kundel o trzech głowach szczeka, Nie tam, gdzie Charon wozi dusze siwy, Nie tam, gdzie chwyta jabłka Tantal chciwy, Nie tam, gdzie zastęp mar Plutona chwali, Ale gdzie serca sam Kupido pali. Tam za to, żeśmy dopełnili złości, Ty w ogniu gniewu, ja w ogniu miłości, To miłościwe będzie ciebie piekło W sercu mym, a mnie w oczach twoich piekło. SŁOWIK ZBIEGŁ
Niewdzięczne ptaszę, słowik zimowany, Kiedy mu ręka, ręka bez nagany, Mojej Jagusie daje zwykłą strawę I za muzyczną częstuje zabawę, Wyleciał z klatki i wesołym krzykiem Zaśpiewał: „Jużem nie twym niewolnikiem!” Ale dziewczyna,
kundel o trzech głowach szczeka, Nie tam, gdzie Charon wozi dusze siwy, Nie tam, gdzie chwyta jabłka Tantal chciwy, Nie tam, gdzie zastęp mar Plutona chwali, Ale gdzie serca sam Kupido pali. Tam za to, żeśmy dopełnili złości, Ty w ogniu gniewu, ja w ogniu miłości, To miłościwe będzie ciebie piekło W sercu mym, a mnie w oczach twoich piekło. SŁOWIK ZBIEGŁ
Niewdzięczne ptaszę, słowik zimowany, Kiedy mu ręka, ręka bez nagany, Mojej Jagusie daje zwykłą strawę I za muzyczną częstuje zabawę, Wyleciał z klatki i wesołym krzykiem Zaśpiewał: „Jużem nie twym niewolnikiem!” Ale dziewczyna,
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 248
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
Roku 1603. Oświeconemu a wysoce Wielebnemu Ojcu i Panu Bernatowi Maciejowskiemu Biskupowi Krakowskiemu etc. etc. Panu memu Miłościwemu.
MAm za to miłości wy Księże Biskupie/ że nie bez pociechy swojej na to patrzyć raczysz/ z jaką gorącą wszystkich stanów/ i obojej płci przychodniowie/ co dzień prawie inszy a inszy/ na to Miłościwe lato/ ze wszystkiego tego szerokiego Królestwa/ na otrzymanie łaski Bożej i na odpuszczenie grzechów tu przybywając/ nabożeństwo swe odprawują. A nietylko naznaczone ołtarze w Kościele Zamkowym z wielką pokorą a serdeczną skruchą obchodzą/ ale się najduje takich wiele/ którzy przyczyniając sobie pokuty/ i ciała utrudzenia/ ledwie nie wszystkie Kościoły tuteczne z
Roku 1603. Oświeconemu á wysoce Wielebnemu Oycu y Pánu Bernáthowi Máćieiowskiemu Biskupowi Krákowskiemu etc. etc. Pánu memu Miłośćiwe^v^.
MAm zá to miłośći wy Xieże Biskupie/ że nie bez poćiechy swoiey ná to pátrzyć raczysz/ z iáką gorącą wszystkich stanow/ y oboiey płći przychodniowie/ co dźień práwie inszy á inszi/ ná to Miłośćiwe láto/ ze wszystkiego tego szerokiego Krolestwá/ ná otrzymánie łáski Bożey y ná odpuszczenie grzechow tu przybywaiąc/ nabożeństwo swe odpráwuią. A nietylko náznáczone ołtarze w Kościele Zamkowym z wielką pokorą á serdeczną skruchą obchodzą/ ale sie náyduie tákich wiele/ ktorzy przyczyniáiąc sobie pokuty/ y ćiáłá utrudzenia/ ledwie nie wszystkie Kośćioły tuteczne z
Skrót tekstu: PrzewKoś
Strona: 3
Tytuł:
Przewodnik abo kościołów krakowskich [...] krótkie opisanie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Jakub Siebeneicher
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
OBRONA TYTVŁÓW KsIĄZĘCZYCH OD RZECZYPOSPOLITEJ UCHWALĄ SEJMOWĄ POZWOLONYCH ROKV PAŃSKIEGO 1641. Jaśnie OświecONEMV. KsIĄZĘCIV JEGO MOŚCI, PANV A PANV. HIEREMIEMV MICHAŁOWI KORYBUTOWY KsIĄZĘCIV NA WiśniOWCV WiśniOWIECKIEMV. Panu swemu Miłościwemu.
