suis rarytatibus
Dwie rzeczy w Sycylii jeszcze occurrunt notanda Peregrynantowi ciekawemu Scylla i Charybdis. SCYLLA jest skała ostra w morze wysadzona, o którą flukty morskie ustawicznie tłuką się i szum wielki czynią; z tąd Scylla latrans zowie się. Poetowie bają, że to była Nimfa od Glauka ukochana, czego Circe niejako wszystkich ziół i czarów Mistrzyni zazdroszcząc, czarami swemi, jej szpetne uczyniła ciało, więc ta Nimfa sama siebie szpetnej ścierpieć nie mogąc, w morzu się Sycylijskim utopiła, a potym favore Bogów w skałę obrócona, którą Marynarze nie raz (mając nią Okręty swoje rozbite, lub wiatrami tam, lub nie ostróżnością uniesione;) opłakują. Drugie miejsce żeglującym
suis raritatibus
Dwie rzeczy w Sycilii ieszcze occurrunt notanda Peregrynántowi ciekawemu Scylla y Charybdis. SCYLLA iest skała ostrá w morze wysadzoná, o ktorą flukty morskie ustáwicznie tłuką się y szum wielki czynią; z tąd Scylla latrans zowie się. Pòétowie baią, że to była Nymfa od Glauka ukochana, czego Circe nieiako wszystkich zioł y czarow Mistrzyni zázdroszcząc, czarámi swemi, iey szpetne uczyniła ciało, więc ta Nymfa samá siebie szpetney ścierpieć nie mogąc, w morzu się Sycyliyskim utopiła, á potym favore Bogow w skałę obrocona, ktorą Marynárze nie ráz (maiąc nią Okręty swoie rozbite, lub wiatrámi tam, lub nie ostrożnością uniesione;) opłakuią. Drugie mieysce żegluiącym
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 210
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
wszystek łój kozłowy I mazał się tak długo od głowy do pięty, Aż jego pierwszy zapach wszystek beł odjęty. PIEŚŃ XVII.
XLVI.
Skoro porozumiała, że zapachem nowem Dobrze trącił Norandyn i parchem kozłowem, Skórę jako najwiętszą kozłową obrała I ubrać się w nią zaraz królowi kazała. On, jako nauczony beł od swej mistrzyni, Na bałuku znienagła lezie do jaskini, Tam, gdzie pięknej Lucyny była ulubiona Twarz, kamieniem ogromnem w jamie przywalona.
XLVII.
I jako mu kazała, kryty cudzą skórą, Stoi podle jaskiniej tuż nad samą dziurą, Aby w nią wszedł z owcami, kiedy je z ugora Przyżenie, i cierpliwy czeka
wszystek łój kozłowy I mazał się tak długo od głowy do pięty, Aż jego pierwszy zapach wszystek beł odjęty. PIEŚŃ XVII.
XLVI.
Skoro porozumiała, że zapachem nowem Dobrze trącił Norandyn i parchem kozłowem, Skórę jako najwiętszą kozłową obrała I ubrać się w nię zaraz królowi kazała. On, jako nauczony beł od swej mistrzyni, Na bałuku znienagła lezie do jaskini, Tam, gdzie pięknej Lucyny była ulubiona Twarz, kamieniem ogromnem w jamie przywalona.
XLVII.
I jako mu kazała, kryty cudzą skórą, Stoi podle jaskiniej tuż nad samą dziurą, Aby w nię wszedł z owcami, kiedy je z ugora Przyżenie, i cierpliwy czeka
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 13
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
dzisia użałuj się mego Nieszczęścia, do pokoju wpuściwszy mię swego”. PIEŚŃ XXVIII.
LXII.
Myśli trochę, słysząc to, potem mu kazała Przyść w ten czas, gdy w pierwospy dusza każda spała; Jako drzwi otworzywszy miał postąpić sobie, Którędy przyść do łóżka, uczy w onej dobie. Grek czuły według nauki mistrzyni kochanej Godziny, jak posnęli wszyscy, pożądanej Dopatrzy, idzie cicho, drzwi otwiera małe, Dybie pomału, kroki włócząc ociężałe.
LXIII.
Stopy szeroko kładzie, a zadnią się wspiera, Nos ściska, gębę dłonią dla tchnienia zawiera; Tak więc ostrożnie chodzić w pociemku pragniemy, Gdy goździa lub szkła zdeptać ostrego nie chcemy
dzisia użałuj się mego Nieszczęścia, do pokoju wpuściwszy mię swego”. PIEŚŃ XXVIII.
LXII.
Myśli trochę, słysząc to, potem mu kazała Przyść w ten czas, gdy w pierwospy dusza każda spała; Jako drzwi otworzywszy miał postąpić sobie, Którędy przyść do łóżka, uczy w onej dobie. Grek czuły według nauki mistrzyni kochanej Godziny, jak posnęli wszyscy, pożądanej Dopatrzy, idzie cicho, drzwi otwiera małe, Dybie pomału, kroki włócząc ociężałe.
LXIII.
Stopy szeroko kładzie, a zadnią się wspiera, Nos ściska, gębę dłonią dla tchnienia zawiera; Tak więc ostrożnie chodzić w pociemku pragniemy, Gdy goździa lub śkła zdeptać ostrego nie chcemy
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 372
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
, Aratus, Arystoteles, Teofrastus: Świższego zaś wieku, Palladius, Herzsbachius, Colerus etc. którzy wszyscy wiadomych sobie Krain opisali Gospodarstwa Ziemiańskiego Naukę i zwyczaje. Tych Ja zachęcony ciekawością, a nie mniej własną Kraju Polskiego potrzebą, kędy spatiosus viget agriculturae campus, Sposób ten Rządu i Powinności Gospodarstwa Ziemiańskiego, według samej doświadczenia Mistrzyni Eksperiencjej, tudzież i Zwyczajów, opisałem. A, że Ordine nihil pulchrius, nihilque fructuosius, dla tego w Opisaniu Punktów Partykularnych tej Mojej Opery, także w Modelach Arytmetycznych wszelaki Porządek starając się zachować, u Łaskawego Czytelnika dopomagam się, aby takiegoż Porządku w czytaniu przypilnował. PORZĄDEK PUNKTÓW PARTYKULARNYCH EkonomIKI ZIEMIAŃSKIEJ.
I
, Aratus, Aristoteles, Theophrastus: Swiższego záś wieku, Pálládius, Herzsbáchius, Colerus etc. ktorzy wszyscy wiadomych sobie Kráin opisali Gospodárstwá Ziemiáńskiego Náukę y zwyczáie. Tych Ia záchęcony ćiekáwośćią, á nie mniey własną Kráiu Polskiego potrzebą, kędy spatiosus viget agriculturae campus, Sposob ten Rządu y Powinnośći Gospodarstwá Ziemiáńskiego, według samey doświadczenia Mistrzyni Experiencyey, tudźiesz y Zwyczáiow, opisałem. A, że Ordine nihil pulchrius, nihilque fructuosius, dla tego w Opisaniu Punktow Pártykularnych tey Moiey Opery, tákże w Modellách Arythmetycznych wszelaki Porządek stáráiąc się zachowáć, v Łáskawego Czytelniká dopomagam się, áby tákiegoż Porządku w czytániu przypilnował. PORZĄDEK PVNKTOW PARTYKVLARNYCH OEKONOMIKI ZIEMIANSKIEY.
I
Skrót tekstu: HaurEk
Strona: 8
Tytuł:
OEkonomika ziemiańska
Autor:
Jakub Kazimierz Haur
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
poradniki
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
