i 24. obchodżonej/ przez fałszywą Bracią słownie i na piśmie spotwarzonej/ do przezacnego Narodu Ruskiego/ obojego stanu/ Duchownego Świetskiego sporządzona i podana. przez mię MELETIVSZA SMOTRZYSKIEgo, M. D. Archiepiskopa Połockiego/ Episkopa Witepskiego i Mścisławskiego/Archimandrytę Wileńskiego i Dermańskiego. A. 1628. Augusti, Die 25.w Monasteru Dermaniu. Eccè quàm bonum, et quàm iucundum, habitare fratres in vnum. Psal. 132. Pater Sancte, serua eos in nomine tuo quos dedisti mihi, vt sint VNVM, sicut et noc VNVM sum. Ioan 17. Meae vitae vnica Spes, IEsus Christus. Cum Licentia Superiorum.
Dom ZAMOJSKICH w Herbie
y 24. obchodźoney/ przez fałszywą Bráćią słownie y ná pismie spotwarzoney/ do przezacnego Narodu Ruskie^o^/ oboiego stanu/ Duchowne^o^ Swietskie^o^ sporządzona y podána. przez mię MELETIVSZA SMOTRZYSKIE^o^, M. D. Archiepiskopá Połockiego/ Episkopá Witepskiego y Mśćisłáwskiego/Archimándrytę Wileńskiego y Dermánskiego. A. 1628. Augusti, Die 25.w Monásteru Dermaniu. Eccè quàm bonum, et quàm iucundum, habitare fratres in vnum. Psal. 132. Pater Sancte, serua eos in nomine tuo quos dedisti mihi, vt sint VNVM, sicut et noc VNVM sum. Ioan 17. Meae vitae vnica Spes, IEsus Christus. Cum Licentia Superiorum.
Dom ZAMOYSKICH w Herbie
Skrót tekstu: SmotApol
Strona:
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
językiem wpisany najduje się. Czego Przodkowie naszy przez lat więcej niż połtorasta w księgach swoich mieć niecierpieliby byli/ gdyby ten Synod w pokoju i w miłości był nie doszedł. Acz podobno były tak darzkie ręce/ które je z ksiąg i wyszarpywały/ (co uczynił za naszego wieku Zyzani Teolog nasz pierwszy/ w Monasteru Wil: Z. Trójce/) ale Pan Bóg na wszytko śmiałe ręce sam hamował/ i wyniszczyc ich tym/ którzy niemogszy przeciwo prawdzie językiem/ targać się na nią ważą rękami/ aż i do naszych dni niedopuścił. Po trzecie dochodzę/ Listem pisanym od wszytkiej Rusi Sobornie do Siksta 4. Papieża/ w
ięzykiem wpisány náyduie sie. Czego Przodkowie nászy przez lat więcey niż połtorástá w kśięgách swoich mieć niećierpieliby byli/ gdyby ten Synod w pokoiu y w miłośći był nie doszedł. Acż podobno były ták dárzkie ręce/ ktore ie z kśiąg y wyszárpywáły/ (co vczynił zá nászego wieku Zyzáni Theolog nász pierwszy/ w Monásteru Wil: S. Troyce/) ále Pan Bog ná wszytko śmiáłe ręce sam hámował/ y wyniszczyc ich tym/ ktorzy niemogszy przećiwo prawdźie ięzykiem/ tárgáć sie ná nię ważą rękámi/ áż y do nászych dni niedopuśćił. Po trzećie dochodzę/ Listem pisánym od wszytkiey Ruśi Sobornie do Sixtá 4. Papieżá/ w
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 83
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
zgodzie Greków z Rzymiany zamkniony jest. Na którym zamnknione zgodne wiary wyznanie/ Grekowie/ nowi/ rozerwali już do domu zwróciwszy się. Powtóre dochodzę tego od Greków/ Listem Patriarchi Konstantynopolskiego Ni- fona. Roku od stworzenia świata według Greaków 7000. do Metropolity Ruskiego Józefa (Sołtana/) pisanim który w Wil: w Monasteru Z. Trójce po Gręcku na pargaminie pisany czytałem/ w którym pomieniony Patriarcha/ poważnymi słowy/ Synod Florencki wysławuje/ i chwali/ i to wyraźnie przyznawa/ (bo o to był pytany od Józefa Metropolity Ruskiego) że się w pokoju skończył/ i w miłości z obojej strony jest zamkniony. Po trzecie dochodzę