Nie tajna rzecz jest, Jaśnie Oświeczone Miłościwe Książę, nietylko wszytkiemu Królestwu Polskiemu, ale i Krajom postronnym, jako Jaśnie Oświeceni Przodkowie W. X. M. i Przodkowie inszych Książąt Ich Mościów, tak sano consilio, jako i dziełem Marsza Krwawego Ojczyznę miłą piastowali, nieprzyjaciół Rzeczypospolitej gromili; za czym Imion swoich splendorem, i zasług wielkich i zacznych monumenta,
OBRONA TYTVŁOW XIĄZĘCZYCH OD RZECZYPOSPOLITEY VCHWALĄ SEYMOWĄ POZWOLONYCH ROKV PANSKIEGO 1641. IASNIE OSWIECONEMV. XIĄZĘCIV IEGO MOSCI, PANV A PANV. HIEREMIEMV MICHAŁOWI KORYBVTOWY XIĄZĘCIV NA WISNIOWCV WISNIOWIECKIEMV. Panu swemu Miłośćiwemu.
Nie tayna rzecz iest, Iásnie Oświecżone Miłośćiwe Xiążę, nietylko wszytkiemu Krolestwu Polskiemu, ále y Kráiom postronnym, iáko Iásnie Oświeceni Przodkowie W. X. M. y Przodkowie inszych Xiążąt Ich Mośćiow, ták sano consilio, iako y dziełęm Marsza Krwáwego Oyczyznę miłą piástowáli, nieprzyiacioł Rzeczypospolitey gromili; za czym Imion swoich splendorem, y zasług wielkich y zacznych monumenta,
Skrót tekstu: BielejObrona
Strona: 2
Tytuł:
Obrona tytułów książęcych od Rzeczypospolitej uchwałą sejmową pozwolonych
Autor:
Jeremiasz Bielejowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1641
Data wydania (nie wcześniej niż):
1641
Data wydania (nie później niż):
1641
żonami zjachali na czas naznaczony. Który gdy przyszedł, brało książę finladzkie ślub z królewną na zamku w wielkim kościele, a dawał go biskup wileński Walerian. Gdy do pokładzin przyszło, ks. Myszkowskiemu, sekretarzowi naówczas wielkiemu, król oddać u łoża królewnę kazał, który po łacinie w te słowa mówił:
"Oświecone, miłościwe książę! Aczkolwiek mało nie wszytko się już dokończyło, co ku poświęconemu temu, a od Boga postanowionemu związkowi należało; kiedy dziś w kościele, przy bytności wszech stanów królewna Jej M. Katarzyna do ołtarza przystąpiwszy, waszej książęcej mości się oddała, a swoję wiarę za wolą Jego K. Mci, naszego miłościwego pana,
żonami zjachali na czas naznaczony. Który gdy przyszedł, brało książę finladzkie ślub z królewną na zamku w wielkim kościele, a dawał go biskup wileński Waleryan. Gdy do pokładzin przyszło, ks. Myszkowskiemu, sekretarzowi naówczas wielkiemu, król oddać u łoża królewnę kazał, który po łacinie w te słowa mówił:
"Oświecone, miłościwe książę! Aczkolwiek mało nie wszytko się już dokończyło, co ku poświęconemu temu, a od Boga postanowionemu związkowi należało; kiedy dziś w kościele, przy bytności wszech stanów królewna Jej M. Katarzyna do ołtarza przystąpiwszy, waszej książęcej mości się oddała, a swoję wiarę za wolą Jego K. Mci, naszego miłościwego pana,
Skrót tekstu: GórnDzieje
Strona: 227
Tytuł:
Dzieje w Koronie Polskiej
Autor:
Łukasz Górnicki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1637
Data wydania (nie wcześniej niż):
1637
Data wydania (nie później niż):
1637
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła wszystkie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Piotr Chmielowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Salomon Lewental
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1886
