Barau Elojm, creauerunt Dij. Ale mówi przeciwko Gramatyce Bara Elojm, creauit Dij. jakoby chcąc pokazać/ iż stworzył świat jeden Bóg w istności/ a trojaki w osobach Ociec/ Syn/ i Duch święty/ jako uczony jeden Dokor zakonu franciszkańskiego mówi: . Czego mu poświadcza drugi Doktor Tomas de Trugillo też słowa Mojżeszowe wykładając . A żeby był Mojżesz potwierdził tej nauki/ iż Pan Bóg jest trojaki w osobach swoich/ a jedyny w naturze/ tedy opisując stworzenie człowieka/ wyraźniej Trójcę świętą nam objaśnił/ gdy Pana Boga tak mówiącego napisał; Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram. A gdy stworzył/ tedy powiedział Ad imaginem Dei creauit
Barau Eloym, creauerunt Dij. Ale mowi przećiwko Grámmátyce Bara Eloym, creauit Dij. iákoby chcąc pokázáć/ iż stworzył świát ieden Bog w istnośći/ á troiáki w osobách Oćiec/ Syn/ y Duch święty/ iáko vczony ieden Dokor zakonu fránćiszkáńskiego mowi: . Czego mu poświádcza drugi Doktor Thomas de Trugillo też słowa Moyzeszowe wykłádáiąc . A żeby był Moyżesz potwierdźił tey náuki/ iż Pan Bog iest troiáki w osobách swoich/ á iedyny w náturze/ tedy opisuiąc stworzenie człowieká/ wyraźniey Troycę świetą nam obiáśnił/ gdy Páná Bogá ták mowiącego nápisał; Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram. A gdy stworzył/ tedy powiedźiał Ad imaginem Dei creauit
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 10
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
, na wiele Tomów podzielone. Do czego na ostatek Syn jego Rabbi Majr Roku 550 extremam manum adiecit; te nazwane Talmud Babiloński, którego jako Regulam Praw, Żydzi zażywają, mając go pro corpore Iuris.
JAN Achacy Kmita, Talmudu wylicza także cztery części, inne dając im imiona, przydając, że go Żydzi nad Mojżeszowe preferują Księgi. Pierwszą część kładzie Keser Moschem, toject Granice: Drugą Keser Naasym, tojest Niewiasty: Trzecią część wspomina, Keser Tensesim, tojest Świętości, w której ułożona na Żydów obligacja, trzykroć się modlić co dnia, Panów Chrześcijańskich na Żydów nie łaskawych przeklinać, stojący, nogi złożywszy, z taką
, na wiele Tomow podzielone. Do czego na ostatek Syn iego Rabbi Mayr Roku 550 extremam manum adiecit; te nazwane Talmud Babyloński, ktorego iako Regulam Práw, Zydzi zażywaią, maiąc go pro corpore Iuris.
IAN Achacy Kmita, Talmudu wylicza także cztery części, inne daiąc im imiona, przydaiąc, że go Zydzi nad Moyżeszowe preferuią Księgi. Pierwszą część kładzie Keser Moschem, toiect Gránice: Drugą Keser Naasym, toiest Niewiasty: Trzecią część wspomina, Keser Thensesim, toiest Swiętości, w ktorey ułożona na Zydow obligacya, trzykroć się modlić co dniá, Panow Chrześciańskich na Zydow nie łaskáwych przeklinać, stoiący, nogi złożywszy, z táką
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1071
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
rzekł Lamech żonom swym Adzie i Selli/ słuchajcie głosu mego żony Lamechowe: Posłuchajcie słów moich/ żabił bym ja męża na zranienie moje: i młodzieńca/ na siność moję. 24. Jeślić siedmkroć mścić się będą za Kaina/ tedyć za Lamecha siedmdziesiąt i siedm kroć. Rozd. V. I. Mojżeszowe. Rozd. V. 25.
