i moje to zdanie. Więc się trzymając testamentu dźwięku, Dziedzicowi je oddajcie do ręku. Niechaj Pogwizdów ma umarła dusza.” Z tym poszły stronie obiedwie z ratusza. 131. NA MUCHY
Mówią, że białegłowy złe i niecierpliwe. Nieprawda to, bo patrząc, jako niecnotliwe Tej pannie, co przed stołem, dokuczają mszyce, Po sobie się miarkując, mam je za święcice. Czyli się też umyślnie wywodzący z złości Przed ludźmi, podobał się ten fortel jejmości? 132. NA TOŻ
Z tej muchy, mościa panno, co to blisko nosa, Jak za mąż pójdziesz, będzie jadowita osa. Lecz i on znajdzie żądło i
i moje to zdanie. Więc się trzymając testamentu dźwięku, Dziedzicowi je oddajcie do ręku. Niechaj Pogwizdów ma umarła dusza.” Z tym poszły stronie obiedwie z ratusza. 131. NA MUCHY
Mówią, że białegłowy złe i niecierpliwe. Nieprawda to, bo patrząc, jako niecnotliwe Tej pannie, co przed stołem, dokuczają mszyce, Po sobie się miarkując, mam je za święcice. Czyli się też umyślnie wywodzący z złości Przed ludźmi, podobał się ten fortel jejmości? 132. NA TOŻ
Z tej muchy, mościa panno, co to blisko nosa, Jak za mąż pójdziesz, będzie jadowita osa. Lecz i on znajdzie żądło i
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 259
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Dusze nieśmiertellne. Pytagóras z Ewforhą. Wszytko się mieni. Księga Piętnasta. Atamantis rzeka. Cykońska rzeka. Kratys i Sybarys. Salmacis rzeka. Tatarskie jezioro. Klitorska rzeka. Ortygia wyspa. Simplegady Wyspy. Etna góra ognista. Przeobrażenia Ludzie w ptaki. Z cielców pszczoły. Z koniasierszenie. Z raka niedzwiadek. Leśne mszyce w motyle. Błoto w żaby. Księga Piętnasta. Mieso w niedzwiedzia. Pszczoły bez nóg. Ptaczy z jajowego żółtka. Faniks z samego siebie. Hiena to samco, to samicą. Przeobrażenia Chamaleon w rozmaitą barwę. Mocz ostrowidzów w kamienie. Koral z miekkiego twardy. Wszech rzeczy odmiana. Troja. Sparta Miceny uTaeby
Dusze nieśmiertellne. Pytágorás z Ewphorhą. Wszytko się mieni. Kśięgá Piętnasta. Atámántis rzeká. Cykońska rzeká. Kratys y Sybáris. Sálmacis rzeká. Tátárskie ieźioro. Klitorska rzeká. Ortygia wyspá. Simplegady Wyspy. AEtna gorá ognista. Przeobráżenia Ludźie w ptaki. Z ćielcow pszczoły. Z koniáśierszenie. Z ráká niedzwiadek. Leśne mszyce w motyle. Błoto w żáby. Kśiegá Piętnasta. Mieso w niedzwiedźiá. Pszczoły bez nog. Ptaczy z iáiowego żołtká. Phanix z sámego śiebie. Hiená to sámco, to sámicą. Przeobráżenia Chámáleon w rozmaitą bárwę. Mocz ostrowidzow w kámienie. Koral z miekkiego twardy. Wszech rzeczy odmiáná. Troiá. Spártá Miceny vTaeby
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 401
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
cuda w ziemi Chamowej. 28. Posłał ciemności i zaćmiło się: a nie byli odpornymi słowu jego. 29. Obrócił wody ich w krew: a pomorzył ryby w nich. 30. Wydała ziemia ich mnóstwo żab/ i były w pałacach królów ich. 31. Rzekł/ a przyszła rozmaita i mucha: i mszyce we wszystkich granicach ich. 32. Dał grad miasto deszczu: ogień palący na ziemię ich. 33. Także potłukł winnice ich/ i figi ich: a pokruszył drzewa w granicach ich. 34. Rzekł; a przyszła szarańcza i chrząszczów niezliczone mnóstwo. 35. I pożarły wszelkie ziele w ziemi ich: a
cudá w źiemi Chámowey. 28. Posłał ćiemnośći y záćmiło śię: á nie byli odpornymi słowu jego. 29. Obroćił wody ich w krew: á pomorzył ryby w nich. 30. Wydáłá źiemiá ich mnostwo żab/ y były w páłacach krolow ich. 31. Rzekł/ á przyszłá rozmájita y muchá: y mszyce we wszystkich gránicách ich. 32. Dał grád miásto deszczu: ogień palący ná źiemię ich. 33. Tákże potłukł winnice ich/ y figi ich: á pokruszył drzewá w gránicách ich. 34. Rzekł; á przyszłá száráńcża y chrząszcżow niezlicżone mnostwo. 35. Y pożárły wszelkie źiele w źiemi ich: á
Skrót tekstu: BG_Ps
Strona: 604
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Psalmów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
