miał konferencją z patronami o to, od tegoż traktowany i tam śpiący, tanquam in tuto, inscio tamen patrefamilias, per brachium militare o północy, die 12 Januar wzięty i nie jako minister, tanquam ex latronibus unus traktowany, oklep na koniu do Wilna zaprowadzony, w sądowej izbie trybunału ziemskiego wielkiego osadzony, wartami mnogiemi otoczony: wielki rozruch po całem Wilnie, nie tylko in populo, ale et inter primates uczynił.
Tandem z wielkiej burzy mały deszcz; pernoctata siła przemogła, bo gdy na dniu trzecim post captivitatem stawiony został personaliter do oczywistej rozprawy, dekret favorabilius padł, którym nakazano płacić szkody praetendentis conditionaliter, że miał ip. Ogiński
miał konferencyą z patronami o to, od tegoż traktowany i tam śpiący, tanquam in tuto, inscio tamen patrefamilias, per brachium militare o północy, die 12 Januar wzięty i nie jako minister, tanquam ex latronibus unus traktowany, oklep na koniu do Wilna zaprowadzony, w sądowéj izbie trybunału ziemskiego wielkiego osadzony, wartami mnogiemi otoczony: wielki rozruch po całem Wilnie, nie tylko in populo, ale et inter primates uczynił.
Tandem z wielkiéj burzy mały deszcz; pernoctata siła przemogła, bo gdy na dniu trzecim post captivitatem stawiony został personaliter do oczywistéj rozprawy, dekret favorabilius padł, którym nakazano płacić szkody praetendentis conditionaliter, że miał jp. Ogiński
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 298
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
narodowi Ruskiemu/ po miastach i wsiach/ codzienne łzy od oczu otrze. Pokoju onego niebieskiego jeszcze na ziemi zażywać nas uczyni. i inszemi niezliczonymi dobry nadarzy nas. A po doczesnych uciechach i onych wiecznych w królestwie swym niebieskim rozkoszy udostoi. Imię nasze wpotomne wieki chwalebne uczyni. Którzy Boską jego sprawę sprawimy/ gdy tak mnogiemi wiekami otworem leżącą/ i jakoby i jednością Braci zawalimy/ i wyrownamy. i to sprawimy/ że w tym prześwietnym Królestwie Ruś/ Polacy i Litwa imię Boga w Trójcy jedynego/ wszyscy jak jednymi ustami i jednym sercem chwalić i wielbić będziemy. Amen stań się. Daj to BOże. Zdrowasz to i zbawienna radaAutora
narodowi Ruskiemu/ po miástách y wśiách/ codźienne łzy od oczu otrze. Pokoiu onego niebieskiego ieszcze ná źiemi záżywáć nas vcżyni. y inszemi niezlicżonymi dobry nádárzy nas. A po doczesnych vćiechách y onych wiecznych w krolestwie swym niebieskim roskoszy vdostoi. Imię násze wpotomne wieki chwalebne vczyni. Ktorzy Bozką iego spráwę spráwimy/ gdy ták mnogiemi wiekámi otworem leżącą/ y iákoby y iednośćią Bráći záwálimy/ y wyrownamy. y to spráwimy/ że w tym prześwietnym Krolestwie Ruś/ Polacy y Litwá imię Bogá w Troycy iedynego/ wszyscy iák iednymi vstámi y iednym sercem chwalić y wielbić będźiemy. Amen stań sie. Day to BOże. Zdrowasz to y zbáwienna rádáAutorá
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 129
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
erga cineres meos et nomen pobożną i chrześcijańską pamięć państwa mego miłościwego sobie obiecuję; przeto, kiedy mi się śmiertelne dociekać zdadzą godziny, podniesionym do nieśmiertelności duchem i sercem nieśmiertelne dziękczynienie maje-
statowi ich oddając, temu panu, do którego się nieśmiertelnej z jegoż pomocą chwały wybieram, pokorną podaję supplikę, aby dni panowania Ich mnogiemi pociechami nieśmiertelnych czynów, sławą, a potem sera immortalitate napełniwszy, semini serenissimae domus pobłogosławił in generationem et generationem, prosząc pokornie, aby memores imienia i domku mojego, przyjąwszy w ojcowską swoją prowidencją opera manuum przodków moich, najjaśniejszemu państwu swemu rezygnowane, one pro commodo reipublicae, dla pamięci imienia mego konserwowali; a oraz Imęć
erga cineres meos et nomen pobożną i chrześciańską pamięć państwa mego miłościwego sobie obiecuję; przeto, kiedy mi się śmiertelne dociekać zdadzą godziny, podniesionym do nieśmiertelności duchem i sercem nieśmiertelne dziękczynienie maje-
