Atalanta, bo gdzie skoczy zaraz dogoni i zabija. Śmierć do Korony Polskiej barzo śmiało wskoczyła, dla jej zganione to bezpieczeństwo. Herby jako się stawiły przeciw tej śmierci. ORATOR Herby, Urzędy dworu tego wszytkie przeciw śmierci skoczyły. Tylko że nic uniej nie wskórały. Gdy by był. Hetmanem. POLITYCZNY. Co za monument Fryderyka Cesarza po śmierci. Co Regnerus odpowiedział gdy go pytano czemu ludzie przeciw śmierci recepty niemają.
Spytany też Regnerus Król Duński/ Czemuby ludzie żadnej recepty przeciw śmierci ludziom nie dawali? mądrze odpowiedział: Et quis immortales erudiet mori? cũ gesta famaq; eorũ mori nescia. Wszakże jednak ta ich nieśmiertelność śmiertelnymi
Atálántá, bo gdźie skoczy záraz dogoni y zábiia. Smierć do Korony Polskiey bárzo śmiáło wskoczyłá, dla iey zgánione to bespieczeństwo. Herby iáko się stáwiły przećiw tey śmierći. ORATOR Herby, Vrzędy dworu te^o^ wszytkie przeciw śmierći skoczyły. Tylko że nic vniey nie wskorały. Gdy by był. Hetmanem. POLITYCZNY. Co za monumẽt Frideriká Cesárza po śmierći. Co Regnerus odpowiedźiáł gdy go pytáno czemu ludźie przeciw śmierći recepty niemaią.
Spytany też Regnerus Krol Duński/ Czemuby ludźie żadney recepty przećiw śmierći ludźiom nie dáwáli? mądrze odpowiedźiáł: Et quis immortales erudiet mori? cũ gesta famaq; eorũ mori nescia. Wszakże iednák tá ich nieśmiertelność śmiertelnymi
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 144
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
ojczysta Pallas pielęguje, A ojczyzna z urzędy na ich cnoty czuje. Ludwika Krasińskiego Nieba nam zajrzały. Nie ucieszył powieki ojca syn dojrzały. Parki go nam wydarły, a zmorzone kości, W jednej mogile z ojcem czekają wieczności. Pozostały syn ojcu Ten nagrobek daje, A nad prochem ojcowskim serce żalem kraje. 128. Monument synowskiej uprzejmości na prześwietne imieniny Imci Paniej Katarzyny Von Bessen Denhofowej, podkomorzynej koronnej, ofiarowany od Imci Pana Franciszka Teodora Denhofa, starosty urzędowskiego.
Wieczyste monumenta w diament wprawione Rdza razi niepamiętna; leżą obalone Mauzola; zimny popiół w marmurze złożony, Żyje chwalebnie światu jaśnie oświecony. Czemu? Czy to diament ognie swe roznieca,
ojczysta Pallas pielęguje, A ojczyzna z urzędy na ich cnoty czuje. Ludwika Krasińskiego Nieba nam zajrzały. Nie ucieszył powieki ojca syn dojrzały. Parki go nam wydarły, a zmorzone kości, W jednej mogile z ojcem czekają wieczności. Pozostały syn ojcu Ten nagrobek daje, A nad prochem ojcowskim serce żalem kraje. 128. Monument synowskiej uprzejmości na prześwietne imieniny Imci Paniej Katarzyny Von Bessen Denhofowej, podkomorzynej koronnej, ofiarowany od Imci Pana Franciszka Theodora Denhofa, starosty urzędowskiego.
Wieczyste monumenta w dyament wprawione Rdza razi niepamiętna; leżą obalone Mauzola; zimny popioł w marmurze złożony, Żyje chwalebnie światu jaśnie oświecony. Czemu? Czy to dyament ognie swe roznieca,
Skrót tekstu: ZbierDrużWir_I
Strona: 45
Tytuł:
Collectanea...
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1675 a 1719
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1719
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1910
Indeque Livonicos nunquam remeavit ad agros. 1414. XXXI. Herm: Teodor Teck.
Sukcesor jego Jan Harbundy tę potomną po sobie zostawił pochwałę, że się w pokoju kochał, słowo Boże często do ludzi miewał, zapowietrzonym w Rydze służył, i sam od powietrza zachwyconego umarł w roku 1428. Cnot jego świadectwem jest ten monument: Harbundus popul Rigeusis pascit ovile Pacis amans, lustrat Sacri mysteria verbi, Pestiferum vidit multis morientibus annum, Hos inter luctus et funera moesta suorum Correptus morbo, mortales exuit artus. 1418. XII. Arcyb: Jan Harbundy.
Hermistrzem stanął Siegfrid Landerf Hrabia de Schpanheim; miastu Parnawskiemu wielkie nadał przywileje; z Litwą miał
Indeque Livonicos nunquam remeavit ad agros. 1414. XXXI. Herm: Teodor Teck.
Sukcessor jego Jan Harbundi tę potomną po sobie zostawił pochwałę, że śię w pokoju kochał, słowo Boże często do ludźi miewał, zapowietrzonym w Rydze służył, y sam od powietrza zachwyconego umarł w roku 1428. Cnot jego świadectwem jest ten monument: Harbundus popul Rigeusis pascit ovile Pacis amans, lustrat Sacri mysteria verbi, Pestiferum vidit multis morientibus annum, Hos inter luctus et funera moesta suorum Correptus morbo, mortales exuit artus. 1418. XII. Arcyb: Jan Harbundi.
Hermistrzem stanął Siegfrid Landerf Hrabia de Schpanheim; miastu Parnawskiemu wielkie nadał przywileje; z Litwą miał
Skrót tekstu: HylInf
Strona: 64
Tytuł:
Inflanty w dawnych swych i wielorakich aż do wieku naszego dziejach i rewolucjach
Autor:
Jan August Hylzen
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1750
Data wydania (nie później niż):
1750
