Ci, którzy żyjąc, w służbie występków zostają. Po tej mowie przypomniał i to, że potrzeba Obyczaje każdemu z nas godne mieć Nieba, Także czyste sumnienie życia na ostatku Powiadał o odmiennem świata dóbr niestatku, A tym, którzy niepomniąc na życia odmianę, Służą mu chętnie radzi, prżywodził naganę, Którą perorę modłą, wzrokiem obrócony. Ku Niebu, kończył życząc, aby był stwierdzony Od Boga w tem wyznaniu Chrystusowej Wiary, A wiódł pozycie wolne od grzechów przywary Według urzędu swego bęz żadnej cnot szkody. To powiedziawszy znowu odszedł do gospody. Matt: 22. HISTORIA Z. JANA DAMASCENA, O BARLAAMIE I JOZAFAĆIE ŚŚ
A Królewic
Ci, ktorzy żyiąc, w służbie występkow zostáią. Po tey mowie przypomniał y to, że potrzebá Obyczáie káżdemu z nas godne miec Niebá, Tákże czyste sumnienie zyćia ná ostátku Powiadał o odmiennem świátá dobr niestátku, A tym, ktorzy niepomniąc ná zyćia odmiánę, Służą mu chętnie rádźi, prżywodźił nágánę, Ktorą perorę modłą, wzrokiem obrocony. Ku Niebu, kończył życząc, áby był stwierdzony Od Bogá w tem wyznániu Chrystusowey Wiáry, A wiodł pozyćie wolne od grzechow przywáry Według vrzędu swego bęz żadney cnot szkody. To powiedźiawszy znowu odszedł do gospody. Matt: 22. HISTORYA S. IANA DAMASCENA, O BARLAAMIE Y IOZAPHAĆIE ŚŚ
A Krolewic
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 150
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
przykładów jest wiele: A przetoż, jeśli pragniesz moję zbawić pilnie Duszę, wygodź mej żądzy, proszę Cię usilnie, A ja kiedy Małżeństwa niemogę być związkiem Złączona z Tobą, że Ty niechcesz, gdy tych kąskiem Rozkosz uweselisz mnie, będę chętnie rada, Tylo Ty wzajem, proszę, niegardź moją modłą, Ani sieroty brzydź się mą osobą podłą, Ale chciej mię w żądaniu mym ukontentować, Abyś mógł mię tym prędzej od błędu ratować, Potym uczynku jednym w każdej życia dobie Wolnoć będzie tak czynić, jako się zda Tobie Do tej wymowy czarta, co jej szeptał, miała, I temu potajemnie ucho swe schylała
przykłádow iest wiele: A przetoż, ieśli prágniesz moię zbáwić pilnie Duszę, wygodź mey żądzy, proszę Cie vśilnie, A ia kiedy Małżeństwá niemogę bydź zwiąskiem Złączona z Tobą, że Ty niechcesz, gdy tych kąskiem Roskosz vweselisz mie, będę chętnie rádá, Tylo Ty wzáiem, proszę, niegardź moią modłą, Ani śieroty brzydź się mą osobą podłą, Ale chćiey mię w żądániu mym vkontentowáć, Abyś mogł mię tym prędzey od błędu rátowáć, Potym vczynku iednym w káżdey żyćia dobie Wolnoć będźie ták czynić, iáko się zda Tobie Do tey wymowy czártá, co iey szeptał, miáłá, Y temu potáiemnie vcho swe schyláłá
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 229
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
: Paucis verbisrem divinam facito: Krótkiemi słowy/ pry/ ofiarę/ modlitwy albo nabożeństwo twoje odprawuj. Plautus.
(2.) Wiele ich jest miedzy Osobami Pańskiemi i Szlacheckiemi/ co się modlą sine poenitentiâ, bez pokuty; w zbrodniach sprosnych żyją/ a za nie nie pokutują. Zaczym też/ chociaj się modłą/ wysłuchani być nie mogą/ jako Duch Pański mówi: Bóg Grzeszników (niepokutujących) nie wysłuchawa. Gdy rozciągniecie ręce swoje/ woła sam Bóg na Grzeszniku/ zakryję oczy od was/ także gdy będziecie przedłużać modlitwy swoje nie wysłucham. Abowiem ręce wasze są krwią napełnione. Joh. 9. V. 31. Esa
: Paucis verbisrem divinam facito: Krotkiemi słowy/ pry/ ofiárę/ modlitwy álbo nabożeństwo twoie odpráwuy. Plautus.
