swojej Religi, i nazbyt nabożni, mają za wielki grzech, o to się badać i dociekać, Sanctissime tylko wszystko o swoim Proroku sentinentes. Jedni Mołnowie, Santonowie. Derwiszowie, do Nabożeństwa należący w tym Meczecie mogliby docieć prawdy, i nam komunikomać; a jeszcze lepiejby spenetrował Chrześcijaniń, ale od Urny Mahometowej poszedłby zaraz do swojej, będąc stracony: od trupą, samby został trupem curiositatis suae biorąc paenas, taki jest rigor ną Chrześcijan tam wchodzących. Z. GRZEGORZ WIELKI Papież Czyli Duszę Trajana Cesarza wybawił z Piekła?
ŚWięty ANTONINUS Biskup Florencki w swoich Kronikach Parte 2da, titulo 12 etc. taką cytuje Historię:
swoiey Religi, y nazbyt nábożni, maią za wielki grzech, o to się badać y dociekać, Sanctissime tylko wszystko o swoim Proroku sentinentes. Iedni Mołnowie, Santonowie. Derwiszowie, do Nabożeństwa należący w tym Meczecie mogliby docieć prawdy, y nam kommunikomać; a ieszcze lepieyby spenetrował Chrześcianiń, ale od Urny Machometowey poszedłby zaraz do swoiey, będąc ztracony: od trupą, samby został trupem curiositatis suae biorąc paenas, taki iest rigor ną Chrześcian tam wchodzących. S. GRZEGORZ WIELKI PAPIEZ Czyli Duszę Traiana Cesarza wybawił z Piekła?
SWięty ANTONINUS Biskup Florentski w swoich Kronikach Parte 2da, titulo 12 etc. taką cytuie Historyę:
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 142
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
do szpiku grzbietowego przeszła/ i tam mu dal Bóg Alkoran i Alfurkan rozkazując aby go ludu nauczał. Wszakże przypatrz się/ Bellon li.[...] . c 7. et Rich. ord. Praedic. in conf[...] . legis Saracenicae cap. 1[...] . Jazda Mahometowa na kobyle do nieba. Piszą też o tej jazdzie do nieba Mahometowej po Alkoran. Pius 2. in epist. ad Morbisanum principem Turcarum. Arabeset Gettęstupidi capiuntuc imposturis. Jako Mahomet Obdułowicz Alkoranu Mohłom abo ministrom swoim kazał nauczać § 37 Non in charitate neq in spiritu mansuetudinis. sed in virga ferrea.
PRzeklęty i chytry Mahomet/ obaczywszy iż one plotki Alkoranickie i baśni wymyślne/ trudno było
do szpiku grzbietowego przeszłá/ y tám mu dal Bog Alkoran y Alfurkan roskázuiąc áby go ludu náucżał. Wszákże przypátrz się/ Bellon li.[...] . c 7. et Rich. ord. Praedic. in conf[...] . legis Saracenicae cap. 1[...] . Iázdá Máchometowá ná kobyle do niebá. Piszą też o tey iázdźie do niebá Máchometowey po Alkoran. Pius 2. in epist. ad Morbisanum principem Turcarum. Arabeset Gettęstupidi capiuntuc imposturis. Iáko Máchomet Obdułowicż Alkoranu Mohłom ábo ministrom swoim kazał náucżáć § 37 Non in charitate neq in spiritu mansuetudinis. sed in virga ferrea.
PRzeklęty y chytry Máchomet/ obacżywszy iż one plotki Alkoranickie y baśni wymyślne/ trudno było
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 74
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
: i P. M. miał to uczynić/ a iż nie uczynił/ on wie dla czego: A tak posłużę mu w tym/ a jeśli niewiedział/ pokażę mu/ żeć to nauka o Chrystusie/ którą się to P. M. tak barzo przechwala/ jest nauka nie jego głowy/ ale Mahometowej/ bo takiego Chrystusa wyznawa/ jakiego Mahomet w Alkoranie opisał/ i także pisma rozumie jako Mahomet. A tak pod imieniem Ewangeliej Alkoran Turecki wprowadza. A uczynię to dla słusznych i wielkich przyczyn. M. boi się Anatema Mahometowego . wedle Alkoranu Tureckiego. Czemu Ariańskiej nauki Alkoranu dowodzi.