statowi ich oddając, temu panu, do którego się nieśmiertelnej z jegoż pomocą chwały wybieram, pokorną podaję supplikę, aby dni panowania Ich mnogiemi pociechami nieśmiertelnych czynów, sławą, a potem sera immortalitate napełniwszy, semini serenissimae domus pobłogosławił in generationem et generationem, prosząc pokornie, aby memores imienia i domku mojego, przyjąwszy w ojcowską swoją prowidentią opera manuum przodków moich, najjaśniejszemu państwu swemu resignowane, one pro commodo reipublicae, dla pamięci imienia mego conserwowali; a oraz Jmęć
Skrót tekstu: KoniecSTest
Strona: 380
Tytuł:
Testament
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
testamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1682
Data wydania (nie wcześniej niż):
1682
Data wydania (nie później niż):
1682
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
poprzestał. Viuere tunc incepit, cum viuere desit. Dopiero żyć począł kiedy żyć przestał. Jako przezacnego swego domostwa był filarem/ tak i teraz jest/ w nieśmiertelnej go trunie nie skruszył/ ale go i po niebie jeszcze samym/ z przezacnemi dziełmi swemi rozwodzi/ i z tamtegoż budynku Rzeczpospolitą/ Familią prześwietna/ mnogiemi posiłkami wspierać zawsze będzie. Niezwyciężony Stefan Batory Król Polski odmalowawszy pod swą koroną pięć głów makowych Przydał inskripcią: Non per dormire Nie przespię. Nie przespię prawi Rebelizanta poddanego Prusaka: Nie przespię krzywoprzysięzcę Moskala: Nie przespię przymierzołomcę Turczyna: wykrętnego Szweda: Nie przespię przewrotnego/ i zgubę przynaszającego Ojczyźnie Syna. Jakoż i rzeczą nie
poprzestał. Viuere tunc incepit, cum viuere desit. Dopiero żyć począł kiedy żyć przestał. Iáko przezacnego swego domostwá był filarem/ ták y teraz iest/ w nieśmiertelney go trunie nie skruszył/ ále go y po niebie iescze sámym/ z przezacnemi dźiełmi swemi rozwodźi/ y z támtegoż budynku Rzeczpospolitą/ Fámilią prześwietna/ mnogiemi posiłkámi wspieráć záwsze będźie. Niezwyćiężony Stephan Batory Krol Polski odmálowawszy pod swą koroną pięć głow mákowych Przydał inskripcią: Non per dormire Nie przespię. Nie przespię prawi Rebellizántá poddánego Prusaká: Nie przespię krzywoprzysięzcę Moskalá: Nie przespię przymierzołomcę Turczyná: wykrętnego Szwedá: Nie przespię przewrotnego/ y zgubę przynászáiącego Oyczyznie Syná. Iakoż y rzeczą nie
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 162
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
/ nie trzema Panami/ gdy też Chrystus do uczniów swoich mówił: Szedłszy nauczajcie wszystkie narody/ krzszcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha świętego. Trójcę w jednym Bozstwie pokazał/ bo kazał krzścić ludziej w jedną Imię nie w mnogie imiona/ że trzy persony Bozskie mają jedne Imię Bozskie/ jednym są Bogiem nie mnogiemi Bogami/ gdy też w powszechnym liście swoim Jan Apostoł napisał: Trzej są którzy świadectwo dają na niebie/ Ociec Słowo i Duch/ aci trzej jedną są. Trójce w jednym Boztwie jawnie tam wyraził/ bo napisał: ci trzej jedno są/ to jest jednym bogiem nie trzema Bogami/ Apostoł Paweł też do Korynczyków
/ nie trzema Pánami/ gdy też Chrystus do vczniow swoich mowił: Szedszy nauczáyćie wszystkie národy/ krzszcząc ie w imie Oyca y Syna y Duchá świętego. Troycę w iednym Bozstwie pokázał/ bo kázał krzśćić ludźiey w iedną Imie nie w mnogie imiona/ że trzy persony Bozskie máią iedne Imie Bozskie/ iednym są Bogiem nie mnogiemi Bogámi/ gdy też w powszechnym liśćie swoim Ián Apostoł napisáł: Trzey są ktorzy świadectwo daią na niebie/ Oćiec Słowo y Duch/ áći trzey iedną są. Troyce w iednym Boztwie iawnie tám wyráził/ bo napisał: ci trzey iedno są/ to iest iednym bogiem nie trzema Bogámi/ Apostoł Páweł też do Korynczykow
Skrót tekstu: GalAlk
Strona: 58
Tytuł:
Alkoran Machometów
Autor:
Joannicjusz Galatowski
Drukarnia:
Łazarz Baranowicz
Miejsce wydania:
Czernihów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
