jak wiele i takich dzisia miedzy Rodzicami i Gospodarzami/ którzy przez zbytki/ przez obżarstwo i pijaństwo o wszystko cokolwiek mają/ przychodzą/ a siebie i dziatki swoje do ubóstwa/ nędze i niedostatku przywodzą!
Są to niebaczni Rodzicy/ że chociaż gromadę dziatek mają: przecię o nie nie dbają: a wszystko przez gardziel przelawszy Mizerakami zostawają; i dlategoż też po ich śmierci dziatki się ich to tam to sam włóczą/ i cudze kąty pocierać muszą: ba i drugie Dziatki czasem z niecierpliwości Rodzice swe w grobie przeklinają (czegoby czynić nie miały) mówiąc: Bodajże ten Ociec/ bodajże ta Matka/ co nam Dziatkom swoim wszystko
ják wiele y tákich dźiśia miedzy Rodźicámi y Gospodarzámi/ ktorzy przez zbytki/ przez obżárstwo y pijáństwo o wszystko cokolwiek máją/ przychodzą/ á śiebie y dźiatki swoje do ubostwá/ nędze y niedostátku przywodzą!
Są to niebáczni Rodźicy/ że choćiaż gromádę dźiatek máją: przećię o nie nie dbáją: á wszystko przez gardźiel przelawszy Mizerakámi zostawáją; y dlategoż też po ich śmierći dźiatki śię ich to tám to sám włoczą/ y cudze kąty poćieráć muszą: bá y drugie Dźiatki czásem z niećierpliwośći Rodźice swe w grobie przeklináją (czegoby czynić nie miáły) mowiąc: Bodayże ten Oćiec/ bodayże tá Mátká/ co nam Dźiatkom swoim wszystko
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 22.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
mojej słowa: Sancta ergò etc. Święta tedy i zbawienna jest pamięć, modlić się za umarłe. Co że tak jest, pokażę krótko, na część twoję, który jesteś primogenitus ex mortuis pierworódny z umarłych Ukrzyżowany Zbawicielu: na poratowanie więźniów, Krwią twoją najdroższą zakupionych, na zmiękczenie serc naszych, do skutecznej nad temi mizerakami największemi kompasyej. w Imię Pańskie. Sancta ergò et salubris est cogitatio, pro defunctis exorare.
4. Jakoż to święta, jako zbawienna pamięć, za umarłych modlić się? tak: że ją ten, który jest sam Najświętszy per essentiam, z istości swojej własnej Święty: Tu solus Sanctus: ten który jest
moiey słowá: Sancta ergò etc. Swięta tedy y zbáwięnna iest pámięć, modlić się zá umárłe. Co że ták iest, pokáżę krotko, ná część twoię, ktory iesteś primogenitus ex mortuis pierworodny z umárłych Ukrzyżowány Zbáwićielu: ná porátowánie więźniow, Krwią twoią naydroższą zákupionych, ná zmiękczęnie serc nászych, do skuteczney nád temi mizerakámi naywiększemi kompássyey. w Imię Páńskie. Sancta ergò et salubris est cogitatio, pro defunctis exorare.
4. Jakoż to święta, iáko zbáwięnna pámięć, zá umárłych modlić się? ták: że ią ten, ktory iest sąm Nayświętszy per essentiam, z istośći swoiey własney Swięty: Tu solus Sanctus: ten ktory iest
Skrót tekstu: PiskorKaz
Strona: 844
Tytuł:
Kazania na Dni Pańskie
Autor:
Sebastian Jan Piskorski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1706
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1706
