w drugiej Cornucopiam piastującą.
25 Fides, albo Religio, maluje się w postaci Niewiasty z długim Krzyżem, jedną nogą ukoronowanego Cesarza Poganina, drugą Heretyka do góry Ewangelię zle tłumaczoną podnoszącego depcze. Czasem się maluje Panna w stroju białym, Krzyż i Kielich piastu ąca, na który wlepione ma oczy; albo też niech Prawo Mojżeszowe na tablicach trzyma, albo też w jednej ręce klucze piastuje, drugą Piramidy się tyka z napisem: Super hanc Petram. Caesar Ripa. Inni u Beseusza Fidem malowali, że Fides Króla tojest rozum rzuca w łańcuch, innych ma pod nogami, tojest zmysły; w ustach ma zausznicę: bo Fides ex auditu; w
w drugiey Cornucopiam piastuiącą.
25 Fides, albo Religio, maluie się w postaci Niewiasty z długim Krzyżem, iedną nogą ukoronowanego Cesarzá Poganina, drugą Heretyka do gory Ewangelię zle tłumaczoną podnoszącego depcze. Czasem się maluie Panna w stroiu białym, Krzyż y Kielich piastu ąca, na ktory wlepione ma oczy; albo też niech Prawo Moyżeszowe na tablicach trzyma, albo też w iedney ręce klucze piastuie, drugą Pyramidy się tyka z napisem: Super hanc Petram. Caesar Ripa. Inni u Beseuszá Fidem malowali, że Fides Krola toiest rozum rzuca w łańcuch, innych ma pod nogami, toiest zmysły; w ustach má záusznicę: bo Fides ex auditu; w
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1169
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
potym do Aleksandra VI. Piusa V. Papieżów, i po nich następcy Juliusza II. Który pozwolił na nie, bo ludzkie to nie Boskie Prawo. Teologowie też przykład ex Genesis cap: 38 przywodzili, iż Judasz PATRIARCHA Synowi swemu Onanowi kazał poznać Tamarę żonę Syna swego, bez potomnie zeszłego. Adferując przytym Prawo Mojżeszowe w tej cyrkumstancyj ferowane, a co większa Katarzyna, od Męża swego pierwszego incognita była. Niźli po owych zrękowinach ślubu czas nadszedł. Elżbieta Katarzyny Matka w Hiszpanii, i Henryka VIII Ociec Henryk VII w Anglii pomarli. Lat wtedy mając Henryk VIII. Ośmnaście, Ojca się już zmarłego nie bojąc, przecież uważywszy Dyspensę Papieską
potym do Alexandra VI. Piusa V. Papieżow, y po nich następcy Iuliusza II. Ktory pozwolił na nie, bo ludzkie to nie Boskie Prawo. Teologowie też przykład ex Genesis cap: 38 przywodzili, iż IUDAS PATRYARCHA Synowi swemu Onanowi kazał poznać Tamarę żonę Syna swego, bez potomnie zeszłego. Adferuiąc przytym Prawo Moyżeszowe w tey cyrkumstancyi ferowane, á co większa Katarzyna, od Męża swego pierwszego incognita była. Nizli po owych zrękowinach ślubu czas nadszedł. Elżbieta Katarzyny Matka w Hiszpanii, y Henryka VIII Ociec Henryk VII w Anglii pomarli. Lat wtedy maiąc Henryk VIII. Ośmnaście, Oyca się iuż zmarłego nie boiąc, przecież uważywszy Dyspensę Pápiezką
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 84
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
A słupów do nich cztery/ także podstawków ich cztery miedzianych/ główki ich śrebrne/ i zakrycia wierzchów ich / także okręcenia ich śrebrne. 20. Także wszystkie kołki Przybytku/ i sieni w około/ były miedziane. 21. TE są rzeczy policzone do przybytku/ do Przybytku świadectwa/ które policzone były na rozkazanie Mojżeszowe/ przez Itamara/ Syna Aarona Kapłana/ ku usłudze Lewitom. 22. A Besaleel Syn Urów/ Syna Hurowego z pokolenia Juda/ uczynił to wszystko/ co był PAN rozkazał Mojżeszowi: 23. A z nim Aholiab/ Syn Achisamechów/ z pokolenia Dan cieśla/ subtelny rzemieślnik/ i haftujący na hiacyncie/ i na
