błonie. O, w ślicznym położeniu sławne niegdy mury, Teraz cień staroświeckiej przewoźnej struktury! Gdzież on czas, gdyś cesarza i dwu królów zgodą Wielkim przyjął dostatkiem, Sączu, i gospodą! Teraz już nie pałacu, nie pysznego gmachu, Lecz podczas dżdżu dobrego w tobie szukać dachu! Nie rozkosznych bażantów z migdałowej pasze, Nie kandyjskich małmazyj — piwa, chleba, kasze, Ledwie byś kura znalazł, co cię ze snu budzi, Ledwie garść marnej soli! O czasy! O ludzi! KALIOPE
Nie ten ma być początek, cny Apolle, festu. Nowy do Lawinium dziś Sylwijus we stu, W tysiącu jedzie koni.
błonie. O, w ślicznym położeniu sławne niegdy mury, Teraz cień staroświeckiej przewoźnej struktury! Gdzież on czas, gdyś cesarza i dwu królów zgodą Wielkim przyjął dostatkiem, Sączu, i gospodą! Teraz już nie pałacu, nie pysznego gmachu, Lecz podczas dżdżu dobrego w tobie szukać dachu! Nie rozkosznych bażantów z migdałowej pasze, Nie kandyjskich małmazyj — piwa, chleba, kasze, Ledwie byś kura znalazł, co cię ze snu budzi, Ledwie garść marnej soli! O czasy! O ludzi! KALIOPE
Nie ten ma być początek, cny Apolle, festu. Nowy do Lawinijum dziś Sylwijus we stu, W tysiącu jedzie koni.
Skrót tekstu: PotSielKuk_I
Strona: 108
Tytuł:
Sielanka
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
sielanki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
zaś miłosny Kupido Z kopiją do pierścienia w takiej cieśni goni, Ledwie dwóch ludzi zmieści, daleko mniej koni; I to jedno po drugim zawsze musi płazać, Chceli kiedy czego ten kawaler dokazać. 99. DO WDOWCA KISIELA
Nie dziwuję, kochany z dawna przyjacielu, Że dotąd będąc syty ruskiego kisielu, Chcąc zażyć migdałowej przed śmiercią polewki, Szukałeś w województwie sandomierskim dziewki. Dobrać bywa na duszność migdałowa jucha,
Ale staremu wyjmie młoda żona ducha; Prawda, żeś ją osłodził, ukrzywdziwszy dzieci, Cóż, gdy się tylko z wierzchu dostanie Waszeci: Cukier na dno upadnie, będziesz lizał z liszką, Nim kto inszy dosięże głębiej
zaś miłosny Kupido Z kopiją do pierścienia w takiej cieśni goni, Ledwie dwóch ludzi zmieści, daleko mniej koni; I to jedno po drugim zawsze musi płazać, Chceli kiedy czego ten kawaler dokazać. 99. DO WDOWCA KISIELA
Nie dziwuję, kochany z dawna przyjacielu, Że dotąd będąc syty ruskiego kisielu, Chcąc zażyć migdałowej przed śmiercią polewki, Szukałeś w województwie sendomirskim dziewki. Dobrać bywa na duszność migdałowa jucha,
Ale staremu wyjmie młoda żona ducha; Prawda, żeś ją osłodził, ukrzywdziwszy dzieci, Cóż, gdy się tylko z wierzchu dostanie Waszeci: Cukier na dno upadnie, będziesz lizał z liszką, Nim kto inszy dosięże głębiej
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 441
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