(2.) Wiele ich iest miedzy Osobámi Páńskiemi y Szlácheckiemi/ co śię modlą sine poenitentiâ, bez pokuty; w zbrodniách sprosnych żyią/ á zá nie nie pokutuią. Záczym też/ choćiay śię modłą/ wysłucháni bydź nie mogą/ iáko Duch Páński mowi: Bog Grzesznikow (niepokutuiących) nie wysłuchawa. Gdy rozćiągniećie ręce swoie/ woła sam Bog ná Grzeszniku/ zákryię oczy od was/ tákże gdy będźiećie przedłużáć modlitwy swoie nie wysłucham. Abowiem ręce wásze są krwią nápełnione. Ioh. 9. V. 31. Esa
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Fiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
mych ran przydał żalu komput spory, Uderzył na mię jako Olbrżym z góry, Ze widząc się być na kształt palca gołem, Wór cielskum przywdział, głowem zsuł popiołem. Twarz w płaczu wspuchła, z łez oczy wyciekły, Zrżenice grubą ocmą się powlekły, A choć mię ciężko i niewinne smagał, Jam za to modłą BOGA mego błagał. Nie taj krwie mojej, o Stwórco przedwieczny, Niechaj cię płacz mój dosięże serdeczny, Wszakżeś jest w Niebie, i będziesz mi świadkiem, Zem ci nie zgrzeszył, tknięty niedostatkiem. Do ciebie oko w mdłym podnoszę ciele, Słyszcie to mowni moi Przyjaciele, I bodajbym się z Bogiem
mych ran przydał żalu komput spory, Vderzył ná mię iáko Olbrżym z gory, Ze widząc się bydź ná kształt palcá gołem, Wor ćielskum przywdźiał, głowem zsuł popiołem. Twarż w płaczu wspuchła, z łez oczy wyciekły, Zrżenice grubą ocmą się powlekły, A choć mię ćiężko i niewinne smagał, Iam zá to modłą BOGA mego błagał. Nie tay krwie moiey, o Stworco przedwieczny, Niechay ćię płacz moy dośięże serdeczny, Wszakżeś iest w Niebie, i będźiesz mi świádkiem, Zem ći nie zgrzeszył, tknięty niedostátkiem. Do ćiebie oko w mdłym podnoszę ćiele, Słyszćie to mowni moi Przyiaćiele, I bodaybym się z Bogiem
Skrót tekstu: ChrośJob
Strona: 60
Tytuł:
Job cierpiący
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Drukarnia Ojców Scholarum Piarum
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1705
Data wydania (nie wcześniej niż):
1705
Data wydania (nie później niż):
1705
ja to szczęśliwsza/ ani mi broniły Małżeństwa srogie wrogi; ty byś był jedyny/ Z kimbym chętnie zatarła wdzięczne pokładziny. Rzekła: a jak nie dworna w pierwszej gorącości Miłuje z nieobaczka/ a nie zna miłości. Już na zwyczajny wyścig/ lud/ i ojciec ciągnie; Gdy Neptunic Hypomen z gorąca się ściągnie Modłą do mnie: me żądze Cyterea wspomóż/ I zapałom którycheś przyczyną dopomóż. Pokorna do mnie prośba powietrzem przebyła/ I znam pozyskała mię/ żem mu potuszyła. Jest rola Camascenem mięszkaniec mianuje: Cyprskiej to nielada szmat ziemie się najduje. Tą starzy poczcili mię/ tą moje kościoły Nadali. Świeci drzewo prawie pola
ia to szczęśliwsza/ áni mi broniły Małżeństwá srogie wrogi; ty byś był iedyny/ Z kimbym chętnie zátárłá wdźięczne pokłádźiny. Rzekłá: á iák nie dworná w pierwszey gorącośći Miłuie z nieobaczká/ á nie zna miłośći. Iuż na zwyczáyny wyśćig/ lud/ y oyćiec ćiągnie; Gdy Neptunic Hypomen z gorącá się śćiągnie Modłą do mnie: me żądze Cyterea wspomoż/ Y zapałom ktorycheś przyczyną dopomoż. Pokorna do mnie prośbá powietrzem̃ przebyłá/ Y znam pozyskáłá mię/ żem mu potuszyłá. Iest rola Cámáscenem mięszkaniec miánuie: Cyprskiey to nieládá szmát źiemie się náyduie. Tą stárzy pocżcili mię/ tą moie kośćioły Nádáli. Swieci drzewo práwie polá
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 263
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
dzicz tę, by po polu snopy, daj szabli polskiej gromić, a w pogoni walić ją z koni.
Nie daj pociechy obrzezańcom ani dopuść, by od nich byli zaś zagnani synowie, córki tutecznej Korony tak bez obrony.
Połóż gniew, prosiem, połóż sprawiedliwy, hamując groźby i list ich dotkliwy, a twoich modłą zwyciężony, Panie, spraw, że ustanie
przekopska burza, a słońce nastąpi, aza w tym w strzemię znowu dziadów wstąpi bohatyr Lechów, broniąc dzielniej brzegów od psich szeregów. XXIV. EKLOGA NA WJAZD JAŚNIE WIELEBNEGO PANA J EGO M OŚCI KS IĘDZA WAWRZYŃCA GEMBICKIEGO BISKUPA WŁOCŁAWSKIEGO I POMORSKIEGO NAJWYŻSZEGO KANCLERZA KORONNEGO
ROZMÓWCY: TYRSUS,
dzicz tę, by po polu snopy, daj szabli polskiej gromić, a w pogoni walić ją z koni.
Nie daj pociechy obrzezańcom ani dopuść, by od nich byli zaś zagnani synowie, córki tutecznej Korony tak bez obrony.
Połóż gniew, prosiem, połóż sprawiedliwy, hamując groźby i list ich dotkliwy, a twoich modłą zwyciężony, Panie, spraw, że ustanie
przekopska burza, a słońce nastąpi, aza w tym w strzemię znowu dziadów wstąpi bohatyr Lechów, broniąc dzielniej brzegów od psich szeregów. XXIV. EKLOGA NA WJAZD JAŚNIE WIELEBNEGO PANA J EGO M OŚCI KS IĘDZA WAWRZYŃCA GEMBICKIEGO BISKUPA WŁOCŁAWSKIEGO I POMORSKIEGO NAJWYŻSZEGO KANCLERZA KORONNEGO
ROZMÓWCY: TYRSUS,
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 248
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
