Wawrzyn nie był/ aż śliczne włosami Skroni swe Foebus ściągał lada gałązkami. A Nilus siedmiorzeki. Rzeka Egipska siedmią łożysk płynąca: tak rzeczona od niektórego Króla Nila. Przemian Owidyuszowych B Bóg łukonoszy. Foebus abo Apollo: Ten był syn Jowisza i Latony, jednym rodzeniem z Dianną na świat podany; u Pogan był mian za Boga wieśćby, Prorostwa, i mądrości, i muzyki, i za wynaleźcę nauki lekarskiej. Ten i Pytona zabił. Księgi Pierwsze. Argument Powieści Trzynastej.
DAfne rzeki, Peneusa córka, gdy ze wszytkich Paniem które w Tiessaliej były, za napiękniejsza była miana, przychodziło do tego, że i Bogi urodą swą
Wáwrzyn nie był/ áż śliczne włosámi Skroni swe Phoebus śćiągał ládá gáłązkámi. A Nylus siedmiorzeki. Rzeka AEgiptská śiedmią łożysk płynąca: ták rzeczona od niektorego Krolá Nylá. Przemian Owidyuszowych B Bog łukonoszy. Phoebus ábo Apollo: Ten był syn Iowiszá y Látony, iednym rodzeniem z Diánną ná świát podány; v Pogan był mian zá Bogá wieśćby, Prorostwá, y mądrośći, y muzyki, y za wynaleźcę náuki lekárskiey. Ten y Pythoná zábił. Kśięgi Pierwsze. Argument Powieśći Trzynastey.
DAphne rzeki, Peneusá corká, gdy ze wszytkich Pániem ktore w Tjessaliey były, zá napięknieysza byłá mianá, przychodźiło do tego, że y Bogi vrodą swą
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 27
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
kły jezuickie barzo ją porwały. Nowej zgoła konfederacji trzeba na taką abo jej podobną formułę: libertatis publicae, legum iuriumque Polonicorum et pristini status regni conservatio, tuitio, defensio etc., w którejby też libertas conscientiarum i jurysdykcji księży a dekretów papieskich nullitas zawarta beła, na którą ktoby pozwolić nie chciał, aby mian beł pro hoste patriae. Czwarta, co papież pomoc dać obiecuje, tego się nie barzo bać trzeba. Bo naprzód owych piąci beczek złota, które w skarbie chowa, pewnie Polsce nie użyczy, gdyż w Rzymie zawsze beatius est visum accipere, quam dare, i nie wiem, ktoby się na obietnicę papieską spuszczać
kły jezuickie barzo ją porwały. Nowej zgoła konfederacyi trzeba na taką abo jej podobną formułę: libertatis publicae, legum iuriumque Polonicorum et pristini status regni conservatio, tuitio, defensio etc., w którejby też libertas conscientiarum i jurysdykcyi księży a dekretów papieskich nullitas zawarta beła, na którą ktoby pozwolić nie chciał, aby mian beł pro hoste patriae. Czwarta, co papież pomoc dać obiecuje, tego się nie barzo bać trzeba. Bo naprzód owych piąci beczek złota, które w skarbie chowa, pewnie Polszcze nie użyczy, gdyż w Rzymie zawsze beatius est visum accipere, quam dare, i nie wiem, ktoby się na obietnicę papieską spuszczać
Skrót tekstu: List2KontrybCz_III
Strona: 202
Tytuł:
List II, w którym jest dyskurs o tej kontrybucyej pp. duchownych.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1607
Data wydania (nie wcześniej niż):
1607
Data wydania (nie później niż):
1607
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
nie tylko cnota, ale i sumnienie przedajne.
Tym zamykam na twoje niecnotliwe pisanie, jako i pierwej, że łżesz, jako pies. Pytaj się, jeśli nie wiesz, abo wiedzieć nie chcesz, czym i jako mentytę płacić trzeba temu, kto się czuje w czym, a chce u ludzi poczciwych za poczciwego być mian. Jeśli nie zniesiesz tego z siebie zwyczajnym trybem, możesz nie tylko mnie, ale i kogo inszego lżyć. Abo przeczytaj sobie Alciatum który był profesorem, jako każe i czym mentytę znosić, którąś ty odemnie na wtóre pisanie, jako i teraz, odniósł.
nie tylko cnota, ale i sumnienie przedajne.
