9.
III. BIskupstwo Lubuskie. nad Odrą rzeką w Lubuszu od Mieczysława w tymże roku fundowane. To Biskupstwo oraz i z Lubuską Prowincją Bolesław Książę Wrocławskie należące jeszcze do Polski za pewną summę był zastawił Janowi i Ottonowi Margrabiom brandenburskim, którą Prowincją nazwano Saksonią. Potym wsześćset prawie lat zniesione to Biskupstwo przez Wojciecha Magistra Krzyżackiego i Margrabie Brandenburskiego, gdy i Profesyj swojej i wiary odstąpił.
IV. BIskupstwo Pomezańskie. fundowane w Prusiech od Innocentego IV. Papieża w roku 1241. Przez Herezją i Religia i Biskupstwo ze wszystkim Duchowieństwem ustało.
V. BIskupstwo Sambieńskie od tego Innocentego w Prusiech fundowane: ale od tychże z Heretyczałych Krzyżaków zniesione
9.
III. BIskupstwo Lubuskie. nad Odrą rzeką w Lubuszu od Mieczysława w tymże roku fundowane. To Biskupstwo oraz y z Lubuską Prowincyą Bolesław Xiąże Wrocławskie náleżące ieszcze do Polski zá pewną summę był zástawił Janowi y Ottonowi Margrabiom brandeburskim, ktorą Prowincyą nazwano Saxonią. Potym wsześćset prawie lat zniesione to Biskupstwo przez Woyciecha Magistra Krzyżackiego y Margrabie Brandeburskiego, gdy y Professyi swoiey y wiáry odstąpił.
IV. BIskupstwo Pomezańskie. fundowane w Prusiech od Innocentego IV. Papieża w roku 1241. Przez Herezyą y Religiá y Biskupstwo ze wszystkim Duchowieństwem ustało.
V. BIskupstwo Sambieńskie od tego Innocentego w Prusiech fundowane: ále od tychże z Heretyczałych Krzyżakow zniesione
Skrót tekstu: BystrzInfGeogr
Strona: K3
Tytuł:
Informacja geograficzna
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia lubelska Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
do późnej wieczerzy na stołku, Każę wyjźreć, aż wieprza nie masz już na kołku.” Ten zaś: „Ani po śmiechu, ani znać po czole, Że zmyśla; i mnieć ledwie nie wywiedzie w pole, Com go tej uczył sztuki. O pojętność bystra! Jako widzę, przeszedłeś do razu magistra.” Im się ów bardziej sili, klnie, przysięga, krzywi, Śmieje ten, a jego się dowcipowi dziwi. I po długiej dyspucie niecnota weń weprze, Że schował, wedle rady ukradszy sam, wieprze. Toż kiedy miał odchodzić, klepiący go w ramię: „Jedz zdrów, sąsiadku — rzecze —
do późnej wieczerzy na stołku, Każę wyjźreć, aż wieprza nie masz już na kołku.” Ten zaś: „Ani po śmiechu, ani znać po czole, Że zmyśla; i mnieć ledwie nie wywiedzie w pole, Com go tej uczył sztuki. O pojętność bystra! Jako widzę, przeszedłeś do razu magistra.” Im się ów bardziej sili, klnie, przysięga, krzywi, Śmieje ten, a jego się dowcipowi dziwi. I po długiej dyspucie niecnota weń weprze, Że schował, wedle rady ukradszy sam, wieprze. Toż kiedy miał odchodzić, klepiący go w ramię: „Jedz zdrów, sąsiadku — rzecze —
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 236
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
według Lipsiusza świadectwa. Jest Zwierz pełen łaskawości, bo gdy Bachus Król Indyjski 30 Słoniów z irryrowanych, na 30 Ludzi wypuśclł, by byli ich poszarpali, nietykali ich, Teste Plinio. Cardanus Medyk sławny widział na Dworze Maryj Królowy Czeskiej Córki Karola V. Cesarza Rzymskiego Słonia lat na ten czas 13 mającego, który Magistra i Jezdcę swego, rak jak Człek we wszystkim rozumiał, w siadającemu na się, nie jako nogę trochę schylał i uginał, i podnosił. Laskę jak upuścił, trąbą swoją, jak ręką podawał. Gdy się jego schował Dozorca, a kazał mu kto żeby szukał go, z wielką szperał pilnością, znalazłszy, wielkich