Naprzód/ abym temu Panu
: y P. M. miał to vczynić/ á iż nie vczynił/ on wie dla czego: A tak posłużę mu w tym/ á iesli niewiedźiał/ pokażę mu/ żeć to náuká o Chrystuśie/ ktorą się to P. M. ták bárzo przechwala/ iest náuka nie iego głowy/ ále Mahometowey/ bo tákiego Chrystusá wyznawa/ iákiego Máhomet w Alkoranie opisał/ y tákże pismá rozumie iáko Mahomet. A tak pod imieniem Ewángeliey Alkoran Turecki wprowadza. A vczynię to dla słusznych y wielkich przyczyn. M. boi się Anáthemá Máhometowego . wedle Alkoranu Tureckiego. Czemu Ariánskiey náuki Alkoranu dowodźi.
Naprzod/ ábym temu Pánu
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 2
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
M. rozumie/ co mu Mahomet w Alkoranie przeciw rodzeniu Boskiemu poiwada/ a tego co mu o rodzeniu Bożym z pisma ś. dowodzą nierozumie/ ani to w rozum jego chce/ owszem barzo to przeciw rozumowi jego? Coś w tym jest. Jest tego nie lada przyczyna: bo jako jedno tej nauki Mahometowej skusił/ zaraz mu się nietylko wiara ale i rozum odmienił: dla tego się ustawicznie uskarżą/ że tego rodzenia istności Bożej rozumieć nie może: skąd znać że onego Chrześcijańskiego rozumu postradał/ a z jakimsi nowym/ a bodaj nie z Turek od Mahometa rozumem przyjachał:[...] a tegoćby rozumu też nas chciał uczyć. Ale
M. rozumie/ co mu Máhomet w Alkoranie przećiw rodzeniu Boskiemu poiwáda/ á tego co mu o rodzeniu Bożym z pismá ś. dowodzą nierozumie/ áni to w rozum iego chce/ owszem bárzo to przećiw rozumowi iego? Coś w tym iest. Iest tego nie ládá przyczyná: bo iáko iedno tey náuki Máhometowey skuśił/ záraz mu się nietylko wiárá ále y rozum odmienił: dla tego się vstáwicznie vskárżą/ że tego rodzenia istnośći Bożey rozumieć nie może: skąd znáć że onego Chrześćiáńskiego rozumu postradał/ á z iákimśi nowym/ á boday nie z Turek od Máhometá rozumem przyiáchał:[...] á tegoćby rozumu też nas chćiał vczyć. Ale
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 28
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Chodziejowie konni wielkiej liczby i srogiej/ była ich srogą gromada/ było wojska różnego z nimi potężnego do trzydziestu tysięcy/ w pancerzach z spiszami i z janczarkami/ działek mieli sześćdziesiąt polnych w każdym szło wołów czterej/ mułów było dziesięć pięknych z rzeczami. 60. Chodziejowie/ Emirowie pieszo/ w zielonych zawojach/ z liniej Mahometowej i Nermes/ tych było sześć tysięcy/ barwa piękna/ świetna/ ludzie letni brodacze: szło piechoty przy nich siedm tysięcy/ konnych trzy tysiące: prowadzono tu mułów kilka set/ wielbłądów także/ słoniów dwa/ skarbnych wozów szło więcej niż sto/ hakwnic sto prowadzono: 61. Czausowie pokojowi Lairajowi świetno od złota/
Chodźieiowie konni wielkiey liczby y srogiey/ byłá ich srogą gromádá/ było woyská rożnego z nimi potężnego do trzydźiestu tyśięcy/ w páncerzách z spiszámi y z iáncżárkámi/ dźiałek mieli sześćdźieśiąt polnych w káżdym szło wołow cżterey/ mułow było dźieśięć pięknych z rzecżámi. 60. Chodźieiowie/ Emirowie pieszo/ w źielonych zawoiách/ z liniey Máchometowey y Nermes/ tych było sześć tyśięcy/ bárwá piękna/ świetna/ ludźie letni brodacże: szło piechoty przy nich śiedm tyśięcy/ konnych trzy tyśiące: prowádzono tu mułow kilká set/ wielbłądow tákże/ słoniow dwá/ skárbnych wozow szło więcey niż sto/ hakwnic sto prowádzono: 61. Czausowie pokoiowi Láiráiowi świetno od złotá/
Skrót tekstu: StarWyp
Strona: Cv
Tytuł:
Wyprawa i wyiazd sułtana Amurata cesarza tureckiego na wojnę do Korony Polskiej
Autor:
Szymon Starowolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1634
Data wydania (nie wcześniej niż):
1634
Data wydania (nie później niż):
1634
