czuje/ i bez obalenia także snadnie przycisnąć ono. Którzy zasię kładą na udziech/ to po sobie mają/ iż piątnują przeto konia uprzejmie/ żeby widziano i znano/ którego i czyjego stada: tam tedy ono kładziono być ma/ gdzie najpozorniej i najwidniej u konia: do tego iż też na udziech najmniej żył a mięsistości dosyć/ najmniej koniowi takie piątnowanie szkodliwe i bez wielkiego uprzykrzenia bywa. Chwalą jednak barziej kłaść ono na prawym udzie/ do których ja przystępuję zdania/ bo mniej koń ono przypalenie pamiętać może/ ale gdy na lewym/ tedy chocia mu się zgoi/ iż z tej strony do wsiadania/ do wywodzenia i do chędożenia konia
czuie/ y bez obálenia tákże snádnie przyćisnąć ono. Ktorzy záśię kłádą ná vdźiech/ to po sobie máią/ iż piątnuią przeto koniá vprzeymie/ żeby widźiano y znano/ ktorego y czyiego stádá: tám tedy ono kłádźiono być ma/ gdźie naypozorniey y naywidniey v koniá: do tego iż też ná vdźiech naymniey żył á mięśistośći dosyć/ naymniey koniowi tákie piątnowánie szkodliwe y bez wielkiego vprzykrzenia bywa. Chwalą iednák bárźiey kłáść ono ná práwym vdźie/ do ktorych ia przystępuię zdánia/ bo mniey koń ono przypalenie pámiętáć może/ ále gdy ná lewym/ tedy choćia mu się zgoi/ iż z tey strony do wśiádánia/ do wywodzenia y do chędożenia koniá
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Eijv
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
