Konfirmacją ich/ Ioannem 23. Martinum 5. jako pisze Miechowita lib. 4. cap. 41. Tasz Akademia Krakowska Konseruatory to jest obrońce praw i wolności/ sobie nadanych/ (według zwyczaju i trybu Akademi Katolickich dobrze wiedzących/ że do forum duchownego a nie świeckiego przynależą) otrzymała od stolice Apostołskiej naznaczone/ Opata Mogilskiego/ a Dziekany Gnieźnieńskiego i Wrocławskiego. Tasz gdy Wrocławianie Akademią wMieście swym mieć chcieli/ nie do Szlachty ani do Rzeczypospolitej/ która zakazywać tego mocy nie miała/ o zabronienie tegoż udała się/ ale do samego Papieża/ wziąwszy przyczynne szkoły otwierali/ ozwały się na to niektóre Akademie/ chcąc onym tego bronić/ twierdząc
Konfirmácyą ich/ Ioannem 23. Martinum 5. iáko pisze Miechowitá lib. 4. cap. 41. Tász Akádemia Krákowska Konseruatory to iest obrońce práw y wolnośći/ sobie nadánych/ (według zwyczaiu y trybu Akádemiy Kátolickich dobrze wiedzących/ że do forum duchownego á nie świeckiego przynależą) otrzymałá od stolice Apostolskiey náznaczone/ Opátá Mogilskiego/ á Dźiekany Gnieźnieńskiego y Wrocłáwskiego. Tász gdy Wrocłáwianie Akádemią wMieśćie swym mieć chćieli/ nie do Szláchty áni do Rzeczypospolitey/ ktora zákázywáć tego mocy nie miáłá/ o zábronienie tegoż vdáłá się/ ále do sámego Papieża/ wziąwszy przyczynne szkoły otwieráli/ ozwáły się ná to niektore Akádemie/ chcąc onym tego bronić/ twierdząc
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 94
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
jeszcze całe wielkce świątobliwej Panny Katarzyny Białuszyny z Melsztyna/ zmarłej Roku 1418. przeciw temu na drugiej stronie odpoczywa także ciało w cnoty wielkie ubrane Eufrozyny z Familii Książąt Oświęcimskich. Za pulpitem w małym Chórze jest grób marmurowy kosztownie wystawiony ś. pamięci od I. M. X. Wężyka Arcybiskupa Gnieźnieńskiego/ na ten czas Opata Mogilskiego/ w tym leży ciało B. Iwona Biskupa Krak. Fundatora tego Zakonu/ zmarłego w Mutynie Mieście Włoskim/ którego Ojcowie z tamtąd przenieśli/ i tu pogrzebli/ wsławiony cudami. O czym Klasztorne manu scripta opiewają. V kraty jest grób Jana Zaborowskiego/ Biskupa Hełmińskiego/ człowieka wielkiej świątobliwości/ w jednym grobie z matką
ieszcze całe wielkce świątobliwey Pánny Káthárzyny Białuszyny z Melsztyná/ zmárłey Roku 1418. przećiw temu ná drugiey stronie odpoczywa tákże ćiáło w cnoty wielkie vbráne Eufrozyny z Fámiliey Kśiążąt Oświęćimskich. Zá pulpitem w máłym Chorze iest grob mármurowy kosztownie wystáwiony ś. pámięći od I. M. X. Wężyká Arcybiskupá Gnieźnieńskiego/ ná ten czás Opátá Mogilskiego/ w tym leży ćiáło B. Iwoná Biskupá Krák. Fundatorá tego Zakonu/ zmárłego w Mutynie Mieśćie Włoskim/ ktorego Oycowie z támtąd przenieśli/ y tu pogrzebli/ wsławiony cudámi. O czym Klasztorne manu scripta opiewáią. V kraty iest grob Ianá Zaborowskiego/ Biskupá Hełmińskiego/ człowieká wielkiey świątobliwośći/ w iednym grobie z mátką
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 45
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
do tejże Familii przypisał, ale niewinnie. I owszem i Jakub o którym się tu na początku mówiło, naprzód Podskarbi Koronny, a potym Kasztelan Krakowski, zda się nie należeć do tego domu, fundament tego mam z samegoż Okolskiego tom: 2. fol: 303. gdzie między inszemi Odrowążami podpisał fundacją Klasztoru Mogilskiego w roku 1462. w te słowa. Jacobus de Dębno alias Szczekocin Regni Poloniae Thesaurarius, Capitaneus Sandecensis et Biecensis et Regiae M. Pincerna Supremus. Dla rozeznania tedy lepszego, trzeba wiedzieć, że się z dawna niektóre domy pisały z Dębna albo Szczekocina i ci byli Odrowążowie, drudzy także z Dębna i ci byli herbu
do teyże Familii przypisáł, ale niewinnie. I owszem y Jákub o ktorym się tu ná początku mowiło, náprzod Podskárbi Koronny, á potym Kásztelan Krákowski, zda się nie należeć do tego domu, fundament tego mam z samegoż Okolskiego tom: 2. fol: 303. gdźie między inszemi Odrowążámi podpisał fundacyą Klasztoru Mogilskiego w roku 1462. w te słowá. Jacobus de Dębno alias Szczekocin Regni Poloniae Thesaurarius, Capitaneus Sandecensis et Biecensis et Regiae M. Pincerna Supremus. Dla rozeznania tedy lepszego, trzebá wiedźieć, że się z dawna niektore domy pisały z Dębna albo Szczekocina y ci byli Odrowążowie, drudzy tákże z Dębná y ci byli herbu
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 29
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