żalu swojego/ poczęło się buntować w Konstantynopolu/ zacząwszy naprzód od Siodlarzów/ w jednym prawie momencie wszytko Miasto się wzburzyło. Największy tumult uczynił się około mieszkania Muftego którego gwałtem z sobą wzięli do Saraju/ także i Seigta, to jest Kaznodzieję Cesarskiego/ i Nalub Eszrefa, tak się zowie ten co jest najstarszy z liniej Mahometowej. Tam wszedszy/ poczęli się z wielkim wrzaskiem i tumultem skarżyć przededrzwiami Pokojów Cesarskich. Kapi Agasi, Soliman Kyzlijr Aga, to jest najstarszy Eunuch Białogłowski/ namawiali Cesarza/ aby zażył tak sposobnej okazji do zniesienia Bektas Agi/ i pomocników jego. Ale bojaźń/ i zbytnia ostróżność zbiła na on czas tak potrzebną radę
żalu swoiego/ poczęło się buntowáć w Konstántynopolu/ zácząwszy naprzod od Siodlarzow/ w iednym práwie momenćie wszytko Miásto się wzburzyło. Naywiększy tumult vczynił się około mieszkánia Muftego ktorego gwałtem z sobą wźięli do Sáráiu/ tákże y Seigta, to iest Káznodźieię Cesárskiego/ y Nalub Eszrefa, ták się zowie ten co iest naystárszy z liniey Máhometowey. Tám wszedszy/ poczęli się z wielkim wrzaskiem y tumultem skárżyć przededrzwiámi Pokoiow Cesárskich. Kapi Agasi, Soliman Kyzliir Aga, to iest naystárszy Evnuch Białogłowski/ námawiáli Cesárzá/ áby záżył ták sposobney okáziey do znieśienia Bektás Agi/ y pomocnikow iego. Ale boiáźń/ y zbytnia ostrożność zbiłá ná on czás ták potrzebną rádę
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 15
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
barzo wszyscy Panowie wielcy Państwa Ottomańskiego. a niemasz pewniejszego sposobu pozyskania przyjaźni u Turczyna/ jako przez datek: więcej tym u nich sprawi/ aniżeniewiem jaką uniżonością i wysługami. ROZDZIAŁ VI. O Emirach. Rozdział VI.
MOże położyć Emirów, których inaczej zowią Eulad Reful wliczbie osób Duchownych/ ponieważ idą ze krwie Mahometowej. Noszą wszyscy Zawoj zielony/ gdyż to jest kolor ich Proroka. A ponieważ Turcy mają w wielkiej uczciwości tę krew/ jako rzecz świętą siła im Przywilejów zwierzchność świecka pozwoliła/ miedzy inszemi/ że ich nie wolno żadnemu Turczynowi uderzyć pod ucięciem prawej ręki. Żeby im jednak ta wolność nie dawała do złego potuchy/ i
bárzo wszyscy Pánowie wielcy Páństwá Ottomáńskiego. á niemász pewnieyszego sposobu pozyskánia przyiáźni v Turczyná/ iáko przez dátek: więcey tym v nich spráwi/ ániżeniewiem iáką vniżonośćią y wysługámi. ROZDZIAŁ VI. O Emirách. Rozdźiał VI.
MOże położyć Emirow, ktorych ináczey zowią Eulad Reful wliczbie osob Duchownych/ ponieważ idą ze krwie Máhometowey. Noszą wszyscy Záwoy źielony/ gdyz to iest kolor ich Proroká. A ponieważ Turcy máią w wielkiey vczćiwośći tę krew/ iáko rzecz świętą śiłá im Przywileiow zwierzchność świecka pozwoliłá/ miedzy inszemi/ że ich nie wolno żadnemu Turczynowi vderzyć pod vćięćiem práwey ręki. Zeby im iednák ta wolność nie dáwáłá do złego potuchy/ y
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 139
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
trawi wszytkę cnotę w żołnierzach: ale się ona przecię nieznacznie pomyka/ i rozszerza/ jako w trzeciej Księdze/ gdzie o Żołnierzach mówić będę/ doskonalej powiem. ROZDZIAŁ XX. O Zakonie Herewów albo Hifrewów.
ZA czasu Orhana wtórego Króla Tureckiego/ który Panował Trzydzieści i pięć lat/ żył Ośmdziesiąt i trzy/ umarł Hegiry Mahometowej Roku 716. był w Pruzie, Stolicy na ten czas Państwa/ Santon wielkiej sławy/ nazwany Herewi. Chodził pospolicie po różnych miejscach/ kupując wątroby i płuca baranie/ wołowe/ i cielęce/ któremi karmił psów i kotów. Czynił Profesją ubóstwa. Martwił ciało swoje postem/ płakał/ i wzdychał taką gorącością/ i
tráwi wszytkę cnotę w żołnierzach: ále się oná przećię nieznácznie pomyká/ y rozszerza/ iáko w trzećiey Xiędze/ gdźie o Zołnierzach mowić będę/ doskonaley powiem. ROZDZIAŁ XX. O Zakonie Herewow álbo Hifrewow.