Tym zamykam na twoje niecnotliwe pisanie, jako i pierwej, że łżesz, jako pies. Pytaj się, jeśli nie wiesz, abo wiedzieć nie chcesz, czym i jako mentytę płacić trzeba temu, kto się czuje w czym, a chce u ludzi poczciwych za poczciwego być mian. Jeśli nie zniesiesz tego z siebie zwyczajnym trybem, możesz nie tylko mnie, ale i kogo inszego lżyć. Abo przeczytaj sobie Alciatum który był profesorem, jako każe i czym mentytę znosić, którąś ty odemnie na wtóre pisanie, jako i teraz, odniósł.
Skrót tekstu: JazStadListyCz_II
Strona: 187
Tytuł:
Korespondencja Jazłowieckiego z Diabłem-Stadnickim
Autor:
Hieronim Jazłowiecki, Stanisław Stadnicki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
z nałogu/ ale z skłonności natury. Przeto nie każdy jest cnotliwym/ który czyni cnotliwie. 2. Jako jedna jaskółka nie może ukazować Wiosny/ tak cnotliwe czynienie jedno/ nie może czynić cnotliwego. A tak kto cnotliwie czyni/ nie zaraz cnotliwym jest. 3. Gdzieby za cnotliwym czynieniem cnotliwy kto miał być mian: tedyby Nero zły na świecie Cesarz mógł być mian cnotliwy. Bo czynił przecię co cnotliwego na świecie: naprzykład/ tym którzy jego niecnot pomagali Ale Nero nie jest mian za cnotliwego u wszytkich; owszem za niecnotę złego. Dla czego kto cnotliwie czyni/ nie zawżdy może być mian cnotliwym. 4. Kto
z nałogu/ ále z skłonnośći nátury. Przeto nie każdy iest cnotliwym/ ktory czyni cnotliwie. 2. Iako iedná iáskołká nie może vkázowáć Wiosny/ ták cnotliwe czynienie iedno/ nie może czynić cnotliwego. A ták kto cnotliwie czyni/ nie záraz cnotliwym iest. 3. Gdźieby zá cnotliwym czynieniem cnotliwy kto miał być mian: tedyby Nero zły ná świećie Cesarz mogł być mian cnotliwy. Bo czynił przećię co cnotliwego ná świećie: náprzykład/ tym ktorzy iego niecnot pomagali Ale Nero nie iest mian zá cnotliwego v wszytkich; owszem zá niecnotę złeg^o^. Dla czego kto cnotliwie czyni/ nie záwżdy może być mian cnotliwym. 4. Kto
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 130
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
jest cnotliwym/ który czyni cnotliwie. 2. Jako jedna jaskółka nie może ukazować Wiosny/ tak cnotliwe czynienie jedno/ nie może czynić cnotliwego. A tak kto cnotliwie czyni/ nie zaraz cnotliwym jest. 3. Gdzieby za cnotliwym czynieniem cnotliwy kto miał być mian: tedyby Nero zły na świecie Cesarz mógł być mian cnotliwy. Bo czynił przecię co cnotliwego na świecie: naprzykład/ tym którzy jego niecnot pomagali Ale Nero nie jest mian za cnotliwego u wszytkich; owszem za niecnotę złego. Dla czego kto cnotliwie czyni/ nie zawżdy może być mian cnotliwym. 4. Kto przez się czyni cnotliwie/ rozmyślnie/ chcąc ten dopiero cnotliwym
iest cnotliwym/ ktory czyni cnotliwie. 2. Iako iedná iáskołká nie może vkázowáć Wiosny/ ták cnotliwe czynienie iedno/ nie może czynić cnotliwego. A ták kto cnotliwie czyni/ nie záraz cnotliwym iest. 3. Gdźieby zá cnotliwym czynieniem cnotliwy kto miał być mian: tedyby Nero zły ná świećie Cesarz mogł być mian cnotliwy. Bo czynił przećię co cnotliwego ná świećie: náprzykład/ tym ktorzy iego niecnot pomagali Ale Nero nie iest mian zá cnotliwego v wszytkich; owszem zá niecnotę złeg^o^. Dla czego kto cnotliwie czyni/ nie záwżdy może być mian cnotliwym. 4. Kto przez się czyni cnotliwie/ rozmyślnie/ chcąc ten dopiero cnotliwym
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 130
