nie zgore: „Nie wezmęż ja cię, drągu, w gościnę powtore!” Dano kaszę na koniec; jeść się jej chce srodze, Aż owa: „Dmąć chaw — głosem zawoła — gospodze! Będę ja też.” „Dmi, bodaj rozpukła! do bydła, Nie do ludzi, do świni, maszkaro obrzydła! Prawiem ci się uczciła, od wideł, od gnoju W panieńskim koczkodona, czopa, wożąc stroju. Niechaj wszytkie ziemianki mną się karzą dzisia, Że pstre cynki kondysa nie przerobią w rysia.” 528. PIJAŃSTWO BEZ WINA NA TOŻ DRUGI RAZ
Kto jeszcze opiniją drwi? Polscy poeci; Że kęs więcej
nie zgore: „Nie wezmęż ja cię, drągu, w gościnę powtore!” Dano kaszę na koniec; jeść się jej chce srodze, Aż owa: „Dmąć chaw — głosem zawoła — gospodze! Będę ja też.” „Dmi, bodaj rozpukła! do bydła, Nie do ludzi, do świni, maszkaro obrzydła! Prawiem ci się uczciła, od wideł, od gnoju W panieńskim koczkodona, czopa, wożąc stroju. Niechaj wszytkie ziemianki mną się karzą dzisia, Że pstre cynki kondysa nie przerobią w rysia.” 528. PIJAŃSTWO BEZ WINA NA TOŻ DRUGI RAZ
Kto jeszcze opiniją drwi? Polscy poeci; Że kęs więcej
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 323
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
lecz mi Państwo niech uwolni z trwogi. Niech idzie gdzie chce: Aż ci ku mnie wlecze nogi. Sroga, groksna, chce zbliska zemną się rozmówić, Nie puśćcie jej; nie dajcie tknąć się ani mówić. Niech milczy, niech się Uczy znosić rozkazanie Królewskie kiedyżkolwiek: zaraz na wygnanie Idz sroga, zła maszkaro: wywleczcie ją z domu. Med. każesz mi na wygnanie, cóżem krzywa komu? Kre. Co mi krzywa, pyta się, niewinna niewiasta! Med. Gdy sądzisz słuchaj sprawy gdy rządzisz każ z miasta Kre. Słusznie czyli nieslusznie, Każe: słuchaj Króla. Med. Nie trwałe tam,
lecż mi Páństwo niech uwolni z trwogi. Niech idźie gdźie chce: Aż ci ku mnie wlecze nogi. Sroga, groxna, chce zbliská zemną się rozmowić, Nie puśććie iey; nie dáyćie tknąć się áni mowić. Niech milczy, niech się Vczy znośić roskazánie Krolewskie kiedyżkolwiek: zaraz ná wygnánie Idz sroga, złá mászkáro: wywleczcie ią z domu. Med. każesz mi ná wygnánie, cożem krzywá komu? Kre. Co mi krzywá, pyta się, niewinna niewiástá! Med. Gdy sądźisz słucháy spráwy gdy rządźisz każ z miástá Kre. Słusznie cżyli nieslusznie, Każe: słucháy Krolá. Med. Nie trwáłe tám,
Skrót tekstu: SenBardzTrag
Strona: 80
Tytuł:
Smutne Starożytności Teatrum, to jest Tragediae Seneki rzymskiego
Autor:
Seneka
Tłumacz:
Jan Alan Bardziński
Drukarnia:
Jan Christian Laurer
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
/ która się tam kędyś Smaży dla onych zbytków. Nie wspominam dzieci Tym czasem Panie one/ co więc przybywają W nawiedziny/ powoli szepcąc/ rają gachów. Któremiby otarła łzy one zmyślone/ Bo już cale masz z serca wywietrzał i zmyśli/ Choć rzkomo kwili po nim/ choć zemdlona leży. I niewstyd cię Maszkaro iść tą nieszczerością Z BOgiem/ z ludźmi/ z Krewnemi? Leżysz bez potrzeby Bodaj więcej nie wstała. Bodaj grób zaległa Męża swego. Ale się spyta pono kto z was/ Jako ją Mąż traktował/ czy był dobry na nią/ Czy zapisał co w Księgach/ czy ją opiekunką Dzieciom swoim zostawił? Wszystko podał
/ ktora się tám kędyś Smáży dla onych zbytkow. Nie wspominam dźieći Tym czásem Pánie one/ co więc przybywáią W nawiedźiny/ powoli szepcąc/ ráią gachow. Ktoremiby otárłá łzy one zmyślone/ Bo iusz cale masz z sercá wywietrzał y zmyśli/ Choć rzkomo kwili po nim/ choć zemdlona leży. Y niewstyd ćię Maszkaro iść tą nieszczerośćią Z BOgiem/ z ludźmi/ z Krewnemi? Leżysz bez potrzeby Boday więcey nie wstałá. Boday grob záległa Mężá swego. Ale się spytá pono kto z was/ Iáko ią Mąsz traktowáł/ czy był dobry ná nię/ Czy zápisał co w Xięgách/ czy ią opiekunką Dźiećiom swoim zostawił? Wszystko podał
Skrót tekstu: OpalKSat1650
Strona: 17
Tytuł:
Satyry albo przestrogi do naprawy rządu i obyczajów w Polszcze
Autor:
Krzysztof Opaliński
Miejsce wydania:
Amsterdam
Region:
zagranica
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
chcą mieć znakiem; lecz kto zdrowym okiem W to wejrzy/ nie Mężowi lecz animuszowi Swemu k woli to czynią/ aby się pokazać. Gdy tedy czas pogrzebu naznaczony przydzie/ Najedzie się i obcych/ i Krewnych/ i Mnichów/ Dla których by się spękać/ trzeby żeby było. Ale pieniędzy nie masz gotowych Maszkaro. Ale dzieci z ubożysz. Nic to byle było. Ale Mężowej duszy/ nic tym nie ratujesz; Cchoćby w piekle gorzała. Nic to/ byle było. Dosyć ze wszyscy rzeką szumnie częstowała/ Szumny pogrzeb sprawiła. Znać poczciwą żonę. W takiej jednak utracie/ ubodzy na stronie. Ani się tam spytają o
chcą mieć znákiem; lecz kto zdrowym okiem W to weyrzy/ nie Mężowi lecz ánimuszowi Swemu k woli to czynią/ áby się pokazáć. Gdy tedy czás pogrzebu náznaczony przydźie/ Náiedźie się y obcych/ y Krewnych/ y Mnichow/ Dla ktorych by się spękáć/ trzeby żeby było. Ale pieniędzy nie masz gotowych Maszkáro. Ale dźieći z vbożysz. Nic to byle było. Ale Mężowey duszy/ nic tym nie rátuiesz; Cchoćby w piekle gorzáłá. Nic to/ byle było. Dosyć ze wszyscy rzeką szumnie częstowáła/ Szumny pogrzeb spráwiłá. Znáć poczćiwą żonę. W tákiey iednák vtráćie/ vbodzy ná stronie. Ani się tám spytáią o
Skrót tekstu: OpalKSat1650
Strona: 18
Tytuł:
Satyry albo przestrogi do naprawy rządu i obyczajów w Polszcze
Autor:
Krzysztof Opaliński
Miejsce wydania:
Amsterdam
Region:
zagranica
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