ZA czásu Orhana wtorego Krolá Tureckiego/ ktory Pánował Trzydźieśći y pięć lat/ żył Ośmdźiesiąt y trzy/ vmarł Hegiry Máhometowey Roku 716. był w Pruźie, Stolicy ná ten czas Páństwá/ Santon wielkiey słáwy/ názwány Herewi. Chodźił pospolićie po roznych mieyscách/ kupuiąc wątroby y płuca báránie/ wołowe/ y ćielęce/ ktoremi karmił psow y kotow. Czynił Professią vbostwá. Mártwił ćiało swoie postem/ płákał/ y wzdychał táką gorącośćią/ y
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 182
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
i wzdychał taką gorącością/ i żarliwością/ że Aniołowie opuszczali niebo/ a przychodzili przypatrować się/ i być świadkami jego ostrego życia/ i świętej pokuty. Orhan usłyszawszy o nim spodziwieniem chciał go widzieć/ i usłyszeć od niego samego Historią żywota jego. Herewi postrzegszy się/ powiedział mu że był przed tym Królem z Liniej Mahometowej/ że podbił mieczem pod Panowanie swoje wszytkie ziemię/ które Nil, Eufrates i Tygrys oblewa/ że sprawował chwalebnie Państwa/ bronią i sprawiedliwością/ że zażywał na publiki zbroje świetnej/ i usadzonej kamieńmi drogimi/ i że wszytek świat drżał na samo imię/ i wspomnienie jego. Ale naostatek/ obejrzawszy się na marność
y wzdychał táką gorącośćią/ y żarliwośćią/ że Anyołowie opuszczáli niebo/ á przychodźili przypátrowáć się/ y bydź świádkámi iego ostrego żyćia/ y świętey pokuty. Orhan vsłyszawszy o nim zpodźiwieniem chćiał go widźieć/ y vsłyszeć od niego sámego Historią żywotá iego. Herewi postrzegszy się/ powiedźiał mu że był przed tym Krolem z Liniey Máhometowey/ że podbił mieczem pod Pánowánie swoie wszytkie źiemię/ ktore Nil, Eufrates y Tygris oblewa/ że spráwował chwalebnie Páństwá/ bronią y spráwiedliwośćią/ że záżywał ná publiki zbroie świetney/ y vsádzoney kámieńmi drogimi/ y że wszytek świát drżał ná sámo imię/ y wspomnienie iego. Ale náostátek/ obeyrzawszy się ná márność
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 182
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
zmyszlonym do nieba wzięciu Mahometowym i fałszywym widzeniu jego. Rozdział 6. O Krzyżu Z. którego Mahomet szanować niekaże. Rozdział 7. O Z. obrazach/ których czcić Mahomet zabrania. Rozdział 8. O mnichach i kapłanach Mahometańskich. Rozdział 9. O piśmie Z. przez żydów i chrześcijan pofalszowanym/ według fałszywej powieści Mahometowej. Rozdział 10. Wjednym Bozstwie Trójcę Z. i Bozstwo Chrystusowe i Bozstwo Ducha Z. Mahometowi niewiernemu pokazuje. Rozdział 11. Przywodzi bajki Mahometowe/ który powiada/ że nie Chrystusa żydzi ale judasza na Krzyżu przybili/ dlaczego celebrować wielką noc każe. Rozdział 12. Pokazuje insze baśni/ które Mahomet powiada/ iż
zmyszlonym do nieba wzięciu Máchometowym y falszywym widzeniu iego. ROZDZIAL 6. O Krzyżu S. ktorego Máchomet szanować niekáże. ROZDZIAL 7. O S. obrázach/ ktorych czćić Máchomet zabránia. ROZDZIAL 8. O mnichách y kapłánach Máchometańskich. ROZDZIAL 9. O pismie S. przez żydow y chrześćian pofalszowánym/ według falszywey powieśći Máchometowey. ROZDZIAL 10. Wiednym Bozstwie Troycę S. y Bozstwo Chrystusowe y Bozstwo Ducha S. Máchometowi niewiernemu pokazuie. ROZDZIAL 11. Przywodźi báyki Máchometowe/ ktory powiáda/ że nie Chrystusa żydźi ále iudásza na Krzyżu przybili/ dlaczego celebrować wielką noc káże. ROZDZIAL 12. Pokazuie insze báśni/ ktore Máchomet powiáda/ iż
Skrót tekstu: GalAlk
Strona: 15
Tytuł:
Alkoran Machometów
Autor:
Joannicjusz Galatowski
Drukarnia:
Łazarz Baranowicz
Miejsce wydania:
Czernihów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
