darując w posagu czapki, kapelusze, berła, i nadobne korony. T. Zaskrobałby się w łeb nie raz, co się spodziewa korony. B. Neptunus ofiarował mi Córkę Amfitrity Zony swej z posagiem nie ladajakim, wszystkich pereł i korali, które są na dnie głębokiego morza. T. Cóżby też poczęły Monarchinie świata tego nie mając pereł, któremi jak kule od ptaszej ruśnice otaczają szyję swoję, Mógłbyś Wmść post consummatum Matrimoniũ rozkazać zaraz wybornymi perłami osadżyć[...] rrozy[...] ozyk, a z koralu parę fig zrobić, do noża i widelęc, a ja się o trzecią wnetże Wmści postarąm. B. Pluton obiecował mi
dáruiąc w poságu czapki, kápelusze, berłá, y nadobne korony. T. Zaskrobałby się w łeb nie raz, co się spodźiewa korony. B. Neptunus ofiarował mi Corkę Amphitrity Zony swey z posagiem nie ládáiakim, wszystkich pereł y korali, ktore są ná dnie głębokiego morzá. T. Cożby też poczęły Monárchinie świátá tego nie máiąc pereł, ktoremi iák kule od ptászey ruśnice otaczáią szyię swoię, Mogłbyś Wmść post consummatum Matrimoniũ roskazáć zaraz wybornymi perłami osádżić[...] rrozy[...] ozyk, a z koralu parę fig zrobić, do nożá y widelęc, á ia się o trzećią wnetże Wmśći postarąm. B. Pluton obiecował mi
Skrót tekstu: AndPiekBoh
Strona: 45
Tytuł:
Bohatyr straszny
Autor:
Francesco Andreini
Tłumacz:
Krzysztof Piekarski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
dialogi
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
Nie wszystko złoto co się świci. 164. IV. Nie dobrze się zgadza Niebo z Ziemią. 166. V. Proźna jest ucieczka, Krzyż od którego uciekasz zawsze trwa. 172. FORTECA etc. Dusza ludzka z piącią zmysłami. 176. Snopek na polu życia ludzkiego związany przez śmierć etc. 246. Trzy Monarchinie zacność urodzenia, mądrość, i piękna uroda Damy etc. 267. Opisanie odmiany czasu w konkurencjach o Damy. 276. Punkta do poprawienia zepsutych obyczajów Polskich. 280. I. Zły obyczaj w używaniusłowa Adoracyj. 282. II. Odmawiać ludzi, psa ukraść etc. 283. III. Po cudzych polować polach
Nie wszystko złoto co się świći. 164. IV. Nie dobrze się zgádza Niebo z Ziemią. 166. V. Proźna iest ucieczka, Krzyz od ktorego uciekasz záwsze trwa. 172. FORTECA etc. Dusza ludzka z piącią zmysłámi. 176. Snopek ná polu życia ludzkiego związány przez śmierć etc. 246. Trzy Monarchinie zácność urodzenia, mądrosć, y piękna uroda Dámy etc. 267. Opisanie odmiany czasu w konkurrencyách o Damy. 276. Punkta do poprawienia zepsutych obyczaiow Polskich. 280. I. Zły obyczay w używaniusłowa Adoracyi. 282. II. Odmawiać ludzi, psa ukraść etc. 283. III. Po cudzych polować polach
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 346
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
o piękności rozmysla/ nie wiele ten dba o gładkość co uważa/ iż tak napiękniejszego Adonidesa/ jako i naszpetniejszego kogo robactwo roztoczy. Niedbała nic o to Najasniejsza Królowa/ ale prosto do nieba na wieczerzą Pańską zaproszona/ Kazimierza Z. jako sergo w tamte kraje przewodnika mając Sakramentami w drogę opatrzona zawitała. Nauczcie się Monarchinie wszytkie świata tego takich cnot od Królowej Polskiej/ abyście mogły tak prosto jako i ta Cecylia Renata do Nieba wędrować. Gdzie nic tam po piechocie, nic po hałaśtrze, nic po rysiach, nic po sobolach, nic po ho- norach, audienciej tam nie mają, oka łaskawego nie obaczą, jeżeli cnoty za nich
o pięknośći rozmysla/ nie wiele ten dba o głádkość co vważa/ iż ták napięknieyszego Adonidesá/ iáko y naszpetnieyszego kogo robáctwo rostoczy. Niedbáłá nic o to Naiásnieysza Krolowa/ ále prosto do niebá ná wieczerzą Páńską záproszona/ Káźimierzá S. iáko sergo w támte kráie przewodniká máiąc Sákrámentámi w drogę opátrzona záwitáłá. Náuczćie się Monárchinie wszytkie świátá tego tákich cnot od Krolowey Polskiey/ ábyśćie mogły ták prosto iáko y ta Cecilia Renatá do Nieba wędrowáć. Gdźie nic tám po piechoćie, nic po háłáśtrze, nic po ryśiách, nic po sobolách, nic po ho- norách, audyenciey tám nie máią, oká łáskáwego nie obaczą, ieżeli cnoty zá nich
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 47a
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