z skarbu swego pro piis operibus, jako to przejmując fundatie brodzkie, moje własne i przodków moich, tak kościołowi dawno fundowanemu farskiemu brodzkiemu, jako i teraz nowo przeze mnie ojców Dominikanów założonemu, a osobliwie szpitalowi temu, i sumę żółkiewskiemu kościołowi należącą deklaruje się z skarbu swego pańskiego kazać wypłacić, do których wypłacenia tak państwo miłościwe, jako i ja sukcesora mego uwalniam. Viceversa także Im. Pan wojewodzie bełzki żadnych pretekstów i kolorów do dóbr najjaśniejszemu domowi J. K. M., in vim publicae securitatis et conservationis operum przodków moich, ofiarowanych i rezygnowanych formować i ustawiać żadnym sposobem niepowinien ani będzie mógł. A nade wszystko jasne przed oczyma
z skarbu swego pro piis operibus, jako to przejmując fundatie brodzkie, moje własne i przodków moich, tak kościołowi dawno fundowanemu farskiemu brodzkiemu, jako i teraz nowo przeze mnie ojców Dominikanów założonemu, a osobliwie szpitalowi temu, i summę żółkiewskiemu kościołowi należącą deklaruje się z skarbu swego pańskiego kazać wypłacić, do których wypłacenia tak państwo miłościwe, jako i ja successora mego uwalniam. Viceversa także Jm. Pan wojewodzie bełzki żadnych pretextów i kolorów do dóbr najjaśniejszemu domowi J. K. M., in vim publicae securitatis et conservationis operum przodków moich, ofiarowanych i resignowanych formować i ustawiać żadnym sposobem niepowinien ani będzie mógł. A nade wszystko jasne przed oczyma
Skrót tekstu: KoniecSTest
Strona: 380
Tytuł:
Testament
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
testamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1682
Data wydania (nie wcześniej niż):
1682
Data wydania (nie później niż):
1682
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
żec przecie Niebieska, władacie władzą na ziemi Wy Najjaśniejsi Ziemscy Bogowie, Państwo Nasze Miłościwe. Zle, źle osądził, ktokolwiek ślepą fortunę uczynił szafarką vicissitud.num szczęścia ludzkiego, której poruczył arbitria rerum humanarum któremi dysponuje sorte non ratione. Słaba to Bogini, kiedy wnidzie w konkurencją z Bóstwem Waszym, Terrarum Numina Państwo nasze Miłościwe. Wy jesteście, Wy sami arbitri obojej fortuny, szczęścia i nieszczęścia powierzonych sobie Poddanych; Wy dispensatores favorum i dysgracyj w przypadających Sukcesach Spraw Ludzkich; z Ręki Waszej pioruny ogniste przenikają strwożone Serca, z Ręki Waszej odżywiajasię głodne potrzeby hojną szczodrobliwością. Na skinienie wasze całe w granicach swych nie zmierzone giną Narody za jednym emissem
żec przećie Niebieska, władaćie władzą ná żiemi Wy Nayiaśnieyśi Ziemscy Bogowie, Państwo Nasze Miłośćiwe. Zle, źle osądźił, ktokolwiek ślepą fortunę uczynił szafarką vicissitud.num szczęśćia ludzkiego, ktorey poruczył arbitria rerum humanarum ktoremi dysponuie sorte non ratione. Słaba to Bogini, kiedy wnidźie w konkurrencyą z Bostwem Waszym, Terrarum Numina Państwo nasze Miłośćiwe. Wy iesteśćie, Wy sami arbitri oboiey fortuny, szczęśćia y nieszczęśćia powierzonych sobie Poddanych; Wy dispensatores favorum y dysgracyi w przypadaiących Sukcessach Spraw Ludzkich; z Ręki Waszey pioruny ogniste przenikaią strwożone Serca, z Ręki Waszey odżywiaiasię głodne potrzeby hoyną szczodrobliwośćią. Ná skinienie wasze całe w granicach swych nie zmierzone giną Narody za iednym emissem
Skrót tekstu: DanOstSwada
Strona: 3
Tytuł:
Swada polska i łacińska t. 1, vol. 2
Autor:
Jan Danejkowicz-Ostrowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1745
Data wydania (nie wcześniej niż):
1745
Data wydania (nie później niż):
1745
, tego przezemnie życzy, ui Pax et concoraia comitetur vestros non moritura lares. TEGÓZ Oddawanie JejMci Panny Joanny Rzewuskiej Podskarbianki Nadwornej Koronnej Imci Panu Stanisławowi Koniecpolskiemu Wojewodzicowi Bełzkiemu w Wilanowie die 24. Junii 1685.
