za pociechę mamy stakiego uwielbienia Pana Krystusowego?
Napierwej/ iż on głową nasza będąc/ przez sprawę Ducha swego Z. dary niebieskie w nas członki swe wlewa Potym iż nas przeciwko wszem nieprzyjaciołom naszym mocnie broniszy czyci. Więtszy.
52 Którą pociehcę masz z przyścia Pana Krystusowego na sąd żywych i zmarłych?
Iż we wszelkich mizeriach i przesladowaniu/ wyniozszy głowę/ z dobrą nadziejąoczekiwam onego sędziego z nieba/ Który się pierwej sądowi Bożemu za mię stawił/ i przeklęctwo wszytko ze mnie zniósł: Tenże wszytkie moje i swoje nieprzyjacioły na wieczne męki poda/ a mnie z innemi wybranemi/ do wiecznego żywota i radości niebieskich przeprowadzi? O Duchu Świętym.
zá pociechę mamy ztákiego vwielbienia Páná Krystusowego?
Napierwey/ iż on głową násza będąc/ przez spráwę Duchá swego S. dáry niebieskie w nas członki swe wlewa Potym iż nas przećiwko wszem nieprzyiáciołom nászym mocnie broniszy czyći. Więtszy.
52 Ktorą poćiehcę masz z przyściá Páná Krystusowego ná sąd żywych y zmárłych?
Iż we wszelkich mizeriach y przesládowániu/ wyniozszy głowę/ z dobrą nádźieiąoczekiwam onego sędziego z niebá/ Ktory się pierwey sądowi Bożemu za mię stáwił/ y przeklęctwo wszytko ze mnie zniosł: Tenże wszytkie moie y swoie nieprzyiaćioły ná wieczne męki poda/ á mnie z innemi wybránemi/ do wiecznego żywotá y rádośći niebieskich przeprowádźi? O Duchu Swiętym.
Skrót tekstu: RybMKat
Strona: 25
Tytuł:
Katechizmy
Autor:
Maciej Rybiński
Drukarnia:
Andrzej Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1619
Data wydania (nie wcześniej niż):
1619
Data wydania (nie później niż):
1619
kiedy mieli wyniść: z drugiej strony baczą/ iż owi/ którzy porzucili wiarę naszę/ a jęli się niezbożności Mahumetańskiej: żyją we wszelakim dostatku/ i wczasach/ i rozkoszach: bogactwa mają wielkie: czczą ich/ i poważają: sprawują miasta/ wojskami żądzą/ zażywają wielkiej wolności/ i rozkoszy wszelakich. W takich mizeriach/ mają dwoje małe pociechy: Jedna jest kapłanów/ których z nimi pobrano w onąż niewolą: ci im pomagając już sakramentami/ już też słowem Bożym/ jak nalepiej mogą/ ratują ich poniekąd: i dla tegoż u nich są w poważeniu/ i oglądają się na nich wielce. Druga jest/ ludzi zakonnych
kiedy mieli wyniść: z drugiey strony baczą/ iż owi/ ktorzy porzućili wiárę nászę/ á ięli się niezbożnośći Máhumetáńskiey: żyią we wszelákim dostátku/ y wczásách/ y roskoszách: bogáctwá máią wielkie: czczą ich/ y poważáią: spráwuią miástá/ woyskámi żądzą/ záżywáią wielkiey wolnośći/ y roskoszy wszelákich. W tákich mizeriách/ máią dwoie máłe poćiechy: Iedná iest kápłanow/ ktorych z nimi pobrano w onęż niewolą: ći im pomagáiąc iuż sákrámentámi/ iuż też słowem Bożym/ iák nalepiey mogą/ rátuią ich poniekąd: y dla tegoż v nich są w poważeniu/ y oglądáią się ná nich wielce. Druga iest/ ludźi zakonnych
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 239
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