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
może czynić cnotliwego. A tak kto cnotliwie czyni/ nie zaraz cnotliwym jest. 3. Gdzieby za cnotliwym czynieniem cnotliwy kto miał być mian: tedyby Nero zły na świecie Cesarz mógł być mian cnotliwy. Bo czynił przecię co cnotliwego na świecie: naprzykład/ tym którzy jego niecnot pomagali Ale Nero nie jest mian za cnotliwego u wszytkich; owszem za niecnotę złego. Dla czego kto cnotliwie czyni/ nie zawżdy może być mian cnotliwym. 4. Kto przez się czyni cnotliwie/ rozmyślnie/ chcąc ten dopiero cnotliwym jest: ale kto z przygody/ niechcąc może czynić cnotliwie. A tak nie może być zawżdy cnotliwy kto czyni cnotliwie
może czynić cnotliwego. A ták kto cnotliwie czyni/ nie záraz cnotliwym iest. 3. Gdźieby zá cnotliwym czynieniem cnotliwy kto miał być mian: tedyby Nero zły ná świećie Cesarz mogł być mian cnotliwy. Bo czynił przećię co cnotliwego ná świećie: náprzykład/ tym ktorzy iego niecnot pomagali Ale Nero nie iest mian zá cnotliwego v wszytkich; owszem zá niecnotę złeg^o^. Dla czego kto cnotliwie czyni/ nie záwżdy może być mian cnotliwym. 4. Kto przez się czyni cnotliwie/ rozmyślnie/ chcąc ten dopiero cnotliwym iest: ále kto z przygody/ niechcąc może czynić cnotliwie. A tak nie może być zawżdy cnotliwy kto czyni cnotliwie
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 130
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
czynieniem cnotliwy kto miał być mian: tedyby Nero zły na świecie Cesarz mógł być mian cnotliwy. Bo czynił przecię co cnotliwego na świecie: naprzykład/ tym którzy jego niecnot pomagali Ale Nero nie jest mian za cnotliwego u wszytkich; owszem za niecnotę złego. Dla czego kto cnotliwie czyni/ nie zawżdy może być mian cnotliwym. 4. Kto przez się czyni cnotliwie/ rozmyślnie/ chcąc ten dopiero cnotliwym jest: ale kto z przygody/ niechcąc może czynić cnotliwie. A tak nie może być zawżdy cnotliwy kto czyni cnotliwie: gdyż same przez się nie z przypadku mają być uważane rzeczy 5. Jako nie każdy kto mówi człowiekiem jest
czynieniem cnotliwy kto miał być mian: tedyby Nero zły ná świećie Cesarz mogł być mian cnotliwy. Bo czynił przećię co cnotliwego ná świećie: náprzykład/ tym ktorzy iego niecnot pomagali Ale Nero nie iest mian zá cnotliwego v wszytkich; owszem zá niecnotę złeg^o^. Dla czego kto cnotliwie czyni/ nie záwżdy może być mian cnotliwym. 4. Kto przez się czyni cnotliwie/ rozmyślnie/ chcąc ten dopiero cnotliwym iest: ále kto z przygody/ niechcąc może czynić cnotliwie. A tak nie może być zawżdy cnotliwy kto czyni cnotliwie: gdyż same przez się nie z przypadku máią być vważáne rzeczy 5. Iako nie każdy kto mowi człowiekiem iest
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 130
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
by z przygody co czynił/ abo z jakiej namiętności/ abo przymuszony/ tenby nie czynił dobrze. Trzecia/ aby w rozmyślaniu poczciwego i przystojnego się dzierżał. Bo gdzieby kto co czynił dla sromoty/ abo chroniąc się karania/ abo sławy/ abo pożytku jakiego pragnąc/ nie przystojnie uczyni/ ani ma być mian za dobrego człowieka. Poczwarte/ aby zawżdy i statecznie przy poczciwym w każdej sprawie stał: bo jeśli po szwankuje/ od poczciwego kiedy uchybi z przygody/ i z trafunku/ nie wedle cnoty dobrze się będzie zdał czynić. Księgi Wtóre. Rozsądek w wątpliwości.
