ iáko powiedáią/ bárzo łotrowski/ práwie bez Bogá y cnoty/ wolą sie náwet przez
Skrót tekstu: BreyWargPereg
Strona: 95
Tytuł:
Peregrynacja arabska albo do grobu św. Katarzyny
Autor:
Bernhard Breydenbach
Tłumacz:
Andrzej Wargocki
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
na cztery albo pięć razy, dawaj raz lub dwa w miesiąc w kawie, lub w ciepłym winie.
Wiele biajłchgłów mają swoje sposoby do używania broniące poronienia, a te są: Korale czerwone preparowane, Czerwiec, Kinderbalsam, serce szczupakowe surowe, Raki suszone, i na proszek utarte, kamień Orli, serzysko Zajęce, Małmazja, żołądek Kurzy suszony, na proszek utarty, tych rzeczy używają dla utrzymania płodu.
I to rzecz osobliwa. Weźmi złota przedniego Malarskiego, które się Fainglot nazywa, listków dwanaście, Spodij to jest kości Słoniowy starej, którą więc rozumieją za jednorożec, pół ćwierci łota, przydaj germiná to jest nasienie, (które się
ná cztery álbo pięć rázy, daway raz lub dwá w mieśiąc w káwie, lub w ćiepłym winie.
Wiele biayłchgłow máią swoie sposoby do używánia broniące poronienia, á te są: Korále czerwone preparowáne, Czerwiec, Kinderbalsam, serce szczupakowe surowe, Ráki suszone, y ná proszek utárte, kámień Orli, serzysko Záięce, Máłmázya, żołądek Kurzy suszony, ná proszek utárty, tych rzeczy używáią dla utrzymánia płodu.
I to rzecz osobliwa. Weźmi złotá przedniego Málárskiego, ktore się Fainglot názywa, listkow dwánaśćie, Spodij to iest kośći Słoniowy stárey, ktorą więc rozumieią zá iednorożec, puł ćwierći łotá, przyday germiná to iest naśienie, (ktore się
Skrót tekstu: PromMed
Strona: 117
Tytuł:
Promptuarium medicum
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1716
Data wydania (nie wcześniej niż):
1716
Data wydania (nie później niż):
1716