według Lipsiusza świadectwa. Iest Zwierz pełen łaskawości, bo gdy Bacchus Krol Indyiski 30 Słoniow z irryrowanych, na 30 Ludzi wypuśclł, by byli ich poszarpali, nietykali ich, Teste Plinio. Cardanus Medyk sławny widział na Dwòrze Máryi Krolowy Czeskiey Corki Karola V. Cesarza Rzymskiego Słonia lat na ten czas 13 maiącego, ktory Magistra y Iezdcę swego, rak iak Człek we wszystkim rozumiał, w siadaiącemu na się, nie iako nogę troche schylał y uginał, y podnosił. Laskę iak upuścił, trąbą swoią, iak ręką podawał. Gdy się iego schował Dozorca, a kazał mu kto żeby szukał go, z wielką szperał pilnością, znalazłszy, wielkich
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 687
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
rąbić piętami, Godzieneś tak dąbrowy strzec wespół z sowami. Lepiej ci być gajowym, niż dusz ludzkich katem, Lepiej niż ludzie zwodzić, pożegnać się z światem. IV
Wielka by cię godność ksze Dambrowski podkała, Gdyby cię gdzie w dąbrowie gałąź kołysała. Byłbyś superpendentem z prostego ministra, Wyrażając Judasza twego magistra. Natenczas by był czysty kaznodzieja z ciebie, Na Łysy Górze tylko wróble masz u siebie. A z dębu każąc, miałbyś sroki, wrony, kruki, Tam byś czyście wyprawiał predykanckie sztuki. V
Ślachecki i kapłański dałeś tytuł sobie, A jako ma szlachectwo kto poznać po tobie? Nosisz
rąbić piętami, Godzieneś tak dąbrowy strzec wespół z sowami. Lepiej ci być gajowym, niż dusz ludzkich katem, Lepiej niż ludzie zwodzić, pożegnać się z światem. IV
Wielka by cię godność ksze Dambrowski podkała, Gdyby cię gdzie w dąbrowie gałąź kołysała. Byłbyś superpendentem z prostego ministra, Wyrażając Judasza twego magistra. Natenczas by był czysty kaznodzieja z ciebie, Na Łysy Górze tylko wróble masz u siebie. A z dębu każąc, miałbyś sroki, wrony, kruki, Tam byś czyście wyprawiał predykanckie sztuki. V
Ślachecki i kapłański dałeś tytuł sobie, A jako ma ślachectwo kto poznać po tobie? Nosisz
Skrót tekstu: RamMKolKontr
Strona: 263
Tytuł:
Kolenda
Autor:
Mikołaj Aleksander Ramułt
Drukarnia:
Jan Wolrab
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pisma religijne, satyry
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Kontrreformacyjna satyra obyczajowa w Polsce XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Zbigniew Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Gdańsk
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Gdańskie Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1968
nr 121, tamże przez sługę opowiedzieć.
Mają też ciż urzędnicy - podsędek i z starejszemi - wezwać do siebie pp. stygarów, i tak ci urzędnicy mają na robotę k. imci obierać godnie i dobre pachołki, aby ci, którzy chcą brać łój królewski, żądali miejsca; gdzieby któren miał robić za magistra, tamże urząd obaczywszy, iż godzien taki z łojem robić, ma mu być naznaczone miejsce i tam ma mieć naukę, jako się ma zachować przeciw robocie i dorębie, tak długo, aż rozdawszy wszystkie 121 łojów.
Nazajutrz po rozebraniu łojów nad górą od starejszych tego bractwa ma każdy tego miejsca pilnie patrzeć, iżby
nr 121, tamże przez sługę opowiedzieć.
Mają też ciż urzędnicy - podsędek i z starejszemi - wezwać do siebie pp. stygarów, i tak ci urzędnicy mają na robotę k. jmci obierać godnie i dobre pachołki, aby ci, którzy chcą brać łój królewski, żądali miejsca; gdzieby któren miał robić za magistra, tamże urząd obaczywszy, iż godzien taki z łojem robić, ma mu być naznaczone miejsce i tam ma mieć naukę, jako się ma zachować przeciw robocie i dorębie, tak długo, aż rozdawszy wszystkie 121 łojów.