Nie krzywda, lubo Herb Jej Krzywdą się zowie, JejMci Pannie Podskarbiance Nadwornej Koronnej, że na Dworze Majestatów waszych miłościwe Państwo zostawała, kiedy dziś za manudykcją wielkiego Jana, tak gloriosé ad Sacra Connubii przyprowadzona vincula, błąkającym się dotąd dobrowolnie przybiera wędzidło myślom, niedoskonałego dotąd życia swego szczęśliwy bierze termin i koniec certumq; tenet iacta anchora portum. Polskiej zaś naszej wielka byłaby Krzywda, gdyby był Bóg Ciebie niezwyciężony Panie na ten niedestynował
, tego przezemnie życzy, ui Pax et concoraia comitetur vestros non moritura lares. TEGOZ Oddawanie IeyMci Panny Ioanny Rzewuskiey Podskarbianki Nadworney Koronney Imci Panu Stanisławowi Koniecpolskiemu Woiewodzicowi Bełzkiemu w Wilanowie die 24. Iunii 1685.
Nie krzywda, lubo Herb Iey Krzywdą się zowie, IeyMci Pannie Podskarbiance Nadworney Koronney, że ná Dworze Maiestatow waszych miłościwe Państwo zostawałá, kiedy dziś zá mánudykcyą wielkiego Iana, ták gloriosé ad Sacra Connubii przyprowadzona vincula, błąkáiącym się dotąd dobrowolnie przybiera wędzidło myślom, niedoskonałego dotąd życia swego szczęśliwy bierze termin y koniec certumq; tenet iacta anchora portum. Polskiey zaś nászey wielka byłaby Krzywda, gdyby był Bog Ciebie niezwyciężony Pánie ná ten niedestynował
Skrót tekstu: DanOstSwada
Strona: 41
Tytuł:
Swada polska i łacińska t. 1, vol. 2
Autor:
Jan Danejkowicz-Ostrowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1745
Data wydania (nie wcześniej niż):
1745
Data wydania (nie później niż):
1745
Salfaada brata naszego Córkam jego: 3. Które jeśliby kto z inszego pokolenia Synów Izraelskich wziął za żony/ odjęte będzie ich dziedzictwo/ od dziedzictwa Ojców naszych/ a przyłący się do dziedzictwa onego pokolenia/ do któregoby je wzięto za żony, a tak z losu dziedzictwa naszego ubędzie. 4. A gdy przydzie miłościwe lato Synom Izraelskim/ tedy przyłączone będzie dziedzictwo ich do dziedzictwa onego pokolenia/ do któregoby poszły za mąż/ a tak od dziedzictwa pokolenia Ojców naszych odjęte będzie dziedzictwo ijch. 5.
