pomienionej dobroci gębami młode obierze Konie/ a one ze źrzebczych obyczajów rządnie otargnie/ i osiędzie/ tak żeby mi tym otargnieniem nie przykrzył się. Czułości i biegu dobrze doznaćby mógł. Z tych tedy do dzielności godniejsze/ któreby rozumiał takiemu ćwiczeniu odda. Naprzód tedy Koń młody/ jeszcze nie osiadany/ gdy monsztuk włoży nań/ jeśli się onego monsztuku bojąć/ nazad ustąpi/ pochotnywając sobą możesz go na jazdę obrócić. Otargnąwszy go/ abo przy Koniu/ abo w wozie. Ale ów który w wodzej/ zaraz leży rozciągnąwszy się/ niedbając na monsztuk podpięty/ już go możesz do wozu obrócić. Zrzebięta mają być przy
pomienioney dobroći gębámi młode obierze Konie/ á one ze źrzebczych obyczáiow rządnie otárgnie/ y ośiędźie/ ták żeby mi tym otárgnieniem nie przykrzył sie. Czułośći y biegu dobrze doznáćby mogł. Z tych tedy do dźielnośći godnieysze/ ktoreby rozumiał tákiemu ćwiczeniu odda. Naprzod tedy Koń młody/ ieszcze nie ośiádány/ gdy monsztuk włoży nań/ ieśli sie onego monsztuku boiąć/ názad vstąpi/ pochotnywáiąc sobą możesz go ná iázdę obroćić. Otárgnąwszy go/ ábo przy Koniu/ ábo w woźie. Ale ow ktory w wodzey/ záraz leży rośćiągnąwszy sie/ niedbáiąc ná monsztuk podpięty/ iuż go mozesz do wozu obrocić. Zrzebiętá máią bydź przy
Skrót tekstu: PienHip
Strona: 6
Tytuł:
Hippika abo sposób poznania chowania i stanowienia koni
Autor:
Krzysztof Pieniążek
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1607
Data wydania (nie wcześniej niż):
1607
Data wydania (nie później niż):
1607
ćwiczeniu odda. Naprzód tedy Koń młody/ jeszcze nie osiadany/ gdy monsztuk włoży nań/ jeśli się onego monsztuku bojąć/ nazad ustąpi/ pochotnywając sobą możesz go na jazdę obrócić. Otargnąwszy go/ abo przy Koniu/ abo w wozie. Ale ów który w wodzej/ zaraz leży rozciągnąwszy się/ niedbając na monsztuk podpięty/ już go możesz do wozu obrócić. Zrzebięta mają być przy klaczach/ do Świętego Marcina/ abo póki klacza przyjmować je będzie. A potym do Stajniej/ na nie uwiązanie/ żeby wolne chodzenie/ i wegnanie przestrone/ i ono ogrodzenie miały/ by i drugą Stajnią/ przeciwko ich staniu postanowić/ dla przechodzenia
ćwiczeniu odda. Naprzod tedy Koń młody/ ieszcze nie ośiádány/ gdy monsztuk włoży nań/ ieśli sie onego monsztuku boiąć/ názad vstąpi/ pochotnywáiąc sobą możesz go ná iázdę obroćić. Otárgnąwszy go/ ábo przy Koniu/ ábo w woźie. Ale ow ktory w wodzey/ záraz leży rośćiągnąwszy sie/ niedbáiąc ná monsztuk podpięty/ iuż go mozesz do wozu obrocić. Zrzebiętá máią bydź przy kláczách/ do Swiętego Marćiná/ ábo poko kláczá przyimowáć ie będźie. A potym do Stáyniey/ ná nie vwiązánie/ żeby wolne chodzenie/ y wegnánie przestrone/ y ono ogrodzenie miáły/ by y drugą Stáynią/ przećiwko ich staniu postánowić/ dla przechodzenia
Skrót tekstu: PienHip
Strona: 9
Tytuł:
Hippika abo sposób poznania chowania i stanowienia koni
Autor:
Krzysztof Pieniążek
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1607
Data wydania (nie wcześniej niż):
1607
Data wydania (nie później niż):
1607
przód przy zatrzymawaniu cofania/ w zad/ a w kłuście gdzie z górek podnoszenia przy zatrzymawaniu takież/ nauczyć ma jeździec. A potym czego więcej/ jako jest niżej napisano. Czanki u wędzidła/ na których należy prawie wszystko mają być w zdłusz na piąć dobrą/ człowieka śrzedniego/ do dziury tej w którą śróbują monsztuk. A zasię od tej gdzie nagłowek wiążą/ na trzy palce być ma/ bo jako krótsze między nimi zostawi pole/ tedy takie czanki/ do piersi będzie przykładał Koń. Monsztyk żadnymi wymysły/ ale prosty ma być/ dwie sztuce nie dętę/ jednym kołkiem zgięte/ u którego igrzysko językowi być ma/ a sztucki
przod przy zátrzymawániu cofánia/ w zad/ á w kłuście gdźie z gorek podnoszeniá przy zatrzymawániu tákież/ náuczyć ma ieźdźiec. A potym czego więcey/ iáko iest niżey nápisano. Czánki v wędźidłá/ ná ktorych należy práwie wszystko máią bydź w zdłusz ná piąć dobrą/ człowieká śrzedniego/ do dźiury tey w ktorą szrobuią monsztuk. A záśię od tey gdźie nagłowek wiążą/ ná trzy pálce bydź ma/ bo iáko krotsze między nimi zostáwi pole/ tedy tákie czánki/ do pierśi będźie przykłádał Koń. Monsztyk żadnymi wymysły/ ále prosty ma bydź/ dwie sztuce nie dętę/ iednym kołkiem zgięte/ v ktorego igrzysko ięzykowi bydź ma/ á sztucki
Skrót tekstu: PienHip
Strona: 10
Tytuł:
Hippika abo sposób poznania chowania i stanowienia koni
Autor:
Krzysztof Pieniążek
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1607
Data wydania (nie wcześniej niż):
1607
Data wydania (nie później niż):
1607
tak zwątpiwszy sobie z wielkim strachem wszytkich/ co tam byli/ umarł/ wszystkim Naśmiewcom i Obmowcom na przestrogę/ aby język i usta swe na wodzy mając przez nie dusze nie utracili/ o żywot i zbawienie wieczne przyszli. Strzeżże się tedy każdy tego/ tak Ty zacnego jak i podłego stanu człowiecze/ a językowi monsztuk zakładaj/ i jemu woli nie dawaj/ by cię snadź na zatracenie nie przywiódł; jako Mąż Boży mówi: Któż da straż ustom moim/ a na wargi pieczęć pewną/ abym nagle nie mówił przez nie: a język mój/ aby mię nie zatracił. Sir. 22. u. 31. Augustyn.
ták zwątpiwszy sobie z wielkim stráchem wszytkich/ co tám byli/ umárł/ wszystkim Náśmiewcom y Obmowcom ná przestrogę/ áby ięzyk y ustá swe ná wodzy máiąc przez nie dusze nie utráćili/ o żywot y zbáwienie wieczne przyszli. Strzeżże śię tedy káżdy tego/ ták Ty zacnego iák y podłego stánu człowiecze/ á ięzykowi monsztuk zákładay/ y iemu woli nie daway/ by ćię snadź ná zátrácenie nie przywiodł; iáko Mąż Boży mowi: Ktoż da straż ustom moim/ á ná wárgi pieczęć pewną/ ábym nagle nie mowił przez nie: á ięzyk moy/ áby mię nie zátraćił. Sir. 22. v. 31. Augustin.
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: L
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