Nazajutrz po rozebraniu łojów nad górą od starejszych tego bractwa ma każdy tego miejsca pilnie patrzeć, iżby
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 20
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
, cudze zwiedzali Państwa. Naczytać się pełno pochwał w Lipsiuszu, Puteanie, Plutarchu, tych którzy dla tego Peregrynacje zalecają jako i Arystoteles radzi, ut mores, ut leges, ut ratio curiae, ut forma militiae condiscatur, atque cum Patria collátá, quasi sub oculo ponantur, quae in Patriam transferenda. Przyznaję że tego Magistra lectio i aplikacja jak tak nauczyć może, możemy ex auditu mieć, fidem w tej mierze, ale jako w każdej rzeczy segnius irritant animũ demissa per aures quã quae sunt oculis subjecta fidelibus, tak i w tej własna eksperiencja i prędzej fundamentalniej postępuje. Jeżeli zaś który Syn marnotrawny in regionem longinquam poszedszy, nie tylko substancją
, cudze zwiedzali Páństwá. Naczytáć śię pełno pochwał w Lipsiuszu, Puteanie, Plutarchu, tych którzy dla tego Peregrynácye zalecáją jáko y Aristoteles rádźi, ut mores, ut leges, ut ratio curiae, ut forma militiae condiscatur, atque cum Patria collátá, quasi sub oculo ponantur, quae in Patriam transferenda. Przyznáję że tego Magistra lectio y ápplikácya ják ták nauczyc może, możemy ex auditu mieć, fidem w tey mierze, ále jáko w káżdey rzeczy segnius irritant animũ demissa per aures quã quae sunt oculis subjecta fidelibus, ták y w tey własna experyencya y prędzey fundámentalniey postępuje. Jeżeli záś ktory Syn marnotrawny in regionem longinquam poszedszy, nie tylko substáncyą
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: P2
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
wszytkie sprzęty droższą być znajduję. Abowiem duszy mojej dom zrujnowany Przychodzi przez tę drogę do nowej odmiany, O BARLAAMIE I JOZAFAĆIE ŚŚ Simile Psal: 110. Prou: 1. HISTORIA Z. JANA DAMASCENA,
A gdym tak sobie w życiu fortunnie poradził, I w karność zmysł niekarny usilnie prowadził Zaprawić, usłyszałem Magistra sławnego Mądrością takie słowa do mnie mówiącego: Wychodźcie wszyscy, którzy zbawienia pragniecie, Uchodzcie od próżności, która trwa na świecie. Bo przemija figura doczesnego świata, I będą dokończone zamierzone lata. Odwróciwszy wzrok podźcie, a przecię nie próżnem Odchodem, lecz wiecznego żywota z podróżnem Wiatykiem pospieszcie; bo droga daleka Z niemałem wiatykiem
wszytkie sprzęty droszszą bydź znáyduię. Abowiem duszy moiey dom zruinowány Przychodźi przez tę drogę do nowey odmiány, O BARLAAMIE Y IOZAFAĆIE ŚŚ Simile Psal: 110. Prou: 1. HISTORYA S. IANA DAMASCENA,
A gdym ták sobie w żyćiu fortunnie porádźił, Y w kárność zmysł niekarny vśilnie prowádźił Zápráwić, vsłyszałem Mágistrá sławnego Mądrośćią tákie słowá do mnie mowiącego: Wychodźćie wszyscy, ktorzy zbáwienia prágniećie, Vchodzćie od proznośći, ktora trwa ná świećie. Bo przemiia figurá doczesnego świátá, Y będą dokończone zámierzone látá. Odwroćiwszy wzrok podźćie, á przećię nie prożnem Odchodem, lecz wiecznego żywotá z podrożnem Wiátykiem pospieszćie; bo drogá dáleka Z niemáłem wiátykiem
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 104
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
zaczęcia prac Jego trzeci raz Lwa znaku Bieg miał zacząć, on jeszcze po Pustyniach chodził, Aby na Barlaama mieszkanie ugodził. I już sfatygowany będąc po lesie Krok strudzony leniwo, i powłokiem niesie, A Boga swego prosi, któremu na lice, Łzy rzęsisto płyneły, jak strumień z krynice, Mówiąc: ukaż mi Boże Magistra mojego, Który mi Ciebie Pana dał poznać prawego, I wiele mi dóbr przyniósł. Boże dla wielkości Grzechów moich niekarz mnie, ale z Twej litości Pozwól, abym na Jego mógł sędziwe skronie Poglądać, i mięszkać z nim współ w ścisłym Zakonie. HISTORIA Z. JANA DAMASCENA, Psal. 39