I poznał jeszcze Adam żonę swą/ która urodziła syna i nazwała imię jego Set: mówiąc Dał mi Bóg inne potomstwo miasto Abla/ którego zabił Kajn. 26. Setowi też urodził się syn/ i nazwał imię jego Enos. Na ten czas poczęto wzywać imienia Pańskiego. Rozdział V
rzekł Lámech żonom swym Adźie y Selli/ słuchajćie głosu mego żony Lámechowe: Posłuchajćie słow mojich/ żábił bym ja mężá ná zránienie moje: y młodźieńcá/ ná śiność moję. 24. Ieślić śiedmkroć mśćić śię będą zá Kajiná/ tedyć zá Lámechá śiedmdźieśiąt y śiedm kroć. Rozd. V. I. Mojzeszowe. Rozd. V. 25.
Y poznał jeszcze Adam żonę swą/ ktora urodźiłá syná y názwáłá imię jego Set: mowiąc Dał mi Bog inne potomstwo miásto Ablá/ ktorego zábił Kájn. 26. Setowi też urodźił śię syn/ y názwał imię jego Enos. Ná ten czás poczęto wzywáć imienia Páńskiego. ROZDZIAL V
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 5
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
Palm złotem odzianej. Dach Świątnicy był złotem obity, z złotemi bodzami ostremi, aby Ptactwo na nim niesiadało. Była w tej Części Świętego miejsca Faederis Arca, albo Skrzynia Przymierza z drzewa nie gnijącego Setim jeszcze na puszczy od Mojżesza zrobiona. Eksody 25. złotemi blachami ab intra et extra okryta, zamykająca dwie Tablice Mojżeszowe z Przykazaniem Bożym, skrzynkę złotą z Manną z Nieba padającą Rozgę Aaranową i Księgę Deutoronomium, to jest krótkie zebranie Prawa Boskiego i Eksplikacje: która Arka tu konserwowała się lat koło 430. Awantury jej opisałem na początku Księgi tej mojej sub titulo Dubitantius. Namiot albo Przybytek, jeszcze Mojżeszów pięknie zwiniony, był także
Palm złotem odźianey. Dach Swiątnicy był złotem obity, z złotemi bodzámi ostremi, aby Ptáctwo ná nim niesiadáło. Była w tey Części Swiętego mieysca Faederis Arca, albo Skrzynia Przymierzá z drzewá nie gniiącego Setim ieszcze ná puszczy od Moyżeszá zrobioná. Exodi 25. złotemi blachami ab intra et extra okrytá, zámykaiąca dwie Táblice Moyżeszowe z Przykázaniem Bożym, skrzynkę złotą z Mánną z Niebá padaiącą Rozgę Aaránową y Xięgę Deutoronomium, to iest krotkie zebránie Práwa Boskiego y Explikacye: ktorá Arká tu konserwowáła się lat koło 430. Awántury iey opisałem ná początku Księgi tey moiey sub titulo Dubitantius. Námiot albo Przybytek, ieszcze Moyżeszow pięknie zwiniony, był także
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 550
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
inszych krajach, nie przez Rzek ulewy, jako Nilu w Egipcie, ale przez dżdże pomiarkowane, i ustanowione na wiosnę, i w jesieni, we dwóch czasach Roku, kiedy lud Święty przestawał w wierze aby i w tym uczuł należenie ustawiczne do BOGA, Pana swego. To mu BÓG kazał mieć w uwadze przez usta Mojżeszowe. „Ziemia którą macie osiągnąć, nie taką jest, jak Egipt, z kąd wyszliście, i gdzie jak tylko zasieją, sprowadzają wodę kanałami do skropienia jej, jako pospolicie czynią w ogrodach, ale kraj ten górzysty, i równiny w sobie mający, wam daję, który czeka dżdżów z Nieba, i na
inszych kraiách, nie przez Rzek ulewy, iáko Nilu w Egypcie, ále przez dzdże pomiárkowáne, y ustánowione ná wiosnę, y w iesieni, we dwoch czasach Roku, kiedy lud Swięty przestawáł w wierze áby y w tym uczuł należenie ustawiczne do BOGA, Pána swego. To mu BOG kázał mieć w uwadze przez usta Moyżeszowe. „Ziemiá ktorą macie osiągnąć, nie táką iest, iák Egypt, z kąd wyszliśćie, y gdzie iák tylko zásieią, sprowadzaią wodę kanáłami do skropienia iey, iáko pospolicie czynią w ogrodach, ále kray ten gorzysty, y rowniny w sobie maiący, wam daię, ktory czeka dzdżow z Niebá, y ná