A słupow do nich cztery/ tákże podstáwkow ich cztery miedźiánych/ głowki jich śrebrne/ y zákryćiá wierzchow jich / tákże okręceniá ich śrebrne. 20. Tákże wszystkie kołki Przybytku/ y śieni w około/ były miedźiáne. 21. TE są rzeczy policzone do przybytku/ do Przybytku świádectwá/ ktore policzone były ná rozkazánie Mojzeszowe/ przez Itámárá/ Syná Aároná Kápłáná/ ku usłudze Lewitom. 22. A Besáleel Syn Urow/ Syná Hurowego z pokolenia Iudá/ uczynił to wszystko/ co był PAN rozkazał Mojzeszowi: 23. A z nim Aholiáb/ Syn Achisámechow/ z pokolenia Dán ćieślá/ subtelny rzemieślnik/ y háftujący ná hyácynćie/ y ná
Skrót tekstu: BG_Wj
Strona: 98
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Wyjścia
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
siebie: ale sposobność nasza z Boga jest. 6. Który nas też uczynił sposobnymi sługami nowego Testamentu/ nie litery/ ale Ducha: albowiem litera zabija/ ale Duch ożywia. 7. Bo jeślić posługiwanie śmierci literami wyrażone na tablicach kamiennych/ było chwalebne; tak iż synowie Izraelscy nie mogli śmiele patrzyć na oblicze Mojżeszowe/ dla chwały oblicza jego która miała być skażona: 8. Jakoż daleko więcej usługowanie Ducha nie ma być chwalebne 9. Bo jeślić usługowanie potępienia było chwalebne/ daleko więcej usługowanie sprawiedliwości obfituje w chwale. 10. Abowiem i to co chwałę miało/ nie miało chwały w tej części/ co się tknie onej
śiebie: ále sposobność nászá z Bogá jest. 6. Ktory nas też ucżynił sposobnymi sługámi nowego Testámentu/ nie litery/ ále Duchá: álbowiem literá zábijá/ ále Duch ożywia. 7. Bo jeslić posługiwánie śmierći literámi wyráżone ná táblicách kámiennych/ było chwalebne; ták iż synowie Izráelscy nie mogli śmiele pátrzyć ná oblicże Mojżeszowe/ dla chwały oblicża jego ktora miáłá bydź zkáżoná: 8. Jákoż dáleko więcey usługowánie Duchá nie ma bydź chwalebne 9. Bo jeslić usługowánie potępienia było chwalebne/ dáleko więcey usługowánie spráwiedliwośći obfituje w chwale. 10. Abowiem y to co chwáłę miáło/ nie miáło chwały w tej cżęśći/ co śię tknie oney
Skrót tekstu: BG_2Kor
Strona: 192
Tytuł:
Biblia Gdańska, Drugi list do Koryntian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
pokątny jakiś wieczernik/ i tam się z Naświętszą Panną i z inszemi białemigłowami z bojaźnią zamknęli. Po śmierci Króla Pana naszego silent iura. Ustają sądy/ limitują Trybunały/ niedochodzą Roki/ już już teraz zwłaszcza u swowolników pro lege pro ratione voluntas. Po w Niebowstąpieniu Pana naszego możemy rzec że Apostołowie (minąwszy prawo Mojżeszowe) byli bez prawa; bo ponieważ Duch święty miał dopiero przyść/ i nauczyć ich omnem veritatem na której się prawo funduje/ zatym jeśli fundamentu i doskonałej prawdy nie mieli/ trudno i doskonałe prawa u nich znaleźć się mogły. Do tego prawo Apostołskie/ jako i wszytkich Katolików prawdziwych na dwojgu tylko diliges zawisło/ na
pokątny iákiś wieczernik/ y tám się z Naświętszą Pánną y z inszemi białemigłowámi z boiáźnią zámknęli. Po śmierći Krolá Páná nászego silent iura. Vstáią sądy/ limituią Trybunały/ niedochodzą Roki/ iuż iuż teraz zwłaszczá v swowolnikow pro lege pro ratione voluntas. Po w Niebowstąpieniu Páná nászego możemy rzec że Apostołowie (minąwszy práwo Moyzeszowe) byli bez práwá; bo ponieważ Duch święty miał dopiero przyść/ y náuczyć ich omnem veritatem ná ktorey się práwo funduie/ zátym ieśli fundámentu y doskonáłey prawdy nie mieli/ trudno y doskonáłe práwá v nich ználeść się mogły. Do tego práwo Apostolskie/ iáko y wszytkich Kátholikow prawdźiwych ná dwoygu tylko diliges záwisło/ ná