záczęcia prac Iego trzeći raz Lwá znáku Bieg miał zácząć, on ieszcze po Pustyniách chodźił, Aby ná Bárláámá mieszkánie vgodźił. Y iuż sfátygowány będąc po leśie Krok strudzony leniwo, y powłokiem nieśie, A Boga swego prośi, ktoremu ná lice, Łzy rzęśisto płyneły, iák strumień z krynice, Mowiąc: vkaż mi Boże Mágistrá moiego, Ktory mi Ciebie Páná dał poznáć práwego, Y wiele mi dobr przyniosł. Boże dla wielkośći Grzechow moich niekarz mie, ále z Twey lutośći Pozwol, ábym ná Iego mogł sędźiwe skronie Poglądać, y mięszkać z nim wspoł w ścisłym Zakonie. HISTORYA S. IANA DAMASCENA, Psal. 39
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 280
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
zbudowanie spolne/ że niepokalanej czystości z daru Boskiego dochował/ a swoich do pokory/ ubóstwa i miłości braterskiej i inszych cnot napomniawszy/ do nieba przeniesion. Zycie jego dostatecznie opisane masz w Żywotach Świętych od W. X. Piotra Skargi Societatis JESV.. Bzowius to przydaje/ iż ten Święty Honoriuszowi był przyczyną/ aby Magistra Sacri Palatij postanowił/ gdy widział/ że wiele Duchownych i inszych przed Palacem Papieskim zostających próżnowało pod ten czas/ kiedy Papież z Kardynałami się o co naradzał. Radził tedy Honoriuszowi aby kogo naznaczył/ któryby im co pożytecznego w ów czas przekładał. Przyzwolił na to Papież/ i żeby kto z jego Zakonu był na
zbudowánie spolne/ że niepokalaney czystośći z daru Boskiego dochował/ a swoich do pokory/ ubostwá i miłośći bráterskiey i inszych cnot nápomniawszy/ do nieba przenieśion. Zyćie iego dostátecznie opisane masz w Zywotách Swiętych od W. X. Piotrá Skárgi Societatis JESV.. Bzowius to przydaie/ iż ten Swięty Honoryuszowi był przyczyną/ áby Mágistrá Sacri Palatij postánowił/ gdy widźiał/ że wiele Duchownych i inszych przed Palácem Papieskim zostaiących prożnowało pod ten czás/ kiedy Papież z Kárdynałámi się o co naradzał. Radźił tedy Honoryuszowi áby kogo naznáczył/ ktoryby im co pożytecznego w ow czás przekładał. Przyzwolił ná to Papież/ i żeby kto z iego Zakonu był ná
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 49
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
/ i przodkowanie Stolicy Apostołskiej gruntownie wywodzi. 14. Do Rusi Papież pisze. 15. Persa w Syrią wtargnął.
Do Syryj wtargnął tego czasu Król Perski/ o czym gdy Papieżowi Fryderyk oznajmił/ chcąc od niego pomocy na obronę Królestwa Jerozolimskiego/ Panów Chrześcijańskich przeciw Persom Ziemię Świętą pustoszących/ Papież zachęcał/ i Wodza abo Magistra Templariorum od wojny z pogranicznymi Pany odwodził/ aby te siły na Persy raczej obrócił. Rok Pański 1232. Grzegorza IX. 6. Fryderyka II. 13. Jana 4. 1. Fryderyk sprzyja Saracenom.
CHcąc skuteczniej obmyślić Ziemi Świętej Grzegorz/ przyzwał na spolną o tym radę do Rzymu Mistrzów abo Wodzów Templariorum, Hospitalariorum
/ i przodkowánie Stolicy Apostolskiey gruntownie wywodźi. 14. Do Ruśi Pápież pisze. 15. Persa w Syryą wtargnął.
Do Syryi wtárgnął tego czásu Krol Perski/ o czym gdy Papieżowi Fryderyk oznáymił/ chcąc od niego pomocy ná obronę Krolestwa Ierozolimskiego/ Pánow Chrześćiáńskich przećiw Persom Ziemię Swiętą pustoszących/ Pápież záchęcał/ i Wodza ábo Mágistrá Templariorum od woyny z pogránicznymi Pány odwodźił/ áby te śiły ná Persy raczey obroćił. Rok Pański 1232. Grzegorza IX. 6. Fryderyka II. 13. Iana 4. 1. Fryderyk sprzyia Sarácenom.
CHcąc skuteczniey obmyślić Ziemi Swiętey Grzegorz/ przyzwał ná spolną o tym radę do Rzymu Mistrzow ábo Wodzow Templariorum, Hospitalariorum
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 73
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
