Najlepszy żabi żywot: nigdy nie upragnie, Nigdy nie woła: „Daj pić”, zawsze mięszka w bagnie. Urzędniku, nie umiesz, tylko nam chwast warzyć, Kiedy pokrzywy dzielisz, waruj ręki sparzyć. Azaby takie pieśni, kiedy słońce pali, Przy robotach kosarze nie raczej śpiewali? A ty więc o miłostkach swoje narzekanie Zachowaj do macierze, kiedy rano wstanie. SIELANKA PIĄTA BABY
Alkon, Perot. Alkon I tak-li nasza Nice na swe stare lata Za mąż idzie i myśli jeszcze zażyć świata? Perot Aby za mąż szła, może podobno się ważyć. W tym wątpię, aby z mężem świata miała zażyć. Alkon
Najlepszy żabi żywot: nigdy nie upragnie, Nigdy nie woła: „Daj pić”, zawsze mięszka w bagnie. Urzędniku, nie umiesz, tylko nam chwast warzyć, Kiedy pokrzywy dzielisz, waruj ręki sparzyć. Azaby takie pieśni, kiedy słońce pali, Przy robotach kosarze nie raczej śpiewali? A ty więc o miłostkach swoje narzekanie Zachowaj do macierze, kiedy rano wstanie. SIELANKA PIĄTA BABY
Alkon, Perot. Alkon I tak-li nasza Nice na swe stare lata Za mąż idzie i myśli jeszcze zażyć świata? Perot Aby za mąż szła, może podobno się ważyć. W tym wątpię, aby z mężem świata miała zażyć. Alkon
Skrót tekstu: SzymSiel
Strona: 34
Tytuł:
Sielanki
Autor:
Szymon Szymonowic
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Sielanki i pozostałe wiersze polskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Pelc
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1964
rozkoszy pilnować więcej/ niż Boga. Śmiało o was Hieronim ś mówi: (Żadna herezja nie powstała jedno dla brzucha i garła/ aby zwodziła niewiastki obciążone grzechami) i in c. 9. Oseae. Strudna znaleźć/ mówi/ Heretyka/ któryby czystość miłował. kto nie wie o świętokradzkich i o zbyt plugawych miłostkach Kalwina/ Lutra/ Beze/ i drugich? Foremnie Tomas Morus, Kanclerz Anglii/ jednemu/ który kokoszył się z wiarą Luterską/ powiadając ze prawdziwa/ a znać po tym/ iż wiele adherentów ma swoich/ odpowiedział: Non plus miraculi est homines ad Lutherum curere, quàm saxa ex alto ruere deorsum. Co za
roskoszy pilnowáć więcey/ niż Bogá. Smiáło o was Hieronym ś mowi: (Zadna herezya nie powstáłá iedno dla brzuchá y gárłá/ áby zwodźiłá niewiastki obćiążone grzechámi) y in c. 9. Oseae. Ztrudná ználeść/ mowi/ Heretyká/ ktoryby czystość miłował. kto nie wie o świętokradzkich y o zbyt plugáwych miłostkách Kálwiná/ Lutrá/ Beze/ y drugich? Foremnie Thomas Morus, Kánclerz Angliey/ iednemu/ ktory kokoszył się z wiárą Luterską/ powiádáiąc ze prawdźiwá/ á znáć po tym/ iż wiele ádherentow ma swoich/ odpowiedźiał: Non plus miraculi est homines ad Lutherum curere, quàm saxa ex alto ruere deorsum. Co zá
Skrót tekstu: BirkEgz
Strona: 5
Tytuł:
O Egzorbitancjach kazania dwoje
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
majętność za Nic.
Przydam jeszcze że większa część Wierszopisów są wielomowcami o Niczym; że to co czyni najwięcej zaszczytu naszym Krasomowcom, są, że tak rzekę, połyskujące się Nice, w okazałych słowach oprawne, i z chlubą na widok wystawione; że tysiączne pieskliwe Nice są niemal tych wszystkich zabawą, którzy czas marnie na miłostkach trawią, że podczas i największych ludzi Nicami bawiemy; że częstokroć konwersacje nasze są napełnione Nicami, i że pospolicie też konwersacje bywają zagęszczone drobnemi Nicami przyjemnemi, które wesołość i rozrywkę najwięcej czynią; że większa część ludzi zaprząta się Niczym, i przykłada się z pilnością do Ni- czego; że wszystek ten zysk, który odnosiem
maiętność za Nic.
Przydam ieszcze że większa część Wierszopisow są wielomowcami o Niczym; że to co czyni naywięcey zaszczytu naszym Krasomowcom, są, że tak rzekę, połyskujące się Nice, w okazałych słowach oprawne, y z chlubą na widok wystawione; że tysiączne pieskliwe Nice są niemal tych wszystkich zabawą, ktorzy czas marnie na miłostkach trawią, że podczas y naywiększych ludzi Nicami bawiemy; że częstokroć konwersacye nasze są napełnione Nicami, y że pospolicie też konwersacye bywaią zagęszczone drobnemi Nicami przyiemnemi, ktore wesołość y rozrywkę naywięcey czynią; że większa część ludzi zaprząta się Niczym, y przykłada się z pilnością do Ni- czego; że wszystek ten zysk, ktory odnosiem
Skrót tekstu: CoqMinNic
Strona: B2v
Tytuł:
Nic francuskie na nic polskie przenicowane
Autor:
Louis Coquelet
Tłumacz:
Józef Epifani Minasowicz
Drukarnia:
Drukarnia Mitzlerowska
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
traktaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