Skrót tekstu: MijInter
Strona: 2
Tytuł:
Interregnum albo sieroctwo apostolskie
Autor:
Jacynt Mijakowski
Drukarnia:
Paweł Konrad
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
: a gdziekolwiek zaśli/ tam Szlachta Szlachtę/ Księża Księżą/ a chłopi chłopy rodzili. A żeby nikt nie mógł nadrabiać przeciw tej oczywistej prawdzie wysszemi tam słowami/ o każdego z nich pokoleniu z osobna/ że się rozdzielili na ziemice i Narody swoje. Naprzód uważyć potrzeba/ że by też dobrze i jakie słówko Mojżeszowe Ezdras tam odmienił/ abo raczej przekładacze nie mogli go dla nie doskonałości Łaciny własnobrzmiącem słowem przełożyć/ tedy (jak się rzekło) większy ma być wzgląd na ich przedsięwzięcie w pisaniu/ aby żadnej przećwności samemu sobie nie miało/ a niżeli na ścisłą własność którego słówka nie należącego do zbawienia. Bo nie małą liczbę słów inszych
: á gdźiekolwiek záśli/ tám Sláchtá Sláchtę/ Xięża Xiężą/ á chłopi chłopy rodźili. A żeby nikt nie mogł nádrabiáć przećiw tey oczywistey prawdźie wysszemi tám słowámi/ o káżdego z nich pokoleniu z osobná/ że się rozdźielili ná źiemice y Narody swoie. Naprzod vważyć potrzebá/ że by też dobrze y iákie słowko Moyzeszowe Ezdrás tám odmienił/ ábo ráczey przekłádácze nie mogli go dla nie doskonáłośći Láćiny własnobrzmiącem słowem przełożyć/ tedy (iák się rzekło) wiekszy ma bydź wzgląd ná ich przedśięwźięćie w pisániu/ áby żadney przećwnośći sámemu sobie nie miáło/ á niżeli ná śćisłą włásność ktorego słowká nie należącego do zbáwienia. Bo nie máłą liczbę słow inszych
Skrót tekstu: DembWyw
Strona: 66
Tytuł:
Wywód jedynowłasnego państwa świata
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Drukarnia:
Jan Rossowski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
języki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1633
Data wydania (nie wcześniej niż):
1633
Data wydania (nie później niż):
1633
się na wieki nie wyleni sierci. Wiarę w ludziach i miłość, i nadzieję zgaszę; W kogo grzechu nie włudzę, to cnotę wystraszę. Gdy złym dobrze, dobrym źle czynić nie przestanę, Któż się nie da przerobić na taką odmianę?
Belial Dobra nasza, o Panie! Jeszcze mamy owe Z dziesięciorgiem przykazań boskich mojżeszowe (Które był rozgniewany połomał) tablice: Odciąwszy „nie”, wnet wszytko obrócim na nice; Czego ja sam dokazać obiecuję ślubem I dziś się zaraz zniosę z samym Belzebubem.
Gryga A ja, długoż u tego pokutuje kołku? Co pan zgrzeszył, na chudym pomścić się pachołku? Już bym został proboszczem
się na wieki nie wyleni sierci. Wiarę w ludziach i miłość, i nadzieję zgaszę; W kogo grzechu nie włudzę, to cnotę wystraszę. Gdy złym dobrze, dobrym źle czynić nie przestanę, Któż się nie da przerobić na taką odmianę?
Belial Dobra nasza, o Panie! Jeszcze mamy owe Z dziesięciorgiem przykazań boskich mojżeszowe (Które był rozgniewany połomał) tablice: Odciąwszy „nie”, wnet wszytko obrócim na nice; Czego ja sam dokazać obiecuję ślubem I dziś się zaraz zniosę z samym Belzebubem.
Gryga A ja, długoż u tego pokutuje kołku? Co pan zgrzeszył, na chudym pomścić się pachołku? Już bym został proboszczem
Skrót tekstu: PotZmartKuk_I
Strona: 633
Tytuł:
Dialog o zmartwychwstaniu pańskim.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