zgodźie Graekow z Rzymiány zámkniony iest. Ná ktorym zámnknione zgodne wiáry wyznánie/ Grękowie/ nowi/ rozerwáli iuż do domu zwroćiwszy się. Powtore dochodzę tego od Grękow/ Listem Pátryárchi Konstántynopolskiego Ni- phoná. Roku od stworzenia świátá według Greakow 7000. do Metropolity Ruskiego Iozepha (Sołtaná/) pisánim ktory w Wil: w Monásteru S. Troyce po Gręcku ná párgáminie pisány czytałem/ w ktorym pomieniony Pátryárchá/ poważnymi słowy/ Synod Florentski wysłáwuie/ y chwali/ y to wyráźnie przyznawa/ (bo o to był pytány od Iozephá Metropolity Ruskiego) że sie w pokoiu skońcżył/ y w miłośći z oboiey strony iest zámkniony. Po trzećie dochodzę
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 84
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
czytania podany. Za którym na ten czas miejsce to tak się było poruszyło/ że aż/ na większy zaszkodny gomon/ niż na zbawienny pożytek zaniosłej się sprawie/ milczeniem złożyć musiałem. Przyszło było czasu swego i do tego/ żem był i Palinodią na Lament napisał/ którą do rąk Kapitule Ostrozskiej w tym Monasteru/ w którym teraz rezyduję i to piszę/ podana odemnie bywszy zaległa. Bóg mój/ podobno za uczynioną temu przez Lament wielką obrazę/ w tym doświadczeniu dłużej mię mieć chcąc/ przyść mi ni do owego/ ni do tego publicacji nie dopuścił. Powszytkim tym/ w Roku 1621. Lamontowe błędy i Herezje
cżytánia podány. Zá ktorym ná ten cżás mieysce to tak sie było poruszyło/ że áż/ ná większy zászkodny gomon/ niż ná zbáwienny pożytek zániosłey sie spráwie/ milczeniem złożyć muśiałem. Przyszło było czásu swego y do tego/ żem był y Pálinodią ná Láment nápisał/ ktorą do rąk Kápitule Ostrozskiey w tym Monásteru/ w ktorym teraz residuię y to piszę/ podána odemnie bywszy zaległá. Bog moy/ podobno zá vcżynioną temu przez Láment wielką obrázę/ w tym doświádczeniu dłużey mię mieć chcąc/ przyść mi ni do owego/ ni do tego publicátiey nie dopuśćił. Powszytkim tym/ w Roku 1621. Lámontowe błędy y Haerezye
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 105
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
jako Nabożny Ociec Ilia Hostysławski reguły Bazylego S. Greckiej religii Zakonnik wystawi, staranie pobożne i pracy jego w tym kątętując, Starszeństwo nad Bracią Zakonną Ihumeńskie, za potwierdzeniem Imci Księdza Episkopa tej Diecezjej przy nim dożywotnie, i po nim następującym Przełożonym, zostawuję. Dworzysko w Podhorcach Buhajowskie nazwane z jego wszytkiemi przynależytościami do tegoż Monasteru przyłączam, Sianożęć wielką ku Hucie Podhoreckiej antiquitus należącą temuż także Monasterowi przydaję. Prazników dwa, jeden na Święto Przemienienia Pańskiego, a drugi na Zwiastowanie Najświętszej Panny: na które lud schadzać się z rożnych miejsc dla Chwały Bożej zwykł, te obadway mają się odprawować bez żadnego najmniejszego tak od Namiestników moich, jako i Arendarza
iako Nabożny Ociec Ilia Hostysławski reguły Bazylego S. Graeckiey religiey Zakonnik wystawi, staranie pobożne y pracy iego w tym kątętuiąc, Starszeństwo nad Bracią Zakonną Ihumeńskie, za potwierdzeniem Jmci Xiędza Episkopa tey Dioecezyey przy nim dożywotnie, y po nim następującym Przełożonym, zostawuję. Dworzysko w Podhorcach Buhaiowskie nazwane z iego wszytkiemi przynależytościami do tegoż Monasteru przyłączam, Sianożęć wielką ku Hucie Podhoreckiey antiquitus należącą temuż także Monasterowi przydaię. Praznikow dwa, ieden na Swięto Przemienienia Pańskiego, a drugi na Zwiastowanie Nayświętszey Panny: na które lud schadzać się z rożnych mieysc dla Chwały Bożey zwykł, te obadway maią się odprawować bez żadnego naymnieyszego tak od Namiestnikow moich, iako y Arendarza
