. Tu leży Mucha/ która w czarze utonęła; Co to pomoże chocia we złocie zginęła? Ucz się człecze rozumu od muszki w tej mierze: Tak z gliny/ jak ze złota/ jednako śmierć bierze.
Nędza niezbyta i niezbita. Na co nędzę klepiecie mizerni nędznicy/ Zbić nędze/ a bić grosze szedłszy do Minicy. Ale że materii też tam potrzebują/ I tam darmo nie dają groszy/ gdzie je kują. Gdy nędza to już nędza i w izbie/ i w sklepie. Gdy nędza/ i my nędzę/ i nędza nas klepie.
Nowokrzczeńcy. Każdać się Haeresia może zwać kacerstwo/ Lecz Nurkowska/ swe kaczki nurząc i
. Tu leży Muchá/ ktora w czarze utonęła; Co to pomoże choćia we złoćie zginęłá? Ucz śię człecze rozumu od muszki w tey mierze: Ták z gliny/ iák ze złotá/ iednáko śmierć bierze.
Nędza niezbyta y niezbita. Na co nędzę klepiećie mizerni nędznicy/ Zbić nędze/ á bić grosze szedszy do Minicy. Ale że materiey też tám potrzebuią/ Y tám dármo nie dáią groszy/ gdźie ie kuią. Gdy nędzá to iuż nędzá y w izbie/ y w sklepie. Gdy nędzá/ y my nędzę/ y nędza nas klepie.
Nowokrzczeńcy. Kożdać śię Haeresia może zwáć kácerstwo/ Lecz Nurkowska/ swe káczki nurząc y
Skrót tekstu: JagDworz
Strona: Cv
Tytuł:
Dworzanki
Autor:
Serafin Jagodyński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1621
Data wydania (nie wcześniej niż):
1621
Data wydania (nie później niż):
1621
