. Na stylu bowiem znak pewny uczyniwszy/ Jak wystawić Zegarek Jak wystawić Zegarek Jak wystawić Zegarek Jak wystawić Zegarek
od niego i do niego rurkę z gradusami naznaczonemi łacno pomkniesz wedle potrzeby. O czym dość namienić/ bo rzecz łacna. Może i bez rurki pokładając cokolwiek pod styl/ (wziąwszy raz miarę z kwadransika/ jako miąższego albo cienkiego podkładania potrzeba) albo pod spód okręgu zniżyć/ albo podnieść trzeba/ bo pod styl podłożywszy/ okrąg się podniesie/ pod okrąg podłożywszy tam gdzie liczba 12. okrąg się zniży. Przydatek. Mieć możesz i Zegarek Horyznotalny/ tenże skutek czyniący/ tym sposobem. Naresuj Zegarek Horyzontalny zwyczajny. Na stylu jego
. Ná stylu bowiem znák pewny uczyniwszy/ Iák wystáwić Zegarek Iák wystáwić Zegarek Iák wystáwić Zegarek Iák wystáwić Zegarek
od niego i do niego rurkę z grádusámi náznáczonemi łácno pomkniesz wedle potrzeby. O czym dość námienić/ bo rzecz łácná. Może i bez rurki pokłádáiąc cokolwiek pod styl/ (wziąwszy ráz miárę z kwádránśiká/ iáko miąższego álbo ćienkiego podkładániá potrzebá) álbo pod spod okrągu zniżyć/ álbo podnieść trzebá/ bo pod styl podłożywszy/ okrąg się podnieśie/ pod okrąg podłożywszy tám gdźie liczbá 12. okrąg się zniży. Przydatek. Mieć możesz i Zegárek Horyznotálny/ tenże skutek czyniący/ tym sposobem. Naresuy Zegárek Horyzontálny zwyczáyny. Ná stylu iego
Skrót tekstu: SekrWyj
Strona: 251
Tytuł:
Sekret wyjawiony
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Colegii Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1689
Data wydania (nie wcześniej niż):
1689
Data wydania (nie później niż):
1689
. Abowiem w Jesieni korzeń jego mdły/ i skutków nie tak potężnych. A gdy prawie okwitnie/ w małe wiązanki bywa wiązany/ dzień przed tym wodą go skropiwszy/ ziemię/ któraby przy korzonkach była/ z niego pierwej ochędożyć/ a na wilgotnym Pawimencie rozesłać/ podłożywszy podeń papieru/ albo co inego nie miąższego. Nazajutrz go ochędożyć/ aby to co w nim jest dobrego i pożytecznego/ z tym co jest plewistszego i niepotrzebnego/ precz nie odeszło. W niedostatku jego/ do potrzeb lekarskich możemy wziąć Indyjskigo Nardusu. Zamiana. Przyrodzenie.
NArdus Celtycki/ Francuski/ albo Rzymski/ rozgrzewa we wtórym stopniu/ a w trzecim wysusza
. Abowiem w Ieśieni korzeń iego mdły/ y skutkow nie ták potężnych. A gdy práwie okwitnie/ w máłe wiązanki bywa wiązány/ dźień przed tym wodą go skropiwszy/ źiemię/ ktoraby przy korzonkách byłá/ z niego pierwey ochędożyć/ á ná wilgotnym Páwimenćie rozesłáć/ podłożywszy podeń pápieru/ álbo co inego nie miąższego. Názáiutrz go ochędożyć/ áby to co w nim iest dobrego y pożytecznego/ z tym co iest plewistszego y niepotrzebnego/ precz nie odeszło. W niedostátku iego/ do potrzeb lekárskich możemy wźiąć Indyyskigo Nárdusu. Zámiáná. Przyrodzenie.