TEdy powiedział Mojżesz Synom Izraelskim/ według słowa Pańskiego/ mówiąc: Dobrze mówi pokolenie Synów Józefowych: 6. Toć to jest/
Sálfáádá brátá nászego Corkam jego: 3. Ktore jesliby kto z inszego pokolenia Synow Izráelskich wźiął zá żony/ odjęte będźie jch dźiedźictwo/ od dźiedźictwá Ojcow nászych/ á przyłączy śię do dźiedźictwá onego pokolenia/ do ktoregoby je wźięto zá żony, á ták z losu dźiedźictwá nászego ubędźie. 4. A gdy przydźie miłośćiwe láto Synom Izráelskim/ tedy przyłącżone będźie dźiedźictwo jch do dźiedźictwá onego pokolenia/ do ktoregoby poszły zá mąż/ á ták od dźiedźictwá pokolenia Ojcow nászych odjęte będźie dźiedźictwo ijch. 5.
TEdy powiedźiał Mojzesz Synom Izráelskim/ według słowá Páńskiego/ mowiąc: Dobrze mowi pokolenie Synow Iozefowych: 6. Toć to jest/
Skrót tekstu: BG_Lb
Strona: 182
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Liczb
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
nocy dobrze. Die 15 ejusdem
Król im. był wesół u stołu, z dobrym apetytem jadł obiad z. królową im. i imp. posłem. Przed którym immediate i przed mszą imp. marszałek w. W.Ks.L. z jejmcią swoją tu comparuerunt i witali królestwo ichm., których państwo oboje miłościwe z wielkim afektem przyjęło. Po obiedzie karty grał król im. z pomienionym państwem i ks. Wyhowskim, bo im. ks. Sapieha i im. ks. Potocki odjachali do Lwowa. W wieczór były tany. Imp. gdański także comparuit zostawiwszy za sobą już w drodze będącego imp. wojewodę mazowieckiego. Imp.
nocy dobrze. Die 15 eiusdem
Król jm. był wesół u stołu, z dobrym apetytem jadł obiad z. królową jm. i jmp. posłem. Przed którym immediate i przed mszą jmp. marszałek w. W.Ks.L. z jejmcią swoją tu comparuerunt i witali królestwo ichm., których państwo oboje miłościwe z wielkim afektem przyjęło. Po obiedzie karty grał król jm. z pomienionym państwem i ks. Wyhowskim, bo jm. ks. Sapieha i jm. ks. Potocki odjachali do Lwowa. W wieczór były tany. Jmp. gdański także comparuit zostawiwszy za sobą już w drodze będącego jmp. wojewodę mazowieckiego. Jmp.
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 96
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
któremu tak Niemiec był rad, bardzi niżeli tym upominkiem, że panu swemu pierwszy przyniesie na jego list królewny im. literę. Die 23 ejusdem
Przed wyjachaniem do kościoła królestwo ichm. pożegnał p. poseł bawarski, więcej niż pół godziny tych ceremonij było, którego z wielkim afektem i kontestacyją życzliwości dalszej pokazaniem pryncypałowi jego państwo miłościwe wesołą miną odprawiło z tym ukontentowaniem, że bardzo są kontenci z tej koligacyjej, którą w dom ich królewski P. Bóg wprowadził, tak że łzy onemu posłowi reprezentowali się w oczach. Po którym pożegnaniu królestwo ichm. pojachali do kościoła, interim do stancyjej jego za im. ks. Wyhowskim te upominki poniesiono, które
któremu tak Niemiec był rad, bardzi niżeli tym upominkiem, że panu swemu pierwszy przyniesie na jego list królewnej jm. literę. Die 23 eiusdem
Przed wyjachaniem do kościoła królestwo ichm. pożegnał p. poseł bawarski, więcej niż pół godziny tych ceremonij było, którego z wielkim afektem i kontestacyją życzliwości dalszej pokazaniem pryncypałowi jego państwo miłościwe wesołą miną odprawiło z tym ukontentowaniem, że bardzo są kontenci z tej koligacyjej, którą w dom ich królewski P. Bóg wprowadził, tak że łzy onemu posłowi reprezentowali się w oczach. Po którym pożegnaniu królestwo ichm. pojachali do kościoła, interim do stancyjej jego za jm. ks. Wyhowskim te upominki poniesiono, które
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 130
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