Skrót tekstu: RolJabłADziej
Strona: 86
Tytuł:
Dziejopis starożytny Egipcjanów, Kartainców, Assyryjczyków, Babilonców, Medów, Persów, Macedończyków i Greków
Autor:
Charles Rollin
Tłumacz:
Józef Aleksander Jabłonowski
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
/ mając wokoło cmentarz. Idą po wielkiej części za wiarą i obrządkami Abisinów/ ale więtszą mają niewiadomość/ i więcej błędów w wierze: abowiem będąc prawie odsadzeni od wszelakiego spółkowania z Katolikami/ nie mają też żadnej pomocy duchownej/ której kościół Rzymski zwykł dodawać za obcowaniem swym synom. Chowają obrzezanie/ i niektóre insze cerymonie Mojżeszowe. Lecz przecię/ acz tak dalecy są od źrzodła prawdy Chrześcijańskiej; zachowują jednak jeszcze wiele znaków ś. nauki: modlą się za umarłe: zachowują posty doroczne Kościelne: mają pewne godziny przez dzień na modlitwę: czynią wielką uczciwość krzyżowi/ i ku uczciwości jego budują kapliczki/ do których się zbierając/ odprawują modlitwę głosem
/ máiąc wokoło cmyntarz. Idą po wielkiey częśći zá wiárą y obrządkámi Abissinow/ ále więtszą máią niewiádomość/ y więcey błędow w wierze: ábowiem będąc práwie odsádzeni od wszelákiego społkowánia z Kátholikámi/ nie máią też żadney pomocy duchowney/ ktorey kośćioł Rzymski zwykł dodáwáć zá obcowániem swym synom. Chowáią obrzezánie/ y niektore insze caerimoniae Moyzeszowe. Lecz przećię/ ácz ták dálecy są od źrzodłá prawdy Chrześćiáńskiey; záchowuią iednák iescze wiele znákow ś. náuki: modlą się zá vmárłe: záchowuią posty doroczne Kośćielne: máią pewne godźiny przez dźień ná modlitwę: czynią wielką vczćiwość krzyżowi/ y ku vczćiwośći iego buduią kápliczki/ do ktorych się zbieráiąc/ odpráwuią modlitwę głosem
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 225
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
. i Sołtan Achmet nastąpiwszy po nim/ potwierdził Komisarzem Baszę Budziackiego do kończenia Traktatów/ dla których naznaczyli zobopolni Komisarze drugi zjazd do Petczu. Chrześcijanie częstowali Turków w Namiotach swoich jako najlepiej mogli/ nie daleko od miasta. Oni też pokazowali listy od Wezyra/ gdzie się zaklinał przez imię Stworzyciela nieba i ziemie/ przez Księgi Mojżeszowe/ i przez dusze Przodków swoich/ jako życzy szczerego i trwałego uspokojenia/ i że się nie będzie tylko słusznych rzeczy domagał. Gdy się to dzieje/ ludzie w Budzie na osadzie będący spodziewając się/ że przy tej wesołości Petcz nie będzie na dobrej pieczy/ wypadli wielką kupą/ chcący go ubiec/ trwoga się wielka
. y Sołtan Achmet nástąpiwszy po nim/ potwierdźił Kommissarzem Bászę Budźiáckiego do kończenia Tráktatow/ dla ktorych náznáczyli zobopolni Kommissarze drugi ziazd do Petczu. Chrześćiánie częstowáli Turkow w Namiotách swoich iáko naylepiey mogli/ nie dáleko od miástá. Oni też pokázowáli listy od Wezyrá/ gdźie się záklinał przez imię Stworzyćielá niebá y źiemie/ przez Xięgi Moyżeszowe/ y przez dusze Przodkow swoich/ iáko życzy szczerego y trwáłego vspokoienia/ y że się nie będźie tylko słusznych rzeczy domagał. Gdy się to dźieie/ ludźie w Budźie ná osádźie będący spodźiewáiąc się/ że przy tey wesołośći Petcz nie będźie ná dobrey pieczy/ wypádli wielką kupą/ chcący go vbiec/ trwogá się wielka