Skrót tekstu: KoniecSMon
Strona: 364
Tytuł:
Prawo monasterowi
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
przywileje, akty nadania
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1663
Data wydania (nie wcześniej niż):
1663
Data wydania (nie później niż):
1663
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
p. Oziemskim, rotmistrze, odbili już powiązanych. 6 octobris
Na tymże miejscu, za Seretem pod Kosniestę uroczyszczu. Mieliśmy się byli ruszyć od południa na cerkiew paszkańską i kierować ku Niemcowi, ponieważ się na list i perswazyją hetmańską poddać nie chciał. Z Romana zaś przyszła relacja, że spalony, tam żadnego monasteru nie masz, w którym by się mogło ufortyfikować, i że ziemia piaszczysta, z której się wały sypać miały, nadto że to miejsce dependent a dominio Niemca. Tak tedy dawszy pokój Romanowi, który już tylko o mil półtrzeci od nas był, do Niemca conclusum iść, i gdyśmy już właśnie mieli ruszać w
p. Oziemskim, rotmistrze, odbili już powiązanych. 6 octobris
Na tymże miejscu, za Seretem pod Kosniestę uroczyszczu. Mieliśmy się byli ruszyć od południa na cerkiew paszkańską i kierować ku Niemcowi, ponieważ się na list i perswazyją hetmańską poddać nie chciał. Z Romana zaś przyszła relacyja, że spalony, tam żadnego monasteru nie masz, w którym by się mogło ufortyfikować, i że ziemia piaszczysta, z której się wały sypać miały, nadto że to miejsce dependent a dominio Niemca. Tak tedy dawszy pokój Romanowi, który już tylko o mil półtrzeci od nas był, do Niemca conclusum iść, i gdyśmy już właśnie mieli ruszać w
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 17
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
Bożej szczęśliwie lądem 17 7bris.
Eodem Anno obująłem Madziarów modo Obligatorio
Eodem Anno król JoMSC i Wojsko nasze chodziły na Budziaki i do Wołoch Tam z Tatarami po kilka razy potykały się nasze Nieprzyjacielem To Tylko najznaczniejsza że Z. Iwan przeniósł się na rezydencyją z Wołoch do Polski Cum tota Argentea sup electili wziąwszy z sobą stamtego Monasteru kilka poufałych Czernczów.
Cesarskim jednak wojskom jak P. Bóg poczan Błogosławić tak i w tym Roku nieprzestał. Bo Turków po dwa kroć potężnie bili, Obozy z dostatkami pobrali i fortec kilka potężnych Opanowali a przecię to wszystko zanaszym powodem żes my na sobie Trzymali Tatarską. Rok Pański 1687.
Zacząłem tam że
Bozey szczęsliwie lądęm 17 7bris.
Eodem Anno obuiąłem Madziarow modo Obligatorio
Eodem Anno krol IoMSC y Woysko nasze chodziły na Budziaki y do Wołoch Tam z Tatarami po kilka razy potykały się nasze Nieprzyiacielem To Tylko nayznacznieysza że S. Iwąn przeniosł się na rezydencyią z Wołoch do Polski Cum tota Argentea sup electili wziąwszy z sobą ztamtego Monasteru kilka poufałych Czernczow.
Cesarskim iednak woyskom iak P. Bog począn Błogosławić tak y w tym Roku nieprzestał. Bo Turkow po dwa kroć potęznie bili, Obozy z dostatkami pobrali y fortec kilka potęznych Opanowali a przecię to wszystko zanaszym powodem żes my na sobie Trzymali Tatarską. Rok Panski 1687.