NArdus Celtycki/ Fráncuski/ álbo Rzymski/ rozgrzewa we wtorym stopniu/ á w trzećim wysusza
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 35
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
Dzięgiele/ i dłuższego z wielą odnóżek: wszakże nie tak gęsto jako ogródny. Zapachu przyjemnego/ smaku także nie tak ostrego/ jako inne. Liścia więtszego/ szerszego/ ciemnozielonego/ po ziemi się rozkładającego. Od spodku szarobłękitne/ jako liście Cynowodu/ albo Orlikowe: a na Wiosnę z ziemię pokazuje się rumianawe. Kłącza miąższego/ czczego/ kolankowatego/ jako trzcina/ wzwyż na trzy łokcie/ rumienne: wiele także odnóg i gałązek/ jako i pierwszy z siebie wydając. I Na tych jako na kłączu samym/ oganiste okołki sowite/ kwiecia żółtego/ niekiedy białego/ z których potym nasienie płaskoszerokie/ cienkie: jednak mięższejsze niżli Dzięgielu ogródnego/
Dźięgiele/ y dłuższego z wielą odnożek: wszákże nie ták gęsto iáko ogrodny. Zapáchu przyiemnego/ smáku tákże nie ták ostrego/ iáko inne. Liśćia więtszego/ szyrszego/ ćiemnoźielonego/ po źiemi sie roskłádáiącego. Od spodku szárobłękitne/ iáko liśćie Cynowodu/ álbo Orlikowe: á ná Wiosnę z źiemię pokázuie sie rumiánáwe. Kłącza miąższego/ czczego/ kolankowátego/ iáko trzćiná/ wzwysz ná trzy łokcie/ rumienne: wiele tákże odnog y gáłązek/ iáko y pierwszy z śiebie wydáiąc. Y Ná tych iáko ná kłączu sámym/ ogániste okołki sowite/ kwiećia żołtego/ niekiedy białego/ z ktorych potym naśienie płáskoszerokie/ ćienkie: iednák mięższeysze niżli Dźięgielu ogrodnego/
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 98
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
starszy Seseli mianowali/ biorą wtóry rodzaj tegoż ziela/ jeno nie we wszystkim jego opisaniu z Dioszkorydem się zgadzają/ tylko w samym liściu. O czym się szerzej wnet powie/ o zielu postawnym. Wiek pośledniejszy w ludzie uczone obfitszj i zamożystszy. Postawne Ziele/ Rozdział 41. Korzeń.
POstawne ziele/ korzenia jest miąższego/ długiego/ i twardego: zwierzchu czarne/ we wnątrz z żółta blade/ albo białe. Soku pełne pachniącego: Jeden Pręt z siebie wysoko puszczając/ miąszkości Zapaliczki: Poniekąd czczy/ mocny/ prosty/ zielony/ żłobkowany/ a gęsto kolankowaty: Od których liście gałęziste/ po jednemu zosobna pochodzi: wielkością
stárszy Seseli miánowáli/ biorą wtory rodzay tegoż źiela/ ieno nie we wszystkim iego opisániu z Dioszkorydem sie zgadzáią/ tylko w sámym liśćiu. O czym śię szerzey wnet powie/ o źielu postáwnym. Wiek poślednieyszy w ludźie vczone obfitszj y zámożystszy. Postáwne Ziele/ Rozdźiał 41. Korzeń.
POstáwne źiele/ korzeniá iest miąższego/ długiego/ y twárdego: zwierzchu czarne/ we wnątrz z żołtá bláde/ álbo białe. Soku pełne pachniącego: Ieden Pręt z śiebie wysoko pusczáiąc/ miąszkośći Zápalicżki: Poniekąd czczy/ mocny/ prosty/ źielony/ żłobkowány/ á gęsto kolankowáty: Od ktorych liśćie gáłęźiste/ po iednemu zosobná pochodźi: wielkośćią
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 143
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
wierzchu stryfiaste/ smaku ostroprzykrego/ żywicznego/ a żuchane/ język/ i usta sczmi/ i rozpala/ jako Zębne ziele. Wtóry Rozmaryn płodny/ mało pierwszemu nie we wszem podobny. Korzeń z wierzchu czarny/ we wnątrz biały/ i dosyć miąższy/ odnoszki z siebie wydający. Liścia także Kopru Włoskiego podobny. Kłącza miąższego/ długiego/ kolankowatego/ równie/ jako Włoskiego Kopru rózga/ albo Zapaliczki/ dwu albo trzyłokietna/ gałęzista. Na wierzchu okołki wielkie/ oganiste/ a szersze/ niżli na włoskim Koprze. Libanotis. Zea. Campsanema. Rosmarin herba. Ferula mas:Rossmarein krant. Weyrachwurtz. Samen. 1. Zielnik D.
wierzchu stryfiáste/ smáku ostroprzykrego/ żywicznego/ á żucháne/ ięzyk/ y vstá sczmi/ y rospala/ iáko Zębne źiele. Wtory Rozmáryn płodny/ máło pierwszemu nie we wszem podobny. Korzeń z wierzchu czarny/ we wnątrz biały/ y dosyć miąższy/ odnoszki z śiebie wydáiący. Liśćia tákże Kopru Włoskiego podobny. Kłącza miąższeg^o^/ długieg^o^/ kolankowáteg^o^/ rownie/ iáko Włoskiego Kopru rozgá/ álbo Zápaliczki/ dwu álbo trzyłokietna/ gáłęźista. Ná wierzchu okołki wielkie/ ogániste/ á szyrsze/ niżli ná włoskim Koprze. Libanotis. Zea. Campsanema. Rosmarin herba. Ferula mas:Rossmarein krant. Weyrachwurtz. Samen. 1. Zielnik D.
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 161
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
O Sarkokoli/ Rozdział 64.
