cudzego nieszczęścia upadający, i żalący się nie rozsądnie. Jako bowiem chorych oczu, znak jest nie chybny za obaczeniem psować się drugich także chorujących, tak umysłu słabość, i choroba, jest psować się, i boleć, nad zepsowanym i bolejącym człowiekiem. Rzekniesz podobno na to? Nie zda się być Chrześcijańskiego powołania, ani miłosiernego serca taki, który nad cudzym nieszczęściem ulitować się nie chce, albo nie umie. Ale ja odpowiadam; trzeba litować się nad politowania godnym do wspomożenia jego, i do ratunku skutecznie dopomagając, lecz nie pokazować słabości umysłu własnego, rzewniąc się nie rozsądnie, a żadnego przez ten żal powierzchowny nie czyniąc skutku. Wiele bab
cudzego nieszczęścia upadaiący, i żalący się nie rozsądnie. Jako bowiem chorych oczu, znak iest nie chybny za obaczeniem psować się drugich także choruiących, tak umysłu słabość, i choroba, iest psować się, i boleć, nad zepsowanym i boleiącym człowiekiem. Rzekniesz podobno na to? Nie zda się być Chrześciańskiego powołania, ani miłosiernego serca taki, który nad cudzym nieszczęściem ulitować się nie chce, albo nie umie. Ale ia odpowiadam; trzeba litować się nad politowania godnym do wspomożenia iego, i do ratunku skutecznie dopomagaiąc, lecz nie pokazować słabości umysłu własnego, rzewniąc się nie rozsądnie, á żadnego przez ten żal powierzchowny nie czyniąc skutku. Wiele bab
Skrót tekstu: KryszStat
Strona: 46
Tytuł:
Stateczność umysłu
Autor:
Andrzej Kazimierz Kryszpin Kirszensztein
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. i Rzeczypospolitej w Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
tąd mój Panie wieczny rozbrat/ z grzechami moimi wszytkimi czynię/ od tąd się ich odrzekam/ od tąd wszytko złe popaść/ wszytko dobro stworzone utracić obieram/ niżeli jakim grzechem wolą twoję przestąpić/ i miłość urazić/ i godność znieważyć. Drogi doskonałości Chrześć:
Przez drogą krew i śmierć Syna twojego Chrystusa JEZUSA proszę pokornie miłosiernego odpuszczenia/ odpuść Boże mój/ miłości moja jedyna i wieczna/ odpuść złości moje/ i one w-litościach twoich przepaścistych zanurz i pogrąż/ dla nieogarnionej wielmożności i zacności twojej: dla Chrystusa JEZUSA Syna twego Odkupiciela mego/ dla zasług i modlitw przenajdroższej Matki twojej/ i wszytkich Świętych/ twoich/ i zosobna każdego
tąd moy Pánie wieczny rozbrát/ z grzechámi moimi wszytkimi czynię/ od tąd się ich odrzekam/ od tąd wszytko złe popáść/ wszytko dobro stworzone vtráćić obieram/ niżeli iákim grzechem wolą twoię przestąpić/ i miłość vráźić/ i godność znieważyć. Drogi doskonáłośći Chrześć:
Przez drogą krew i śmierć Syná twoiego Chrystusá IEZUSA proszę pokornie miłośiernego odpuszczenia/ odpuść Boże moy/ miłośći moiá iedyna i wieczna/ odpuść złośći moie/ i one w-litośćiách twoich przepáśćistych zánurz i pogrąż/ dla nieogárnioney wielmożnośći i zacnośći twoiey: dla Chrystusá IEZVSA Syná twego Odkupićielá me^o^/ dla zasług i modlitw przenaydroższey Mátki twoiey/ i wszytkich Swiętych/ twoich/ i zosobná káżdego
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 10
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