Zacząłem tam że
Skrót tekstu: PasPam
Strona: 282v
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jan Chryzostom Pasek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1688
wprawdzie pokonał, ale Bohon z większą kupą ludzi uszedłszy do Winnicy miasta, tam się w monasterze ruskim zawarł. Ruszyło się i wojsko wszystkie z Zeleńca w sukursie Piasoczyńskiemu, a na drodze kilka miasteczek swawolnych osobliwie Ściany Rok 1651
dobywszy i wyciąwszy, pod Winnicę, gdzie był Bohon, podstąpili. Gdzie więcej niż tydzień monasteru tamtego dobywając, ale bez armaty i piechot nic nie sprawili, miejsce albowiem nie bardzo obszerne ale obronne i żywnością opatrzone i z Kozaków, których z samopałami z piętnaście tysięcy było, dobrą bardzo i bezpieczną obronę miało. W tym tedy dufając Bohon, a oraz co godzina od Chmielnickiego, do którego był posłał posiłków wyglądając
wprawdzie pokonał, ale Bohon z większą kupą ludzi uszedłszy do Winnicy miasta, tam się w monasterze ruskim zawarł. Ruszyło się i wojsko wszystkie z Zeleńca w sukursie Piasoczyńskiemu, a na drodze kilka miasteczek swawolnych osobliwie Ściany Rok 1651
dobywszy i wyciąwszy, pod Winnicę, gdzie był Bohon, podstąpili. Gdzie więcej niż tydzień monasteru tamtego dobywając, ale bez armaty i piechot nic nie sprawili, miejsce albowiem nie bardzo obszerne ale obronne i żywnością opatrzone i z Kozaków, których z samopałami z piętnaście tysięcy było, dobrą bardzo i bezpieczną obronę miało. W tym tedy dufając Bohon, a oraz co godzina od Chmielnickiego, do którego był posłał posiłków wyglądając
Skrót tekstu: JemPam
Strona: 74
Tytuł:
Pamiętnik dzieje Polski zawierający
Autor:
Mikołaj Jemiołowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1683 a 1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1693
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Dzięgielewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"DIG"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2000
33: Po konferencji z Brandenburczykiem w Kwidzynie, pojechał car moskiewki do Inflant, który zimą wojował i fortece odbierał Szwedowi, a w Polsce zostawił na zimę 20 tysięcy i przeszło Moskwy, i syna Aleksego Pietrowicza z żony swojej Natolii Kiryłownej urodzonego, z którą się potem rozwiódł sam, a onę z matką jej Łopuchiną do monasteru w sekwestr dożywotni oddał. §. 31. Mizerny był natenczas stan rzeczypospolitej: więcej opiekun, car moskiewski, rządził, niż król, bo kogo chciał podwyższy, a kogo chciał poniżył, quos volebat, percutiebat, quos volebat, interficiebat. Wojska gdzie chciał i jak wiele lokował, panów polskich zdradą w niewolą brał
33: Po konferencyi z Brandeburczykiem w Kwidzynie, pojechał car moskiewki do Inflant, który zimą wojował i fortece odbierał Szwedowi, a w Polsce zostawił na zimę 20 tysięcy i przeszło Moskwy, i syna Aleksego Pietrowicza z żony swojéj Natolii Kiryłownéj urodzonego, z którą się potém rozwiódł sam, a onę z matką jéj Łopuchiną do monasteru w sekwestr dożywotni oddał. §. 31. Mizerny był natenczas stan rzeczypospolitéj: więcéj opiekun, car moskiewski, rządził, niż król, bo kogo chciał podwyższy, a kogo chciał poniżył, quos volebat, percutiebat, quos volebat, interficiebat. Wojska gdzie chciał i jak wiele lokował, panów polskich zdradą w niewolą brał
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 164
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
z urody bardzo znacznej i wysokiego rozumu, i ukontentowawszy męża jej, kazał sobie patriarsze swemu dać z nią ślub. Mieszkał z nią lat 16: urodziła mu dwóch synów, dla tego chcąc, aby jeden z nich sukcedował do mitry moskiewskiej, umorzył syna z pierwszej żony swojej, Iryny Łopuchiny, (którą był do monasteru wegnał) urodzonego, Aleksego Piotrowicza, po którym się był został syn z księżniczki de Wolfenbüttel zrodzony. Tego ominąwszy, z synów Inflantki po śmierci jej wzięli Moskwa na tron swój dziecię 12 rok pędzące, a dla młodości lat przydano mu kilku opiekunów ta śmierć carowej była in bonum królestwu naszemu, bo po zejściu jej z
z urody bardzo znacznéj i wysokiego rozumu, i ukontentowawszy męża jéj, kazał sobie patryarsze swemu dać z nią ślub. Mieszkał z nią lat 16: urodziła mu dwóch synów, dla tego chcąc, aby jeden z nich sukcedował do mitry moskiewskiéj, umorzył syna z pierwszéj żony swojéj, Iryny Łopuchiny, (którą był do monasteru wegnał) urodzonego, Alexego Piotrowicza, po którym się był został syn z księżniczki de Wolfenbüttel zrodzony. Tego ominąwszy, z synów Inflantki po śmierci jéj wzięli Moskwa na tron swój dziecię 12 rok pędzące, a dla młodości lat przydano mu kilku opiekunów ta śmierć carowéj była in bonum królestwu naszemu, bo po zejściu jéj z
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 358
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