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 120
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
jako go Izajasz cap. 19. zowie. Jeżelić tedy piśmienny u Żydów język Syryiski był/ tedyć nie pochybnie i pierwotne ich Pisma Syryiskie abo Aramejskie. Tego tedy pierwotnego Syryiskiego języka gdy po tym i Kapłani Żydowscy z inszemi piśmiennikami/ do końca w Babilońskiej niewoli zapomnieli/ dla tego musiał proszony od nich Esdras przełożyć Mojżeszowe pisma na Babiloński; z którego słowami wrócili się byli Żydzi z Babilonu. Co gdy uczynił/ dopiero jako tamże Nehem, 8. mamy. Legerunt in libro legis Dei, distinctèet apertè ad intelligendum, et intellexerunt eum legeretur. Dlaczego? bo już był in vulgarem Babylonicam linguam illorum przełożony. Jawno tedy jest że
iáko go Izáiasz cap. 19. zowie. Ieżelić tedy pismienny v Zydow ięzyk Syryiski był/ tedyć nie pochybnie y pierwotne ich Pisma Syryiskie ábo Arámeyskie. Tego tedy pierwotnego Syryiskiego ięzyka gdy po tym y Kápłani Zydowscy z inszemi piśmiennikámi/ do końca w Bábilońskiey niewoli zápomnieli/ dla tego muśiał proszony od nich Esdras przełożyć Moyżeszowe pismá ná Bábiloński; z ktorego słowámi wroćili się byli Zydźi z Bábilonu. Co gdy vczynił/ dopiero iáko támże Nehem, 8. mamy. Legerunt in libro legis Dei, distinctèet apertè ad intelligendum, et intellexerunt eum legeretur. Dlaczego? bo iuż był in vulgarem Babylonicam linguam illorum przełożony. Iáwno tedy iest że
Skrót tekstu: DembWyw
Strona: 13
Tytuł:
Wywód jedynowłasnego państwa świata
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Drukarnia:
Jan Rossowski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
języki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1633
Data wydania (nie wcześniej niż):
1633
Data wydania (nie później niż):
1633
się podoba i każdemu też dziecię własne piękne się widzi, Raz słyszałem Żyda z Turczynem o wierze się zgadawszy i pewnemi słowy z Alkoranu dowodząc mówiących.
Turczyn rzeki: — „Jeśliby te moje księgi nie miały być prawdziwe, Boże ty mnie Żydem uczyń.” Żyd zaś mówił: — „Ja przez księgi Mojżeszowe przysięgam, jeśli żle.przysięgam, niech Turczynem zostawam.”
Słysząc to, rozśmiałem się i rzekłem: — „Gdyby na świecie rozumu nie było, niktby przecię nie rzekł, że ja nic nie umiem.”
Mówiącego, póki kto w mowie nie podchwyci, póty mowa jego poprawić się nie może
się podoba i kożdemu też dziecię własne piękne się widzi, Raz słyszałem Żyda z Turczynem o wierze się zgadawszy i pewnemi słowy z Alkoranu dowodząc mówiących.
Turczyn rzeki: — „Jeśliby te moje księgi nie miały być prawdziwe, Boże ty mnie Żydem uczyń.” Żyd zaś mówił: — „Ja przez księgi Mojżeszowe przysięgam, jeśli żle.przysięgam, niech Turczynem zostawam.”
Słysząc to, rozśmiałem się i rzekłem: — „Gdyby na świecie rozumu nie było, niktby przecię nie rzekł, że ja nic nie umiem.”
Mówiącego, póki kto w mowie nie podchwyci, póty mowa jego poprawić się nie może
Skrót tekstu: SaadiOtwSGul
Strona: 239
Tytuł:
Giulistan to jest ogród różany
Autor:
Saadi
Tłumacz:
Samuel Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1610 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
I. Janicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Świdzińscy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1879