Do rzeczy przystępując/ nie każdy kto czyni cnotliwie/
by z przygody co czynił/ ábo z iákiey namiętnośći/ ábo przymuszony/ tenby nie czynił dobrze. Trzećia/ aby w rozmyślániu poczćiwego y przystoynego się dźierżał. Bo gdźieby kto co czynił dla sromoty/ ábo chroniąc się karánia/ ábo sławy/ ábo pożytku iákiego prágnąc/ nie przystoynie vczyni/ áni ma być mian zá dobrego człowieka. Poczwarte/ áby záwżdy y státecznie przy poczćiwym w káżdey spráwie stał: bo iesli po szwánkuie/ od poczćiwego kiedy vchybi z przygody/ y z tráfunku/ nie wedle cnoty dobrze się będźie zdał czynić. Kśięgi Wtore. Rozsądek w wątpliwośći.
Do rzeczy przystępuiąc/ nie káżdy kto czyni cnotliwie/
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 130
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
poczciwym w każdej sprawie stał: bo jeśli po szwankuje/ od poczciwego kiedy uchybi z przygody/ i z trafunku/ nie wedle cnoty dobrze się będzie zdał czynić. Księgi Wtóre. Rozsądek w wątpliwości.
Do rzeczy przystępując/ nie każdy kto czyni cnotliwie/ cnotliwym jest / nie każdy kto czyni sprawiedliwie/ sprawiedliwym ma być mian/ dla tych którym namienił okoliczności.
Na dowody niższe położone mówię. Na 1. Cnota/ cnotlwy uczynek/ i cnotliwie czynić: sąć miedzy sobą złączone rzeczy: jednak do tych wszytkich tych kondycji potrzeba/ którem powiedział/ z temi jedno bez drugiego nie może być. Ale jeśli zgoła weźmiem cnotliwe czynienie/ może stać
poczćiwym w káżdey spráwie stał: bo iesli po szwánkuie/ od poczćiwego kiedy vchybi z przygody/ y z tráfunku/ nie wedle cnoty dobrze się będźie zdał czynić. Kśięgi Wtore. Rozsądek w wątpliwośći.
Do rzeczy przystępuiąc/ nie káżdy kto czyni cnotliwie/ cnotliwym iest / nie káżdy kto czyni spráwiedliwie/ spráwiedliwym ma być mian/ dla tych ktorym námienił okolicznośći.
Ná dowody niższe położone mowię. Ná 1. Cnotá/ cnotlwy vczynek/ y cnotliwie czynić: sąć miedzy sobą złączone rzeczy: iednák do tych wszytkich tych condiciey potrzebá/ ktorem powiedźiał/ z temi iedno bez drugiego nie może być. Ale iesli zgołá weźmiem cnotliwe czynienie/ może stać
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 131
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
. W ten sposób mówiącemu/ jednak przecię temu Komu się prosił/ weyźrzeć w twarz nie śmiejacemu/ Powiedział: na cóżkolwiek Fineu lękliwy Stanie mię/ i czemu rad bywa utyskliwy: Dam/ nie bój. Żelazo cię/ nie imię się/ sprawię/ Wiekuistą cię nad to pamiątką zostawię: I zawsze w domu teścia mian będziesz naszego: Ze ma żonka twarzą się nacieszy miłego. Rzekł: i chutnie Gorgonę w tę stronę powrócił/ W którą się był zalękły Perseus obrócił. Skąd chcącemu wzrok przemknąć/ szyja okamiała/ Wilgotność we źrzenicach jak kamień stwardziała. Usta jednak zalękłe/ lice ukorzone/ W marmorze znać twarz smutną/ ręce opuszczone.
. W ten sposob mowiącemu/ iednák przećię temu Komu się prośił/ weyźrzeć w twarz nie śmieiacemu/ Powiedźiał: ná cożkolwiek Phineu lękliwy Stánie mię/ y czemu rad bywa vtyskliwy: Dam̃/ nie boy. Zelázo ćię/ nie imie się/ spráwię/ Wiekuistą ćię nád to pámiątką zostáwię: Y záwsze w domu teśćiá mian będźiesz nászego: Ze ma żonká twarzą się nácieszy miłego. Rzekł: y chutnie Gorgonę w tę stronę powroćił/ W ktorą się był zálękły Perseus obroćił. Zkąd chcącemu wzrok przemknąć/ szyiá okámiáłá/ Wilgotność we źrzenicách iák kámień stwárdźiáłá. Vstá iednák zálękłe/ lice vkorzone/ W mármorze znáć twarz smutną/ ręce opuszczone.
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 112
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
