szybu 3 6
Od szybika „Tarnowskiego” z tamtej strony, gdzie stary kierat stał, piecem mimo „Żeleźnik” 8
Z „Żeleźnika” z oprawy na róg pieca przed kierat winniczny 4, stąd do szybu 2 6
Z „Zawinnice” z oprawy mimo kierat do szybu 3
Z „Korytna” na „Maślanki” bliższą 10, na dalszą 4, stąd do szybu 1 15
Z „Korytna” do „Miłoszowa” z oprawy 5, stąd do szybu 14 19
Z „Korytna” z oprawy do pieca Pocieszanego aż do kieratu ku poleni 7, stąd do szybu dróg 16 23
A kiedy wpół pieca stanie, tedy tak
szybu 3 6
Od szybika „Tarnowskiego” z tamtej strony, gdzie stary kierat stał, piecem mimo „Żeleźnik” 8
Z „Żeleźnika” z oprawy na róg pieca przed kierat winniczny 4, stąd do szybu 2 6
Z „Zawinnice” z oprawy mimo kierat do szybu 3
Z „Korytna” na „Maślanki” bliższą 10, na dalszą 4, stąd do szybu 1 15
Z „Korytna” do „Miłoszowa” z oprawy 5, stąd do szybu 14 19
Z „Korytna” z oprawy do pieca Pocieszanego aż do kieratu ku poleni 7, stąd do szybu dróg 16 23
A kiedy wpół pieca stanie, tedy tak
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 31
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
, Uwinąwszy w papierek, daje mu pigułki: „Wlazszy na piec, zażyjże z masłem albo smalcem.” Przyszedszy chłop do domu, wtyka w zadek palcem Jednę po drugiej, chociaż gwałtem się opiera. Że mu tyle pomogą, jako i klistera, Toż widząc, że daremnie na lekarstwa łożył, Szkopcem ciepłej maślanki kiszki wychędożył. 131. NIEPOŁOMSKA PUSZCZA
O Niepołomskiej Puszczy przy królewskim stole Mówił ktoś, że niedługo obróci się w pole, Tak barzo ją niedbały pustoszy starosta. Aż Wesołoś: „Król winien, nie on, bo co chłosta, Sto, dwieście kijów darmo, chociażby mógł przedać, To temu, to owemu
, Uwinąwszy w papierek, daje mu pigułki: „Wlazszy na piec, zażyjże z masłem albo smalcem.” Przyszedszy chłop do domu, wtyka w zadek palcem Jednę po drugiej, chociaż gwałtem się opiera. Że mu tyle pomogą, jako i klistera, Toż widząc, że daremnie na lekarstwa łożył, Szkopcem ciepłej maślanki kiszki wychędożył. 131. NIEPOŁOMSKA PUSZCZA
O Niepołomskiej Puszczy przy królewskim stole Mówił ktoś, że niedługo obróci się w pole, Tak barzo ją niedbały pustoszy starosta. Aż Wesołoś: „Król winien, nie on, bo co chłosta, Sto, dwieście kijów darmo, chociażby mógł przedać, To temu, to owemu
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 592
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
! mam ci nieco jeszcze powiedzieć; a jeśli prawdy nie powiem, to coś rozkazał, niech się pełni.”
Cesarz: — „Cóż takiego masz? mów.”
Powiedział: — ”Nie wiem, jeśli kiedy uszu twoich ten wiersz doszedł: „Kiedyć ubogi garnek mleka podaruje, I wody i maślanki część się tam najduje, I mnie, jeślim tu rzekł co z prawdą się nie zgodzi, Odpuść: siła pleść musi ten, co świat obchodzi.”
Cesarz się rozśmiawszy, rzekł: — „Nad to lepszej prawdy nigdyś nie powiedział.”
I tak kazawszy mu coś dać, zawój zielony zdjąć mu
! mam ci nieco jeszcze powiedzieć; a jeśli prawdy nie powiem, to coś rozkazał, niech się pełni.”
Cesarz: — „Cóż takiego masz? mów.”
Powiedział: — ”Nie wiem, jeśli kiedy uszu twoich ten wiersz doszedł: „Kiedyć ubogi garnek mleka podaruje, I wody i maślanki część się tam najduje, I mnie, jeślim tu rzekł co z prawdą się nie zgodzi, Odpuść: siła pleść musi ten, co świat obchodzi.”
Cesarz się rozśmiawszy, rzekł: — „Nad to lepszéj prawdy nigdyś nie powiedział.”
I tak kazawszy mu coś dać, zawój zielony zdjąć mu
Skrót tekstu: SaadiOtwSGul
Strona: 65
Tytuł:
Giulistan to jest ogród różany
Autor:
Saadi
Tłumacz:
Samuel Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1610 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
I. Janicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Świdzińscy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1879
pochowajcie pilnie wszytko/ a doglądajcie/ żeby nic nie zginęło. A wóz zatoczcie pod szopę/ ziąwszy oponę. A cudziłeś konie? otarłeś? Cudziłem Panie. Jedźże z nimi do wody/ a opław je. Uczynię/ jak każecie. MIła dworko/ nalejcie nam na misę słodkiego mleka/ maślanki. Będziecie mieć/ moje dziatki/ a macie biały chleb/ tu nadrobcie. Wbijcie nam też kilka jaj na masło. Jeszcze kokoszy nie zniosły. Niechcą się latoś nieść/ jako łoni/ nie wiem czemu. O zakład/ że je najdę/ niechaj jedno poszukam. PANie Dworniku/ otwórz mi gumno. A
pochowayćie pilnie wszytko/ á doglądayćie/ żeby nic nie zginęło. A woz zátocżćie pod szopę/ ziąwszy oponę. A cudźiłeś konie? otárłeś? Cudźiłem Pánie. Iedźże z nimi do wody/ á opław je. Vcżynię/ ják każećie. MIła dworko/ náleyćie nam ná misę słodkiego mleká/ máślanki. Będźiećie mieć/ moje dźiatki/ á maćie biały chleb/ tu nádrobćie. Wbiyćie nam też kilká jay ná másło. Ieszcże kokoszy nie zniosły. Niechcą śię látoś nieść/ jáko łoni/ nie wiem cżemu. O zakład/ że je naydę/ niechay jedno poszukam. PANie Dworniku/ otworz mi gumno. A
Skrót tekstu: VolcDial
Strona: 128
Tytuł:
Viertzig dialogi
Autor:
Nicolaus Volckmar
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
rozmówki do nauki języka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