Sarcocolla. SArkokola jest Żywica z drzewa niejakiego w Persji rosnącego/ tegoż nazwiska. Ta podobna jest prochu Kadzidłowemu/ lisowatej barwy/ a trochę przygorzkniejszym. Miejsce/ i Wybór.
POwiedziało się/ że to drzewo w Persji roście/ z którego ta Żywica pochodzi. Lepsza ta co jest miąższego ziarna/ niżli mączysta a biała. Bo nie tak prędko wywietrzeje/ i nie bywa tak fałszowana/ jako mączysta. Ta bywa fałszowana Żywica Arabska. Przyrodzenie.
ŻYwica ta jest przyrodzenia ciepłego i suchego/ na końcu pierwszego stopnia/ albo na początku wtórego. Acz Auicena pisze/ że lżej wysusza/ to jest we srzodku
O Sárkokoli/ Rozdział 64.
Sarcocolla. SArkokola iest Zywicá z drzewá nieiákiego w Persyey rosnącego/ tegoż názwiská. Tá podobna iest prochu Kádźidłowemu/ lisowátey bárwy/ á trochę przygorzknieyszym. Mieysce/ y Wybor.
POwiedźiáło sie/ że to drzewo w Persyey rośćie/ z ktorego tá Zywicá pochodźi. Lepsza tá co iest miąższego żiárná/ niżli mączysta á biała. Bo nie ták prędko wywietrzeie/ y nie bywa ták fałszowána/ iáko mączysta. Tá bywa fałszowána Zywicá Arábska. Przyrodzenie.
ZYwicá ta iest przyrodzenia ćiepłego y suchego/ ná końcu pierwszego stopniá/ albo ná początku wtorego. Acz Auicená pisze/ że lżey wysusza/ to iest we srzodku
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 223
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
Afryka używa Arabskiego popsowanego. W Barbarii tej mieszkają dwojacy Arabowie: bo jedni żyją w mieściech i w osadach/ a drudzy po polach/ w Adiuarach. Adiuarami zowią osady/ mające do sta i więcej namiotów rozstawianych w koło/ a we śrzodku mają plac okrągły/ kędy miewają swoje bydło. Namioty ich są z sukna miąższego/ tkanego z wełny/ i z włosów kozich/ i z płótna palmowego/ barzo dobre na słońce i na wodę. Stoją tak blisko jedni od drugich/ iż się zdadzą murem. W Adiuarze nie bywają tylko dwie bramy/ z których jedną wchodzi/ a drugą wychodzi bydło. Te bramy zakładają na noc cierniem/
Afriká vżywa Arábskiego popsowánego. W Bárbáriey tey mieszkáią dwoiácy Arábowie: bo iedni żyią w mieśćiech y w osádách/ á drudzy po polách/ w Adiuárách. Adiuárámi zowią osády/ máiące do stá y więcey namiotow rozstáwiánych w koło/ á we śrzodku máią plác okrągły/ kędy miewáią swoie bydło. Namioty ich są z sukná miąższego/ tkánego z wełny/ y z włosow koźich/ y z płotná pálmowego/ bárzo dobre ná słońce y ná wodę. Stoią ták blisko iedny od drugich/ iż się zdádzą murem. W Adiuárze nie bywáią tylko dwie bramy/ z ktorych iedną wchodźi/ á drugą wychodźi bydło. Te bramy zákłádáią ná noc ćierniem/
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 253
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
gdzie u świętej Gertrudy, a z nimi wespół i skrzypki, i tańce, i twe ustronne do białej płci szańce. Czas konia wyprząc spoconego ze szli, a po fraucymer więcej Tomka nie szli; czas już mułowi tłómok złożyć ciężki, bo jeśli dłużej, pewien pod nim klęski; czas się już wybić z tak miąższego błota, a wniść do świętej łaźnie – wtóra cnota. Lecz jeśliś się tak z krzywym oddał rogiem, żeć nie poleży muzyka odłogiem, miejże ten w skrzyni nagrobek gotowy, przyjacielskimi napisany słowy: 3. Epitafium temuż
Amfijon bajki i Aryjon drugie, acz ich imiona lata pomnią długie, bo gdzie
gdzie u świętej Gertrudy, a z nimi wespół i skrzypki, i tańce, i twe ustronne do białej płci szańce. Czas konia wyprząc spoconego ze szli, a po fraucymer więcej Tomka nie szli; czas już mułowi tłómok złożyć ciężki, bo jeśli dłużej, pewien pod nim klęski; czas się już wybić z tak miąższego błota, a wniść do świętej łaźnie – wtóra cnota. Lecz jeśliś się tak z krzywym oddał rogiem, żeć nie poleży muzyka odłogiem, miejże ten w skrzyni nagrobek gotowy, przyjacielskimi napisany słowy: 3. Epitafium temuż
Amfijon bajki i Aryjon drugie, acz ich imiona lata pomnią długie, bo gdzie
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 337
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
